ატალანტა (საფეხბურთო კლუბი)

ატალანტა
სრული სახელი	Atalanta Bergamasca Calcio SpA
მეტსახელი	ღმერთები (იტალ. La Dea); შავ-ლურჯები (იტალ. Nerazzurri) ; Orobici
დაარსდა	8 ოქტომბერი, 1907; 117 წლის წინ
სტადიონი	ატლეტი აძური დ'იტალია,; ბერგამო, იტალია; (ტევადობა: 26,562 მაყურებელი)
პრეზიდენტი	ანტონიო პერკასი
მწვრთნელი	ჯან პიერო გასპერინი
კაპიტანი	კრისტიან რაიმონდი
ლიგა	სერია A
2023–24	სერია A, მე-4
საიტი	ოფიციალური საიტი
ძირითადი ფორმა	რეზერვის ფორმა

„ატალანტა“ (იტალ. Atalanta Bergamasca Calcio) — იტალიური საფეხბურთო კლუბი ქალაქ ბერგამოდან, ლომბარდია. დაარსდა 1907 წელს. ასპარეზობს იტალიის სერია A-ში. საშინაო მატჩებს ატარებს სტადიონ ატლეტი აძური დ'იტალიაზე, რომელიც 26 562 მაყურებელს იტევს.

1963 წელს კლუბმა შეძლო იტალიის თასის მოგება, ხოლო 1987 და 1996 წლებში ფინალში გასვლა. 1988 წელს, სერია B-ში ასპარეზობისას, „ატალანტა“ თასების მფლობელთა თასის ნახევარფინალში გავიდა და დააფიქსირა საუკეთესო შედეგი უეფა-ს საკლუბო ტურნირებზე, არაუმაღლეს ლიგაში მოასპარეზე კლუბთა შორის („კარდიფ სიტისთან“ ერთად). „ატალანტამ“, ასევე, 2-ჯერ მიიღო მონაწილეობა უეფა-ს თასის გათამაშებაში, 1990–91 წლების სეზონში გავიდა 1/4 ფინალამდე.

ისტორია

ადრეული წლები

„ატალანტა“ ჩამოყალიბდა 1907 წლის 8 ოქტომბერს. ბერგამოში საფეხბურთო კლუბი 1904 წლიდან არსებობდა. კლუბი დააარსეს შვეიცარიელმა ემიგრანტებმა, როგორც საფეხბურთო კლუბი „ბერგამო“. სახელი „ატალანტა“ აღებულია ბერძნული მითოლოგიის ქალღმერთ ატალანტესგან (იტალ. Atalanta). იტალიის ფეხბურთის ფედერაცია კლუბს 1914 წლამდე ოფიციალურად არ აღიარებდა. ახლანდელი კლუბი შეიქმნა ორი კლუბის, „ატალანტას“ და „ბერგამასკას“ შერწყმის შედეგად. თავდაპირველად კლუბის ფერები იყო შავი და თეთრი, ხოლო სარეზერვო ფორმაზე ლურჯი და თეთრი ფერები იყო. შერწყმა მოხდა 1924 წელს და კლუბს ეწოდა „ატალანტა ბერგამასკა დი გიმნასტიკა ე შერმა 1907“ (იტალ. Atalanta Bergamasca di Ginnastica e Scherma 1907). 1928 წლიდან კლუბის საშინაო არენა გახდა ვიალე ჯულიო ჩეზარეს სტადიონი.

იტალიის ლიგას „ატალანტა“ 1929 წელს შეუერთდა. სერია A-ში პირველად აღზევდა 1937 წელს, თუმცა პირველივე სეზონში დაქვეითდა. 1940 წელს დაბრუნდა უმაღლეს დივიზიონში, სადაც 1959 წლამდე იასპარეზა. სერია B-ში გატარებული ერთი სეზონის შემდეგ, კლუბი კვლავ აღზევდა სერია A-ში და მომდევნო ათწლეულის მანძილზე შეინარჩუნა ადგილი.

1948 წელს კლუბმა დააფიქსირა საუკეთესო შედეგი უმაღლეს ლიგაში, დაიკავა მე-5 ადგილი. 1981 წელს, „ატალანტა“ სერია C1-ში დაქვეითდა. ეს იყო დარტყმა, რამაც შემდგომი პროგრესი განაპირობა. შემდეგში კლუბი დაბრუნდა სერია B-ში, ერთი სეზონის შემდეგ კი, 1984 წელს, სერია A-ში. „ატალანტას“ უჭირდა უმაღლეს ლიგაში ადგილის შენარჩუნება, შედეგად მრავალჯერ დაქვეითდა, 1987, 1994, 1998, 2003, 2005 და 2010 წლებში. 2011 წელს, მფლობელის შეცვლის შედეგად კლუბმა შეძლო სერია A-ში დაბრუნება.,^[1]

„ატალანტა“ ერთადერთ ტიტულს დაეუფლა 1963 წელს, როდესაც მოიგო იტალიის თასი. კლუბს ასევე ჰქონდა მცირე მიღწევები ევროტურნირებზე, რამდენიმე შემთხვევაში დამარცხდა მოწინააღმდეგესთან, რომელიც შემდგომში იმ ტურნირის გამარჯვებული გახდა.

ევროტურნირებზე

თასების მფლობელთა თასის 1987–88 წლების სეზონში, 1/4 ფინალში „ატალანტას“ მოწინააღმდეგე უელსის საფეხბურთო კლუბი „მერტირ-ტიდვილი“ იყო. პირველი მატჩი უელსელთა გამარჯვებით, 2–1 დასრულდა. ხოლო ბერგამოში გამართულ საპასუხო მატჩში „ატალანტამ“ 2–0 იმარჯვა და ნახევარფინალში გავიდა, სადაც ბელგიურ „მეხელენთან“ დამარცხდა. თუმცა, „ატალანტა“ გახდა ერთ-ერთი კლუბი მათ შორის, რომელთაც შეძლეს ევროტურნირზე ასპარეზობა უმაღლეს ლიგაში ასპარეზობის გარეშე. მე-2 კლუბი რომელმაც ეს შეძლო, იყო უელსური „კარდიფ სიტი“.

1990–91 წლების სეზონში „ატალანტამ“ შეძლო უეფა-ს თასის 1/4 ფინალში გასვლა, სადაც ასევე იტალიურ „ინტერთან“ დამარცხდა, „მილანმა“ ფინალში „რომა“ დამარცხა. 1991 წლის შემდეგ კლუბს ევროტურნირებზე არ უასპარეზია. სერია A-ში დაკავებული მე-7 ადგილის შემდეგ, 2001 წელს, კლუბს შესაძლებლობა მიეცა მონაწილეობა მიეღო ინტერტოტოს თასის გათამაშებაში, მაგრამ „ატალანტამ“ უარი განაცხადა და მის მაგივრად ტურნირზე „ბრეშია“ გამოვიდა, რომელიც მხოლოდ ფინალში დამარცხდა, ფრანგულ „პარი სენ-ჟერმენთან“.

2000-დან

ბოლო წლებში, კლუბი სერია A-დან 3-ჯერ დაქვეითდა: 2002–03, 2004–05 და 2009–10 წლების სეზონებში, მაგრამ ყველა შემთხვევაში ერთი სეზონის შემდეგ შეძლო უმაღლეს ლიგაში დაბრუნება.

2011–12 წლების სეზონში, იტალიის საფეხბურთო სკანდალის გამო „ატალანტას“ 6 ქულა გამოაკლდა. მიუხედავად ამისა, კლუბმა 38 მატჩში დააგროვა 52 ქულა და დააფიქსირა იმ დროისთვის საუკეთესო შედეგი კლუბისთვის. შემდეგ წელს, იგივე მიზეზის გამო კლუბს 2 ქულა გამოაკლდა. „ატალანტამ“ მე-15 ადგილი დაიკავა ჩემპიონატში და აირიდა დაქვეითება. 2013–14 წლების სეზონში, სერია A-ში დაიკავა მე-11 ადგილი.

2014–15 წლების სეზონში, მიუხედავად კარგი თამაშისა, „ატალანტა“ იბრძოდა ჩემპიონატში ადგილის შენარჩუნებისთვის. სეზონის დასაწყისში, მწვრთნელად დაინიშნა სტეფანო კოლატუონო. 2015 წლის 4 მარტს, მას შემდეგ, რაც კლუბი 3 ქულით გადაურჩა გასავარდნ ზონაში მოხვედრას, კოლატუონომ თანამდებობა დატოვა. 2015–16 წლების სეზონში მწვრთნელის პოსტი ედოარდო რეიამ დაიკავა, მისი მეთაურობით „ატალანტამ“ მე-13 ადგილი დაიკავა.

2016–17 წლების სეზონის სუსტად დაწყების გამო, მთავარი მწვრთნელი ჯან პიერო გასპერინი გადადგომის პირას იყო, მაგრამ სწრაფად მოპოვებული დადებითი შედეგების შემდეგ კლუბმა 72 ქულით მე-4 ადგილი დაიკავა და მოიპოვა ევროპის ლიგის საგზური. 26 წლიანი პაუზის შემდეგ „ატალანტამ“ კვლავ შეძლო ევროტურნირებზე გასვლა.

მიღწევები

საშინაო

სერია B
- ჩემპიონი (6): 1927–28, 1939–40, 1958–59, 1983–84, 2005–06, 2010–11
- მე-2 ადგილი (4): 1936–37, 1970–71, 1976–77, 1999–2000
სერია С1
- ჩემპიონი (1): 1981–82
იტალიის თასი
- გამარჯვებული (1): 1962–63
- ფინალისტი (3): 1986–87, 1995–96, 2018–19
ვიარეჯოს ტურნირი
- ჩემპიონი (2): 1969, 1993
- მე-3 ადგილი (5): 1955, 2008, 2010, 2011, 2012

ევროტურნირებზე

თასების მფლობელთა თასი
- ნახევარფინალისტი: 1987–88
უეფა-ს თასი
- 1/4 ფინალისტი: 1990–91
მიტროპის თასი
- ფინალისტი (1): 1985

მიმდინარე შემადგენლობა

შენიშვნა: დროშა აღნიშნავს ეროვნულ ნაკრებს რომელიც განსაზღვრულია ფიფა-ს წესებით. მოთამაშეები შესაძლოა რამდენიმე ფიფა-ს არაწევრ ქვეყანას/ტერიტორიას მიეკუთვნებოდნენ.


№	პოზიცია	ქვეყანა	მოთამაშე
1	მეკარე	ალბანეთი	ერტიტ ბერიშა
3	მცველი	ბრაზილია	რაფაელ ტოლოი
4	ნახევარმცველი	იტალია	ბრაიან კრისტანტე
5	მცველი	იტალია	ანდრეა მასიელო
6	მცველი	ბოსნია და ჰერცეგოვინა	ერვინ ზუკანოვიჩი
7	ნახევარმცველი	იტალია	მარკო დ'ალესანდრო
8	ნახევარმცველი	იტალია	ჯულიო მიგლიაჩო
9	თავდამსხმელი	სერბეთი	ალექსანდრე პეშიჩი
10	ნახევარმცველი	არგენტინა	ალეხანდრო გომესი
11	ნახევარმცველი	შვეიცარია	რემო ფროილერი
13	მცველი	იტალია	მატია კალდარა
24	მცველი	იტალია	ანდრეა კონტი
25	მცველი	საფრანგეთი	აბდულაი კონკო
27	ნახევარმცველი	სლოვენია	იასმინ კურტიჩი
29	თავდამსხმელი	იტალია	ანდრეა პეტანია
31	მეკარე	იტალია	ფრანჩესკო როსი


№	პოზიცია	ქვეყანა	მოთამაშე
33	მცველი	ნიდერლანდები	ჰანს ჰატებოერი
37	ნახევარმცველი	იტალია	ლეონარდო სპინაძოლა
43	ნახევარმცველი	იტალია	ალბერო პალოში
47	მეკარე	იტალია	სტეფანო მაძინი
52	ნახევარმცველი	ეკვადორი	ბრაიან კაბესასი
77	ნახევარმცველი	იტალია	კრისტიან რაიმონდი (კაპიტანი)
91	მეკარე	იტალია	პიერლუიჯი გოლინი
92	თავდამსხმელი	იტალია	სალვატორე მოლინა
93	მცველი	სენეგალი	ბუკარი დრამე
94	ნახევარმცველი	იტალია	ფილიპო მელეგონი
95	მცველი	იტალია	ალესანდრო ბასტონი
99	თავდამსხმელი	კოტ-დ’ივუარი	ემმანუელ ლატე ლათი
-	თავდამსხმელი	დანია	ანდრეას კორნელიუსი
-	ნახევარმცველი	გერმანია	რობინ კოსენსი
-	ნახევარმცველი	ბრაზილია	ჟოან შმიდტი
-	ნახევარმცველი	შვეიცარია	ნიკოლას ჰაასი

ევროტურნირებზე

სეზონი	ტურნირი	ეტაპი	კლუბი	შინ	გასვლითი	ჯამში
1963–64	თასების მფლობელთა თასი	1-ლი	სპორტინგი ლისაბონი	2–0	1–3	3–3^[2]
1987–88	თასების მფლობელთა თასი	1-ლი	მერიტირ-ტიდვილი	2–0	1–2	3–2
		მე-2	ოფი	2–0	0–1	2–1
		1/4 ფინალი	სპორტინგი ლისაბონი	2–0	1–1	3–1
		1/2 ფინალი	მეხელენი	1–2	1–2	2–4
1989–90	უეფა-ს თასი	1-ლი	სპარტაკი მოსკოვი	0–0	0–2	0–2
1990–91	უეფა-ს თასი	1-ლი	დინამო ზაგრები	0–0	1–1	1–1(ს.)
		მე-2	ფენერბაჰჩე	4–1	1–0	5–1
		მე-3	კელნი	1–0	1–1	2–1
		1/4 ფინალი	ინტერი მილანი	0–0	0–2	0–2