ვაზისუბანი (გურჯაანის მუნიციპალიტეტი)

ვაზისუბანი
სოფელი
	ვაზისუბანი;
	; სანაგირეს მონასტერი ვაზისუბნის სიახლოვეს
ქვეყანა	საქართველო
მხარე	კახეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი	გურჯაანის მუნიციპალიტეტი
თემი	ვაზისუბანი
კოორდინატები	41°49′12″ ჩ. გ. 45°41′28″ ა. გ. / 41.82000° ჩ. გ. 45.69111° ა. გ.
ადრეული სახელები	ურიათუბანი
ცენტრის სიმაღლე	500 მ
ოფიციალური ენა	ქართული ენა
მოსახლეობა	2862 კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა	ქართველები 99,7 %
სასაათო სარტყელი	UTC+4
სატელეფონო კოდი	+995
	ვაზისუბანი ვიკისაწყობში

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ ვაზისუბანი.

ვაზისუბანი (1951 წლამდე ურიათუბანი) — სოფელი საქართველოში, კახეთის მხარის გურჯაანის მუნიციპალიტეტში (ადმინისტრაციული ერთეული ვაზისუბანი).

სოფელი მდებარეობს გომბორის ქედის ჩრდილო-აღმოსავლეთ კალთის ძირას, თელავი–ბაკურციხის საავტომობილო გზაზე, ზღვის დონიდან 500 მ-ზე, გურჯაანიდან 13 კმ-ში. 2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 2 862 ადამიანი.

ისტორია

დღევანდელი ვაზისუბნის ტერიტორია ადრეფეოდალურ ხანაში მჭიდროდ დასახლებული მნიშვნელოვანი საეკლესიო და სავაჭრო ცენტრი ყოფილა, იგი მდიდარია ბრინჯაოს, ანტიკური და ფეოდალური ხანის არქეოლოგიური ძეგლებით.

სოფლის ისტორიული სახელწოდებაა ურიათუბანი. ის მოხსენიებული აქვთ ვახუშტი ბატონიშვილს, იოჰან გიულდენშტედტს, იოანე ბატონიშვილს. 1664 წელს ქართლის მეფე ვახტანგ V-ს ურიათუბანთან შეებრძოლა ბატონიშვილი ერეკლე (შემდგომში ერეკლე I), რომელიც დამარცხდა და თორღას ციხეს შეაფარა თავი. XVIII საუკუნეში ურიათუბანი ჯერ საჭერემლოს, მისი მოშლის შემდეგ კი ნინოწმინდელი ეპისკოპოსის სამწყსოში შედიოდა. მოგვიანებით ურიათუბნის ყმა-მამულის ნაწილს ფეოდალები — მამუჩაშვილები (წინანდლელი ჭავჭავაძეების შტო) და ნაზარიშვილები ფლობდნენ. ამ სოფლის მკვიდრთ სავარგულების გამო, ხშირად ჰქონდათ უთანხმოება მეზობელი სოფლების — შაშიანისა და მუკუზნის თემებთან. სოფელში განვითარებული იყო მევენახეობა, მემინდვრეობა. 1951 წელს საბჭოთა ხელისუფლებამ ურიათუბანს სახელი გადაარქვა და ვაზისუბანი უწოდა.^[2]

სოფელში დგას VI საუკუნის II ნახევრის ხუროთმოძღვრების ძეგლი, ვაზისუბნის ღვთისმშობლის მიძინების ეკლესია. სოფლის მახლობლად დგას X–XI საუკუნეების დიდი სამნავიანი ბაზილიკა სანაგირე. ვაზისუბნის მახლობლადაა აგრეთვე დავითიანად წოდებულ ადგილზე მდგარი VII საუკუნეების გუმბათოვანი ეკლესია, რომელიც ორმოცი მოწამის სახელზეა აგებული.

დემოგრაფია

აღწერის წელი	მოსახლეობა	კაცი	ქალი
2014	2862	1426	1436

სოფელში გავრცელებული გვარებია: სოლომნიშვილი, ღარიბაშვილი, ხეჩოშვილი, დათუნაშვილი, ახალმოსულიშვილი და სხვ.^[3]

იხილეთ აგრეთვე

ლიტერატურა

კახაძე კ., საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 1-I, თბ., 2013. — გვ. 74.

ქართლის ცხოვრების ტოპოარქეოლოგიური ლექსიკონი, გვ. 509, თბ., 2013 წელი.

ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 270.

მუსხელიშვილი დ., ვაზისუბანი // ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 3, თბ., 2014. — გვ. ?.

რესურსები ინტერნეტში

სოფელი ვაზისუბანი დაარქივებული 2016-03-03 საიტზე Wayback Machine.

სქოლიო

↑ მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 26 ივლისი 2016.
↑ საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს უწყებები, 1951, № 3 (36). — გვ. 4.
↑ გვარები საქართველოში

[აღწერა_2014-1] მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 26 ივლისი 2016.

[2] საქართველოს სსრ უმაღლესი საბჭოს უწყებები, 1951, № 3 (36). — გვ. 4.

[3] გვარები საქართველოში

[1]

[2]

[3]

სოფელი
ვაზისუბანი
სანაგირეს მონასტერი ვაზისუბნის სიახლოვეს
ქვეყანა	საქართველო
მხარე	კახეთის მხარეკახეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი	გურჯაანის მუნიციპალიტეტი
თემი	ვაზისუბანი
კოორდინატები	41°49′12″ ჩ. გ. 45°41′28″ ა. გ. / 41.82000° ჩ. გ. 45.69111° ა. გ. / 41.82000; 45.69111
ადრეული სახელები	ურიათუბანი
ცენტრის სიმაღლე	500 მ
ოფიციალური ენა	ქართული ენა
მოსახლეობა	2862^[1] კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა	ქართველები 99,7 %
სასაათო სარტყელი	UTC+4
სატელეფონო კოდი	+995
საქართველო კახეთის მხარე
ვაზისუბანი ვიკისაწყობში