ვიკიპედია

უიტნი ჰიუსტონი

(გადამისამართდა გვერდიდან ჰიუსტონი, უიტნი)

უიტნი ელიზაბეთ ჰიუსტონი (ინგლ. Whitney Elizabeth Houston; დ. 9 აგვისტო, 1963, ნიუარკი, ნიუ-ჯერსი — გ. 11 თებერვალი, 2012, ბევერლი-ჰილზი, კალიფორნია, აშშ) — ამერიკელი მომღერალი, მსახიობი, პროდიუსერი და მოდელი. 2009 წელს „გინესის მსოფლიო რეკორდების“ მიერ დასახელდა, როგორც ყველა დროის ყველაზე მეტი ჯილდოთი აღნიშნული მომღერალი.[1] იგი აგრეთვე ყველა დროის ერთ-ერთი გაყიდვადი შემსრულებელია, 200 მილიონი გაყიდული დისკით.[2][3] გამოცემული აქვს შვიდი სტუდიური და ორი საუნდტრეკული ალბომი, რომლებიც აღინიშნა ალმასის, მრავალი გზის პლატინის, პლატინის ან ოქროს სერტიფიცირებით. ჰიუსტონის მოხვედრამ მუსიკალურ ჩარტებში და აქტიური გამოჩენა MTV-ის ეთერში, დაწყებული სიმღერით „How Will I Know“,[4], შთააგონა სხვა აფრო-ამერიკელი შემსრულებელი ქალებიც.[5][6]

უიტნი ჰიუსტონი

Welcome Home Heroes with Whitney Houston, 1991
დაბადების სახელი უიტნი ელიზაბეთ ჰიუსტონი
დაბადების თარიღი 1963 აგვისტო, 9
ნიუარკი, ნიუ-ჯერსი, აშშ
გარდაცვალების თარიღი 11 თებერვალი, 2012 (48 წლის)
ბევერლი-ჰილზი, კალიფორნია, აშშ
გარდაცვალების მიზეზი დახრჩობა ნარკოტიკული ინტოქსიკაციისგან
დაკრძალულია ფეირვიუს სასაფლაო, უესტფილდი, ნიუ-ჯერსი, აშშ
ეროვნება ამერიკელი
საქმიანობა
  • მომღერალი
  • მსახიობი
  • კინოპროდიუსერი
  • მუსიკალური პროდიუსერი
  • მოდელი
აქტიური 1977–2012
რელიგია ბაპტიზმი
მეუღლე(ები) ბობი ბრაუნი
 (იქ. 1992; გ. 2007)
შვილ(ებ)ი ბობი კრისტინა ჰიუსტონ ბრაუნი
მშობლები მამა: ჯონ რასელ ჰიუსტონ უმცროსი
დედა: ემილი დრინკერდი
ნათესავები გერი გარლანდი (ნახევარძმა)
დაიენ უორვიკი (დეიდაშვილი)
დიდი უორვიკი (დეიდაშვილი)
ჟანრ(ებ)ი
ინსტრუმენტ(ებ)ი
ლეიბლ(ებ)ი
ასოციაციები
საიტი whitneyhouston.com

უიტნი ერთადერთი შემსრულებელია, რომლის ზედიზედ შვიდი სინგლი „ბილბორდში“ #1 პოზიციაზე მოხვდა. ელტონ ჯონის შემდეგ იგი მეორე შემსრულებელი და ერთადერთი შემსრულებელი ქალია, რომელსაც მიღებული აქვს „ბილბორდ 200“-ის ორი #1 ჯილდო ალბომებისთვის.[7] მისი სადებიუტო ალბომი იქცა ისტორიაში ქალი შემსრულებლის ყველაზე გაყიდვად დისკად.[8] Rolling Stone-მა მას უწოდა 1986 წლის საუკეთესო ალბომი და დაასახელა 254-ედ „ყველა დროის 500 საუკეთესო ალბომის სიაში“.[8] მეორე ალბომი, Whitney (1987), იქცა პირველ ქალი შემსრულებლის პირველ ალბომად, რომელიც „ბილბორდ 200“-ში გამოსვლისთანავე #1 გახდა.[8]

ჰიუსტონის სამსახიობო დებიუტი შედგა რეიჩელ მერონის როლში, რომანტიკულ თრილერში „პირადი მცველი“ (1992). მან აგრეთვე ჩაწერა სიმღერა ფილმის საუნდტრეკისთვის, დოლი პარტონის „I Will Always Love You“, რომელმაც მიიღო ოსკარი და იქცა ქალი შემსრულებლის მიერ გამოშვებულ ყველაზე გაყიდვად სინგლად. საუნდტრეკით, რომელმაც მიიღო გრემი წლის ალბომისთვის, Nielsen SoundScan-ის დაკვირვებით, ჰიუსტონი იქცა პირველ შემსრულებლად, რომელმაც ერთ კვირაში ალბომის მილიონზე მეტი ასლი გაყიდა.[8] იმავე ალბომით იგი არის ყველა დროის ყველაზე გაყიდვადი ალბომების ყველაზე პოპულარული ქალი შემსრულებელიც (#4 პოზიციაზე). უიტნი გამოჩნდა სხვა ფილმებშიც, როგორიც იყო „გამოსვლის მოლოდინში“ (1995) და „მღვდლის ცოლი“ (1996). უკანასკნელის საუნდტრეკი იქცა ისტორიაში ყველაზე გაყიდვად გოსპელურ ალბომად.[9]

2012 წლის 11 თებერვალს, ჰიუსტონი იპოვეს გარდაცვლილი ბევერლი-ჰილტონის ნომერში (ბევერლი-ჰილზი, კალიფორნია). ოფიციალური გამოძიების შედეგად დადგინდა, რომ იგი ტრაგიკულად დაიხრჩო აბაზანაში, ხოლო ხელშემწყობ მიზეზებად დასახელდა გულის შეტევა და კოკაინის გამოყენება.[10] მისი გარდაცვალების ამბავი დაემთხვა გრემის 2012 წლის დაჯილდოებას და ფართოდ იქნა განხილული ამერიკულ და საერთაშორისო პრესაში.[11]

ცხოვრება და კარიერა

რედაქტირება

1963–1984: ადრეული ცხოვრება და კარიერის დასაწყისი

რედაქტირება

უიტნი დაიბადა 1963 წლის 9 აგვისტოს ნიუ-ჯერსის შტატის ქალაქ ნიუარკში.[12] მამა ჯონ ჰიუსტონი სახმედრო მსახური იყო (დ. 1920 წლის 13 სექტემბერი — გ. 2003 წლის 2 თებერვალი), დედა – გოსპელის მომღერალი სისი ჰიუსტონი[13]. მისი უფროსი ძმა მაიკლი მომღერალია, ხოლო უმცროსი, გერი გარლენდი – კალათბურთელი[14][15]. მშობლები იყვნენ აფრო-ამერიკელები. დედით, უიტნი იყო დაიონ უორვიკის და დი დი უორვიკის ბიძაშვილი. მისი ნათლია იყო დარლინ ლავი[16], ხოლო – საპატიო დეიდა[17], რომელიც მომავალმა მომღერალმა 8 ან 9 წლის ასაკში სტუდიაში გაიცნო. უიტნი ბაპტისტური ტრადიციით გაზარდეს, მაგრამ ამავე დროს იგი „50-იანელების“ ტრადიციებსაც ეზიარა. 1967 წელს, ნიუარკში მომხდარი არეულობის შემდეგ, ოჯახი გადავიდა საშუალო კლასის რაიონში, ისტ-ორენჯში (ნიუ-ჯერსი). გოგონა ამ დროს ოთხი წლის იყო.[18]

11 წლის ასაკში უიტნიმ სიმღერა დაიწყო სოლისტად გოსპელის ახალგაზრდულ გუნდში, ნიუარკის ბაპტისტურ ეკლესიაში და დაეუფლა პიანინოსაც.[19] პირველი სიმღერა, რომელიც ეკლესიაში შეასრულა, იყო „Guide Me, O Thou Great Jehovah“.[20] მოზარდობის ასაკში დადიოდა წმინდა დომინიკის აკადემიაში, კათოლიკე გოგონათი სკოლაში, რომელიც კოლდუელში, ნიუ-ჯერსიში მდებარეობდა. იქ მან გაიცნო შემდგომში ყველაზე ახლო მეგობარი რობინ კროუფორდი, რომელსაც უწოდებდა „დას, რომელიც არასოდეს ჰყოლია“.[21] სკოლის ასაკში დედის ხელმძღვანელობით განაგრძობდა ვოკალური ხელოვნების შესწავლას.[5] დედამ აგრეთვე გააცნო ჩაკა ხანის, გლედის ნაიტის და რობერტა ფლეკის სიმღერები – სამივემ შემდგომში იქონია გავლენა მის, როგორც შემსრულებლის, სტილზე.[22]

მოზარდობის წლების ნაწილი უიტნიმ გაატარა ღამის კლუბებში, დედასთან ერთად გამოსვლებით. იგი ხოლმე სცენაზეც გამოდიოდა და სისისთან ერთად მღეროდა. 1977 წელს, 14 წლის ასაკში, Michael Zager Band-ის სინგლის „Life's a Party“ ჩაწერაში მონაწილეობდა[23], ხოლო 1978 წელს, 15 წლის ასაკში, ასრულებდა ბეკ-ვოკალს ჩაკა ხანთან და ლუ როულზთან.[24]

ადრეულ 1980-იანებში დაიწყო მუშაობა ფოტომოდელად - მას შემდეგ, რაც კარნეგი-ჰოლში იგი ერთ-ერთმა ფოტოგრაფმა დედასთან ერთად სცენაზე იხილა. ფოტოსურათები იბეჭდებოდა ჟურნალში Seventeen[25] და იქცა ერთ-ერთ პირველ შავკანიან ქალად, რომელიც ჟურნალის გარეკანზე მოხვდა.[26] შემდგომში გამოჩნდა ჟურნალების Glamour, Cosmopolitan და Young Miss გარეკანებზე, ისევე, როგორც სასმელის Canada Dry რეკლამაში[24]. თავისი გარეგნობით და „მეზობელი გოგონას“ იმიჯით იქცა იმ დროის ერთ-ერთ პოპულარულ მოზარდ მოდელად.[24] მოდელის კარიერის მიუხედავად, განაგრძობდა მუსიკალურ კარიერას და იმუშავა პროდიუსერების, მაიკლ ბაინჰორნის, ბილ ლესუელის და მარტინ ბისის ზედამხედველობით, ალბომზე One Down, რომელიც ჯგუფ Material-ის სახელით გამოიცა. ამ პროექტისთვის ჩაიწერა ბალადა უიტნის ვოკალით, „Memories“, ჰიუ ჰოპერის (Soft Machine) სიმღერის ვერსია. რობერტ კრისტგოუ (The Village Voice) წერდა, რომ ეს იყო „ერთ-ერთი ჩინებული ბალადა, რომელიც ოდესმე მოგისმენიათ“.[27] ჰიუსტონი აგრეთვე გამოჩნდა წამყვანი ვოკალისტის სახით პოლ ჯაბარას ალბომზე Paul Jabara and Friends (Columbia Records, 1983).[28]

მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი უიტნის სთავაზობდა ხმისჩამწერ სააგენტოსთან კონტრაქტს (მაიკლ ზეგერი 1980 წელს და Elektra Records 1981 წელს), დედა მას აიძულებდა, შეთავაზებაზე უარი ეთქვა, ვინაიდან გოგონას თავდაპირველად სკოლა უნდა დაემთავრებინა.[23][29] 1983 წელს იგი დედასთან ერთად ნიუ-იორკის კლუბში იხილა ჯერი გრიფითმა, Arista Records-ის წარმომადგენელმა, რომელიც შთაბეჭდილების ქვეშ იყო და დაარწმუნა ლეიბლის დირექტორი კლაივ დეივისი, თავად მოესმინა ჰიუსტონი სცენაზე. უკანასკნელიც იმდენად შთაგონებული იყო, რომ უიტნის უმალვე შესთავაზა მსოფლიო მასშტაბის კონტრაქტი, რომელსაც მომღერალმა ხელი მოაწერა. წლის ბოლოს გაიმართა ჰიუსტონის დელედებიუტი - იგი დეივისთან ერთად The Merv Griffin Show-ში გამოჩნდა.[30]

1983 წელს ჰიუსტონმა გააფორმა კონტრაქტი, მაგრამ ალბომზე მუშაობა ჯერ არ დაუწყია.[1] ლეიბლში სურდათ, დარწმუნებულიყვნენ, რომ მომღერალს სხვა ლეიბლი არ მიითვისებდა, ხოლო დეივისი არჩევდა კარგ მასალას და პროდიუსერებს სტუდიური დებიუტისთვის. ზოგიერთმა პროდიუსერმა უარით გაისტუმრა, ვინაიდან სხვა ვალდებულებებიც ჰქონდათ.[31] ამ პერიოდში უიტნიმ ჩაწერა დუეტი ტედი პენდერგრასთან „Hold Me“, შეტანილი უკანასკნელის ალბომში Love Language.[32] სინგლის სახით გამოცემულმა სინგლმა უიტნის მოუპოვა საუკეთესო ხუთეულში მოხვედრილი პირველი ჰიტი[33], რომელიც ასევე შევიდა მის 1985 წლის სადებიუტო ალბომში.

1985–1986: აღმასვლა საერთაშორისო წარმატებისკენ

რედაქტირება

პროდიუსერების, მაიკლ მესერის, კაშიფის, ჯერმეინ ჯექსონის და ნარადა მაიკლ უოლდენის თანაშემწეობით ჩაწერილი სადებიუტო Whitney Houston გამოვიდა 1985 წლის თებერვალში. Rolling Stone-ში მომღერალს დადებითად აფასებდნენ და უწოდებდნენ „უკანასკნელ წლებში ერთ-ერთ საოცარ ახალ ხმას“, ხოლო The New York Times-მა ალბომს უწოდა „გამორჩეული ვოკალური ნიჭის შთამბეჭდავი, მუსიკალურად კონსერვატიული წარდგენა“.[34][35] Arista Records-მა ალბომის მხარდასაჭერად აშშ-ში, გაერთიანებულ სამეფოში და ევროპის ქვეყნებში გამოსცა სამი სინგლი. ბრიტანეთში მომღერლის პირველად გამოცემული სინგლი იყო საცეკვაო ფანკური „Someone for Me“, რომელსაც წარმატება არ ჰქონია, ხოლო „All at Once“ ნიდერლანდების და ბელგიის მსგავს ქვეყნებში სინგლების ხუთეულის პირველ ადგილზე მოხვდა.[36]

აშშ-ში ემოციური ბალადა „You Give Good Love“ იყო ალბომის პირველი სინგლი, რომელიც მიზნად ისახავდა შავკანიანებს შორის ჰიუსტონის წარმატების მოპოვებას.[37] აშშ-ის ფარგლებს მიღმა იგი ჰიტი არ ყოფილა, მაგრამ თავად შტატებში „ბილბორდის“ #3 პოზიციამდე მიაღწიაა და მხარდამჭერი ტურნეს ფარგლებში მომღერალმა განაგრძო აშშ-ის კლუბებში გამოსვლები. მან აგრეთვე დაიწყო ღამის სხვადასხვა შოუებში გამოსვლა, რომლებშიც, როგორც წესი, შავკანიანი შემსრულებლები არ ჩნდებოდნენ. „Saving All My Love for You“, ჯაზური ბალადა, შემდეგი სინგლი იყო, რომელიც აშშ-შიც და ბრიტანეთშიც #1 ადგილს იკავებდა. ამ პერიოდში უიტნი მონაწილეობდა მხარდამჭერი შემსრულებლის სახით ჯეფრი ოსბორნის ამერიკული ტურნეს ფარგლებში. რიტმ-ენდ-ბლუზური სადგურებისთვის გამოვიდა პრომო-სინგლი „Thinking About You“, რომელიც რიტმ-ენდ-ბლუზურ ჩარტში #10 პოზიციამდე მივიდა. ამ დროს MTV-ს მკაცრად აკრიტიკებდნენ იმის გამო, რომ შავკანიანების ვიდეოებს ყურადღებას ნაკლებად აქცევდა.[38] მესამე აშშ სინგლი, „How Will I Know“, #1 იყო და თანმხლებმა ვიდეომ ჰიუსტონი MTV-ის მაყურებელს გააცნო. შემდგომი სინგლებით ამ და სხვა ალბომებიდან უიტნი იქცა პირველ აფრო-ამერიკელ ქალ შემსრულებლად, რომელიც MTV-ის ეთერში ასეთი სიხშირით ჩნდებოდა.[26]

1986 წელს, გამოცემიდან ერთი წლის შემდეგ, Whitney Houston „ბილბორდის“ 200-ეულის სათავეში ლიდერობდა და პირველი ადგილი ზედიზედ 14 კვირის განმავლობაში ეკავა.[39] უკანასკნელი სინგლი, ჯორჯ ბენსონის 1977 წლის „The Greatest Love of All“-ის ვერსია, იქცა იმ დროისთვის უიტნის ყველაზე პოპულარულ ჰიტად, როდესაც ცხელ ასეულში სამი კვირის განმავლობაში პირველი ადგილი ეკავა. ასეთი შედეგებით, Whitney Houston იქცა ქალი შემსრულებლის პირველ ალბომად, რომლის სამი სინგლი #1 გახდა. ჰიუსტონი აღიარებული იქნა წლის შემსრულებლად, ხოლო ალბომი „ბილბორდის“ წლის საბოლოო სიაში #1 იყო და ჰიუსტონიც, ასეთი შედეგებით, იქცა პირველ ქალ შემსრულებლად ამ მიღწევებით.[39] ამასთან, Whitney Houston სოლო-შემსრულებლების კარიერის ისტორიაში ყველა გაყიდვადი დისკიც იყო.[40] ამას მოჰყვა მსოფლიო კონცერტების სერია Greatest Love Tour. ალბომი საერთაშორისო მასშტაბით წარმატებული იყო და მხოლოდ აშშ-ში მოიპოვა 13 გზის პლატინა, ხოლო მსოფლიოში 25 მილიონი ასლის სახით გაიყიდა.[41]

გრემის 1986 წლის დაჯილდოებაზე უიტნი ნომინირებული იყო სამ ჯილდოზე, მათ შორის – წლის ალბომის კატეგორიაში.[42] საუკეთესო ახალი შემსრულებლის კატეგორიაში მომღერალი ვერ მოხვდა, ვინაიდან მანამდე უკვე ჰქონდა ჩაწერილი დუეტი ტედი პენდერგრასთან.[43] საუკეთესო ქალი პოპ-ვოკალისტის ჯილდო ჰიუსტონმა მიიღო „Saving All My Love for You“-სთვის.[44] სიმღერამ, შესრულებულმა გრემის დაჯილდოების ცერემონიის ფარგლებში და ნაჩვენებმა ტელეეთერში, მომღერალს მოუპოვა ემის ჯილდოც - გადაცემაში გამორჩეული შესრულებისთვის.[45]

1986 და 1987 წლებში უიტნიმ ამერიკული მუსიკის და MTV-ის დაჯილდოებაზე სულ შვიდი ჯილდო მიირო.[46][47] ალბომის პოპულარობა გაგრძელდა, როდესაც გაიმართა გრემის 1987 წლის ცერემონია, სადაც „Greatest Love of All“-მა წლის ჩანაწერის კატეგორიაში გაიმარჯვა. სადებიუტო ალბომი ნახსენებია Rolling Stone-ის ყველა დროის 500 საუკეთესო ალბომის და როკ-ენ-როლის დიდების დარბაზის რჩეული 200-ეულის სიებში.[48][49] მუსიკალურ ინდუსტრიაში ჰიუსტონის მოხვედრა USA Today-ს თანახმად, ითვლებოდა უკანასკნელი 25 წლის აღსანიშნავ პერიოდად.[50] მისი წარმატების შემდეგ პოპულარულ მუსიკაში გზა გაიკვალა მრავალმა შავკანიანმა მომღერალმა ქალმა, რომელთა შორის იყვნენ ჯენეტ ჯექსონი და ანიტა ბეიკერი.[51][52]

1987–1991: Whitney, I'm Your Baby Tonight და „The Star Spangled Banner“

რედაქტირება

დიდი მოლოდინი ახლდა ჰიუსტონის მეორე ალბომის Whitney 1987 წლის ივნისში გამოსვლას. მასზე პროდიუსერების სახით კვლავ მესერი, კაშიფი და უოლდენი მუშაობდნენ, ისევე, როგორც ჯელიბინ ბენიტესი. თუმცა, კრიტიკოსები აღნიშნავდნენ, რომ მასალა ამ ალბომზე წინა დისკისას ჰგავდა. Rolling Stone-მა დაამატა: „ვიწრო მიმართულება, რომლითაც ეს ნიჭიერი შემსრულებელი მიჰყავთ, გამაღიზიანებელია“.[53] მიუხედავად ასეთი შეფასებების, კომერციულად დისკი წარმატებული იყო. უიტნი იქცა მუსიკის ისტორიაში პირველ ქალ შემსრულებლად, რომლის ალბომი „ბილბორდის“ 200-ეულში გამოსვლისთანავე პირველ ადგილზე მოხვდა, ისევე, როგორც პირველ შემსრულებლად, რომლის ალბომი გამოსვლისთანავე აშშ-შიც და ბრიტანეთშიც #1 პოზიციას იკავებდა და, ამასთან, მსოფლიოს სხვა ქვეყნების ათეულებშიც იმავე ადგილზე მოხვდა. პირველი სინგლი „I Wanna Dance with Somebody (Who Loves Me)“ მსოფლიო ჰიტად იქცა, დაიმკვიდრა თავი „ბილბორდის“ ცხელი ასეულის სათავეში, ხოლო სინგლები მოხვდნენ ავსტრალიის, გერმანიის, ბრიტანეთის და სხვა ქვეყნების ჩარტების სათავეებში. „ბილბორდის“ ცხელ ასეულში პირველ ადგილს იკავებდნენ „Didn't We Almost Have It All“, „So Emotional“ და „Where Do Broken Hearts Go“, შესაბამისად მომღერალ ჰქონდა ზედიზედ შვიდი #1 ჰიტი - მანამდე ექვს-ექვსი ჰიტის რეკორდი ჰქონდათ The Beatles-ს და ბი ჯიზს.[54][55] ჰიუსტონი იქცა პირველ ქალ მომღერლად, რომლის ერთი ალბომიდან გამოსული ოთხი სინგლი #1 გახდა. აშშ-ში, 9 მილიონი გაყიდული ასლისთვის, ალბომს 9 გზის პლატინის სტატუსი მიენიჭა, ხოლო მსოფლიოში იგი 20 მილიონი ასლის სახით გაიყიდა.[56]

გრემის 30-ე დაჯილდოებაზე, 1988 წელს, ჰიუსტონი ნომინირებული იყო სამ ჯილდოზე, მათ შორის - წლის ალბომზე და მიიღო მეორე გრემი - საუკეთესო პოპ-ვოკალისტი ქალისთვის („I Wanna Dance with Somebody (Who Loves Me)“).[57][58] 1988 და 1989 წლებში ალბომმა მიიღო ამერიკული მუსიკის ორი, ხოლო 1988 წელს - Soul Train-ის ერთი ჯილდო, წლის რიტმ-ენდ-ბლუზური ალბომისთვის.[59][60][61] ალბომის გამოსვლის შემდეგ დაიწყო მსოფლიო ტურნე Moment of Truth World Tour, რომელიც შევიდა 1987 წლის ყველაზე შემოსავლიანი ტურნეები ათეულში.[62] 1986–87 წლების ტურნეების და ორი სტუდიური ალბომის წარმატებით, Forbes-ის თანახმად, ჰიუსტონი გახდა მერვე ყველაზე შემოსავლიან შემსრულებლებს შორის.[63] იგი აგრეთვე იქცა ყველაზე შემოსავლიან აფრო-ამერიკელ ქალბატონად და ბილ კოსბის და ედი მერფის შემდეგ მესამე ყველაზე შემოსავლიან არტისტად.[63]

ჰიუსტონი მხარს უჭერდა ნელსონ მანდელას და ანტი-აპართეიდულ მოძრაობას. სამოდელო კარიერის პერიოდში უარს ამბობდა ნებისმიერ ისეთ სააგენტოსთან თანამშრომლობას, რომელსაც საქმე აპართეიდულ სამხრეთ აფრიკასთან ჰქონდა.[64][65] 1988 წლის 11 ივნისს, ტურნეს ევროპული ნაწილის დროს, იგი სხვა მუსიკოსებთან ერთად უემბლიზე, იმ პერიოდში პატიმრობაში მყოფ მანდელას 70-ე დაბადების დღის აღსანიშნავად გამოვიდა.[64] ღონისძიებას 72 000-ზე მეტი მსმენელი ესწრებოდა, ხოლო სატელევიზიო ეთერში მას თვალყურს ადევნებდა მილიარდზე მეტი. კონცერტმა შეაგროვა 1 მილიონ აშშ დოლარზე მეტი საქველმოქმედო ორგანიზაციებისთვის და მიიპყრო ყურადღება აპართეიდისადმი.[66] შემდეგ უიტნი დაბრუნდა აშშ-ში და მედისონ-სკვერ-გარდენზე, ნიუ-იორკში, აგვისტოში გამოვიდა. აღნიშნული, საქველმოქმედო კონცერტის შედეგად, შეგროვდა მილიონ დოლარზე მეტი შავკანიანთა კოლეჯების გაერთიანებული ფონდისთვის.[67] იმავე წელს ჰიუსტონმა NBC-სთვის, 1988 წლის ზაფხულის ოლიმპიადის აღსანიშნავად, ჩაწერა „One Moment in Time“, რომელიც აშშ-ის ხუთეულში მოხვდა და წარმატებული ბრიტანეთშიც და გერმანიაშიც.[68][69][70] მსოფლიო ტურნე გრძელდებოდა და, Forbes-ის თანახმად, უიტნი კვლავ შედიოდა 1987–88 წლების ყველაზე შემოსავლიან შემსრულებლებში.[71][72]

 
ჰიუსტონი ასრულებს „Saving All My Love for You“-ს, Welcome Home Heroes, 1991

1989 წელს მომღერალმა დააარსა საბავშვო ფონდი, არაკომერციული ორგანიზაცია, რომელიც ეხმარება დაავადებულ ან უსახლკარო ბავშვებს.[73] პირველი ორი ალბომის წარმატებით უიტნი საერთაშორისო ვარსკვლავად იქცა, რომელიც, მაიკლ ჯექსონის შემდეგ, ყველა მსმენელისთვის ცნობილი იყო. თუმცა, კრიტიკოსების ნაწილი თვლიდა, რომ იგი „იყიდებოდა“.[6] მისი აზრით, სიმღერის სტილს ამ ალბომზე აკლდა ემოცია, რომელიც საკონცერტო შესრულებებს ახლდა.[25]

1989 წელს, Soul Train-ის დაჯილდოებაზე, როდესაც ჰიუსტონი დასახელდა, რამდენიმე დამსწრე მაყურებელმა უკმაყოფილება გამოხატა.[74][75] კრიტიკისგან უიტნიმ ასე დაიცვა თავი: „თუკი გსურს, გქონდეს ხანგრძლივი კარიერა, ამის გზა არსებობს და ამ გზით წავედი. სულაც არ მრცხვენია.“[25] მესამე ალბომი, I'm Your Baby Tonight, გამოვიდა 1990 წლის ნოემბერში. ჰიუსტონი თავად იყო მისი პროდიუსერი და თავად შეარჩია პროდიუსერები. ალბომზე მასთან ერთად მუშაობდნენ ლ. ა. რიდი, Babyface, ლუთერ ვენდროსი და სტივი უანდერი. ამ ალბომში სიმღერები მერყეობდა მძლავრი რიტმებიდან ემოციურ ბალადებამდე. შეფასებები არაერთგვაროვანი იყო, თუმცა Rolling Stone წერდა, რომ ეს იყო მომღერლის „საუკეთესო და ერთიანი ალბომი“[76], ხოლო Entertainment Weekly, ჰიუსტონის ურბანული მიმართულებით დაინტერესების ფონზე, დისკს უწოდებდა ზედაპირულს.[77]

ალბომში შეტანილია რამდენიმე ჰიტი, მათ შორის - პირველი ორი სინგლი „I'm Your Baby Tonight“ და „All the Man That I Need“, მოხვედრილი „ბილბორდის“ სათავეში; „Miracle“ (#9); „My Name Is Not Susan“ (#1); „I Belong to You“ (აშშ-ის რიტმ-ენდ-ბლუზურ ჩარტში - #1), რომელმაც ჰიუსტონს გრემის ნომინაცია მოუპოვა და მეექვსე სინგლი, დუეტი სტივი უანდერთან, „We Didn't Know“ (#1 რიტმ-ენდ-ბლუზურ ჩარტში). თავად ალბომი „ბილბორდის“ ჩარტში #3 პოზიციამდე მივიდა და აშშ-ში 4 გზის პლატინით აღინიშნა, ხოლო მსოფლიო მასშტაბით 12 მილიონი ასლის ოდენობით გაიყიდა.

1990 წელს ჰიუსტონი ვაშინგტონში გამართულ ახალგაზრდა ლიდერების კონფერენციაზე სპიკერის სახით გამოვიდა. იგი პირადად შეხვდა პრეზიდენტ ჯორჯ ბუშს და დაკავშირებულ საკითხებზე ესაუბრა.

სპარსეთის ყურის ომის პერიოდში, 1991 წლის 27 იანვარს, მომღერალი გამოვიდა სუპერ-ბოულზე და შეასრულა „The Star Spangled Banner“.[78] მოგვიანებით გავრცელდა ინფორმაცია, რომ ჰიუსტონი გამოსვლისას ფონოგრამას იყენებდა[79]. დენ კლორესმა, უიტნის წარმომადგენელმა განაცხადა: „ეს Milli Vanilli-ს შემთხვევა არ არის. ცოცხლად ასრულებდა, მაგრამ მიკროფონი გამორთული იყო. ასეთი იყო ტექნიკური გადაწყვეტილება, გამომდინარე ხმაურიდან. ასეთ ღონისძიებებზე ასეთი რამ სტანდარტული მოვლენაა.“[80] გამოვიდა სინგლი და ოფიციალური ვიდეო სიმღერის შესრულებით. დისკი აშშ-ის ცხელი ასეულის პირველ ოცეულში მოხვდა და ჰიუსტონი აქცია ერთადერთ შემსრულებლად, რომელმაც აშშ-ის ჰიმნის ინტერპრეტაციით ასეთი წარმატება მოიპოვა (ჯო ფელისიანოს ვარიანტი 1968 წლის ნოემბერში ჩარტში #50 პოზიციამდე ავიდა).[81][82] სინგლის გაყიდვიდან შემოსავალი მომღერალმა გადაურიცხა წითელ ჯვარს და შემდგომში მოხვდა ორგანიზაციის დირექტორთა საბჭოში.[78][83][84]

მომღერლის მიერ ჩაწერილი აშშ-ის ჰიმნის ვერსია კრიტიკოსების მიერ აღიარებული იქნა და ითვლება ერთ-ერთ ნიმუშად სხვა მომღერლებისთვის.[79][85] Rolling Stone წერდა, რომ „შესრულებაში გადმოცემულია მძლავრი პატრიოტიზმი. დაუვიწყარია“. შესრულება შევიდა ეროვნული საფეხბურთო ლიგის 25 მუსიკალური მომენტის სიის პირველ პოზიციაზე. VH1 აღნიშნავდა მას, როგორც ტელევიზიისთვის ერთ-ერთ ყველაზე გავლენიან ეპიზოდს.[86][87] 11 სექტემბრის ტერაქტის შემდეგ იგი ხელახლა გამოვიდა Arista Records-ზე და სინგლის მთლიანი შემოსავალი მიიღეს მეხანძრეებმა და თავდასხმების მსხვერპლებმა. ამჯერად სიმღერა ცხელი ასეულის #6 პოზიციაზე მოხვდა და RIAA-სგან პლატინის სტატუსი მიიღო.[88]

მოგვიანებით, 1991 წელს, მომღერალმა HBO-ს თანამონაწილეობით ორგანიზება გაუწია კონცერტს Welcome Home Heroes, რომელიც მიეძღვნა სპარსეთის ყურის ომის მონაწილე სამხედროებს და მათ ოჯახებს. უფასო კონცერტი გაიმართა ნორფოლკის სამხედრო-საზღვაო ბაზაზე, 3500 სამხედრო პირის და მათი მეუღლეების წინაშე. ტრანსლირებისას HBO-მ კონცერტს ტექნიკური შეზღუდვები მოხსნა და მისი ხილვა ნებისმიერს შეეძლო.[89] არხმა, ამრიგად, თავისი არსებობის ისტორიაში პირველად მიიღო ყველაზე მაღალი რეიტინგები ნახვების მიხედვით.[90] მოგვიანებით დაიწყო მსოფლიო ტურნე I'm Your Baby Tonight.

1992–1994: ქორწინება, დედობა და „პირადი მცველი“

რედაქტირება

1980-იან წლებში ჰიუსტონს ჰქონდა რომანების ამერიკელ ფეხბურთელ რენდელ კანინგემთან და მსახიობ ედი მერფისთან.[91] რიტმ-ენდ-ბლუზური მომღერალი ბობი ბრაუნი უიტნიმ 1989 წელს, Soul Train-ის დაჯილდოებაზე გაიცნო. სამწლიანი ურთიერთობა 1992 წლის 18 ივლისს აღინიშნა ქორწინებით.[92] 1993 წლის 4 მარტს წყვილს ეყოლა ერთადერთი შვილი, ბობი კრისტინა,[93]. შემდგომში ბრაუნს ჰქონდა ბევრი უსიამოვნება კანონთან, რაც ზოგ შემთხვევაში ციხეში მოხვედრით დასრულდა.[92]

ალბომების კომერციული წარმატების შემდეგ, გაჩნდა კინოში მუშაობის შეთავაზებები. სხვადასხვა მსახიობს შორის, რომელიც ეკრანზე მომღერლის პარტნიორი უნდა ყოფილიყო, მოიაზრებოდნენ რობერტ დე ნირო, კუინსი ჯოუნსი და სპაიკ ლი, თუმცა უიტნი ფიქრობდა, რომ ჯერ არ იყო კინოკარიერისთვის მზად. [91] მისი პირველი როლი იყო ფილმში „პირადი მცველი“ (1992), კევინ კოსტნერის თანამონაწილეობით. ჰიუსტონმა განასახიერა რეიჩელ მერონი, ვარსკვლავი, რომელსაც ემუქრება შეშლილი თაყვანისმცემელი და, იძულებულია, აიყვანოს პირადი მცველი. USA Today-მ 2007 წელს „პირადი მცველი“ დაასახელა უკანასკნელი 25 წლის ერთ-ერთ დასამახსოვრებელ კინომოვლენად.[94] ვინაიდან მომღერალი ამის გარეშეც პოპულარული იყო, ფილმის მაყურებელთა აუდიტორიას მისი მსმენელებიც დაემატნენ.[95]

ამავე დროს, ფილმის რეკლამაში ჰიუსტონის სახის დაფარვის გამო, წარმოიშვა უსიამოვნება და პრესაში გამოითქვა ვარაუდი, რომ რასებს შორის ურთიერთობას ამ რეკლამაში სპეციალურად მალავდნენ. 1993 წელს Rolling Stone-თან ინტერვიუში მომღერალი ამბობდა: „ყველამ იცის, ვინ არის უიტნი ჰიუსტონი – შავი ვარ. ამას ვერ დავმალავ.“[22] ამასთან, ფილმმა მიიღო რეზის ჯილდოს ნომინაცია, როგორც ყველაზე ცუდმა მსახიობმა. The Washington Post წერდა: „ჰიუსტონი სხვას არაფერს აკეთებს, უბრალოდ ჰიუსტონს თამაშობნს, უვნებელია, თუკი ასე შეიძლება ითქვას ამ სულელური მცდელობის შესახებ“[96]. The New York Times-ში აღნიშნული იყო, რომ კოსტნერთან თამაშისას მომღერალს აკლდა ვნების გამოხატვა.[97] ასეთი არაერთგვაროვანი შეფასებებიუს მიუხედავად, ფილმი კინოგაქირავებაში წარმატებული იყო, აშშ-ში 121 მილიონ, ხოლო მსოფლიოში - 140 მილიონ აშშ დოლარზე მეტი შემოსავალი შეაგროვა. თავისი დროისთვის „პირადი მცველი“ ყველა დროის 100 შემოსავლიან ფილმს შორის ერთ-ერთი იყო, თუმცა ამ ასეულში აღარ არის, ვინაიდან ფილმის გამოსვლის შემდეგ გაიზარდა ბილეთების ფასებიც.[98]

წარმატებული იყო ფილმის საუნდტრეკიც. უიტნიმ თავად გაუწია პროდიუსერობა და ჩაწერა ექვსი სიმღერა ამ ალბომისთვის. Rolling Stone წერდა, რომ იგი „სხვა არაფერია, თუ არა სასიამოვნო, გემოვნებიანი და მოკრძალებული“.[99] საუნდტრეკის წამყვანი სინგლი იყო „I Will Always Love You“, რომელიც 1974 წელს ჩაწერა დოლი პარტონმა. ჰიუსტონის ვერსია მრავალმა კრიტიკოსმა დადებითად შეაფასა, აღწერა რა, როგორც მისი „სახასიათო სიმღერა“ ან „აღსანიშნავი შესრულება“. Rolling Stone და USA Today მას შთამბეჭდავ შესრულებას (tour-de-force) უწოდებდნენ.[100][101] სინგლი „ბილბორდის“ ცხელ ასეულში პირველ პოზიციაზე რეკორდული, 14 კვირის განმავლობაში იმყოფებოდა. რეკორდი მან რიტმ-ენდ-ბლუზურ ჩარტშიც დაამყარა - 11 კვირით, ხოლო Adult Contemporary-ში პირველ ადგილზე ხუთი კვირის განმავლობაში იმყოფებოდა.[102]

სინგლი RIAA-მ ოთხმაგი პლატინით აღნიშნა და ჰიუსტონი აქცია პირველ შემსრულებელ ქალად, რომლის სინგლმა RIAA-ს ისტორიაში ასეთ წარმატებას მიაღწია, ხოლო მთლიანად შტატებში იგი შემსრულებელი ქალის ყველა დროის გაყიდვად სინგლად იქცა.[103][104][105] სიმღერა მსოფლიო მასშტაბითაც წარმატებული იყო, თითქმის ყველა ქვეყანაში #1 გახდა და 20 მილიონი გაყიდული ასლით შემსრულებელი ქალის ყველა დროის გაყიდვადი სინგლი გახდა.[106][107] საუნდტრეკული ალბომი „ბილბორდის“ 200-ეულში ზედიზედ 20 კვირის განმავლობაში პირველ პოზიციას იკავებდა და Nielsen SoundScan-ის დაკვირვებით, იყო Arista-ზე გამოცემული ყველაზე წარმატებული და სწრაფად გაყიდვადი დისკი.[108] 1992 წლის შობის პერიოდში იგი Nielsen SoundScan-ის დაკვირვებით, კვირაში მილიონზე მეტი ასლის ოდენობით გაიყიდა.[109][110] შემდგომი სინგლებით „I'm Every Woman“ (ჩაკა ხანი) და „I Have Nothing“, რომლებიც ხუთეულებში მოხვდნენ, ჰიუსტონი გახდა პირველი შემსრულებელი ქალი, რომლის სამი სინგლი ჩარტების 11 პოზიციას შორის იყო მიმოქცეული.[111][112][113] თავად ალბომი მხოლოდ აშშ-ში 17 გზის პლატინის სტატუსით აღინიშნა[114], მსოფლიოში კი 44 მილიონი ასლის სახით გაიყიდა[115] და The Bodyguard მოახვედრა ქალ შემსრულებლებს შორის მსოფლიოს 10 ყველაზე გაყიდვადი ალბომის სიაში, უსწრებდა რა შანაია ტუეინის Come On Over-ს.[116]

1994 წელს ჰიუსტონმა მიიღო სამი გრემი, მათ შორის - წლის ალბომისთვის და წლის ჩანაწერისთვის. გარდა ამისა, ამერიკული მუსიკის დაჯილდოებაზე მას გადაეცა რვა ჯილდო, მათ შორის დამსახურებებისთვის[117], ისევე, როგორც „ბილბორდის“ 11, Soul Train-ის 3 (წლის შემსრულებლის ჩათვლით)[118], NAACP-ს იმიჯის 5 (წლის შემსრულებლის ჩათვლით),[119][120][121], რეკორდული მსოფლიო მუსიკის 5[122] და BRIT-ის ერთი ჯილდო.[123] პროექტის წარმატების შემდეგ უიტნიმ გამართა The Bodyguard World Tour (1993–94). Forbes-ის თანახმად, კონცერტების, ფილმის და ჩანაწერების შემოსავალმა მას მოუპოვა მესამე ადგილი გასართობი ინდუსტრიის 1993–94 წლის ყველაზე შემოსავლიანი ქალების სიაში (ოპრა უინფრის და ბარბრა სტრეიზანდის შემდეგ).[124] იგი მოხვდა Entertainment Weekly-ს წლის პიროვნებების სიის ხუთეულში[125], ხოლო Premiere-მა დაასახელა ჰოლივუდის 100 ყველაზე გავლენიან პიროვნებას შორის.[126]

1994 წლის ოქტომბერში მომღერალი გამოვიდა თეთრ სახლში, სამხრეთ აფრიკაში ახლადარჩეული პრეზიდენტ ნელსონ მანდელას პატივსაცემად.[127][128] ტურნეს ბოლოს იგი აგრეთვე გამოვიდა სამი კონცერტით სამხრეთ აფრიკაში, კვლავ მანდელას წინაშე, ამჯერად - 200 000 მსმენელის თანდასწრებით. იგი გახდა პირველი თანამედროვე მომღერალი, რომელმაც განახლებულ და აპართეიდის რეჟიმისგან გათავისუფლებულ ქვეყანაში იმღერა.[129] კონცერტი HBO-მ პირდაპირ ეთერში გადასცა, ხოლო მისი შემოსავალი სამხრეთ აფრიკულ ფონდებს მოხმარდა. ღონისძიებას ეწოდა ერის „უდიდესი მედიამოვლენა ნელსონ მანდელას ინაუგურაციის დროიდან“.[130]

1995–1997: „ამოსუნთქვის მოლოდინში“, „მღვდლის ცოლი“ და „კონკია“

რედაქტირება

1995 წელს ჰიუსტონმა ითამაშა მეორე ფილმში, „ამოსუნთქვის მოლოდინში“, რომელშიც პარტნიორობას უწევდნენ ანჯელა ბასეტი, ლორეტა დევინი და ლელა როშონი. ფილმი აღწერს ოთხი აფრო-ამერიკელი მომღერლის პირადი ურთიერთობების პრობლემებს. უიტნი განასახიერებს მთავარ პერსონაჟ სავანა ჯექსონს, დაქორწინებულ მამაკაცზე შეყვარებულ ტელეპროდიუსერს. როლი მან აირჩია, ვინაიდან თვვლიდა, რომ ფილმში შავკანიანი ქალების სახე განსხვავებულად იყო ნაჩვენები - პროფესიონალი და მზრუნველი დედების სახით.[131] მას შემდეგ, რაც ფილმმა კინოგაქირავებაში პირველი ადგილი დაიკავა, აშშ-ში 67, ხოლო მსოფლიო მასშტაბით – 81 მილიონი აშშ დოლარი შეაგროვა,[132] ნათელი გახდა, რომ ფილმი, ძირითადად განკუთვნილი შავკანიანი მოსახლეობისთვის, შეიძლება წარმატებული იყოს. მას აგრეთვე გაუკვალა გზა მსგავსი თემატიკის სხვა ფილმებს, მაგალითად „სტელას გატაცებას“ და ტაილერ პერის ფილმებს, რომლებიც 2000-იანებში პოპულარული იყო.[133][134][135] „ამოსუნთქვის მოლოდინში“ აგრეთვე აღსანიშნავია იმით, რომ მასში შავკანიანი ქალბატონები წარმოდგენილები არიან, როგორც მკვეთრი საშუალო კლასის წარმომადგენლები და არა სტერეოტიპები.[136] მსახიობთა შემადგენლობის შეფასებები ძირითადად დადებითი იყო. The New York Times წერდა: „მისს ჰიუსტონმა მოიშორა თავდაცვითი სიამაყე, რომლის გამო მისი პერსონაჟი „პირადი მცველიდან“ ასეთი ბუნდოვანი ჩანდა.“[137] მომღერალი ნომინირებული იყო NAACP-ის ჯილდოზე მხატვრული ფილმის საუკეთესო მსახიობი ქალის კატეგორიაში, მაგრამ ჯილდო იმავე ფილმისთვის ანჯელა ბასეტს გადაეცა.[138]

ფილმის თანმხლები საუნდტრეკის მუსიკის ავტორია Babyface, რომელსაც თავდაპირველად ჩაფიქრებული ჰქონდა, რომ ყველა სიმღერას უიტნი შეასრულებდა. თუმცა, ჰიუსტონმა უარი განაცხადა. მას სურდა, რომ „ეს ყოფილიყო ალბომი სხვადასხვა შემსრულებელი ქალბატონით, განსხვავებული ხმებით“, ამიტომ, ძლიერი ქალების შესახებ გზავნილის პასუხად, შეკრიბა მთელი რიგი სხვა ვოკალისტი ქალების.[131] მათ შორის იყვნენ მერი ჯეი ბლაიჯი, ბრენდი, ტონი ბრექსტონი, არეთა ფრანკლინი და პატი ლაბელი. თავად ჰიუსტონის „Exhale (Shoop Shoop)“ მოხვდა ჩარტის #1 პოზიციაზე, შემდეგ კი მეორეზე იმყოფებოდა 11 კვირის განმავლობაში, ხოლო რიტმ-ენდ-ბლუზური ჩარტის სათავეში რვა კვირის განმავლობაში დარჩა. სისი უაინენსთან ჩაწერილი „Count On Me“ ასევე მოხვდა აშშ-ის ათეულში, ხოლო კიდევ ერთი სიმღერა, „Why Does It Hurt So Bad“, 30-ეულში შევიდა. ალბომი გამოსვლისთანავე ჩარტის პირველ პოზიციაზე მოხვდა, აშშ-ში მიიღო შვიდი გზის პლატინის სტატუსი, შვიდი მილიონი გაყიდული ასლისთვის.[56] თავად საუნდტრეკს წილად მაღალი შეფასებები ხვდა.[139] და შემდგომში იქცა ყველა დროის ერთ-ერთ საუკეთესო საუნდტრეკად.[140] წლის ბოლოს მომღერლის მიერ დაარსებულ საბავშვო ფონდს გადაეცა VH1-ის ჯილდო საქველმოქმედო საქმიანობისთვის.[141]

1996 წელს ჰიუსტონმა მონაწილეობა მიიღო საშობაო კომედიაში „მღვდლის ცოლი“, დენზელ ვაშინგტონთან ერთად. ფილმში, რომელიც 1948 წლის „ეპისკოპოსის მეუღლის“ განახლებული ვერსიაა, იგი ასრულებს მღვდლის მეუღლეს, რომელიც გოსპელურ გუნდში მღერის. როლისთვის მომღერალმა მიიღო 10 მილიონი აშშ დოლარი და იმ დროისთვის ჰოლივუდის მსახიობებს შორის შემოსავლით ერთ-ერთი მოწინავე იყო.[142] თავად ფილმი წილად საშუალო წარმატება ხვდა, აშშ-ის კინოგაქირავებაში 50 მილიონი დოლარის შემოსავლით.[143] თუმცა, იმ დროისთვის მომღერლის მიერ კინოში განსახიერებულ პერსონაჟებს შორის ამ როლს ყველაზე დადებით შეფასებები ხვდა წილად. The San Francisco Chronicle წერდა, რომ ჰიუსტონი „თავად ჰგავს ანგელოზს და ამჟღავნებს ღვთაებრივ ნიჭს - ერთდროულად არის სათნოც და კეკლუციც“. გამოცემა აგრეთვე აღნიშნავდა: „იგი ავრცელებს ნაზ სითბოს, განსაკუთრებით, როდესაც უფალს უმღერის თავისი ჩინებული ხმით“.[144] უიტნი კიდევ ერთხელ იყო ნომინირებული NAACP-ის ჯილდოზე და გაიმარჯვა მსახიობი ქალის კატეგორიაში.[145]

ფილმის თანმხლები საუნდტრეკი ჰიუსტონმა ჩაწერა მერვინ უორენთან ერთად. ამ დისკში, The Preacher's Wife: Original Soundtrack Album, შევიდა ექვსი გოსპელური სიმღერა, ჩაწერილი ატლანტაში, ბაპტისტურ ეკლესიაში. მომღერალმა აგრეთვე ჩაწერა დუეტი გოსპელის ლეგენდა შირლი სიზერთან. დისკი გაიყიდა ექვსი მილიონი ასლის ოდენობით, ხოლო ჰიტებად იქცა „I Believe in You and Me“ და „Step by Step“, რამაც საუნდტრეკს ყველა დროის ყველაზე გაყიდვადი გოსპელური ალბომის სტატუსი მოუპოვა.[146] დისკს ძირითადად დადებითად აფასებდნენ. კრიტიკოსები, მაგალითად USA Today-დან, აღნიშნავდნენ ჰიუსტონის ემოციურ სიღრმეს,[147], ხოლო The Times აღნიშნავდა, რომ „35 კაციან გუნდთან ერთად ნამღერის მოსმენისას კვლავ ხვდები, თუ რისთვის არსებობს ჰიუსტონის ფენომენალური ვოკალი“.[148] 1997 წელს, ამერიკული მუსიკის დაჯილდოებაზე, მომღერალმა მიიღო კიდევ ერთი ჯილდო ამ საუნდტრეკისთვის - საყვარელი თანამედროვე ზრდასრული შემსრულებლის კატეგორიაში.

1997 წელს ჰიუსტონის კომპანია შეიცვალა სახელწოდება და გახდა BrownHouse Productions. მას შეუერთდა დებრა მარტინ ჩეიზი. მიზანს წარმოადგენდა ეკრანზე აფრო-ამერიკელთა ისეთი პრობლემების ჩვენება, რომლებიც მანამდე არავის უნახავს, ისევე, როგორც ტელე და კინოეკრანზე აფრო-ამერიკელთა უკეთ წარმოჩენა.[149] მათი პირველი პროექტი იყო როჯერსის და ჰამერსტაინის „კონკიის“ ახალი ვარიანტი. თანაპროდიუსერის ამპლუასთან ერთად, ჰიუსტონმა შეასრულა ჯადოსანი ნათლიის როლი. ფილმში აგრეთვე გამოჩნდნენ ჯეისონ ალეგზანდერი, ვუპი გოლდბერგი და ბერნადეტ პიტერსი. 1993 წელს ჰიუსტონს უკვე შესთავაზეს კონკიის როლი, მაგრამ მან მონაწილეობის მიღება სხვა პროექტების გამო ვერ შეძლო.[150] ფილმი აღსანიშნავია მსახიობთა მრავალრასობრივი გუნდით და არასტერეოტიპური იდეით.[151] ABC-ზე ფილმს უყურებდა 60 მილიონამდე მაყურებელი, რამაც კომპანიას უკანასკნელი 16 წლის განმავლობაში უმაღლესი რეიტინგი მოუპოვა.[152] ფილმმა მიიღო ემის შვიდი ნომინაცია, რომელთა შორის იყო საუკეთესო ვარიეტე, მიუზიკლი ან კომედია, თუმცა მან გაიმარჯვა საუკეთესო მხატვრული დადგმის კატეგორიაში[153].

ჰიუსტონმა და ჩეიზმა აგრეთვე მოიპოვეს დოროთი დენდრიჯის შესახებ ფილმის გადაღების უფლება. მთავარი, ოსკარზე საუკეთესო მსახიობი ქალის ნომინაციაზე წარდგენილი პირველი აფრო-ამერიკელი ქალის როლი თავად უიტნის უნდა შეესრულებინა. მას სურდა, რომ ამბავი მოთხრობილი ყოფილიყო ღირსეულად და პატივისცემით.[149] თუმცა, ჰოლი ბერი ასევე ფლობდა ფილმის გადაღების უფლებას და მისი ვერსია პირველი გამოვიდა.[154] წლის ბოლოს ჰიუსტონმა თავის მუსიკალურ კერპებს, არეთა ფრანკლინს, დაიანა როსს და დაიონ უორუიკს Classic Whitney: Live from Washington, D.C.-ზე გამოსვლისას მიუძღვნა მათივე სიმღერები. ამ საქველმოქმედო ღონისძიებამ ბავშვთა დაცვის ფონდს 300.000 აშშ დოლარი მოუპოვა.[155] ჰიუსტონმა აგრეთვე 1998 წლის Soul Train-ის დაჯილდოებაზე მიიღო კუინსი ჯოუნსის სახელობის ჯილდო - კარიერული მიღწევებისთვის.[156][157]

1998–2000: My Love Is Your Love და Whitney: The Greatest Hits

რედაქტირება

1990-იან წლებში ფილმებსა და საუნდტრეკებზე მუშაობის შემდეგ, რვაწლიანი შესვენების შემდეგ 1998 წლის ნოემბერში გამოვიდა კრიტიკოსების მიერ შემდგომში აღიარებული სტუდიური დისკი My Love Is Your Love. მიუხედავად იმისა, რომ თავდაპირველად ეს უნდა ყოფილიყო საუკეთესო ჰიტების კომპილაცია, მაგრამ ხმისჩამწერი სესიების შედეგად დაგროვდა სრულყოფილი ალბომის მასალა. იგი იწერებოდა ექვსი კვირის განმავლობაში, როდნი ჯერკინზის, უაიკლეფ ჟანის და მისი ელიოტის პროდიუსერობით. ალბომმა „ბილბორდის“ სათავეში მეცამეტე პოზიციამდე მიაღწია.[158] წინა დისკებთან შედარებით, მასში იყო ჰიპ-ჰოპის, რეგის და სხვა ჟანრების აღრევა, ტრადიციულ ბალადურ სტილთან ერთად.[159]

1998 წლიდან 2000 წლის პირველ თვეებამდე ალბომიდან გამოიცა რამდენიმე სინგლი, ქცეული ჰიტად: „When You Believe“ (აშშ # 15, ბრიტ # 4) დუეტი მერაია კერისთან, ფილმიდან „ეგვიპტის უფლისწული“, საერთაშორისო ჰიტი და ოსკარის მფლობელი საუკეთესო ორიგინალური სიმღერისთვის[160]; „Heartbreak Hotel“ (აშშ # 2, ბრიტ # 25), ფეით ევანზის და კელი პრაისის მონაწილეობით, MTV-ს მუსიკალური ვიდეოების ჯილდოს მფლობელი საუკეთესო რიტმ-ენდ-ბლუზური ვიდეოს კატეგორიაში[161] და #1 აშშ-ის რიტმ-ენდ-ბლუზურ ჩარტში შვიდი კვირის განმავლობაში; „It's Not Right but It's Okay“ (აშშ # 4, ბრიტ # 3), რომელმაც ჰიუსტონს მოუპოვა მეექვსე გრემი საუკეთესო რიტმ-ენდ-ბლუზური შესრულებისთვის;[162] „My Love Is Your Love“ (აშშ # 4, ბრიტ # 2), 3 მილიონი გაყიდული ასლით;[163] და „I Learned from the Best“ (აშშ # 27, ბრიტ # 19).[164][165] ეს სინგლები აგრეთვე საერთაშორისო მასშტაბის ჰიტებად იქცნენ და ყველა, გარდა „When You Believe“-ის, იყო #1 ცხელი კლუბური საცეკვაო სიმღერების ჩარტში. თავად ალბომი ამერიკაში ოთხი მილიონი ასლის ოდენობით გაიყიდა, მიიღო 4 გზის პლატინის სტატუსი. მსოფლიოში გაყიდვებმა 11 მილიონ ასლამდე მიაღწია.[41]

ალბომს წილად ხვდა ჰიუსტონის კარიერაში გამორჩეული მიმოხილვები. Rolling Stone წერდა, რომ იგი მღეროდა „კბენით“[166], ხოლო The Village Voice მას უწოდებდა „უიტნის ყველაზე დახვეწილს და ყველაზე დამაკმაყოფილებელს“.[167] 1999 ჰიუსტონი მონაწილეობდა კონცერტში VH-1's Divas Live '99, რომელშიც აგრეთვე გამოჩნდნენ ბრენდი, მერი ჯეი ბლაიჯი, ტინა ტერნერი და შერი. იმავე წელს დაიწყო მომღერლის 70 კონცერტიანი ტურნე My Love Is Your Love World Tour. მისი ევროპული ეტაპი წლის ყველაზე შემოსავლიან არენებზე გათვლილ ტურნედ იქცა.[168] 1999 წლის ნოემბერში უიტნი დასახელდა საუკუნის კომერციულად ყველაზე წარმატებულ R&B შემსრულებლად (51 მილიონი გაყიდული დისკით), ხოლო The Bodyguard: Original Soundtrack Album საუკუნის ყველაზე გაყიდვად საუნდტრეკად იქცა.[169] ჰიუსტონმა აგრეთვე მიიღო ათწლეულის შემსრულებლის, შესანიშნავი შემოქმედებითი წვლილის (Soul Train-ის დაჯილდოება, 2000) და MTV ევროპის ჯილდო საუკეთესო R&B-სთვის.[170][171][172][173][174]

2000 წლის მაისში გამოვიდა კომპილაციური Whitney: The Greatest Hits. ეს ორმაგი დისკი მოხვდა აშშ-ის ჩარტის #5 პოზიციაზე, ხოლო ბრიტანეთში #1 იყო.[165][175] ამასთან, ალბომი მოხვდა სხვა ქვეყნების ათეულებში.[176] მიუხედავად იმისა, რომ ბალადური სიმღერები მასში ორიგინალური სახით დარჩა, კომპილაციაში აგრეთვე მოხვდა უფრო რიტმული სიმღერების რემიქსები. ალბომში შევიდა ახალი სიმღერებიც – „Could I Have This Kiss Forever“ (ენრიკე იგლესიასის მონაწილეობით), „Same Script, Different Cast“ (დებორა კოქსის მონაწილეობით), „If I Told You That“ (ჯორჯ მაიკლიმონაწილეობით) და „Fine“, ისევე, როგორც ჰიტები, რომლებიც არ მოხვედრილა მის კომპილაციებში – „One Moment in Time“, „The Star Spangled Banner“ და „If You Say My Eyes Are Beautiful“, დუეტი ჯერმეინ ჯექსონთან 1986 წლის Precious Moments-იდან.[177] აგრეთვე გამოვიდა თანმხლები VHS და DVD, რომლებშიც მოხვდა სიმღერების მუსიკალური ვიდეოები, ისევე, როგორც იშვიათი საკონცერტო ჩანაწერები – მაგალითად, 1983 წლის დებიუტი The Merv Griffin Show-ში – და ინტერვიუები.[178] კომპილაციამ აშშ-ში სამმაგი პლატინის სტატუსი მიიღო, მსოფლიოში კი 10 მილიონი ასლის ოდენობით გაიყიდა.[179][180]

2000–2005: Just Whitney და პირადი პრობლემები

რედაქტირება

მიუხედავად იმისა, რომ 1980-იანებში და 1990-იანებში მომღერალს „კარგ გოგონად“ თვლიდნენ, 1990-იანების მიწურულს იგი შეიცვალა. ინტერვიუებზე რამდენიმე საათით აგვიანებდა, ისევე, როგორც ფოტოსესიებსა და რეპეტიციებზე. ხოლმე კონცერტებს და გადაცემებში გამოსვლებს საერთოდ აუქმებდა.[181][182] გაცდენილი კონცერტების და წონის კარგვის ფონზე, აღმოცენდა ჭორები მეუღლესთან ერთად მისი ნარკოდამოკიდებულების შესახებ. 2000 წლის 11 იანვარს ჰავაის აეროპორტში საბაჟოზე როგორც მისი, ასევე ბობი ბრაუნის ტვირთში აღმოაჩინეს მარიხუანის პარტია, თუმცა ორივე თვითმფრინავში ჩაჯდა, სანამ დაცვის სამსახურის წევრები გამოჩნდებოდნენ. მოგვიანებით მათი ამ მიზეზით დევნა შეწყდა[183], მაგრამ ცნობები წყვილის ნარკოტიკებით გატაცების შესახებ თავს კვლავ იჩენდნენ. ორი თვის შემდეგ როკ-ენ-როლის დიდების დარბაზში შეიყვანეს კლაივ დეივისი. ამ ღონისძიებაზე ჰიუსტონიც უნდა გამოსულიყო, მაგრამ იგი არ გამოჩენილა.[184]

მოგვიანებით უიტნი უნდა გამოსულიყო ოსკარის დაჯილდოებაზე, მაგრამ მისი გამოსვლა გააუქმა თავად მუსიკალურმა ხელმძღვანელმა და დიდი ხნის მეგობარმა ბერტ ბექარაქმა. მომღერლის წარმომადგენელმა განაცხადა, რომ ჰიუსტონის გადაწყვეტილების მიზეზი იყო ყელის პრობლემები. წიგნში The Big Show: High Times and Dirty Dealings Backstage at the Academy Awards ავტორი სტივ პონდი განმარტავს, რომ „ჰიუსტონს ხმა უკანკალებდა, იგი იყო დაბნეული და დაძაბული, ხოლო ქცევა იყო მერყევი“. იგი აგრეთვე აღნიშნავს, რომ უიტნის უნდა ემღერა „Over the Rainbow“, თუმცა ალბათ სხვა სიმღერას შეასრულებდა.[185] მოგვიანებით მომღერალმა თავად აღიარა, რომ ღონისძიებიდან იგი უბრალოდ მოხსნეს.[186] წლის ბოლოს მისი მენეჯმენტი დატოვა რობინ კროუფორდმა, დიდი ხნის მეგობარმა და თანაშემწემ.[184]

2001 წლის აგვისტოში მომღერალმა გააფორმა მუსიკის ისტორიაში ერთ-ერთი მომგებიანი კონტრაქტი, ლეიბლებთან Arista/BMG. ეს იყო წინა კონტრაქტის 100 მილიონიანი შეთანხმებით გაგრძელება. უიტნის უნდა გამოეშვა კიდევ ექვსი სტუდიური ალბომი.[187][188][189] მოგვიანებით იგი გამოვიდა Michael Jackson: 30th Anniversary Special-ს ფარგლებში. გამხდარი ფიგურის გამო აგორდა ხმები მის ნარკოტიკებზე დამოკიდებულების შესახებ. ჰიუსტონის წარმომადგენელმა განაცხადა: „უიტნის აქვს ოჯახური სირთულეები, ასეთ დროს მას კვება უჭირს.“[190] მეორე საღამოს მომღერალი კვლავ უნდა გამოსულიყო, მაგრამ გამოსვლა გადადო.[191] 11 სექტემბრის ტერაქტთან დაკავშირებით რამდენიმე კვირაში მისი „The Star Spangled Banner“ ხელახლა გამოიცა, საქველმოქმედო მიზნით, პოლიციის და მეხანძრეთა ბრიგადების დასახმარებლად.[192] ამჯერად სიმღერა ცხელ ასეულში #6 იყო, წინა პოზიციაზე უფრო მაღლა.[164]

2002 წელს უიტნის ჰქონდა დავა John Houston Enterprise-თან. მიუხედავად იმისა, რომ კომპანია მამამისმა დააარსა, შვილის კარიერის სამართავად, მას სინამდვილეში ხელმძღვანელობდა კომპანიის პრეზიდენტი კევინ სკინერი. სკინერმა შეიტანა სარჩელი კონტრაქტის დარღვევის შესახებ და ითხოვდა 100 მილიონი აშშ დოლარის ოდენობის ანაზღაურებას. მისი თქმით, უიტნის ჰქონდა კომპანიის ვალი 100 მილიონის ოდენობით, რომელიც თავის დროზე მოხმარდა Arista-სთან კონტრაქტის მიღებას და სხვადასხვა იურიდიულ დავას.[193] საქმე სკინერმა წააგო. ჰიუსტონმა განაცხადა, რომ მის მამას ამასთან საერთო არაფერი ჰქონდა. მიუხედავად იმისა, რომ კევინმა მიზნის მიღწევას სხვა გზით სცადა, ჯონ ჰიუსტონი სასამართლო დარბაზში არ გამოჩენილა.[194] იგი გარდაიცვალა 2003 წლის თებერვალში.[195] 2004 წლის 5 აპრილს მოსარჩლეს უარი ეთქვა საქმის შემდგომ განხილვაზე და მას ფულადი კომპენსაციის სახით არაფერი მიუღია.[196]

2002 წელს უიტნისთან ინტერვიუ ჩაიწერა დაიენ სოიერმა. ეს საუბარი ემსახურებოდა ჰიუსტონის მომავალი სტუდიური ალბომის რეკლამას. ეთერში მომღერალმა ღიად ისაუბრა ნარკოტიკების გამოყენებასა და ქორწინებაზე, ისევე, როგორც სხვა თემებზე. ნარკოტიკების შესახებ ხმები მან განმარტა: „უპირველეს ყოვლისა, გავარკვიოთ. კრეკი იაფია. მის მისაღებად ზედმეტად ბევრ ფულს ვაკეთებ. გასაგებია? კრეკს არ მოვიხმარ. კრეკი საშინელებაა.“[186] ეს ფრაზა, „crack is wack“, სინამდვილეში აღებული იყო კედლის ნახატიდან, რომელიც კით ჰერინგმა 1986 წელს მანჰეტენში შექმნა.[197] თუმცა, მომღერალმა აღიარა, რომ იყენებდა სხვა საშუალებებს, მაგალითად, კოკაინს.[186]

2002 წლის დეკემბერში მან გამოუშვა მეხუთე სტუდიური ალბომი Just Whitney. ამ ალბომზე პროდიუსერების მუშაობდნენ ჯერ კიდევ მისი მეუღლე ბობი ბრაუნი, მისი ელიოტი და Babyface. ეს იყო პირველი შემთხვევა, როდესაც უიტნის არ ეხმარებოდა კლაივ დეივისი, რომელიც BMG-ის მენეჯერებმა გაათავისუფლეს. გამოცემისთანავე Just Whitney-ის მიმოხილვები მრავალფეროვანი იყო.[198] ალბომი Billboard 200-ში #9 პოზიციაზე მოხვდა და მანამდე უიტნის კარიერაში პირველი კვირის გაყიდვების ისტორიაში ყველაზე მაღალი მაჩვენებელი ჰქონდა.[199] ალბომიდან გამოცემული ოთხი სინგლი ცხელ ასეულში არ მოხვედრილა, მაგრამ საცეკვაო ჩარტში სხვადასხვა ადგილს იკავებდა. აშშ-ში Just Whitney-მ პლატინის სტატუსი მიიღო, მსოფლიოში კი გაიყიდა 3 მილიონი ასლის ოდენობით.[200]

2003 წლის ივნისში, ისრაელში ჩასვლისას მომღერალმა განაცხადა: „ასე თავი არასოდეს მიგრძვნია. თითქოს შინ ვარ, ბრწყინვალედ ვგრძნობ თავს.“[201]

2003 წლის ბოლოს ჰიუსტონმა გამოსცა პირველი საშობაო ალბომი One Wish: The Holiday Album, ტრადიციული საშობაო სიმღერების საკუთარი ვერსიებით. დისკი ჩაიწერა მერვინ უორენის და გორდონ ჩემბერსის მონაწილეობით. სინგლი „One Wish (for Christmas)“ მოხვდა მოზრდილთა თანამედროვე ჩარტის ოცეულში, ალბომი კი აშშ-ში ოქროს სტატუსით აღინიშნა.

2003 წლის დეკემბერში ბობი ბრაუნი, მას შემდეგ, რაც მეუღლეს ცემით დაემუქრა და გაარტყა, დაჯარიმებული იქნა.[202]

ვინაიდან ყოველთვის ანიჭებდა უპირატესობას საკონცერტო გამოსვლებს, 2004 წლის დიდი ნაწილი ჰიუსტონმა გაატარა ევროპაში, შუა აღმოსავლეთში, აზიასა და რუსეთში ტურნეებით. 2004 წელს მოულოდნელად გამოვიდა მსოფლიო მუსიკის დაჯილდოებაზე, კლაივ დეივისისადმი მიძღვნილ სეგმენტში. ღონისძიების შემდეგ მან და კლაივმა განაცხადეს, რომ სტუდიაში ახალ ალბომზე იმუშავებდნენ.[203]

2004 წლის დასაწყისში ბობი ბრაუნმა საკუთარი რეალური გადაცემა, Being Bobby Brown წამოიწყო. მასში დეტალურად იყო ნაჩვენები ბრაუნების სახლში მიმდინარე მოვლენები. მიუხედავად იმისა, რომ პროექტი ბობის ეკუთვნოდა, უიტნი მასში მნიშვნელოვან როლს თამაშობდა. ზოგიერთი სცენა, ნაჩვენები გადაცემაში, მიზანშეუწონელი იყო. The Hollywood Reporter-ის აზრით, ეს იყო ტელევიზიისთვის შექმნილი ყველაზე აუტანელი სერიალი.[204] თუმცა, მიუხედავად უარყოფითი შეფასებებისა, ტელეარხმა Bravo-მ (რომელზეც პროექტი გადიოდა) საკუთარ ისტორიაში უმაღლეს რეიტინგები მიიღო.[205] მეორე სეზონი მისთვის არ დაუმატებიათ, ვინაიდან უიტნის აღარ სურდა მასში გამოჩენა, ხოლო ბრაუნი და Bravo ვერ შეთანხმდნენ შემდგომი სეზონის გეგმებზე.[206]

2006–12: დაბრუნება მუსიკაში, I Look to You, ტურნე და დაბრუნება კინოში

რედაქტირება

წლების განმავლობაში კამათის შემდეგ უიტნი დაშორდა ქმარს 2006 წლის სეპტემბერში.2007 წლის 1 თებერვალს უიტნიმ სასამართლოს სთხოვა რომ პროცესი დაეჩქარებინა.პროცესი დამთავრდა 2007 წლის 24 აპრილს და წყვილის შვილზე ბობი კრისტინაზე სრული მეურვეობა მიიღო.4 მაისს უიტნიმ ატლანტას სახლი გაყიდა.რამდენიმე კვირის შემდეგ ბრაუნმა გაასაჩივრა გადაწყვეტილება,ბობი კრისტინას მეირვეობაზე და ასევე მოითხობა ცოლქმური მხარდაჭერა ჰიუსტონისგან.ბრაუნმა განაცხადა რომ ფინანსური და ემოციური პრობლემების გამო ვერ უპასუხა სათადარიგოთ უიტნის გაყრის პეტიციას.სასამართლომ ბრაუნის მოთხოვნა არ დააკმაყოფილა და სრული მეორვეუბა შეუნარჩუნა უიტნის მათ შვილზე.2007 წლის მარტში კლაივ დეივისმა განაცხადა რომ ის და უიტნი იწყებდნენ ახალ ალბომზე მუშაობას.2007 წლის ოქტომბერში არისტა რექორდსმა გამოუშვა უიტნის ისმღერების კრებული შეერთებული შტატების გარეთ.

უიტნი 7 წლის განმავლობაში ინტერვიუებს არ იძლეოდა და 2009 წელს 7 წლის განმავლობაში პირველად მისცა ინტერვიუ ოპრა უინფრის.ინტერვიუ შეაფასეს როგორც ათწლეულის ყველაზე სწორად გათვალისწინებული და გათვლილი ინტერვიუ.უიტნიმ აღიარა რომ ყოფილ მეუღლესთან ბობისთან ერთად ის ნარკოტიკებს იღებდა.მან განაცხადა რომ ფილმის "პირადი მცველამდეც" იღებდა ნარკოტიკებს მაგრამ ძალიან მცირე რაოდენობით, მაგრამ ფილმის წარმატებისა და ბობი კრისტინას გაჩენის შემდეგ თანდათან უფრო გახშირდა მათი მოხმარება.ამბობდა რომ 1996 წლისთვის ნარკოტიკებს უკვე ყოველდღურად იღებდნენ და იმასაც რომ საკუთარ თავს ნელ ნელა კარგავდა.

უიტნიმ ახალი ალბომი 2009 წლის აგვისტოში გამოუშვა.ალბომმა ბილბორდ 200-ის ჩარტებში პირველი ადგილი დაიკავა და გახსნის კვირას 305 000 ასლი გაყიდა,უიტნის საუთესო გახსნის პირველი კვირის მაჩვენებელი.უიტნი ჩნდებოდა ევროპის სატელევიზიო შოუებში ალბომის პრომოტირებისთვის-გერმანიაში,საფრანგეთში.ასევე სტუმრად მიიწვის როგორც მენტორი გაერთიანებული სამეფოს იქს ფაქტოში.ის შეხვდა მონაწილეებს და უამრავი რჩევა მისცა.მან შეასრულა ტრეკი "Million Dollar Bill" იქს ფაქტორის სცენაზე.

ასევე გამოვიდა იტალიის იქს ფატროში და მიიღო კარგი შეფასებები კრიტიკოსებისგან.ნოემბერში ამერიკის მუსიკის დაჯილდოებაზე შეასრულა ბალადა "I Didn't Know My Own Strength".უიტნის სახელის გამოცხადების თანავე მთელი დარბაზი ფეხზე წამოდგა და შეეგება მონატრებულ პოპ ვარსკვლავს.მოგვიანებით მიიღო მონაწილეობა ცეკვავენ ვარკსვლავების მეცხრე სეზონის ფინალში.ალბომმა მიიღო პლატინის(უმაღლესი) ხარისხი.შეერთებულ შტატებში 1 მილიონზე მეტი ასლი გაიყიდა.

ალბომის მხარდასაჭერად უიტნიმ წამოიწყო საგასტრულე ტურნე Nothing but Love World Tour.10 წლის განმავლობაში ეს იყო უიტნის პირველი მსოფლიო ტურნე.თუმცა ცუდმა შეფასებებმა და რამდენიმე გადადებულმა კონცერტმა მედიის უარყოფითი შეფასება დაიმსახურა.მან გააუქმა კონცერტები ყელის პრობლემების და ავადმყოფობის გამო.მაგრამ უამრავ ქვეყანაში კონცერტები ტრიუმფალურად ჩატარდა.

2010 წლის იანვარში უიტნიმ მიიღო NAACP Image Awards-ისგან 2 ნომინაცია.მან მოიგო ჯილდო საუკეთესო მუსიკალური ვიდეოსთვის-I Look To You. 16 იანვარს მიიღო The BET Honors-ის ჯილდო 25 წლის განმავლობაში მისი მიღწევებისა და მუსიკის განვითარებისთვის შეტანილი წვლილისთვის.დაჯილდოება ჩატარდა ვორნერის თეატრში ვაშინგტონში.ჯენიფერ ჰადსსონმა და უიტნის დიდი ხნის მეგობარმა გოსპელი მომღერალმა კიმ ბუერლმა მის პატივსაცემად უიტნის ცნობილი სიმღერები შეასრულეს.2010 წლის გაზეთ Mirror-ში დაიწერა რომ უიტნი აპირებდა მისი რიგით მერვე სტუდიური ალბომის გამოშვებას და უნდოდა ემუშავა will.i.am -თან 2011 წლის BET Celebration of Gospel -ის დაჯილოვებაზე იმღერა კიმ ბურელთან ერთად.2011 წელს შეასრულა კლაივ დეივისის გრემის After Party-ზე,რომელსაც კლაივ დეივისი ყოველწლიურად მართავს.უიტნიმ კვლავ დაიწყო მკურნალობა რეაბილიტაციის ცენტრში ალკოჰოლისა და ნარკოტიკების პრობლებთან დაკავშირებით.უიტნის წარმომადგენელმა თქვა რომ ეს უიტნის საბოლოოდ გამოჯანმრთელების პროცესის ნაწილი იყო 2011 წლის სექტემბერში ჰოლივუდის რეპორტერმა განაცხადა რომ უიტნი ითამაშებდა ჯორდინ სპარკთან და მაიკ ეპთან ერთად 1976 წლის ფილმის "სპარკლ"-ის რიმეიქში.უიტნი ასევე იყო ფილმის აღმასრულებელი პროდიუსერი.ფილმის პრემიერა გაიმართა 2012 წლის 17 აგვისტოს.

გარდაცვალება

რედაქტირება

2012 წლის 9 თებერვალს უიტნი ესტუმრა მომღერალ ბრენდის და მონიკა კლაივ დაივისი წვეულების რეპეტიებზე.ამავე დღეს გამოჩნდა კელი ფრაისთან ეთად სცენაზე ჰოლივუდში, კალიფორნიაში და შეასრულა სიმღერა "Jesus Loves Me"-(იესოს ვუყვარვარ) რომელიც მისი ნამღერი და გამოსვლა აღმოჩნდა.

2 დღის შემდეგ 11 თებერვალს ბევერლი ჰილტონის სასტუმროში ტრაგედია დატრიალდა.უიტნი უგონო მდგომარეობაში იპოვეს საუთარ ნომერში(434) აბაზანაში.ბევერლი ჰილსის პარამედიკოსები 3 საათსა და 30 წუთზე უკვე ადგილზე იყვნენ და მომღერალს გულის მასაჟები ჩაუტარდა,უიტნი გარდაცვლილად გამოცხადდა 2 საათსა და 55 წუთზე.პოლიციამ განაცხადა რომ სხეულზე კრიმინალური კვალი არ იყო.2012 წლის 22 მარტს გამოქვეყნდა დასკვნა- რომელიც ამბობდა-ფსიქოტროპული წამლებისა (რომელსაც ექიმის რეცეპტით იღებდა) და ალკოჰოლის ურთიერთქმედებამ მომღერლის გაგუდვა გამოიწვია. მისი გარდაცვალების შემდეგ, დოლი პარტონმა – „I WilL Always Love You”-ს ავტორმა, განაცხადა: „მე ყოველთვის უღრმესი მადლობელი დავრჩები უიტნისი, რომ მან ჩემი სიმღერა ასე შეუფასებლად შეასრულა და მე გულის ყველაზე ღრმა წერტილიდან ვეუბნები უიტნის: I will always love you, Whitney!“ კომენტარი გააკეთა უამრავმა მომღერალმა, ცნობილმა ადამიანმა... ყველაზე დიდმა ტელევიზიებმა: CNN, MSNBC, FOX, MTV-იმ შეცვალეს თავისი პროგრამები და ნონ–სტოპ რეჟიმით აჩვენებდნენ ყველაფერს, რაც უიტნის უკავშირდებოდა; ალაპარაკებდნენ ყველას, ვისაც ოდნავ მაინც ჰქონდა შეხება ამ ლეგენდარულ მომღერალთან. უიტნის გარდაცვალების ამბავი რომ გაუგია, მნახველების თქმით, ბობი ბრაუნი (ყოფილი მეუღლე) დაუფარავ ემოციებს გამოხატავდა, ტიროდა და საშინელ მდგომარეობაში იყო. თუმცა, მან არ მოხსნა მისისიპის კოცერტი, რომელიც ამ ამბიდან რამდენიმე საათში იწყებოდა. კონცერტზე დამსწრეთა თქმით, ბობი ტირილს ვერ იკავებდა, ცაში კოცნას გზავნიდა და ჩურჩულებდა: "I love you, Whitney". რომელიც ამბობდა რომ უიტნი სიკვდილი გამოწვეული იყო გულის შეტევითა და შემდგომ დახრჩობით.პასუხმა აჩვენა რომ მის ორგანიმძში ნაპოვნი იქნა ნარკოტიკების ალქოჰოლისა და ანტიდეპრესანტების კვალი.

უიტნი ჰიუსტონი 2012 წლის 18 თებერვალს დაკრძალეს ნიუ ჰოუფის ბაფტისტურ ეკლესიაში ნიუ არკში,ადგილი სადაც უტნი ადრეულ ასაკში ეკლესიი გუნდში მღეოდა.ცერემონია 4 საათი გაგრძელდა.შემსრულებლებთა შორის იყვნენ სტივი უანდერი,სისი ვაინანსი,ალიშა ქისი,არ ქელი.დაკრძალვას ესწრებოდნენ კევინ კოსტნერი,კლაივ დეივისი,მერაია ქერი,ოპრა უინფრი.რიკი მაინორი,დიონ ვორვიკი,რეი ბატსონი რომელიც უიტნის დავცის თანამშრომელი იყო ბოლო 11 წლის განმავლობაში.არეტა ფრანკლინსაც უნდა ემღერა ცერემონიალზე მაგრამ ავადმყოფობის გამო მოსვლა ვერ მოახერხა.უიტნი დაკრძალეს კვირას 19 თებერვალს ფეირვიუს სასაფლაოზე ვესტდილდში,ნიუ ჯერსში მისი მამის გვერდით რომელიც დაიღპა 2003 წელს.ნიუ ჯერსის გუბერნატორის კრის კრისთის ბრძანებით დროშები დაეშვა ნიუ ჯერსში უიტნი ჰიუსტონის პატივსაცემად.

უიტნი ჰიუსტონი გარდაცვალებას უსაზღვრო რეაქციისა და მწუხარების გარეშე არ ჩაუვლია .მწუხარეას ღიად აფიქსირებდნენ სელებრითების სოციალურს ქსელისა და სხვადასხვა ინტერვიუს საშუალებით.

"უიტნი ჰიუსტონის დაკარგვა მტკინვეულია. მახსენდება პირველი შეხვედრა უიტნისთან, როდესაც 15 წლის ვიყავი. ის უდავოდ ლეგენდა იყო. ის იყო არა მარტო თავდაჯერებული, გაწონასწორებული, საოცრად ლამაზი და ინტელექტუალური, აგრეთვე გულწრფელი და კეთილი. ის ყოველთვის პოულობდა დროს, რომ ყველასთვის ეგრძნობინებინა რაოდენ მნიშვნელოვანნი იყვნენ ისინი მისთვის. მე, ისევე როგორც ყველა მომღერალს ყოველთვის მინდოდა რომ მისნაირი ვყოფილიყავი. მისი ხმა იყო უნაკლო. ძლიერი, მაგრამ დამამშვიდებელი,ემოციური და კლასიკური. ჩემი ცხოვრების უამრავი მოგონება უიტნი ჰიუსტონის სიმღერებს უკავშირდება. ის ყოველი ჩვენგანისთვის დედოფალია" - ბიონსე ნოულზი.

"უიტნი განუმეორებელი შთაგონების წყარო იყო ჩემთვის. ძალიან სამწუხაროა, რომ ნარკოტიკები, ცუდი ადამიანები ან ცუდი გავლენა ხალხს სიკვდილისკენ უბიძგებს... ნარკოტიკებმა უიტნის ოცნებები შეიწირა. მან შეიწირა მისი სიყვარული და დედობის გრძნობა. როდესაც ვფიქრობ ელვის პრესლიზე, მერლინ მონროზე, მაიკლ ჯექსონზე და ემი უაინჰაუსზე, სულ მახსენდება უიტნიც, რომელიც სრულიად უმიზეზოდ დავკარგეთ. ნეტა ეს იყო სტრესის? რა ხდება როდესაც ყველაფერი გაქვს?" - სელინ დიონი.

"ამაზე ახლა უბრალოდ არ შემიძლია ვისაუბრო. ეს უბრალოდ შემაძრწუნებელი და დაუჯერებელია. მე არ მჯეროდა, რასაც ვკითხულობდი ტელევიზორის ეკრანზე. ჩემი გული მთლიანად ეკუთვნის უიტნის ოჯახს" - არეტა ფრანკლინი.

გულგატეხილი და თვალცრემლიანი ვარ ჩემი მეგობრის, შეუდარებელი მის უიტნი ჰიუსტონის გარდაცვალების გამო." - მერაია ქერი.

"ჩვენ კიდევ ერთი ლეგენდა დავკარგეთ. დიდი სიყვარული და ჩემი ლოცვა მიმართულია უიტნის ოჯახისაკენ. ის ყოველთვის მოგვენატრება" - კრისტინა აგილერა. "მე აბსოლუტურად შეძრწუნებული ვარ. მას ჰქონდა ხმა, რომელსაც შეეძლო ერთი უბრალო ტექსტი, მელოდია ზღაპრად გადაექცია" - ლიონელ რიჩი.

"ღმერთო ჩემო, ოღონდ უიტნი ჰიუსტონი არა! ყველა დროის საუკეთესო მომღერალი!" - ნიკი მინაჟი.

"ხვალ გრემის ცერემონიაზე, ერთადერთი ადამიანი ვინც ჩვენს ფიქრებში იქნება, იქნება უიტნი ჰიუსტონი" - ადამ ლევინი.

"ძალიან დამწუხრებული ვარ უიტნის გამო. ჩვენ დავკარგეთყველა დროის საუკეთესო მომღერალი" - საიმონ კოუელი.

"ახლა გამაგებინეს ტრაგიკული ამბავი იმის შესახებ, რომ უიტნი ჰიუსტონი გარდაიცვალა. მე ვილოცებ მისი გოგონასა და მისი საყვარელი ადამიანებისთვის" - კიმ კარდაშიანი.

"ახლა გავიგე ახალი ამბები. ერთ-ერთი საუკეთესო ხმის პატრონი გარდაიცვალა.RIP Whitney Houston. ჩემი სიყვარულს და ლოცვას ვუგზავნი მის ოჯახს" - ჯასტინ ბიბერი.

ვარსკვლავები გამოხატავენ მწუხარებას სოციალური ქსელის, "თვითერის" საშუალებითაც:

"არ მჯერა რომ დავკარგეთ ჩვენი კიდევ ერთი უდიდებულესობა. დედოფალიუიტნი ჰიუსტონი. ღმერთმა დაგლოცოს შენს გზაზე, რადგან ახლა ყველაზემაღალთან (ნაგულისხმევია ღმერთი) ხარ." - ბასტა რაიამსი.

ჯილდოები და მიღწევები

რედაქტირება

უიტნი ჰიუსტონი არის ყველაზე მეტი ჯილდოს მფლობელი ქალი მსოფლიოში და შესულია გინესის რეკორდების წიგნში.მან დაამყარა რეკორდი როგორც ყველაზე მეტი ამერიკული მუსიკის ჯილდოს მფლობელი ქალი,ასევე ერთადერთი ქალი რომელმაც ერთ ღამეში 8 ამერიკული მუსიკის ჯილდო მიიღო(ეს მიღწევა აქვს მხოლოდ მაიკლ ჯექსონს) .უიტნი 1993 წელს მიიღო ყველაზე მეტი ჯილდო ერთ ღამეში ბილბორდის დაჯილდოებაზე ჯამში 11.ასევე მოიგო ყველაზე მეტი მსოფლიო მუსიკის ჯილდო ერთ ღამეში 5 ჯილდო 1994 წელს .

2003 წელს უიტნიმ მესამე ადგილი დაიკავა VH1's -ის სიაში ვიდეო ეპოქის 50 საუკეთესო ქალი .უიტნის სადებიუტო ალბომი მსოფლიოს 500 დიდებულ ალბომებს შორისაა ასევე როკ ენ როლი 200 -ს შორის..უიტნი არის ერთ ერთი ყველაზე გაყიდვადი მომღერალი მსოფლიოში( 200 მილიონი ასლი) .ასევე ამერიკაში ყველაზე გაყიდვად ქალ მომღერლების ოთხეულშია.

დისკოგრაფია

რედაქტირება

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება
 
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:

სქოლიო

რედაქტირება
  1. ↑ 1.0 1.1 Encyclopedia of African American history, 1896 to the present: from the age of segregation to the twenty-first century. Oxford University Press; 2009. ISBN 978-0-19-516779-5. გვ. 459–460.
  2. ↑ დობუზინსკისი, ალექს (15 სექტემბერი, 2009). „Whitney Houston says she is "drug-free"“. Reuters. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2015-10-16. ციტირების თარიღი: 1 ნოემბერი, 2009. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |accessdate= და |date=-ში (დახმარება)
  3. ↑ სალივანი, კეროლაინ (February 12, 2012). „Whitney Houston obituary“. The Guardian. ციტირების თარიღი: 12 თებერვალი, 2012. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |accessdate=-ში (დახმარება)
  4. ↑ The 1986 MTV Video Music Awards The Winners!. Billboard. 11 ოქტომბერი, 1986 [Retrieved 7 თებერვალი, 2011];98(41).
  5. ↑ 5.0 5.1 The Prom Queen of Soul. July 13, 1987 [archived მარტი 5, 2012; Retrieved March 17, 2007]. Time Inc..
  6. ↑ 6.0 6.1 „-“. A History of Soul Music. 18 ოქტომბერი, 2007. VH1. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |airdate=-ში (დახმარება)
  7. ↑ Whitney Houston და The Bodyguard: Original Soundtrack Album
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 AllMusic. Whitney Houston biography; 2006 [Retrieved 13 აპრილი, 2009].
  9. ↑ Whitney Houston Biography [Retrieved 17 მარტი, 2011].
  10. ↑ Whitney Houston: Cocaine in system not a fatal dose, expert says. Los Angeles Times (5 აპრილი, 2012). ციტირების თარიღი: 28 მარტი, 2013.
  11. ↑ კრისტოფერი, ტომი. (13 თებერვალი, 2012) Howard Kurtz Asks If Whitney Houston's Death 'Is Worth' Intense News Coverage. ციტირების თარიღი: February 13, 2012.
  12. ↑ Whitney Houston, Pop Superstar, Dies at 48. The New York Times. February 11, 2012 [Retrieved February 12, 2012].
  13. ↑ Notable Black American women. VNR AG; 1996. ISBN 978-0-8103-9177-2. გვ. 304–305.
  14. ↑ "Top 10 Things You May Not Know About Whitney Houston". ABC. February 16, 2012. Retrieved November 4, 2012.
  15. ↑ Michael Houston 'Devastated' At Death Of Sister. Entertainment Wise (February 12, 2012). დაარქივებულია ორიგინალიდან — February 15, 2012. ციტირების თარიღი: November 4, 2012.
  16. ↑ Whitney's godmother: 'She was a light'. Nancy Grace spoke with Whitney Houston's godmother and Rock and Roll Hall of Fame singer Darlene Love.. February 13, 2012 [archived იანვარი 2, 2013; Retrieved February 17, 2012].
  17. ↑ Whitney Houston Sings Her Way to Stardom. Johnson Publishing Company; August 26, 1985. გვ. 59.
  18. ↑ Whitney Houston. Chelsea House Publishers; January 1998. ISBN 978-0-7910-4456-8. გვ. 21.
  19. ↑ Whitney & Bobby – Addicted to Love. September 2005 [Retrieved March 17, 2007]. Vibe Magazine.
  20. ↑ Jet. Johnson Publishing Company; February 17, 1986. გვ. 59.
  21. ↑ Vibe. Vibe Media Group; June 2007 [Retrieved February 13, 2012]. გვ. 78.
  22. ↑ 22.0 22.1 Whitney Houston: Down and Dirty. Rolling Stone; Jann S. Wenner, editor and publisher. June 10, 1993 [Retrieved March 17, 2007].
  23. ↑ 23.0 23.1 The Billboard book of number 1 hits. Random House Digital, Inc.; October 1, 2003. ISBN 978-0-8230-7677-2. გვ. 629.
  24. ↑ 24.0 24.1 24.2 Singer Whitney Houston a Model of Success. Johnson Publishing Company; July 16, 1990. გვ. 32.
  25. ↑ 25.0 25.1 25.2 The Soul of Whitney. December 2023 [Retrieved February 15, 2008]. Essence Magazine.
  26. ↑ 26.0 26.1 Salon.com. Didn't She Almost Have It All; April 13, 2006 [archived May 22, 2008; Retrieved December 12, 2007].
  27. ↑ RobertChristgau.com. Material she was a great song writer [Retrieved December 12, 2007].
  28. ↑ Allmusic. Paul Jabara & Friends Album Review [Retrieved January 14, 2010].
  29. ↑ Girl. Johnson Publishing Company; June 1990. გვ. 136.
  30. ↑ Ebony. Johnson Publishing Company; December 1985. გვ. 155.
  31. ↑ The Long Road To Overnight Stardom. Billboard. December 1986 [Retrieved March 17, 2007].
  32. ↑ Allmusic. Love Language Album Review [Retrieved January 14, 2010].
  33. ↑ Arista Aims New Houston Album at 'Core Urban' Fans. Nielsen Business Media, Inc.; December 14, 2002. გვ. 64.
  34. ↑ Music Review: Whitney Houston; June 6, 1985 [archived იანვარი 5, 2015; Retrieved March 17, 2011].
  35. ↑ Critic's Choice; Pop Music. May 12, 1985 [Retrieved March 5, 2008]:A2.
  36. ↑ Whitney Houston's Success Is Global. Nielsen Business Media, Inc.; June 8, 1985 [Retrieved February 13, 2012]. გვ. 54.
  37. ↑ Houston Hits: Master Plan, Blind Luck. Los Angeles Times. June 8, 1986 [Retrieved October 28, 2011]. Tribune Company.
  38. ↑ „Whitney Houston“. Headliners And Legends. August 11, 2000. დაარქივებულია ორიგინალიდან — October 21, 2009.
  39. ↑ 39.0 39.1 Charts '86. Nielsen Business Media, Inc.; December 27, 1986. გვ. 52.
  40. ↑ Recording Industry Association of America. Gold & Platinum – Top 100 Albums [archived ივლისი 18, 2012; Retrieved June 13, 2010].
  41. ↑ 41.0 41.1 Recording Industry Association of America. RIAA Certification Searchable Database; July 29, 1999 [archived June 26, 2007; Retrieved January 13, 2010].
  42. ↑ Jet. Johnson Publishing Company; January 27, 1986. გვ. 57.
  43. ↑ Dire Straits Tops List for Grammy's; We are the World Wins 6 Nominations. The Washington Post. January 10, 1986 [Retrieved March 17, 2007].
  44. ↑ Jet. Johnson Publishing Company; March 17, 1986. გვ. 14.
  45. ↑ Jet. Johnson Publishing Company; October 13, 1986. გვ. 16.
  46. ↑ Jet. February 17, 1986:56. Johnson Publishing Company.
  47. ↑ Whitney Houston: Why Success Won't Go to Her Head. Jet. February 16, 1987:58. Johnson Publishing Company.
  48. ↑ The Rolling Stone 500 Greatest Albums of All Time. November 18, 2003 [archived December 20, 2010; Retrieved March 17, 2011]. Wenner Media, LLC.
  49. ↑ The Rock & Roll Hall of Fame. The Definitive 200; 2007 [archived January 13, 2008; Retrieved January 15, 2008].
  50. ↑ 25 years of memorable musical moments. USA Today. June 18, 2007 [Retrieved January 1, 2008].
  51. ↑ Houston Tops New Wave of Women With Pop Punch Aplenty. August 30, 1987 [Retrieved March 5, 2008]:11. Orlando Sentinel.
  52. ↑ Anita Baker: 'Most Powerful Black Woman Singer of 80s'. San Francisco Chronicle. February 1, 1987 [Retrieved March 5, 2008]:44.
  53. ↑ Wenner Media, LLC. Review: Whitney; August 13, 1987 [archived იანვარი 20, 2015; Retrieved March 16, 2011].
  54. ↑ Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; May 2, 1988. გვ. 54.
  55. ↑ Nielsen Business Media, Inc.. Billboard. Nielsen Business Media, Inc.; May 13, 2000. გვ. 104.
  56. ↑ 56.0 56.1 Recording Industry Association of America. Gold & Platinum search results; November 29, 1995 [Retrieved June 13, 2010].[მკვდარი ბმული]
  57. ↑ Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; February 1, 1988. გვ. 56.
  58. ↑ Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; March 21, 1988. გვ. 52.
  59. ↑ Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; February 15, 1988. გვ. 60.
  60. ↑ Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; February 20, 1989. გვ. 55.
  61. ↑ Showtime: Jackson is top winner at Soul Train Awards. The Washington Afro American. April 5, 1988 [Retrieved June 28, 2010]:6C. African-American News & Information Consortium.
  62. ↑ MacDonald, Patrick. "U2, Bon Jovi were top concert acts of 1987". The Seattle Times. January 15, 1988. Page 5. Retrieved May 16, 2008.
  63. ↑ 63.0 63.1 Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; September 28, 1987. გვ. 52–53.
  64. ↑ 64.0 64.1 Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; June 20, 1988. გვ. 59.
  65. ↑ Diva Will Always Love Limelight. The Scotsman (Edinburgh, UK). August 23, 2009 [Retrieved January 12, 2010].
  66. ↑ Pop Music's Homage to Mandela. The New York Times. June 13, 1988.
  67. ↑ Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; September 19, 1988. გვ. 54.
  68. ↑ Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; September 12, 1988. გვ. 59.
  69. ↑ number-ones.co.uk. 1988 UK Number Ones [Retrieved January 12, 2010].
  70. ↑ charts.de. October 24, 1988 Single Top 100; October 24, 1988 [Retrieved January 12, 2010].
  71. ↑ "Forbes Names Jackson as the Best-Paid Star 5 Women, 3 Boxers on List of 40 Celebrities". Los Angeles Times. September 19, 1988. Page 2.
  72. ↑ Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; October 3, 1988. გვ. 12.
  73. ↑ Whitney Houston Foundation for Children. დაარქივებულია ორიგინალიდან — October 7, 2014. ციტირების თარიღი: April 22, 2017.
  74. ↑ Johnson Publishing Company. Ebony. Johnson Publishing Company; May 1991. გვ. 112.
  75. ↑ Ralph M. Jr., "Interview with Whitney Houston", Dateline NBC, December 10, 1996 (transcript available at whitney-fan.com – archive)
  76. ↑ Wenner Media, LLC. Review: I'm Your Baby Tonight; January 10, 1991 [archived ივლისი 2, 2015; Retrieved March 16, 2011].
  77. ↑ Browne, David. Time Warner. Music Review: I'm Your Baby Tonight; November 23, 1990 [archived თებერვალი 16, 2012; Retrieved March 16, 2011].
  78. ↑ 78.0 78.1 Pop View; Caution: Now Entering The War Zone. The New York Times. February 24, 1991 [Retrieved October 5, 2008].
  79. ↑ 79.0 79.1 Luchina Fisher, Sheila Marikar (February 3, 2009). „Hudson's Super Bowl Lip-Sync No Surprise to Insiders“. ABCNews.com. ციტირების თარიღი: January 22, 2013.CS1-ის მხარდაჭერა: იყენებს ავტორის პარამეტრს (link)
  80. ↑ „Was Whitney live, or was she Memorex?“. The Daily Gazette Co. Associated Press. March 5, 1991. p. A6. ციტირების თარიღი: March 31, 2011.
  81. ↑ Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; February 18, 1991. გვ. 31.
  82. ↑ Steven Otfinoski. African Americans in the performing arts. Infobase Publishing; April 1, 2010 [Retrieved February 12, 2012]. ISBN 978-0-8160-7838-7. გვ. 116–.
  83. ↑ Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; June 17, 1991. გვ. 37.
  84. ↑ Blair, Tom. "The village verbiage collector". The San Diego Union. May 23, 1991. Page B1.
  85. ↑ Jennifer Hudson delivers on Super Bowl stage. The Washington Times. February 2, 2009 [Retrieved March 27, 2011]. News World Media Development.
  86. ↑ VH1. 100 Greatest Moments That Rocked TV (20–1) [archived 2008-05-29; Retrieved 2021-10-03].
  87. ↑ თარგი:Vcite press release
  88. ↑ Recording Industry Association of America. Gold & Platinum – Search Results for "The Star Spangled Banner" single and its video single; April 11, 1991 / October 3, 2001 [archived ივლისი 25, 2013; Retrieved March 17, 2011].
  89. ↑ Smith, Patricia. "Mom, apple pie and Whitney Houston in concert for troops" დაარქივებული 2013-07-25 საიტზე Wayback Machine. . The Boston Globe April 1, 1991.
  90. ↑ Hodges, Anne. "Hope opens his home to U.S. troops". Houston Chronicle April 6, 1991.
  91. ↑ 91.0 91.1 Lynn Norment. Whitney Houston talks about the men in her life – and the rumors, lies and insults that are the high price of fame. Ebony. May 1991;46(7):111–118.
  92. ↑ 92.0 92.1 Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; April 26, 1999. გვ. 60.
  93. ↑ Speidel, Maria (March 22, 1993). „Passages“. People. დაარქივებულია ორიგინალიდან — February 2, 2014. ციტირების თარიღი: July 10, 2013.
  94. ↑ Susan Wloszczyna. Hollywood highlights: 25 movies with real impact. USA Today. July 2, 2007 [Retrieved October 30, 2011]. Gannett Company.
  95. ↑ Pregnant Pause. Entertainment Weekly. February 5, 1993 [archived მაისი 14, 2012; Retrieved October 30, 2011].
  96. ↑ Rita Kempley. The Bodyguard. The Washington Post. November 25, 1992 [Retrieved October 30, 2011]. The Washington Post Company.
  97. ↑ Janet Maslin. Review/Film: The Bodyguard; Tragic Flaw Meets Pampered Pop Star Over Multiple Risks. November 25, 1992 [Retrieved October 29, 2011]. The New York Times Company.
  98. ↑ boxofficemojo.com. All Time Box Office Domestic Grosses [Retrieved January 12, 2010].
  99. ↑ CD review digest: Jazz, popular, etc. Peri Press; 1994 (Volume 7, Issue 4). გვ. 174.
  100. ↑ 100 Greatest Singers: Whitney Houston. Rolling Stone. November 2008 [archived July 12, 2012; Retrieved March 17, 2011]. Wenner Media, LLC.
  101. ↑ James T. Jones IV. Houston heroic on 'Bodyguard' album [Payment needed to view the whole article]. USA Today. November 17, 1992 [archived ივლისი 25, 2012; Retrieved September 25, 2010]. Gannett Company, Inc..
  102. ↑ Whitney Houston Hits 4th `Triple'. January 15, 1993 [archived აგვისტო 8, 2012; Retrieved March 17, 2011]. Tribune Company.
  103. ↑ The Recording Industry Association of America. RIAA certification for "I Will Always Love You" single; January 12, 1993 [archived ივლისი 25, 2013; Retrieved July 5, 2010].
  104. ↑ Nielsen Business Media, Inc.. Billboard. Nielsen Business Media, Inc.; April 11, 1998. გვ. 10.
  105. ↑ Gary Trust. Battle of the Divas, Round 3; August 28, 2009 [Retrieved September 25, 2010].
  106. ↑ Galindo, Brian (March 13, 2013). „11 Fascinating Facts About The Song "I Will Always Love You"“. BuzzFeed. ციტირების თარიღი: September 12, 2014.
  107. ↑ Geller, Wendy (February 21, 2014). „It Was 40 Years Ago: Dolly Parton Bids Adieu to Porter Wagoner, Writes 'I Will Always Love You'“. Chart Watch. Yahoo! Music. დაარქივებულია ორიგინალიდან — September 24, 2014. ციტირების თარიღი: September 12, 2014.
  108. ↑ Nielsen Business Media, Inc.. Billboard. Nielsen Business Media, Inc.; May 13, 2000. გვ. 110.
  109. ↑ Aleene MacMinn. Morning Report: Pop/Rock. December 31, 1992 [Retrieved September 1, 2010]. Tribune Company.
  110. ↑ "Whitney Houston gets a boost from Bodyguard". The Globe and Mail. January 1, 1993. Page C6.
  111. ↑ Houston Still Plugged In As Contender. March 19, 1993 [archived აგვისტო 12, 2012; Retrieved October 29, 2011]:O. Tribune Company.
  112. ↑ Nielsen Business Media, Inc.. Billboard. Nielsen Business Media, Inc.; December 8, 2001. გვ. 85.
  113. ↑ Nielsen Business Media, Inc.. Billboard. Nielsen Business Media, Inc.; March 13, 1993 [Retrieved February 13, 2012]. გვ. 134–.
  114. ↑ Deseret Morning News. Soccer and music fans sound [archived 2008-05-29; Retrieved 2017-09-12].
  115. ↑ TheWrap.com. Is It Too Late for Whitney's Comeback?; August 31, 2009 [archived ივლისი 22, 2012; Retrieved February 14, 2012].
  116. ↑ Whitney Houston. Whitney Houston [Retrieved June 13, 2010].
  117. ↑ Johnson Publishing Company. Jet. Johnson Publishing Company; February 28, 1994. გვ. 56.
  118. ↑ J.R. Reynolds. The Rhythm and the Blues: 8th Soul Train Awards Are Aglow With Stellar Performances, Star Appearances. Billboard. March 26, 1994 [Retrieved June 29, 2010];106(13):34.
  119. ↑ Denise Crittendon. Stars Shine At The NAACP Image Awards. The Crisis. February–March 1994;101(2):34.
  120. ↑ J.R. Reynolds. The Rhythm and the Blues: Tupac's Loss May Preserve Awards' Image; New Indies Form Out West And Down South. Billboard. January 15, 1994 [Retrieved June 29, 2010];106(3):15.
  121. ↑ Marisa Leonardi. Michael Jackson Shares Whitney Houston's Spotlight, Honors: Houston wins five NAACP Image Awards, but Jackson gets cheers in a show marked by controversy. January 7, 1994 [Retrieved June 29, 2010]. Tribune Company.
  122. ↑ Mark Dezzani. World Music Awards Gaining Stature. Billboard. May 21, 1994 [Retrieved June 29, 2010];106(21):41.
  123. ↑ British Phonographic Industry. The BRITs 1994 Winners & Nominees; February 14, 1994 [archived ივნისი 30, 2012; Retrieved June 29, 2010].
  124. ↑ "Spielberg Dethrones Oprah As Highest-Paid Entertainer" The San Francisco Chronicle. September 12, 1994. Page C16.
  125. ↑ Steven Spielberg Is Mr. Entertainer. San Francisco Chronicle. December 24, 1994:D11. Hearst Corporation.
  126. ↑ Jim Keogh. Few women producers make the top 100 list. Telegram & Gazette. April 15, 1993:C2. The New York Times Company.
  127. ↑ Greeting Mandela with elegance and esteem. USA Today. October 5, 1994:D02. Gannett Company, Inc..
  128. ↑ Nita Lelyveld. White House Lionizes Mandela. The Free Lance–Star. October 5, 1994 [Retrieved June 12, 2011]:A8. The Free Lance–Star Publishing Company.
  129. ↑ HBO worth seeing. Cincinnati Post. November 9, 1994:7B. E. W. Scripps Company.
  130. ↑ Whitney in South Africa. Ebony. February 1995;50(4):116–124.
  131. ↑ 131.0 131.1 Farley, Christopher John (December 4, 1995). „No More Prissy“. Time. დაარქივებულია ორიგინალიდან — მაისი 28, 2008. ციტირების თარიღი: March 17, 2007.
  132. ↑ Waiting to Exhale (1995). Box Office Mojo (March 2, 1996). ციტირების თარიღი: June 13, 2010.
  133. ↑ African American Filmmakers, African American Films: A Bibliography of Materials in the UC Berkeley Library. Berkeley, CA: UC Berkeley Library. ციტირების თარიღი: February 15, 2008. 
  134. ↑ Ascher-Walsh, Rebecca (August 14, 1998). „Back in the Groove?“. Entertainment Weekly. დაარქივებულია ორიგინალიდან — დეკემბერი 8, 2014. ციტირების თარიღი: სექტემბერი 14, 2017.
  135. ↑ LaPorte, Nicole (March 6, 2005). „Diary of a Mad Niche Hit“. Variety.
  136. ↑ White, Jack E. (January 15, 1996). „Heavy Breathing“. Time. დაარქივებულია ორიგინალიდან — მაისი 28, 2008. ციტირების თარიღი: March 17, 2007.
  137. ↑ Stephen Holden (December 22, 1995). „Waiting to Exhale (1995) Film Review;4 Divas Have Lots Of Fun Telling Off Mr. Wrong“. The New York Times. The New York Times Company. ციტირების თარიღი: December 1, 2014.
  138. ↑ Crisis staff (February 3, 1996). „The 27th NAAPC Image Awards Official Ballot“. The Crisis. The Crisis Publishing Company, Inc. 103 (2): 20–22. ISSN 0011-1422. ციტირების თარიღი: November 19, 2014. დახრილი (კურსივი) ან მუქი ტექსტი არ არის დაშვებული |journal=-ში (დახმარება)
  139. ↑ Entertainment Weekly (December 1, 1995), page=73
  140. ↑ Willman, Chris (October 12, 2001). „100 Best Movie Soundtracks“. Entertainment Weekly. დაარქივებულია ორიგინალიდან — December 9, 2014. ციტირების თარიღი: March 17, 2007.
  141. ↑ Nielsen Business Media, Inc. (July 15, 1995). Billboard. Nielsen Business Media, Inc., გვ. 38–. ციტირების თარიღი: February 15, 2012. 
  142. ↑ Laurence, Charles (December 14, 1996). „The Arts: The gospel according to Whitney“. The Daily Telegraph. ციტირების თარიღი: January 1, 2008.
  143. ↑ Box office / Business for "The Preacher's Wife". ციტირების თარიღი: February 15, 2008.
  144. ↑ Stack, Peter (December 13, 1996). „Human Comedy's Divine in 'Preacher's Wife'“. San Francisco Chronicle.
  145. ↑ Jet staff (March 3, 1997). „Ebony's 50th Anniversary Show, Denzel Washington Among NAACP Image Award Winners“. Jet. Johnson Publishing Company. 95 (15): 60–61. ISSN 0021-5996. ციტირების თარიღი: November 19, 2014.
  146. ↑ Gary Susman. (February 13, 2012) Whitney Houston 1996 Interview Sheds Light on Movie Career, Personal Demons. Moviefone. AOL Inc.. დაარქივებულია ორიგინალიდან — ნოემბერი 29, 2014. ციტირების თარიღი: December 1, 2014.
  147. ↑ Jones, Steve. (November 26, 1996) 'Preacher's Wife' steeped in the spirit. USA Today. დაარქივებულია ორიგინალიდან — February 28, 2005. ციტირების თარიღი: January 13, 2010.
  148. ↑ The Preacher's Wife Soundtrack Reviews. The Times. დაარქივებულია ორიგინალიდან — March 7, 2012. ციტირების თარიღი: January 13, 2010.
  149. ↑ 149.0 149.1 „Whitney scores as producer and star“. Ebony Magazine. November 1997. ციტირების თარიღი: May 25, 2008.
  150. ↑ Purdum, Todd S. (November 2, 1997). „Television; The Slipper Still Fits, Though the Style Is New“. The New York Times.
  151. ↑ „Whitney & Brandy in 'Cinderella.' – updated version of 'Rodgers & Hammerstein's Cinderella' – includes related article on producer and actress Whitney Houston“. Ebony. November 1997. დაარქივებულია ორიგინალიდან — October 16, 2015.
  152. ↑ Carter, Bill (November 5, 1997). „TV Notes; Happy Ending For 'Cinderella'“. The New York Times. p. 7.
  153. ↑ Cinderella: Emmy Nominations. classicwhitney.com (July 23, 1998). ციტირების თარიღი: January 13, 2010.
  154. ↑ „Whitney Houston To Take On "Christie Love“. MTV News. April 9, 1997. დაარქივებულია ორიგინალიდან — ივნისი 19, 2008. ციტირების თარიღი: ოქტომბერი 29, 2017.
  155. ↑ „Streetwise Houston tries new approach Singer's tour hits town Monday“ (Article ID: R00018180056). The Washington Times. July 3, 1999.
  156. ↑ Anita M. Samuels (March 14, 1998). „Badu Heads Soul Train; Singer Picks Up 4 Awards“. Billboard. Nielsen Business Media, Inc. 110 (11): 10. ISSN 0006-2510. ციტირების თარიღი: June 30, 2010.
  157. ↑ Don Cornelius Productions, Inc. Soul Train Music Awards Library: 1998 The 12th Soul Train Music Awards; February 27, 1998 [archived July 25, 2013; Retrieved June 30, 2010].
  158. ↑ The Billboard 200 chart listing for the week of December 5, 1998. Billboard. December 5, 1998 [Retrieved October 29, 2011];110(49):126.
  159. ↑ Melinda Newman. Houston Finds a New Groove with Arista Set. Billboard. October 31, 1998 [Retrieved October 29, 2011];110(44):1, 86.
  160. ↑ Academy of Motion Picture Arts and Sciences. The 71st Academy Awards (1999) Nominees and Winners; March 21, 1999 [Retrieved October 29, 2011].
  161. ↑ MTV Network. 1999 MTV Video Music Awards; September 9, 1999 [archived სექტემბერი 12, 2008; Retrieved July 3, 2010].
  162. ↑ National Academy of Recording Arts and Sciences. Past Winners Search: Whitney Houston; February 23, 2000 [Retrieved October 29, 2011].
  163. ↑ "My Love Is Your Love" single; triple platinum worldwide. Billboard. November 20, 1999 [Retrieved September 25, 2010];111(47):137.
  164. ↑ 164.0 164.1 Whitney Houston Billboard chart history [Retrieved October 29, 2011].
  165. ↑ 165.0 165.1 The Official Charts Company. Artist Chart History: Whitney Houston [archived September 12, 2012; Retrieved October 29, 2011].
  166. ↑ Vibe Media Group. Vibe. Vibe Media Group; April 1999. გვ. 60.
  167. ↑ Vince Aletti, "Look Who's Ticking" დაარქივებული 2014-11-01 საიტზე Wayback Machine. , The Village Voice, December 8, 1998
  168. ↑ AllBusiness.com. Whitney Houston World Tour '99 Becomes Europe's Highest Grossing Arena Tour of the Year; October 19, 1999 [archived July 25, 2009; Retrieved October 29, 2011].
  169. ↑ Recording Industry Association of America. The American Recording Industry Announces its Artists of the Century; November 10, 1999 [archived July 24, 2011; Retrieved July 23, 2010].
  170. ↑ David Basham. MTV. TLC Nominated For Three Soul Train Music Awards; February 11, 2000 [archived დეკემბერი 1, 2020; Retrieved July 4, 2010].
  171. ↑ Gail Mitchell. TLC Rides Soul Train. Billboard. March 18, 2000 [Retrieved July 4, 2010];112(12):20.
  172. ↑ Entertainment: Dublin gears up for MTV show. November 11, 1999 [Retrieved July 3, 2010]. BBC News Online.
  173. ↑ Prometheus Global Media. Spears Tops 1999 MTV Europe Music Awards; November 12, 1999 [archived November 5, 2012; Retrieved July 2, 2010].
  174. ↑ Brian Ives. MTV Network. Bono Honored As Britney Spears Dominates MTV Europe Awards; November 12, 1999 [archived თებერვალი 29, 2008; Retrieved July 3, 2010].
  175. ↑ The Billboard 200 chart listing for the week of June 3, 2000. Billboard. June 3, 2000 [Retrieved October 29, 2011];112(23):116.
  176. ↑ Hits of the World. Billboard. June 17, 2000 [Retrieved October 29, 2011];112(25):72–73.
  177. ↑ Reviews & Previews: Spotlight. Billboard. May 20, 2000 [Retrieved October 29, 2011];112(21):26.
  178. ↑ Steve Huey. Allmusic.com. Whitney: The Greatest Hits review [Retrieved October 29, 2011].
  179. ↑ Recording Industry Association of America. RIAA Gold & Platinum searchable database [Retrieved October 29, 2011].
  180. ↑ Prometheus Global Media. Florida Orchestra Sues Arista Over Anthem; December 17, 2001 [Retrieved October 29, 2011].
  181. ↑ Whitney Houston biography. Rolling Stone. 2012 [archived December 9, 2009; Retrieved February 12, 2012].
  182. ↑ Larry McShane, "Whitney Houston Gets Bad Press", The Washington Post, April 6, 2000.
  183. ↑ Fears for Whitney Houston Grow. TCM Breaking News (September 11, 2001). დაარქივებულია ორიგინალიდან — September 24, 2009.
  184. ↑ 184.0 184.1 Dansby, Andrew. (June 7, 2000) Whitney Insider Tells of Drug Use, Failed Intervention. Rolling Stone. დაარქივებულია ორიგინალიდან — May 27, 2009.
  185. ↑ Movie & TV News @ IMDb.com, "Houston's Oscar Confusion" დაარქივებული 2017-03-25 საიტზე Wayback Machine. , December 23, 2004. Houston was replaced at that Oscar telecast by singer Faith Hill.
  186. ↑ 186.0 186.1 186.2 დაიენ სოიერი, Interview, ABC Primetime, December 4, 2002 (transcript available here [1]).
  187. ↑ The Rolling Stone Money Report: The pop stars who earned the most last year – and how they did it. July 4, 2002 [archived თებერვალი 4, 2007; Retrieved January 15, 2010]. Wenner Media, LLC.
  188. ↑ Whitney Houston Signs $100 Million Contract with Arista Records (p18). August 20, 2001 [Retrieved January 12, 2010].
  189. ↑ Arista Aims New Houston Album At 'Core Urban' Fans. Billboard. December 14, 2002 [Retrieved January 12, 2010].
  190. ↑ Reports of Whitney Houston's Death Denied. September 13, 2001 [Retrieved March 17, 2007]. ABC News.
  191. ↑ Lynette Holloway, "In Switch, Whitney Houston Has to Sell an Album", The New York Times, November 11, 2002.
  192. ↑ Shaheem Reid. Whitney Houston's 'Star-Spangled Banner' To Wave Again. September 17, 2001 [archived მარტი 18, 2011; Retrieved February 14, 2012]. MTV Networks (Viacom).
  193. ↑ MTV. Whitney Houston Sued For $100 Million By Dad's Company; October 8, 2002 [archived დეკემბერი 6, 2008; Retrieved January 15, 2008].
  194. ↑ Whitney Houston is sued for $100 million by her father's entertainment company – Entertainment. Jet Magazine. October 28, 2002 [archived June 24, 2008; Retrieved January 15, 2008].
  195. ↑ Friedman, Roger. Whitney and Bobby No-Shows at Dad's Funeral FOXNews.com. February 10, 2003
  196. ↑ Judge throws out Houston lawsuit. April 15, 2004 [Retrieved January 15, 2008]. BBC News Online.
  197. ↑ Crack is Wack Mural. Crack is Wack.
  198. ↑ MetaCritic.com, "Just Whitney" by Whitney Houston დაარქივებული 2010-06-12 საიტზე Wayback Machine. (last visited February 15, 2008).
  199. ↑ Vibe Media Group. Vibe. Vibe Media Group; September 2003. გვ. 186.
  200. ↑ RIAA. RIAA Certification Searchable Database; January 10, 2003 [archived June 26, 2007; Retrieved January 13, 2010].
  201. ↑ Israel21c.org. Whitney Houston calls Israel 'home'; June 1, 2003 [Retrieved February 13, 2012].
  202. ↑ Bobby Brown charged with battery. CNN (December 10, 2003). ციტირების თარიღი: December 19, 2017.
  203. ↑ Cashmere, Paul. (September 17, 2004) Whitney Back With Clive Davis. დაარქივებულია ორიგინალიდან — July 9, 2012.
  204. ↑ Barry Garron, "'Being Bobby Brown' Is Disgusting", MSNBC, July 7, 2005.
  205. ↑ Steve Rogers, "Report: Bravo's 'Being Bobby Brown' coming back for second season", RealityTV World, October 31, 2005.
  206. ↑ "Brown Reality Show Cancelled", SFGate, The Daily Dish, January 10, 2007.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=უიტნი_ჰიუსტონი&oldid=4703183“-დან