ვეჯინი
ვეჯინი — სოფელი საქართველოში, გურჯაანის მუნიციპალიტეტში, გომბორის ქედის ჩრდილო-აღმოსავლეთ კალთის მთისწინეთსა და ალაზნის ვაკის მიჯნაზე, ბაკურციხე-თელავის საავტომობილო გზაზე. თემის ცენტრი. ზღვის დონიდან 420 მეტრი, გურჯაანიდან 7 კილომეტრი. 2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 2935 ადამიანი.სოფელი სამ მთავარ, კეჭის, ვეჯინის და აზნაურის, სექტორებად იყოფა.
სოფელი | |
---|---|
ვეჯინი | |
![]() ვეჯინის ამაღლების ტაძარი | |
ქვეყანა |
![]() |
მხარე | კახეთის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | გურჯაანის მუნიციპალიტეტი |
თემი | ვეჯინი |
კოორდინატები | 41°42′35″ ჩ. გ. 45°49′49″ ა. გ. / 41.70972° ჩ. გ. 45.83028° ა. გ. |
ცენტრის სიმაღლე | 420 მ |
ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
მოსახლეობა |
![]() |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 99,6 % |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
სატელეფონო კოდი | +995 |
სოფელში ფუნქციონირებს ჰიდროელექტროსადგური „ალაზანჰესი“, რომელიც XX საუკუნის 30-იან წლებში აიგო. 90-იან წლებში ვეჯინელებმა შეძლეს ამ სადგურის შესყიდვა, თუმცა 2001 წელს ჰესი აქციონერების დაუკითხავად აუქციონზე გაყიდეს და მფლობელებს არანაირი კომპენსაცია არ გადაუხადეს.
სოფელ ვეჯინიდან იყო XX საუკუნის ცნობილი მეცნიერი — ფიზიოლოგი ივანე ბერიტაშვილი. სოფელში ცნობილი მეცნიერის სახელობის მუზეუმიც არსებობს. ფუნქციონირებს სკოლა, რომელსაც არსებობის საუკუნეზე მეტი ტრადიცია აქვს, XIX საუკუნეში ამ სკოლაში ვაჟა-ფშაველას ძმა ბაჩანა ასწავლიდა. 90-იან წლებამდე სოფელში ფუნქციონირებდა რკინიგზის სადგური, რომელიც დღეს მთლიანად უფუნქციოდ არის დარჩენილი. სოფელში არსებობს კულტურის სახლის შენობა, რომელსაც რეაბილიტაცია ესაჭიროება. სოფლის მეურნეობის წამყვანი დარგი მევენახეობა, მებაღჩეობა და მეხილეობაა. მნიშვნელოვანი ადგილი უკავია მარწყვის და ატმის კულტურას.
ისტორია
რედაქტირებაისტორიულად, ვეჯინი ცნობილია როგორც ჰერეთის სამთავროს ერთ-ერთი საერისთავო და საეპისკოპოსო ცენტრი.
ვეჯინი პირველად X საუკუნის დასაწყისში მოიხსენიება ისტორიულ წყაროებში, კერძოდ, „ქართლის ცხოვრებაში“ „ვეჟინის“ სახელწოდებით.[2]
1923 წელს მიწის სამუშაოებისას ვეჯინში აღმოაჩინეს სპილენძის მონეტების განძი, რომელიც შედგება თამარისა (1184-1207) და დავით სოსლანის 2759 მონეტისაგან. აქედან 2556 თარიღდება 1200 წლით. 103 მონეტა კი უთარიღოა. მონეტები ინახება საქართველოს ეროვნულ მუზეუმში. 1980 წელს ვეჯინში გზის მშენებლობისას აღმოაჩინეს რუსუდანის (1223-1245) სპილენძის მონეტა.[2]
იხილეთ აგრეთვე
რედაქტირება- აბაშიძეების კოშკი
- ვეჯინის კვირაცხოვლის ეკლესია
- ვეჯინის მეორე გვირაბი
- ვეჯინის მეორე ნაგებობა
- ვეჯინის მესამე გვირაბი
- ვეჯინის მესამე ნაგებობა
- ვეჯინის ნათლისმცემლის ეკლესია
- ვეჯინის ნამოსახლარი
- ვეჯინის პეტრე და პავლე მოციქულების ეკლესია
- ვეჯინის პირველი გვირაბი
- ვეჯინის პირველი ნაგებობა
- ვეჯინის ფურცელაძეების ეკლესია
- ვეჯინის ყველაწმინდის ეკლესია
- ვეჯინის ციხე
- ვეჯინის წმინდა გიორგის ეკლესია
- ვეჯინის წმინდა ნინოს ეკლესია
- ვეჯინის წმინდა სტეფანეს ეკლესია
- ვეჯინის ჯანიაანთ საყდარი
- ივანე ბერიტაშვილის მუზეუმი
- ცხრასაყდარი
ლიტერატურა
რედაქტირება- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 391.
- საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 1-I, თბ., 2013. — გვ. 122.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 26 ივლისი 2016.
- ↑ 2.0 2.1 ვეჯინის შესახებ. ციტირების თარიღი: 2024-07-09.