გერმანიის ეროვნული საფეხბურთო ნაკრები
გერმანიის ეროვნული ნაკრები (გერმ. Die Deutsche Fußballnationalmannschaft) — საფეხბურთო ნაკრები საერთაშორისო არენაზე. მას საერთაშორისო დონეზე ადმინისტრირებას უწევს გერმანიის საფეხბურთო კავშირი, არის უეფა-სა და ფიფა-ს წევრი და მონაწილეობს მათი ეგიდით ჩატარებულ ევროპის და მსოფლიო ჩემპიონატებზე.
 | |||
| მეტსახელ(ებ)ი | Die Nationalelf | ||
|---|---|---|---|
| ასოციაცია |
გერმანიის საფეხბურთო კავშირი (Deutscher Fußball-Bund) | ||
| კონფედერაცია | უეფა | ||
| მთავარი მწვრთვნელი |
 იულიან ნაგელსმანი (2023-დან) | ||
| კაპიტანი | მანუელ ნოიერი | ||
| ყველაზე მეტი კეპი | ლოთარ მათეუსი (150) | ||
| ბომბარდირი | მიროსლავ კლოზე (71) | ||
| ფიფა-ს კოდი | GER | ||
| |||
| პირველი საერთაშორისო | |||
 შვეიცარია 5–3 გერმანია .svg){kind=small} (ბაზელი, შვეიცარია; 5 აპრილი, 1908) | |||
| უდიდესი გამარჯვება | |||
გერმანია 16–0 რუსეთი  (სოლნა, შვედეთი; 1 ივლისი, 1912) | |||
| უდიდესი დამარცხება | |||
 ინგლისი 9–0 გერმანია (ოქსფორდი, ინგლისი; 16 მარტი, 1909) | |||
| მსოფლიო ჩემპიონატი | |||
| გამოსვლა | 18 (პირველად 1934) | ||
| საუკეთესო შედეგი | გამარჯვებული, 1954, 1974, 1990, 2014 | ||
| ევროპის ჩემპიონატი | |||
| გამოსვლა | 11 (პირველად 1972) | ||
| საუკეთესო შედეგი | გამარჯვებული, 1972, 1980, 1996 | ||
გერმანიის ნაკრები არის მსოფლიოს 4-გზის ჩემპიონი: 1954, 1974, 1990 და 2014 წლებში. ასევე ოთხგზის ვიცე-ჩემპიონი: 1966, 1982, 1986 და 2002 წლებში. 4-ჯერ გავიდა მესამე ადგილზე: 1934, 1970, 2006 და 2010 წლებში. გერმანია სულ 12-ჯერაა გასული ნახევარფინალში. 1930 და 1950 წლის გარდა მსოფლიოს ყველა ჩემპიონატზე აქვს მონაწილეობა მიღებული. 1930 წელს უარი თქვა, 1950 წელს კი მეორე მსოფლიო ომის გამო ვერ დაძლია საკვალიფიკაციო რაუნდი.
ეროვნულ ნაკრებებს შორის გერმანიას მსოფლიო ჩემპიონატზე ყველაზე მეტი — 100 მატჩი აქვს ჩატარებული,[1],ასევე გერმანიას აქვს ყველაზე მეტი გოლი გატანილი – 224.[2]ევროპის ჩემპიონატებზე გერმანიას ყველაზე მეტი, ექვსი ფინალი აქვს ნათამაშები.
გერმანიის ნაკრებიდან გერდ მიულერი, მიროსლავ კლოზე და თომას მიულერი გახდნენ მსოფლიო ჩემპიონატის საუკეთესო ბომბარდირები. ლოთარ მათეუსს ჩატარებული აქვს მსოფლიო ჩემპიონატზე ყველაზე მეტი მატჩი, ხოლო კლოზეს გატანილი აქვს ყველაზე მეტი გოლი (16).
არის სამგზის ევროპის ჩემპიონი 1972, 1980, 1996 წლებში, მიოგო რა ექვსიდან 3 ფინალი. გუნდი 1972 წლიდან მონაწილეობს ევროპის ყველა ჩემპიონატში, ხოლო ამ ტურნირებზე ბომბარდირები გახდნენ გერდ მიულერი, დიტერ მიულერი, კლაუს ალოფსი და კარლ-ჰაინც რიდლე. გერმანიის ნაკრები რვაჯერაა დასახელებული გერმანიის წლის გუნდად.
ისტორია
რედაქტირებასაწყისი წლები
რედაქტირებაუკვე 1899 და 1901 წელს ჩატარდა 5 არაოფიციალური ამხანაგური შეხვედრა ორ განსხვავებულ გუნდს, გერმანიასა და ინგლისს შორის და ყველა გერმანიისთვის გამანადგურებელი მარცხით დასრულდა. ეს თამაშები გერმანიის საფეხბურთო კავშირის მიერ არ იყო საერთაშორისო თამაშებად აღიარებული და დღეს ისინი ურ-საერთაშორისო მატჩების სახელითაა ცნობილი. ეს თამაშები ორგანიზებული იყო ვალტერ ბენზემანის მიერ, რომელსაც გერმანული ფეხბურთის დამაარსებლად მიიჩნევენ.
1980-იანი წლების დასაწყისი
რედაქტირებაიუპ დერვალის მწვრთნელობისას პირველივე დიდი ტურნირი წარმატებული აღმოჩნდა. გერმანიამ მოიგო ევრო 1982. ეს ნაკრების რიგით მეორე ევროპული ტიტული იყო. ფინალში გერმანიამ დაამარცხა ბელგია 2-1. 1982 წლის მუნდიალზე გერმანია ფავორიტად ითვლებოდა. საკბალიფიკაციო ეტაპზე მათ რვიდან რვავე მატჩი მოიგეს. მიუხედავად ამისა, გერმანია მოულოდნელად დამარცხდა პირველი მატჩში დებიუტანტ ალჟირთან 1-2. გერმანიამ მოიგო ჯგუფური ეტაპის შემდგომი მატჩები ჩილესთან და ავსტრიასთან და გავიდა პლეი-ოფში. 2-1. ტურნირის ნახევარფინალში გერმანია შეხვდა საფრანგეთის ძლიერ ნაკრებს, სადაც ალენ ჟირესი, ჟაკ ტიგანა და მიშელ პლატინი თამაშობდნენ. გერმანელები დაწინაურდნენ მე-18 წუთზე, მაგრამ ფრანგებმა 26-ე წუთზე აღადგინეს წონასწორობა და ძირითადი დრო ფრედ დასრულდა. დამატებით დროში საფრანგეთი სწარაფად დაწინაურდა ორი ბურთით, მაგრამ რუმენიგემ და ფიშერმა საპასუხო გოლები გაიტანეს. მოგვიანებით, ფიშერის მიერ მაკრატელათი გატანილი გოლის წლის გოლად იქნა აღიარებული. პენალტების სერიაში გერმანიამ 5-4 მოიგო. ფინალში გერმანია პაოლო როსის იტალიასთანდ დამარცხდა 1-3.
ბეკენბაუერის ეპოქა
რედაქტირებაევრო 1984-ის პირველივე რაუნდიდან დამოვარდნის შემდეგ ნაკრების მწვრთნელად დაინიშნა ლეგენდარული ფეხბურთელი ფრანც ბეკენბაუერი. რამდენადაც მას სამწვრთნელო ლიცენზია არ გააჩნდა, ფორმალურად მწვრთნელად ჯერ ჰორსტ კოპელი, ხოლო შემდეგ ჰოლგერ ოსიეკი დაინიშნენ, ბეკენბაუერი კი მათი ასისტენტი იყო. 1986 წლის მუნდიალის საკვალიფიკაციო ტურნირში გერმანიამ მოიგო ექვსიდან პირველი ხუთი მატჩი და გაინაღდა ტურნირზე მონაწილეობა. ჩემპიონატის ჯგუფურ ეტაპზე გერმანიამ დაიკავა მეორე ადგილი, დაუზავდა რა ურუგვაის, მოუგო შოტლანდიას და დამარცხდა დანიასთან. მერვედფინალში გერმანიამ დაამარცხა მაროკო 88-ე წუთზე ლოთარ მათეუსის საჯარიმო დარტმით გატანილი ერთადერთი გოლით. მეოთხედფინალში პენალტების სერიაში მეკარე შუმახერმა ორი პენალტი მოიგერია და გერმანიამ დაამარცხა მექსიკა, ხოლო ნახევარფინალში ანდრეას ბრემესა და რუდი ფიოლერის გოლებით 2-0 დაამარცხა საფრანგეთის ნაკრები. ფინალში გერმანია 2-3 დამარცხდა დიეგო მარადონას არგენტინასთან, რომელიც მეორედ გახდა მსოფლიოს ჩემპიონი.
მომდევნო, 1990 წლის ჩემპიონატზე გერმანია კვლავ ფინალში გავიდა. ნახევარფინალში გერმანია ინგლისის ნაკრებსი დაუპირისპირდა. პიტერ შილტონის მიერ გაშვებული კურიოზული გოლის წყალობით გერმანელებმა ანგარიში გახსნეს, თამაშის მსვლელობისას ინგლისს არ დაუდეს 11 მეტრიანი როდესაც მცველებმა გარი ლინეკერი საჯარიმოში თამაშის წესების დარღვევით შეაჩერეს. ამის შემდეგ მოედნიდან გააგდეს ახალგაზრდა პოლ გასქოინი. მე-80 წუთზე ლინეკერმა ანგარიში გაათანაბრა. თერთმეტმეტრიანების სერიაში სტიუარტ პირსმა და კრის უოდლიმ გააფუჭეს პენალტები და გერმანია ფინალში გავიდა. ფინალში გერმანია კვლავ არგენტინას შეხვდა, მაგრამ ამჯერად ანდრეას ბრემეს გოლით დაამარცხა ის 1-0 და მესამე ტიტული მოიპოვა.
მსოფლიოს ჩემპიონმა გერმანიის ნაკრებმა კარგას იასპარეზა შემდგომ ტურნირზე, ევრო 1992-ზე, სადაც ფინალში გავიდა, მაგრამ დამარცხდა ჩემპიონატზე შემთხვევით მოხვედრილ დანიის ნაკრებთან.
1990-იანები
რედაქტირებაევრო 1996-ზე გერმანიამ მესამედ მოიპოვა ევროპის ჩემპიონის ტიტული. ჩემპიონობისკენ მიმავალ გზაზე გერმანიამ ნახევარფინალში, პენალტების სერიით დაამარცხა ტურნირის მასპინძელი ინგლისის ნაკრები. ფინალში გერმანია ჩეხეთის ნაკრებს შეხვდა, რომელიც ჯერ კიდევ ჯგუფური ეტაპის სტადიაზე დაამარცხა 2-0. შტეფან კუნცს პირველ ტაიმში ორი საგოლე მომენტი ჰქონდა, მაგრამ ვერ გამოიყენა. მეორე ტაიმში საჯარიმოში კარელ პობორსკის წაქცევის გამო დანიშნული თერთმეტმეტრიანი დარტყმის შემდეგ ჩეხები დაწინაურდნენ. მეორე ტაიმში საჯარიმოში კარელ პობორსკის წაქცევის გამო დანიშნული თერთმეტმეტრიანი დარტყმის შემდეგ ჩეხები დაწინაურდნენ. ანგარიში შეცვლაზე შესულმა ოლივერ ბირჰოფმა კრისტიან ციგეს ჩაწოდების შემდეგ, თავური დარტყმით გაათანაბრა. დამატებით დროში კვლავ ბირჰოფმა გაიტანა და ოქროს გოლით გერმანიის ნაკრებს მესამე წოდება მოუტანა.
2000-იანი წლების პირველი ნახევარი
რედაქტირებაევრო 2000-ზე გუნდს ერიხ რიბეკი გაუძღვა. გერმანია ძალიან ცუდად გამოვიდა ამ ჩემპიონატზე. მან ფრედ, 1-1 ითამაშა პირველი მატჩი რუმინეთთან და წააგო დანარჩენი ოყი. მათ 0-1 დათმეს ინგლისთან და 0-3 პორტუგალიასთან, რომელსაც უკვე განაღდებული ჰქონდა ჯგუფიდან გასვლა და სათადარიგო ფეხბურთელებით თამაშობდა. რიბეკმა ნაკრები დატოვა და მის ნაცვლად რუდი ფიოლერი დაინიშნა.
2002 წლის მუნდიალზე გუნდმა მოულოდნელად ფინალს მიაღწია. გერმანია მოხვდა ჯგუფში ირლანდიის ნაკრებთან და დაბალრეიტინგიან საუდის არაბეთის და კამერუნის ნაკრებებთან.[3] გერმანია არ მოიაზრებოდა ტურნირის ფავორიტებს შორის ევრო 2000-ს ჩაგდების შემდეგ. ჩემპიონატის დაწყებამდე გერმანიას დააკლდა რამდენიმე ფეხბურთელი ტრავმის გამო. მათ შორის იყო გერმანული ფეხბურთის ამომავალი ვარსკვლავი სებასტიან დაისლერი, რომელმაც ავსტრიასთან ამხანაგური მატჩის დროს მიიღო მუხლის ტრავმა.[4] ამავე მიზეზით დააკლდნენ ნაკრებს მველები იენს ნოვოტნი, კრისტიან ვერნსი და ნახევარმცველი მეჰმეთ შოლი.[4]
გერმანიამ მოიგო პირველივე მატჩი საუდის არაბეთის წინააღმდეგ 8-0. მიროსლავ კლოზემ შეასრულა ჰეთ-თრიკი. გერმენელთაგან ექვსმა სხვადასხვა ფეხბურთელმა გაიტანა გოლი.[5] მეორე მატჩში ირლანდიის წინააღმდეგ გერმანია იგებდა 1-0-ს მთელი მატჩის განმავლობაში, მაგრამ ირლანდიელმა რობი კინმა გაათანაბრა მატჩის დასრულებამდე რამდენიმე წუთით ადრე.[6] გერმანიას სჭირდებოდა გამარჯვება მესამე მატჩში ჯგუფში პირველი ადგილის დასაკავებლად. გერმანიამ მარტივად მოიგო 2-0 და კლოზემ გაიტანა მეხუთე გოლი ტურნირზე.[7] გერმანიამ დაიკავა პირველი ადგილი 7 ქულით[3]
მერვედფინალში გერმანია შეხვდა პარაგვაის ნაკრებს, რომელიც გავიდა მეორე ადგილზე B ჯგუფში. მატჩის ერთადერთი გოლი გაიატანა ოლივერ ნოივილმა 88-ე წუთზე.[8] მეოთხედფინალში გერმანია შეხვდა აშშ-ის ნაკრებს. მატჩის ერთადერთო გოლი 38-ე წუთზე გაიტანა მიხაელ ბალაკმა[9] ნახევარფინალში გერმანიას დაუპირისპირდა ტურნირის თანამასპინძელი სამხრეთ კორეის ნაკრები. მატჩის 71-ე წუთზე ბალაკმა მიიღო ტურნირზე მეორე ყვითელი ბარათი და შესაბამისად, დისკვალიფიკაცია შემდეგ მატჩში.[10] ოთხი წუთის შემდეგ მანვე გაიატანა გამარჯვების გოლი და გერმანია გავიდა ფინალში.[10]
პლეი-ოფის ეტაპზე გერმანიამ ყველა მატჩი მინიმალური სხვაობით, 1-0 მოიგო და ფინალში ბრაზილიას შეხვდა. ეს ორი გუნდი პირველად შეხვდა ერთმანეთს მსოფლიო ჩემპიონატზე. ფინალში გერმანიას დისკვალიფიკაციის გამო ნაკრების ერთ-ერთი ლიდერი მიხაელ ბალაკი. ფინალი ბრაზილიელთა გამარჯვებით 2-0 დასრულდა, ორივე გოლი ტურნირის ბომბარდირმა რონალდომ გაიტანა. გერმანელთა მეკარე და კაპიტანი ოლივერ კანი ჩემპიონატის საუკეთესო მეკარედ და ფეხბურთელად დასახელდა.
2006-დან დღემდე
რედაქტირებაევრო 2008-ზე გერმანიამ ფინალამდე მიაღწია. ფინალში ის დაუპირისპირდა ესპანეთის ნაკრებს, რომელსაც 1964 წლის შემდეგ არ გაემარჯვა. ფინალში ესპანეთის უპირატესობა აშკარა იყო. გერმანიამ ვერცერთი საგოლე მომენტი ვერ შექმნა. ფინალის საუკეთესო მოთამაშე ფერნანდო ტორესი იყო, რომელმაც მატჩის 33-ე წუთზე ფილიპ ლამი უკან მოიტოვა და დაუფიქრებლად გამოსულ იენს ლემანს ბურთი თავზე გადაუგდო. გერმანიამ გოლის შემდეგ აქტიური თამაშის გაჩაღება ვერ შეძლო. ისინი მე-2 ტაიმის დასაწყისში ისინი ტერიტორიულ უპირატესობას კი დაეუფლნენ, თუმცა კასილასის კარამდე მიახლოება ძველებურად უჭირდათ. ვერ ითამაშა ტრავმირებულმა კაპიტანმა მიხაელ ბალაკმა, ჰიცლშპერგერისა და ფრინგსის მონდომება კი იმისთვის საკმარისი არ აღმოჩნდა, რომ შედარებით აქტიური შვაინშტაიგერისთვის მხარი აებათ. ამის ფონზე ხავისა და ინიესტას კომბინაციურმა თამაშმა აჯობა გერმანელების ნახევარდაცვას.
2010 წლის მსოფლიო თასის დაწყებამდე ნაკრებს გამოაკლდა კაპიტანი მიხაელ ბალაკი. კაპიტნად დაინიშნა „ბაიერნის“ კაპიტანი ფილიპ ლამი.
მუნდიალი 2014
რედაქტირება
2014 წლის მუნდიალის წინ გერმანიის ნაკრებს დააკლდა მარკო როისი, რომელმაც ტრავმა მიიღო სომხეთთან ამხანაგურ მატჩში. გერმანია მუნდიალზე მოხვდა G ჯგუფში და მეტოქედ შეხვდა პორტუგალია, რომელიც ევრო 2012-ის ჯგუფურ ეტაპზე იყო გერმანიის მექტოქე, განა რომელიც წინა მსოფლიო ჩემპიონატის ჯგუფურ ეტაპზე იყო გერმანიის მეტოქე და აშშ, რომელსაც გერმანიის ყოფილი ფეხბურთელი და მწვრთნელი იურგენ კლინსმანი წვრთნიდა. გერმანიამ ასპარეზობა დაიწყო პორტუგალიის განადგურებით 4-0. თომას მიულერი ჰეტ-ტრიკის ავტორი გახდა. მეორე მატჩში განასთან უფრო მძიმე აღმოჩნდა და ფრედ, 2-2, დასრულდა. აშშ-სთან მიულერის მიერ გატანილი ერთადერთი გოლით კი გერმანიამ გაიმარჯვა და ჯგუფში პირველი ადგილი დაიკავა. მერვედფინალში ალჟისის 2-1 დასამარცხებლად გერმანიას დამატებითი დრო დასჭირდა. მეოთხედფინალში გერმანელებმა საფრანგეთის ნაკრები 1-0 დაამარცხეს, ხოლო ნახევარფინალში მასპინძელი ბრაზილია გაანადგურეს რეკორდული ანგარიშით 7-1. ეს ანგარიში, ისევე როგორც პირველი ტაიმის მიწურულს დაფიქსიებული 5-0, იყო მსოფლიო ჩემპიონატების ნახევარფინალებში დაფიქსირებული ყველაზე დიდი ანგარიში. ამავე მატჩში გერმანიის ნაკრების ყველა დროის საუკეთესო ბომბარდირმა მიროსლავ კლოზემ გაიტანა საკუთარი მე-16 გოლი მსოფლიო ჩემპიონატებზე, რაც რეკორდული მაჩვენებელია. 2014 წლის 13 ივლისს რიო დე ჟანეიროს მარაკანას სტადიონზე გერმანია შეხვდა არგენტინას, რომლის კაპიტანი მსოფლიოს ერთ-ერთი საუკეთესო ფეხბურთელი ლიონელ მესი იყო. ეს გერმანიასა და არგენტინას შორის გამართული მესამე ფინალური მატჩი იყო 1986 და 1990 წლების ფინალების შემდეგ. შეხვედრის ძირითადი დრო ფრედ, ანგარიშით 0:0 დასრულდა. მატჩის ერთადერთი გოლი დამატებით დროის მეორე ტაიმში, 113-ე წუთზე ანდრე შურლეს ფლანგური გარღვევისა და პასის შედეგად შეცვლაზე შესულმა მარიო გეცემ გაიტანა. გერმანია გახდა ერთადერთი ევროპული ნაკრები, რომელმაც სამხრეთ ამერიკის კონტინენტზე გამართულ ჩემპიონატში გაიმარჯვა. გერმანიამ ჩემპიონის ტიტული მეოთხედ, გაერთიანების შემდეგ კი პირველად მოიპოვა.
მსოფლიო ჩემპიონატის დასრულებიდან ერთ კვირაში ნაკრებიდან წავიდა ფილიპ ლამი, რომელიც 10 წელის ასპარეზობდა ნაკრებში და ოთხი წელი იყო გუნდის კაპიტანი. შემდეგ კაპიტნად ბასტიან შვაინშტაიგერი დაინიშნა.
ამჟამინდელი შემადგენლობა
რედაქტირებაშედეგები
რედაქტირებამსოფლიო ჩემპიონატზე
რედაქტირება| მსოფლიო ჩემპიონატი | საკვალიფიკაციო ეტაპი | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| წელი | რაუნდი | პოზიცია | თ | მ | ფ * | წ | გტ | გშ | თ | მ | ფ | წ | გტ | გშ | |
 1930
|
ვერ გავიდა | ვერ გავიდა | |||||||||||||
.svg){kind=small} 1934
|
მესამე ადგილი | მე-3 | 4 | 3 | 0 | 1 | 11 | 8 | 1 | 1 | 0 | 0 | 9 | 1 | |
 1938
|
პირველი რაუნდი | მე-10 | 2 | 0 | 1 | 1 | 3 | 5 | 3 | 3 | 0 | 0 | 11 | 1 | |
.svg){kind=small} 1950
|
აკრძალული | აკრძალული | |||||||||||||
| 1954
|
ჩემპიონი | 1-ლი | 6 | 5 | 0 | 1 | 25 | 14 | 4 | 3 | 1 | 0 | 12 | 3 | |
 1958
|
მეოთხე ადგილი | მე-4 | 6 | 2 | 2 | 2 | 12 | 14 | კვალიფიცირდა, როგორ მოქმედი ჩემპიონი | ||||||
 1962
|
მეოთხედფინალი | მე-7 | 4 | 2 | 1 | 1 | 4 | 2 | 4 | 4 | 0 | 0 | 11 | 5 | |
| 1966
|
მეორე ადგილი | მე-2 | 6 | 4 | 1 | 1 | 15 | 6 | 4 | 3 | 1 | 0 | 14 | 2 | |
 1970
|
მესამე ადგილი | მე-3 | 6 | 5 | 0 | 1 | 17 | 10 | 6 | 5 | 1 | 0 | 20 | 3 | |
| 1974
|
ჩემპიონი | 1-ლი | 7 | 6 | 0 | 1 | 13 | 4 | კვალიფიცირდა, როგორ მასპინძელი | ||||||
 1978
|
ფინალური ჯგუფები | მე-6 | 6 | 1 | 4 | 1 | 10 | 5 | კვალიფიცირდა, როგორ მოქმედი ჩემპიონი | ||||||
 1982
|
მეორე ადგილი | მე-2 | 7 | 3 | 2 | 2 | 12 | 10 | 8 | 8 | 0 | 0 | 33 | 3 | |
| 1986
|
მეორე ადგილი | მე-2 | 7 | 3 | 2 | 2 | 8 | 7 | 8 | 5 | 2 | 1 | 22 | 9 | |
 1990
|
ჩემპიონი | 1-ლი | 7 | 5 | 2 | 0 | 15 | 5 | 6 | 3 | 3 | 0 | 13 | 3 | |
 1994
|
მეოთხედფინალი | მე-5 | 5 | 3 | 1 | 1 | 9 | 7 | კვალიფიცირდა, როგორ მოქმედი ჩემპიონი | ||||||
| 1998
|
მე-7 | 5 | 3 | 1 | 1 | 8 | 6 | 10 | 6 | 4 | 0 | 23 | 9 | ||
  2002
|
მეორე ადგილი | მე-2 | 7 | 5 | 1 | 1 | 14 | 3 | 10 | 6 | 3 | 1 | 19 | 12 | |
| 2006
|
მესამე ადგილი | მე-3 | 7 | 5 | 1 | 1 | 14 | 6 | კვალიფიცირდა, როგორ მასპინძელი | ||||||
 2010
|
მესამე ადგილი | მე-3 | 7 | 5 | 0 | 2 | 16 | 5 | 10 | 8 | 2 | 0 | 26 | 5 | |
 2014
|
ჩემპიონი | 1-ლი | 7 | 6 | 1 | 0 | 18 | 4 | 10 | 9 | 1 | 0 | 36 | 10 | |
| 2018
|
უცნობია | უცნობია | |||||||||||||
 2022
|
უცნობია | უცნობია | |||||||||||||
| სულ | 4 ტიტული | 18/20 | 106 | 66 | 20 | 20 | 224 | 121 | 84 | 64 | 18 | 2 | 249 | 66 | |
- *მოიცავს პლეი-ოფების ფრედ დასრულებულ მატჩებს, რომლებიც დასრულდა პენალტების სერიით
- **ოქროსფერი ფონი აღნიშნავს ჩემპონობას
- ***წითელი ჩარჩო აღნიშნავს ტურნირის მასპინძლობას
ევროპის ჩემპიონატზე
რედაქტირება- 1960–1990 წლებში გამოდიოდა როგორც
დასავლეთი გერმანია - 1990– წლიდან გამოდის როგორც გერმანია
| ევროპის ჩემპიონატი | საკვალიფიკაციო ეტაპი | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| წელი | რაუნდი | პოზიცია | თ | მ | ფ * | წ | გტ | გშ | თ | მ | ფ | წ | გტ | გშ | ||
| 1960
|
არ მონაწილეობდა | არ მონაწილეობდა | ||||||||||||||
.svg){kind=small} 1964
| ||||||||||||||||
| 1968
|
ვერ გაიარა კვალიფიკაცია | 4 | 2 | 1 | 1 | 9 | 2 | |||||||||
.svg){kind=small} 1972
|
ჩემპიონი | 1-ლი | 2 | 2 | 0 | 0 | 5 | 1 | 8 | 5 | 3 | 0 | 13 | 3 | ||
.svg){kind=small} 1976
|
მეორე ადგილი | მე-2 | 2 | 1 | 1 | 0 | 6 | 4 | 8 | 4 | 4 | 0 | 17 | 5 | ||
| 1980
|
ჩემპიონი | 1-ლი | 4 | 3 | 1 | 0 | 6 | 3 | 6 | 4 | 2 | 0 | 17 | 1 | ||
| 1984
|
ჯგუფური ეტაპი | მე-5 | 3 | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 8 | 5 | 1 | 2 | 15 | 5 | ||
| 1988
|
ნახევარფინალი | მე-3 | 4 | 2 | 1 | 1 | 6 | 3 | კვალიფიცირდა, როგორც მასპინძელი | |||||||
| 1992
|
მეორე ადგილი | მე-2 | 5 | 2 | 1 | 2 | 7 | 8 | 6 | 5 | 0 | 1 | 13 | 4 | ||
| 1996
|
ჩემპიონი | 1-ლი | 6 | 4 | 2 | 0 | 10 | 3 | 10 | 8 | 1 | 1 | 27 | 10 | ||
 2000
|
ჯგუფური ეტაპი | მე-14 | 3 | 0 | 1 | 2 | 1 | 5 | 8 | 6 | 1 | 1 | 20 | 4 | ||
 2004
|
ჯგუფური ეტაპი | მე-12 | 3 | 0 | 2 | 1 | 2 | 3 | 8 | 5 | 3 | 0 | 13 | 4 | ||
 2008
|
მეორე ადგილი | მე-2 | 6 | 4 | 0 | 2 | 10 | 7 | 12 | 8 | 3 | 1 | 35 | 7 | ||
  2012
|
ნახევარფინალი | მე-3 | 5 | 4 | 0 | 1 | 10 | 6 | 10 | 10 | 0 | 0 | 34 | 7 | ||
| 2016
|
ნახევარფინალი | მე-4 | 6 | 3 | 2* | 1 | 7 | 3 | 10 | 7 | 1 | 2 | 24 | 9 | ||
 2020
|
უცნობია | |||||||||||||||
| სულ | 3 ტიტული | 14/17 | 49 | 26 | 12* | 11 | 72 | 48 | 98 | 69 | 20 | 9 | 237 | 61 | ||
- *მოიცავს პლეი-ოფების ფრედ დასრულებულ მატჩებს, რომლებიც დასრულდა პენალტების სერიით
- **ოქროსფერი ფონი აღნიშნავს ჩემპონობას
- ***წითელი ჩარჩო აღნიშნავს ტურნირის მასპინძლობას
რეკორდები
რედაქტირება
ბომბარდირები
რედაქტირება| # | ფეხბურთელი | პერიოდი | გოლი | თამაში | საშუალო მაჩვენებელი |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | მიროსლავ კლოზე | 2001–2014 | 71 | 137 | 0,51 |
| 2 | გერდ მიულერი | 1966–1974 | 68 | 62 | 1,13 |
| 3 | ლუკას პოდოლსკი | 2004–2017 | 49 | 130 | 0,37 |
| 4 | რუდი ფიოლერი | 1982–1994 | 47 | 90 | 0,52 |
| იურგენ კლინსმანი | 1987–1998 | 47 | 108 | 0,45 | |
| 6 | კარლ-ჰაინც რუმენიგე | 1976–1986 | 45 | 95 | 0,48 |
| 7 | უვე ზეელერი | 1954–1970 | 43 | 72 | 0,60 |
| 8 | მიხაელ ბალაკი | 1999–2010 | 42 | 98 | 0,43 |
| 9 | თომას მიულერი | 2010– | 38 | 101 | 0,38 |
| 10 | ოლივერ ბირჰოფი | 1996–2002 | 37 | 70 | 0,53 |
ფეხბურთელების მიერ ჩატარებული თამაშების რაოდენობა
რედაქტირება| # | ფეხბურთელი | პერიოდი | თამაში | გოლი |
|---|---|---|---|---|
| 1 | ლოთარ მათეუსი | 1980–2000 | 150 | 23 |
| 2 | მიროსლავ კლოზე | 2001–2014 | 137 | 71 |
| 3 | ლუკას პოდოლსკი | 2004–2017 | 130 | 49 |
| 4 | ბასტიან შვაინშტაიგერი | 2004–2016 | 121 | 24 |
| 5 | ფილიპ ლამი | 2004–2014 | 113 | 5 |
| 6 | იურგენ კლინსმანი | 1987–1998 | 108 | 47 |
| 7 | იურგენ კოლერი | 1986–1998 | 105 | 2 |
| 8 | პერ მერტეზაკერი | 2004–2014 | 104 | 4 |
| 9 | ფრანც ბეკენბაუერი | 1965–1977 | 103 | 14 |
| 10 | თომას ჰესლერი | 1988–2000 | 101 | 11 |
მწვრთნელები
რედაქტირება| სახელი | პერიოდი | თამაში | გამ. | ფრე | დამ. | ტიტულები |
|---|---|---|---|---|---|---|
| გსკ-ის კომიტეტი | 1908-1927 | 63 | 18 | 13 | 32 | |
| ოტო ნერცი | 1928-1936 | 70 | 42 | 10 | 18 | მესამე ადგილი 1934 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე |
| ზეპ ჰერბერგი | 1936-1964 | 162 | 92 | 26 | 44 | 1954 წლის მსოფლიო ჩემპიონი |
| ჰელმუტ შონი | 1964-1978 | 139 | 87 | 30 | 22 | მეორე ადგილი 1966 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე,
მესამე ადგილი 1970 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე, 1972 წლის ევროპის ჩემპიონი, 1974 წლის მსოფლიო ჩემპიონი, მეორე ადგილი 1976 წლის ევროპის ჩემპიონატზე |
| იუპ დერვალი | 1978-1984 | 67 | 45 | 11 | 11 | 1980 წლის ევროპის ჩემპიონი,
მეორე ადგილი 1982 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე |
| ფრანც ბეკენბაუერი | 1984-1990 | 66 | 36 | 17 | 13 | მეორე ადგილი 1986 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე,
1990 წლის მსოფლიო ჩემპიონი |
| ბერტი ფოგსტი | 1990-1998 | 102 | 67 | 23 | 12 | მეორე ადგილი 1992 წლის ევროპის ჩემპიონატზე,
1996 წლის ევროპის ჩემპიონი |
| ერიხ რიბეკი | 1998-2000 | 24 | 10 | 6 | 8 | |
| რუდი ფიოლერი | 2000-2004 | 53 | 29 | 11 | 13 | მეორე ადგილი 2002 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე |
| იურგენ კლინსმანი | 2004-2006 | 34 | 20 | 8 | 6 | მესამე ადგილი 2006 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე |
| იოახიმ ლევი | 2006- | 112 | 77 | 20 | 15 | მეორე ადგილი 2008 წლის ევროპის ჩემპიონატზე მესამე ადგილი 2010 წლის მსოფლიო ჩემპიონატზე |
| სულ | 892 | 519 | 181 | 192 |
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ (ინგლისური) Germany move ahead of Brazil დაარქივებული 2010-12-30 საიტზე Wayback Machine. ფიფა-ს ოფიციალური საიტი, 6 ივლისი, 2010.
- ↑ (ინგლისური) [1] დაარქივებული 2014-07-09 საიტზე Wayback Machine. , The Mineirazo in numbers. წაკითხვის თარიღი: 9 ივლისი, 2014.
- ↑ 3.0 3.1 2002 FIFA World Cup Korea/Japan: Results. FIFA (2002). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 10 დეკემბერი 2013. ციტირების თარიღი: 25 June 2010.
- ↑ 4.0 4.1 „Germany's Deisler ruled out of Cup“. Sports Illustrated. 20 May 2002. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2 ნოემბერი 2012. ციტირების თარიღი: 25 June 2010.
- ↑ Germany – Saudi Arabia. FIFA (2002). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-11-02. ციტირების თარიღი: 2014-07-07.
- ↑ „Soccer: Keane saves Ireland with last-gasp goal against Germany“. New Zealand Herald. 6 June 2010. ციტირების თარიღი: 25 June 2010.
- ↑ Cameroon – Germany. FIFA (2002). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 21 ოქტომბერი 2013. ციტირების თარიღი: 25 June 2010.
- ↑ „Germany edge out Paraguay“. BBC. 15 June 2002. ციტირების თარიღი: 10 April 2011.
- ↑ Germany – USA. FIFA. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 17 ოქტომბერი 2013. ციტირების თარიღი: 25 June 2010.
- ↑ 10.0 10.1 Hughes, Rob (26 June 2002). „Germany shatters Korea's dream“. The New York Times. ციტირების თარიღი: 26 June 2010.