ინდონეზიის ეროვნული პარკების სია
სტატიაში მოცემულია ინდონეზიის ეროვნული პარკების სია.[1] ქვეყანაში არსებული 50 ეროვნული პარკიდან 6 იუნესკოს მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლთა სიაშია შესული, 6 ბიოსფერულ ნაკრძალთა მსოფლიო ქსელში, 3 მათგანი კი ჭარბტენიანი ტერიტორიაა და რამსარის კონვენციით მინიჭებული აქვს საერთაშორისო მნიშვნელობა. 9 პარკი საზღვაოა.
ინდონეზიის ეროვნულ პარკთა პირველი ჯგუფი 1980 წელს შეიქმნა.[2] ეს რიცხვი გამუდმებით იზრდება და 2003 წელს 41 შეადგინა. 2004 წელს მოხდა მნიშვნელოვანი გაფართოება და შეიქმნა კიდევ 9 პარკი, შედეგად, მათმა საერთო რიცხვმა 50-ს მიაღწია.[3]
იავა
რედაქტირება
.jpg)
| სახელი | წელი | ფართობი | საზღვაო არეალი | საერთაშორისო სტატუსი | |
|---|---|---|---|---|---|
| კმ² | მი² | ||||
| ალას-პურვო | 1992 | 434 | 168 | ||
| ბალურანი | 1980 | 250 | 96 | ||
| ბრომო-ტენგერ-სემერუ | 1983 | 503 | 194 | ||
| გუნუნგ-ჩიერმაი | 2004 | 155 | 60 | ||
| გუნუნგ-გედე-პანგრანგო | 1980 | 150 | 58 | ბიოსფერულ ნაკრძალთა მსოფლიო ქსელი | |
| გუნუნგ-ჰალიმუნი | 1992 | 400 | 150 | ||
| გუნუნგ-მერაპი | 2004 | 64 | 25 | ||
| გუნუნგ-მერბაბუ | 2004 | 57 | 21 | ||
| კარიმუნჯავა | 1986 | 1,116 | 431 | უმეტესი | |
| კეპულაუან-სერიბუ | 1982 | 1,080 | 420 | უმეტესი | |
| მერუ-ბეტირი | 1982 | 580 | 224 | ||
| უჯუნგ-კულონი | 1992 | 1,206 | 466 | 443 კმ² | მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი[4] |
კალიმანტანი
რედაქტირება
| სახელი | წელი | ფართობი | საზღვაო არეალი | საერთაშორისო სტატუსი | |
|---|---|---|---|---|---|
| კმ² | მი² | ||||
| ბეტუნგ-კერიჰუნი | 1995 | 8,000 | 3,100 | შეთავაზებულია მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლად[5] | |
| ბუკიტ-ბაკა-ბუკიტ-რაია | 1992 | 1,811 | 699 | ||
| დანაუ-სენტარუმი | 1999 | 1,320 | 510 | რამსარის ძეგლი | |
| გუნუნგ-პალუნგი | 1990 | 900 | 350 | ||
| კაიან-მენტარანგი | 1996 | 13,605 | 5,252 | ||
| კუტაი | 1982 | 1,986 | 767 | ||
| საბანგაუ | 2004 | 5,687 | 2,196 | ||
| ტანჯუნგ-პუტინგი | 1982 | 4,150 | 1,370 | ბიოსფერულ ნაკრძალთა მსოფლიო ქსელი | |
ეროვნული პარკები კუნძულ კალიმანტანზე
მცირე ზონდის კუნძულები
რედაქტირება
| სახელი | Year | ფართობი | საზღვაო არეალი | საერთაშორისო სტატუსი | |
|---|---|---|---|---|---|
| კმ² | მი² | ||||
| ბალი-ბარატი | 1995 | 190 | 73 | ||
| გუნგუნგ-რინჯანი | 1990 | 413 | 159 | ||
| კელიმუტუ | 1992 | 50 | 20 | ||
| კომოდო | 1980 | 1,817 | 701 | 66% | მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი;[6] ბიოსფერულ ნაკრძალთა მსოფლიო ქსელი |
| ლაივანგი-ვანგამეტი | 1998 | 470 | 180 | ||
| მანუპე-ტანაჰ-დარუ | 1998 | 880 | 340 | ||
მალუკუ და პაპუა
რედაქტირება
| სახელი | წელი | ფართობი | საზღვაო არეალი | საერთაშორისო სტატუსი | |
|---|---|---|---|---|---|
| კმ² | მი² | ||||
| აკეტაჯავე-ლოლობატა | 2004 | 1,673 | 646 | ||
| ლორენცი | 1997 | 25,050 | 9,670 | მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი[7] | |
| მანუსელა | 1982 | 1,890 | 729 | ||
| ტელუკ-ჩენდერვასიჰი | 2002 | 14,535 | 5,611 | 90% | |
| ვასური | 1990 | 4,138 | 1598 | რამსარის ძეგლი | |
ეროვნული პარკები მოლუკის კუნძულებზე
|
ეროვნული პარკები კუნძულ ახალ გვინეაზე |
სულავესი
რედაქტირება
| სახელი | წელი | ფართობი | საზღვაო არეალი | საერთაშორისო სტატუსი | |
|---|---|---|---|---|---|
| კმ² | მი² | ||||
| ბანტიმურუნგ-ბულუსარაუნგი | 2004 | 480 | 185 | ||
| ბოგანი-ნანი-ვარტაბონე | 1991 | 2,871 | 1,108 | ||
| ბუნაკენი | 1991 | 890 | 305 | 97% | შეთავაზებულია მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლად [8] |
| კეპულუან-ტოგეანი[9] | 2004 | 3,620 | 1,400 | 700 km² | |
| ლორე-ლინდუ | 1982 | 2,290 | 884 | ბიოსფერულ ნაკრძალთა მსოფლიო ქსელი | |
| რავა-აოპა-ვატუმოჰაი | 1989 | 1,052 | 406 | ||
| ტაკა-ბონე-რატე | 2001 | 5,308 | 2,049 | most | შეთავაზებულია მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლად[10] |
| ვაკატობი | 2002 | 13,900 | 5,370 | most | შეთავაზებულია მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლად[11] |
ეროვნული პარკები კუნძულ სულავესიზე
სუმატრა
რედაქტირება
| სახელი | წელი | ფართობი | საზღვაო არეალი | საერთაშორისო სტატუსი | |
|---|---|---|---|---|---|
| კმ² | მი² | ||||
| ბატანგ-გადისი[12] | 2004 | 1,080 | 417 | ||
| ბერბაკი | 1992 | 1,627 | 628 | რამსარის ძეგლი | |
| ბუკიტ-ბარისან-სელატანი | 1999 | 3,650 | 1410 | მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი [13] | |
| ბუკიტ-დუაბელასი | 2000 | 605 | 233 | ||
| ბუკიტ-ტიგაპულუჰი | 1995 | 1,277 | 493 | ||
| გუნუნგ-ლიოსერი | 1980 | 7,927 | 3,061 | მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლიe [13] ბიოსფერულ ნაკრძალთა მსოფლიო ქსელი | |
| კერინჩი-სებლატი | 1999 | 13,750 | 5,310 | მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლი [13] | |
| სემბილანგი | 2001 | 2,051 | 792 | ||
| სიბერუტი | 1992 | 1,905 | 735 | ბიოსფერულ ნაკრძალთა მსოფლიო ქსელი | |
| ტესო-ნილო[14] | 2004 | 386 | 149 | ||
| ვაი-კამბასი | 1989 | 1,300 | 500 | ||
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:
- ინდონეზიის ეროვნული პარკების ოფიციალური სია
- ინდონეზიის ეროვნული პარკების ოფიციალური გეოგრაფიული მდებარეობა დაარქივებული 2012-12-26 საიტზე Wayback Machine.
- Lestari Hutan Indonesia (LHI) დაარქივებული 2010-04-20 საიტზე Wayback Machine. , NGO dedicated for nature conservation and community development
- UNEP-WCMC: World Database on Protected Areas. List of National Parks in Indonesia[მკვდარი ბმული]
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ National Parks in Indonesia. ციტირების თარიღი: 2009-12-17.
- ↑ Indonesian Ministry of Forestry დაარქივებული 2010-03-15 საიტზე Wayback Machine. , Retrieved 2010-01-08
- ↑ WWF:Indonesia establishes 1.3 million hectares of Protected Areas, Retrieved 19 February 2010
- ↑ Ujung Kulon National Park. UNESCO. ციტირების თარიღი: 2007-09-30.
- ↑ Betung Kerihun National Park (Transborder Rainforest Heritage of Borneo). UNESCO. ციტირების თარიღი: 2007-10-03.
- ↑ Komodo National Park. UNESCO. ციტირების თარიღი: 2007-09-30.
- ↑ Lorentz National Park. UNESCO. ციტირების თარიღი: 2007-09-30.
- ↑ UNESCO tentative list, Retrieved 2009-09-28
- ↑ Rare Pride helps Togean Islands Establish National Park. ციტირების თარიღი: 2007-09-30.[მკვდარი ბმული]
- ↑ World Heritage Tentative List: Taka Bonerate National Park. UNESCO. ციტირების თარიღი: 6 April 2010.
- ↑ World Heritage Tentative List: Wakatobi National Park. UNESCO. ციტირების თარიღი: 6 April 2010.
- ↑ Indonesia Declares Batang Gadis ეროვნული პარკი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2007-11-10. ციტირების თარიღი: 2007-09-29.
- ↑ 13.0 13.1 13.2 Tropical Rainforest Heritage of Sumatra. UNESCO. ციტირების თარიღი: 2007-09-30.
- ↑ Indonesia Declares Tesso Nilo National Park. ციტირების თარიღი: 2010-01-08.