ტამილის კულტურა
ტამილის კულტურას ფესვები აქვს გადგმული ტამილელთა ცხოვრების წესში ინდოეთში, შრი-ლანკაზე და მთელ მსოფლიოში. ეს კულტურა გამოხატულია არა მარტო ტრადიციებსა და წეს-ჩვეულებებში, არამედ ფილოსოფიაში, შრომის გადანაწილებაში, მედიცინაში, ტექნოლოგიებში, ეკონომიკაში, სოციალურ და პოლიტიკურ მოწყობაში.
იდენტიფიკაცია და ადგილმდებარეობა
რედაქტირებაინდოელი ტამილები არის ხალხი, რომლის სასაუბრო ენასაც წარმოადგენს „ტამილი“. მათი მშობლიური მიწა ინდოეთში უძველესი დროიდან იყო ცნობილი, როგორც „ტამილ ნადუ“ (ნადუ -ლათ. მიწა, ტერიტორია) ან „ტამილ აკამ“ (აკამ - ლათ. სახლი).
დღესდღეობით ტამილელთა განსახლების უდიდეს ნაწილს მოიცავს ტამილ ნადუ და ასევე პონდიშერის მცირე ტერიტორია. ტამილებს ასევე შევხვდებით შრი ლანკაში, მალაიზიაში, ფიჯიზე, ბრიტანეთსა და ჩრდილოეთ ამერიკაში.
ინდოეთის სამხრეთ-დასავლეთის უდიდეს ნაწილს შეადგენს ტამილ ნადუ. იგი ვრცელდება ქალაქ მადრასიდან სამხრეთ კეიპამდე. შტატის ფართობია 130 058 (ასოცდაათი ათას ორმოცდათვრამეტი) კვადრატული კილომეტრი. იგი ჩამოყალიბდა სხვა ლინგვისტურ სახელმწიფოებთან ერთად მას შემდეგ, რაც ინდოეთმა მოიპოვა დამოუკიდებლობა. ქვეყნის აღმოსავლეთ ნაწილი უმეტესწილად მზიანია, კლიმატი დამაკმაყოფილებელი და გამოსადეგი, მის ცენტრში მდებარეობს კავერის მდინარის მთავარი, საბაზისო წყალშემკრები აუზი.[1]
დასავლეთ გატების მთათა სისტემა ტამილ ნადუს მიჯნავს კერაისაგან. მთის სიმაღლე ორ ადგილას, სამთო ქალაქებთან, ოტაქამუნდსა და კოდაიკანალთან, აღწევს 2400 მეტრს.[2] ქვეყნის დანარჩენი ნაწილი არის ტროპიკული და ზომიერად ცხელი. ამ მხარეში, ფაქტობრივად, ზამთარი არ არის.
წვიმის უმეტესობა მოდის ჩრდილო-აღმოსავლური მუსონების დაწყებისას ოქტომბერში, რაც მშვენიერი პერიოდია. თუმცა, სამხრეთ-დასავლეთ ნაწილში მუსონები იწყება ივლისში. ნალექის რაოდენობა დაახლოებით 75 სანტიმეტრია წელიწადში. მაგრამ მაღალი აორთქლებადობის გამო ქვეყნის ჰავა ნახევრად მშრალია და ეს ფაქტორი განაპირობებს, რომ აგრიკულტურისათვის არ არის საკმარისი წყლის რესურსი. ეს ნაკლებობა ხელს უშლის მოსახლეობის ზრდას და არსებული მოსახლეობა უკვე შესამჩნევად იტანჯება წყლის რესურსის ნაკლებობით, რაც დამატებით პრობლემას უქმნის ტამილელებს ყოველდღიურ ცხოვრებაში.[3]
დემოგრაფია
რედაქტირებადაახლოებით 1991 წლისათვის ინდოელი ტამილელების რაოდენობა მიახლოებით სამოც მილიონს შეადგენდა. 1991 წელს მოსახლეობის აღწარმოებამ აჩვენა, რომ ტამილ ნადუში ცხოვრობდა 55.6 მილიონი (ორმოცდათხუთმეტი მილიონ ექვსასი ათასი) ადამიანი, ხოლო პონდიჩერიში 8 მილიონი. ცდომილების მაჩვენებელი თითქმის 4% იყო.[4]
არსებობს ეჭვი, რომ თითქმის 5 მილიონი ტამილელი ცხოვრობდა ბანგალორსა და ინდოეთის სხვადასხვა ტერიტორიაზე. უფრო მცირე რაოდენობა კი ტელუგუსა და ტამილ ნადუს სხვა ეთნიკურ ჯგუფში.
1990-იან წლებში ტამილელი მოსახლეობის დაახლოებით 38% იყო ურბანიზებული, რაც ინდოეთის ნებისმიერ, სხვა ძირითად ეთნიკურ ჯგუფს შორის უმაღლესი მაჩვენებელია. ტამილ ნადუს მოსახლეობა გაიზარდა 62.4 მილიონამდე 2001 წელს. სქესთა თანაფარდობა მეტწილად გათანაბრდა. 1991 წელს ყოველ ათას ქალზე მამაკაცის თანაფარდობა იყო ათას ოცდაშვიდი. 2001 წელს ეს ინდექსი შეიცვალა ყოველ 1000 ქალზე 1014 კაცით. მოსახლეობის სიმჭიდროვე გაიზარდა 429 ადამიანიდან 478 ადამიანამდე თითოეულ კვადრატულ კილომეტრზე.
საშუალო ზრდა საშუალო მატებასთან მიმართებით შემცირდა, თუ ეს მაჩვენებელი 1981-1991 წლებში 1.43%-ს უტოლდებოდა, 1991-2001 წლებში იგი 1.06%-მდე დაეცა. წიგნიერების მაჩვენებელი ასაკობრივ ჯგუფში 7 წლიდან, 1991-დან 2001 წლამდე გაიზარდა 62.66%-დან 73.47%-მდე.[5]
ლინგვისტური წარმომავლობა
რედაქტირებატამილის კულტურა ლინგვისტური წარმომავლობის მხრივ მეტად მრავალფეროვანია. იგი მიეკუთვნება დრავიდულ ენათა ოჯახს, რომელშიც შედის სულ მცირე 21 ენა. ამ ენებზე საუბრობენ სამხრეთ და ცენტრალურ ინდოეთში. ხსენებული 21 ენა განსხვავდება ინდო-ევროპული ენებისაგან, რომლებზეც, უმეტესწილად, საუბრობენ ჩრდილოეთ ინდოეთში. 4 უდიდეს დრავიდულ ენაზე საუბრობენ სამხრეთ ინდოეთის ოთხ ლინგვისტურ სახელმწიფოში.[6]
თანამედროვე ტამილური ენის სტრუქტურა პირვანდელი სახითაა შენარჩუნებული და არაფრით განსხვავდება იმ ენისაგან, რომელზეც თანამედროვე ტამილელთა წინაპრები საუბრობდნენ საუკუნეების განმავლობაში. იმ ფაქტის გამო, რომ ენა, ფაქტობრივად, უნაკლო, დახვეწილი, მარტივი იყო, ხალხი არ გამორიცხავდა და ხშირად ახდენდა მის ასიმილაციას სანსკრიტულ და ჰინდურ სიტყვებთან.[7]
თანამედროვე ტამილური დიალექტები მოიცავს შრი ლანკურ ტამილს, რომელიც დიდად არ განსხვავდება ორიგინალი, პირვანდელი, ძირეული ინდური ტამილისაგან. თუმცა, სტანდარტული სალიტერატურო ტამილი იმ სახით, როგორც იგი სკოლებში ისწავლება, გრამატიკული თვალსაზრისით მაინც განსხვავებულია.
მალაიალამი - კერალას ენა, მიჩნეული იყო, როგორც ტამილის უძველესი სალიტერატურო ენა. თუმცა, შუა საუკუნეებში მან მოიპოვა ცალკე მდგომი, დამოუკიდებელი ენის სტატუსი.[6]
ისტორია და კულტურული ნათესაობა
რედაქტირებატამილელებს ოდითგანვე განსაკუთრებული წარმოდგენები ჰქონდათ და მიაჩნდათ, რომ მათი ენა ყველაზე საკრარული იყო სხვა მთავარ დრავიდულ ოჯახებს შორის. იგი ფესვებს იღებს დასავლეთ ინდოეთიდან, პაკისტანიდან და ასევე შორეული დასავლეთიდან.
დრავიდულად საუბრობდნენ ინდუსის ცივილიზაციაში დაახლოებით 2005 წლის წინ, ჯერ კიდევ ქრისტეს შობამდე. იგი მაჰარაშტრას გავლით ვრცელდებოდა სამხრეთით, განსაკუთრებით, ძველი წელთაღრიცხვით ათას წელს, სწორედ მაშინ, როდესაც მოიშინაურეს ცხენები, გამოიგონეს უთო, შეისწავლეს წითელი და შავი თიხის დამუშავება.
დღესდღეობით არ არსებობს რაიმე თვალსაჩინო წყარო, რომელიც დაადასტურებს უფრო ადრეულ ხანებში ტამილურის გარდა სხვა ენების არსებობას, რომელზეც სამხრეთ ინდოეთში საუბრობდნენ მომთაბარე და მონადირე ტომები.
უძველესი ლიტერატურა ტამილ ნადუს განმარტავს, როგორც ტირუპატიდან კეიპ კომორინზე ჩაღწევის საშუალებას. თუმცა, დამწერლობის პირველწყაროდ ჩამოყალიბებამ, ტერიტორიების ათვისებამ, ურბანიზაციის დონის ზრდამ, კლასიკური მმართველობის ფორმამ და ასევე სხვა ასპექტებმა, რომლებმაც შემდეგში შექმნეს კომპლექსური ინდური ცივილიზაცია, ტამილ ნადუმდე ჩამოაღწია ძველი წელთაღრიცხვით მეხუთე-მეორე საუკუნეებში ზღვის გავლით. თავდაპირველად ზღვის ხალხი გამოჩნდა ტამილ ნადუს სამხრეთ სანაპიროზე. ამასთანავე, არსებობს ლეგენდები ადრინდელი ქალაქების არსებობაზე, რომელშიც შედის სანაპიროზე მდებარე უძველესი ქალაქის-მადურაის ისტორიაც.[8]
უძველესი ტამილური წარწერები გვხვდება ბუდისტურ და ჯაიანურ გამოქვაბულებში, რომლებიც თარიღდება ძველი წელთაღრიცხვის მეორე საუკუნით. თანამედროვე მადურაის, ძლიერი პანდიას სამეფოს დედაქალაქს, ჰქონდა აკადემია. ეს უკანასკნელი აქვეყნებდა ტამილ სანგამის ლიტერატურას, უნიკალურ პოეტურ წიგნებს,რომლებშიც აღწერილი იყო ევროპელებთან საზღვაო ვაჭრობა ძველი წელთაღრიცხვით მესამე-პირველ საუკუნეებში. სხვა ტამილური სამეფოები იყო კოლები, მდინარე კავერის აუზში, კერალაში მცხოვრები სერები და მეშვიდე-მეცხრე საუკუნეებში მადრასთან ახლოს მდებარე კანჭიპურამთან მობინადრე პალავასები.
კოლებმა ჩამოაყალიბეს ბრწყინვალე ცივილიზაცია მეათე-მეცამეტე საუკუნეებში, სწორედ იმ დროის განმავლობაში, როდესაც ისინი მართავდნენ შრი ლანკას, მალდივის კუნძულებსა და ინდონეზიის უდიდეს ნაწილს.[9]
ტამილელები მეტად ძლიერი ხალხი იყო. ისინი არასდროს დაუპყრია ჩრდილო ინდურ სამეფოს, მაგრამ მეთექვსმეტე საუკუნიდან ტერიტორიას მართავდნენ ტელუგუზე მოსაუბრე დინასტიები ვიჯაიანაგარის იმპერიიდან.
ბრიტანელებმა მადრასში 1639 წელს ააგეს სავაჭრო ცენტრი, ციხესიმაგრე „წმინდა გიორგი“ და ასევე მართავდნენ ტამილ ნადუს მთელ ტერიტორიას 1801-დან 1947 წლამდე. ბრიტანელებმა დაამარცხეს ფრანგები სამხრეთ ინდოეთში და დაიპყრეს პონდიჩერი და კარიკალი. დამარცხებულმა ქვეყნებმა არსებობა განაგრძეს, როგორც ცალკე მდგომმა ადმინისტრაციულმა ერთეულებმა ინდოეთის შიგნით.
პროცესი, რომელიც ცნობილია სანკრიტიზაციის სახელით, წარმოადგენდა ნაწილობრივ ასიმილაციას ინდური ცივილიზაციის ფორმისა, რომელიც პროგრესირებდა შუა სუკუნეების მიწურულს. მე-20 საუკუნეში ამ ტენდენციამ უარყო ის ნიშან-თვისებები, რომლებიც ჩრდილოეთ ინდოეთს მიეწერებოდა და რომელიც ძირითად აქცენტს ტამილურ თვითმყოფადობაზე, ენის თავისებურებაზე, კვების კულტურასა და სახელმწიფო მოწყობის პრინციპებზე აკეთებდა.[10]
დასახლებები
რედაქტირებადომინანტური დასახლების ფორმას წარმოადგენდა გაბნეული, შემოუღობავი სოფლები, სადაც ხშირად მოსახლეობის რაოდენობა შეადგენდა 2000-ს და 5000-მდეც კი მერყეობდა, თუმცა ინარჩუნებდა ტრადიციული სოფლის ხასიათსა და ფორმას.
სოფლების წყობა შემდეგნაირი იყო: მკვეთრად გამოკვეთილი ქუჩები, სადაც გამოყოფილი იყო სექციები ცალკეული კასტებისათვის. თითოეული კასტა მონიშნული იყო ერთი ან ორი პატარა კოშკურით. სახლის ტიპები მონაცვლეობდა ერთოთახიანი ტალახით შელესილი ფაცხებიდან ქოქოსის ფოთლებით ნაგებ ფაცხებამდე. მსგავსი სახლები განკუთვნილი იყო დაბალი სოციალური ფენისა და მუშათა კლასისთვის. ხოლო მაღალი სოციალური ფენის წარმომადგენლები ცხოვრობდნენ ეზოებით გარშემორტყმულ დიდ სახლებსა და ორსართულიან აგურის სახლებში,
რომლებიც ამასთანავე მოპირკეთებული იყო ფილებით.
ტამილური სოფლები, მეტწილად, გამოიყურებოდნენ სუფთად და მოწესრიგებულად. სახლების დიდი ნაწილი თეთრად იღებებოდა. ყოველ დილით, ადრიანად, თითოეულ ოჯახში მცხოვრებ ქალთაგან ერთ-ერთი წაუსვამდა სახლის შესასვლელს, ქუჩის მხარეს, საქონლის ექსკრემენტებს, შემდეგ კი ზედაპირზე მოასხამდა კირს, რათა შეექმნათ თავისებური დიზაინის ელემენტები.
დიდ სოფლებს, ჩვეულებრივ, ჰქონდა რამდენიმე ღია ჭა, ერთი დიდი ციხესიმაგრე, საერთო სალეწი კალო, მიწის ნაკვეთი კრემაციისა და დაკრძალვებისათვის და, უმეტეს შემთხვევებში, წყლის რეზერვუარები ბრინჯის ნათესების ირიგაციისათვის.
მე-20 საუკუნის მიწურულს თითქმის ყველა სოფელს ჰქონდა საკუთარი ელექტროობა, თუმცა მოსახლეობის ძალიან მცირე ნაწილი იყენებდა მას.[11]
ეკონომიკა
რედაქტირება
მიწა არის ორად კლასიფიცირებული: ერთი-ტენიანი ნიადაგი, რომელზეც ირიგაციის მეშვეობით მოჰყავთ ბრინჯი და მეორე - მშრალი ნიადაგი, რომელზეც წვიმის წყლით მკვებავი ან კარგად მორწყული ნათესებია. დიდი სარწყავი სისტემები აშენდა მინიმუმ ჩვენს წელთაღრიცხვამდე მეორე საუკუნეში, განსაკუთრებით მდინარე კავერზე. ასევე, აქ გატარდა კომპლექსური ეკონომიკური პოლიტიკა, განსაკუთრებით აღსანიშნავია შუა საუკუნეების ჩოლას დინასტიაში შემუშავებული პოლიტიკა, რომელიც აგრარული სექტორის პროდუქტიულობის ზრდისაკენ იყო მიმართული. როგორც ტაძრებზე წარწერები იუწყება, მეფეებს აუშენებიათ წყალშემკრები რეზერვუარები ბრინჯის მოსაყვანად და გადაუციათ სოფლის მოსახლეობისათვის.[12] ტამილ ნადუში ასეთი 40 000 რეზერვუარია. ადგილობრივი მეურნეობის ძირითადი კულტურებია: ბრინჯი, ფეტვი, სორგო, ქოქოსი, ბანანი, ინდური ბოსტნეული, სუნელები. აქ დიდი რაოდენობით შეხვდებით მანგოსა და თამარინდის ხეებს.ხარის გუთანი და ფარცხი, ძროხები იძლევიან რძეს, რომელსაც ბავშვებს აძლევენ და აკეთებენ ხაჭოსა და კეფირს. სოფელში შეიძლება ჰყავდეთ ქათმები, კამეჩები, თხები, ცხვრები და ვირები, რომელთაც სარეცხი გადააქვთ. ხოლო მეთევზეთა კასტები იკავებენ მდინარის გრძელ სანაპიროს.[13]
კომერციული აქტივობები
რედაქტირებაფული ჯერ კიდევ უძველესი მეფეების დროს გამოიცა და ამიტომ აქ არის ხანგრძლივი ტრადიცია ფულის სესხების, კაპიტალიზმისა და საერთაშორისო ვაჭრობის. სოფლის ეკონიმიკური ტრანზაქციების მონეტიზაცია მოხდა მეცხრამეტე საუკუნეში. 1960-იანი წლებიდან ფერმერებმა დაამონტაჟეს ათასობით ელექტროენერგიაზე მომუშავე სარწყავი ტუმბოები და დაიწყეს ისეთი კომერციულად მომგებიანი კულტურების მოყვანა, როგორებიცაა: შაქარი, ბამბა და არაქისი. მაგრამ გვიან მეცხრამეტე საუკუნეში აგრარული სექტორის ზრდამ დაიწყო ინდუსტრიალიზაციისა და ურბანიზაციიის დონეების ზრდასთან შედარებით ჩამორჩენა.[1]
ინდუსტრიის შემოქმედება
რედაქტირებაუძველესი დროიდან ადგილობრივი მოსახლეობის სოფლის სამეურნეო სამუშაოებთან მიჯაჭვულობის გამო ინდუსტრიული საქმიანობა წარმოადგენდა საოჯახო საქმიანობის ნაწილს, მაგრამ მომდევნო ხანებში ხელოსანთა კლასმა შეძლო ჩამოყალიბება, რომელიც დღემდე ამზადებს შესანიშნავ პროდუქტებს თიხისგან, ტყავისგან, ლერწმისაგან, ბამბისგან, ხისაგან, რკინისგან, სპილენძისგან, ვერცხლისა და ოქროსგან. ტამილელები ცნობილნი არიან ქსოვით, მათ მონაქსოვს ჯერ კიდევ ძველი რომაელები უკეთებდნენ იმპორტს და დღეს მათ ჰყავთ ყველაზე წარმატებული ხელით მქსოველთა კოოპერატივები მთელს ინდოეთში, მიუხედავად იმ ფაქტისა, რომ მთელი ძალაუფლება საქსოვ დაზგებს ეკუთვნის. ქორწილში ყოველთვის დიდი სპილენძის წყლის ჭურჭელს ჩუქნიან, რეალურად კი პლასტმასის პოპულარობა სულ უფრო და უფრო იზრდება.[1]
ვაჭრობა
რედაქტირებადიდი სოფლებისა და ქალაქების ქუჩებზე ჩაყოლებულია მაღაზიები და ჯერ კიდევ ბევრი საკვირაო ბაზარია ამ ადგილებში. კომპლექსური ქსელი საბითუმოდ მოვაჭრეების, აგენტებისა თუ ფინანასისტებისა გაუმკლავდება ნებისმიერი სახის პროდუქტს. ახლა აუქციონებია გავრცელებული მოძრავი ქონებისათვის, რის გამოც იზრდება გადაზიდვის ინდუსტრია. მუსლიმ ვაჭრებს გამორჩეული ადგილი უკავიათ ადგილობრივ ვაჭრობაში.[14]
სამუშაოს დანაწილება
რედაქტირებაკაცის საქმეა გუთანი, ფარცხი, ბრინჯის მოსავლის აღება, მაგრამ ქალები ნერგებს გადანერგავენ და სარეველებს სპობენ, რისთვისაც მათი დღიური შემოსავალი კაცისაზე ნაკლებია, მაგრამ მათ ასევე შეუძლიათ მოუარონ ძროხას და მიიღონ რძე. ისეთი ვაჭრობის საგნებს, როგორებიცაა: ხარის ურემი, ურმის ბორბალი, სათევზაო ბადე ან დღესდღეობით ტაქსი, ქალები ვერ უმკლავდებიან. ისინი ძირითადად ასრულებენ სამზარეულოს საქმიანობას, რეცხავენ, ასუფთავებენ და ბავშვებს უვლიან, მაგრამ მამაკაცებმაც შეიძლება თავის თავზე აიღონ იგივე მოვალეობები. მაგალითად, პროფესიონალი მზარეულები და მრეცხავები კაცები არიან. დღეს ქალები შეიძლება იყვნენ მასწავლებლები, ექთნები და ოფისში დაქირავებულნი. ადგილობრივი ბაზრის წარმატების ერთ-ერთი მთავარი მიზეზი იაფი სამუშაო ძალის არსებობაა.[14]
მიწათსარგებლობა
რედაქტირებამიწათმფლობელობა არის კარგად დადგენილი ოფიციალური სისტემით. აგრარულ მიწას სულ უფრო და უფრო ხშირად იკავებენ დომინანტ ფერმერთა კასტები, მაშინ როდესაც ყოველ სოფელშია დაბალი კასტის უმიწაწყლო კადრი, რომელსაც შეუძლია იმუშაოს ყანაში. აქ არის რამდენიმე დიდი მიწათმფლობელი, ასევე ტაძრებსა და მეჩეთებს ჯერ კიდევ ეკუთვნით მიწები შემოსავლისთვის. გირაობა და ქირაობა არის მარტივი, მოდერაციული ნაწილი სოციალურ-ეკონომიკური დინამიკისა. მოსახლეობის წნეხისა და სპეკულაციების გამო, ძალინ ბევრ ადგილას მიწის საბაზრო ღირებულება აჭარბებს ეკონომიკური პროდუქტიულობის ღირებულებას.[15]
თანამედროვე ტამილ ნადუს ეკონომიკა
რედაქტირებატამილ ნადუ არის მეორე ყველაზე დიდი კონტრიბუტორი ინდოეთის მთლიან შიდა პროდუქტში. 2014-2015 წლებში შტატის ერთობლივი პროდუქტი იყო $150 მილიარდი ამერიკული დოლარი, ხოლო ზრდამ 14.86 ნიშნულს მიაღწია. უცხოური პირდაპირი ინვესტიციების სიდიდით ტამილ ნადუ მესამე შტატია. მისი შემოსავალი ერთ სულ მოსახლეზე 2007-2008 წლებში იყო შტატებს შორის მესამე, 10 მილიონი მოსახლის პირობებში და ამის მიუხედავად, მთლიანი ქვეყნის საშუალო შემოსავალზე გაცილებით მეტი იყო. ეს შტატი ასევე გამოირჩევა ურბანიზაციის მაღალი დონით (49%) და არის ყველაზე ურბანიზებული მთელს ინდოეთში.[16] მომსახურების სფეროს შტატის ეკონომიკური აქტივების 45% უკავია, მას მოჰყვება წარმოება 34% და აგრარული სექტორი 21%-ით. სახელმწიფო არის შტატში ყველაზე დიდი ინვესტორი, 51 % მთლიანი ინვესტიციებიდან სწორედ სახელმწიფოს მიერაა გაკეთებული. მას მოჰყვებიან კერძო ინდოელი ინვესტორები 29.9%-ით და უცხოელი ინვესტორები 14.6%-ით. ტამილ ნადუში არის 6 ნაციონალიზებული ადგილობრივი ბანკი.[17]
აგრარული სექტორი
რედაქტირება
ტამილ ნადუ ისტორიულად აგრარული შტატია და დღემდე ინარჩუნებს აგრარული პროდუქტების მწარმოებელთა შორის ლიდერი შტატის სახელს. 2008 წლისთვის ეს შტატი გახდა ინდოეთში მეხუთე ყველაზე დიდი მწარმოებელი ბრინჯისა. მთლიანი დამუშავებული მიწა შტატში არის 5.60 მილიონი ჰექტარი 2009-2010 წლის მონაცემებით. ტამილ ნადუ ასევე არის წამყვანი შტატი ყვავილების წარმოებაში, ძირითადი ყვავილები, რომლებიც აქ იზრდება, არის ჟასმინი, ქრიზანთემა და ვარდი.[18]
შტატი არის ყველაზე დიდი მწარმოებელი ბანანისა,კურკუმასი, ყვავილების, ტაპიოკასი. რიგით მეორე ყველაზე დიდი მწარმოებელი მანგოსი, ნატურალური რეზინის, ქოქოსისა და მიწისთხილისა, ხოლო რიგით მესამე ადგილზეა ყავის, ჩაისა და ახრასის.[19]
მანკომბუ სვამინატანი, ცნობილი როგორც “ინდური მწვანე რევოლუციის მამა,” იყო ტამილ ნადუდან. ტამილ ნადუს აგრარული უნივერსიტეტს, თავისი 7 კოლეჯითა და 32 საკვლევი ობიექტით, დიდი წვლილი შეაქვს აგრარული სექტორის პროდუქტიულობის ზრდასა და ახალი ტექნოლოგიების ათვისებაში.[20]
მძიმე მრეწველობა და ინჟინერია
რედაქტირებატამილ ნადუ არის ერთ-ერთი ყველაზე ურბანისტული შტატი მთელს ინდოეთში. მსუბუქი მრეწველობის კომპანიების გარდა, ძალიან ბევრი მძიმე მრეწველობის კომპანიაა განთავსებული ჩენაის მახლობლად.[21] აქ შევხვდებით, როგორც ენერგო კომპანიებს, ასევე ბრენდული საათების კომპანიიდან დაწყებული ცემენტის მწარმოებელი კომპანიით დასრულებული. აღსანიშნავია, რომ კოიამპუტური ასევე იწოდება ტუმბოს ქალაქად, რადგან ის არის მოტორებისა და ტუმბოების ორი მესამედის მიმწოდებელი ინდოეთის ბაზარზე. ქალაქი ასევე არის ერთ-ერთი ყველაზე დიდი ექსპორტიორი სველი საფქვავებისა და ავტონაწილების.
ელექტრონიკა და პროგრამული უზრუნველყოფა
რედაქტირებაელექტრონიკის წარმოება მზარდი ინდუსტრიაა ტამილ ნადუში, ძალიან ბევრი საერთაშორისო კომპანიის, როგორიცაა: ნოკია, მოტოროლა, ფლექსტრონიქსი, სონი-ერიქსონი, სამსუნგი და სხვა, არჩევანია ჩენაი, როგორც მათი სამხრეთ აზიური წარმოების ჰაბი.[22]
ტამილ ნადუ არის სიდიდით მეორე ექსპორტიორი პროგრამული უზრუნველყოფისა ინდოეთში. პროგრამული უზრუნველყოფის ექსპორტში 29%-იანი ზრდა შეინიშნება და 2008-2009 წლის მონაცემებით 5 მილიარდ აშშ დოლარს გადააჭარბა.
ადგილობრივი და გლობალური ტექნოლოგიური კომპანიების უმეტესობას, როგორიცაა: Syntel, Infosys, Wipro, HCL, Tata Consultancy Services, Verizon, Hewlett-Packard, Amazon.com, eBay, PayPal, IBM, Accenture, Ramco Systems, Computer Sciences Corporation,Cognizant Technology solutions, Tech Mahindra, Polaris, Aricent, MphasiS, Mindtree, Hexaware Technologies და სხვებს ოფისი აქვთ სწორედ ტამილ ნადუში.[23]
ტურიზმი
რედაქტირებატამილ ნადუ უძველესი დროიდან წარმოადგენდა ტურიზმის ჰაბს. ბოლო წლების განმავლობაში შტატი გახდა ერთ-ერთი ლიდერი ადგილმდებარეობა ადგილობრივი თუ უცხოელი ტურისტებისათვის. შტატს ამჟამად აქვს ყველაზე მაღალი მაჩვენებელი სხვა ინდურ შტატს შორის დაახლოებით 248 მილიონი ვიზიტორით 2013 წელს. ყოველწლიური ზრდის ტემპი ამ ინდუსტრიისა 16%-ს აღწევს. შტატი გამოირჩევა რამდენიმე ჰინდური ტაძრით, რომელიც აშენებულია დრავიდიანული არქიტექტურით. ბრიფადეშვარას ტაძარი თანჯავურში, აშენებული ჩოლას იმპერიის მიერ, აერავატესვარას ტაძარი დურასურამში და შორეს ტაძარი, ასევე დიდი კოლექცია სხვა მონუმენტებისა აღიარებულია UNESCO-ს მიერ მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლებად. რანგანათჰის ტაძარი შრირანგამში არის ყველაზე დიდი მოქმედი ტაძარი მსოფლიოში.[24]
ტამილ ნადუ ასევე ცნობილია თავისი სადგურებით, უამრავი ნაციონალური პარკით, ბიოსფეროს რეზერვებით, ცხოველთა მრავალფეროვნებით (აღსანიშნავია ადგილობრივი სპილო), დაცული ტყის ტერიტორიებით, ზოოპარკებით, ნიანგის ფერმებით.
კანიაკუმაარი, უკიდურესი სამხრეთი წერტილი ინდოეთის ნახევარკუნძულისა, ცნობილია თავისი ულამაზესი მზის ამოსვლით. მარინას სანაპირო ჩენაიში არის ერთ-ერთი ყველაზე გრძელი სანაპირო მსოფლიოში. სამედიცინო მომსახურების წყალობით ჩენაიში, ველორეში, კოიმბატორში და მადურაიში, ტამილ ნადუ გამოირჩევა კარგად განვითარებული სამედიცინო ტურიზმით მთელს ინდოეთში.[25]
ქორწინებისა და ოჯახის თავისებურებები
რედაქტირებაქორწინებას აწყობენ უფროსები, ძირითად შემთხვევაში უფროსი და ან ძმა. გოგონას შეუძლია პირველი მენსტრუალური ციკლის შემდეგ დაქორწინება, მაგრამ დღესდღეობით ციკლიდან რამდენიმე წლის გასვლის შემდეგ ქორწინდებიან. მამრობითი სქესის წარმომადგენელი კი ოც წლამდე არ ქმნის ოჯახს. ქორწინებას მღვდელი აღასრულებს პატარძლის ოჯახში. სწორედ პატარძლის ოჯახი იღებს საკუთარ თავზე ყოველგვარ ხარჯებს და გარდა ამისა, აძლევს მზითევს. დაქორწინებული წყვილი აწყობს სახლს, ძირითადად ბიჭის სოფელში, მაგრამ თუ საჭიროა ბიჭის ან გოგოს ოჯახის სახლში ცხოვრობენ მანამ, სანამ ეს შესაძლებელია. ქორწინება რელიგიური ცერემონიაა. განქორწინება კი ძალიან რთულია მაღალი სოციალური კლასის წარმომადგენლებისთვის. რამდენიმეჯერ ამის გაკეთება კი უკიდურესად ულახავს მათ რეპუტაციას. ქვრივი ქალის ხელახალი ქორწინება აკრძალულია, განსაკუთრებით კი დაბალ კლასში.
ოჯახის წევრების რაოდენობა ძირითად შემთხვევაში ხუთი ან ექვსია. მცირეოდენი ქონების შემთხვევაში მარტო ცხოვრებას ანიჭებენ უპირატესობას. რაც შეეხება გავლენიან ოჯახებს, ისინი ან მსახურთან ან მასთან და მის ოჯახთან ერთად ცხოვრობენ. როდესაც ტამილელი კაცი მუშაობის მიზნით ქალაქში ჩადის საცხოვრებლად, ცდილობს, რომ საკუთარი ცოლ-შვილიც თან წაიყვანოს, ამიტომაც ტამილის ქალაქებში არ არის მდედრობითი სქესის ინდივიდების დეფიციტი, თუმცა ქალაქის ზოლში მოქცეული ოჯახები ხვდებიან, რომ სოფელში მცხოვრებთა რიცხვი ნელ-ნელა იკლებს.[26] ტამილის მკვიდრთა შორის მემკვიდრეობისა და ქონების განაწილების საკითხი არაერთგვაროვანია. ტრადიციის მიხედვ
ით, შვილები, კერძოდ ბიჭები ადგილ-მამულს ინაწილებენ, გოგოები კი დედის ოქროსა და ძვირფასეულობას იღებენ როგორც მზითევით, ისე მემკვიდრეობით. გამონაკლისები, რა თქმა უნდა, ამ საკითხთან დაკავშირებითაც არსებობს. ადამიანებს საკუთარი სურვილის შესაბამისად შეუძლიათ დაწერონ ანდერძი.
ტამილელებს შორის ურთიერთობები იშვიათად არის დაძაბული, ისინი გამოირჩევიან წრფელი სტუმართმოყვარეობით. ძალიან უყვართ ბავშვები. ნათესავების შვილებს დროებით იტოვებენ, მეტიც, ხანდახან შვილადაც კი აჰყავთ ისინი. ტამილელთა წარმოდგენით, ზოგიერთ მამრობითი სქესის ღმერთს აქვს ბავშვისთვის დამახასიათებელი ნაკვთები და ამგვარად დახატული ღმერთის გამოსახულებებს მრავლად შეხვდებით ტამილელთა სახლებში. მათ ლიტერატურაშიც კი ხშირია ბავშვთა თემატიკა.
ბავშვის აღზრდის ერთ-ერთი დეტალი არის ის, რომ მათ ძალიან ადრეულ ასაკში აჩვევენ ტუალეტის გამოყენებას და საფენებს მცირე რაოდენობით მოახმარენ. ექვსი თვის ბავშვს ტამილელები ბრინჯს აჭმევენ. მშობლების დამსახურებით ისინი დიდი რაოდენობით სიტყვებს სწავლობენ და ეუფლებიან სხეულის ენას. სკოლაში მოსიარულე ბავშვები ხშირად არიან მამისგან ფიზიკური დასჯის მსხვერპლნი. გოგოები საოჯახო საქმეებში ეხმარებიან დედას, ბიჭები კი იმ შემთხვევაში, თუ არ იმყოფებიან სკოლაში, დაკავებულები არიან სასოფლო-სამეურნეო საქმიანობით ან ათი წლიდან უკვე მწყემსავენ ცხოველებს. სოფლების უმეტესობას საკუთარი დაწყებითი სკოლა, მრავალ მათგანს კი ასევე საშუალო სკოლა აქვს. აქედან გამომდინარე, განათლების დონე არც თუ ისე დაბალია.
გოგოების პირველი მენსტრუაცია ტამილელთა გაგებით, უმნიშვნელოვანესი ცხოვრებისეული ეტაპია გოგოს ცხოვრებაში. მეგობრებისა და ნათესავებისთვის იმართება ნადიმი, რომლის დამსწრეებსაც გოგონასთვის მოაქვთ საჩუქრები. ამ დღესასწაულზე საქორწინო ასაკს მიღწეული გოგონა გამოეწყობა სპეციალური სამოსით-სარით და აღნიშნავს საკუთარ მოწიფულობას. ეს ცერემონია დაკავშირებულია დრავიდების სისხლით ნათესაობასა და ქორწინების სისტემასთან.[27]
ქორწილის ცერემონია
რედაქტირებაროდესაც ტამილელთა ქორწილის ცერემონიაზე შეაბიჯებთ, გეგონებათ, რომ სამეფო კარის წვეულებაზე მოხვდით.თითოეულ დეტალზე არის ყურადღება გამახვილებული. ყველაფერი გარემოცულია ოქროს ნაკეთობებითა და აგრეთვე, ჭარბობს წითელი და ზაფრანის ფერები, რათა დეკორაციები მდიდრულად წარმოაჩინოს. თვლიან, რომ ეს ფერები სისუფთავესა და გრძნობის სიმძაფრეს გამოხატავს. ქორწილები დაფუძნებულია ინდუიზმის ძველ საღმრთო წყაროებზე. მაგრამ ამასთან ერთად, თანამედროვე შტრიხებიც არის დამატებული. ქორწილის თარიღი ინდუსურ კალენდარზე მორგებული უნდა იყოს. თვეს და რიცხვს მღვდელი წყვეტს. მღვდელი, აგრეთვე, მთელი ცერემონიალის განმავლობაში საჭიროა. მშობლები დიდ როლს ასრულებენ ცერემონიალში. მღვდელი მათ ეკითხება, თანახმა არიან თუ არა ქორწინების. დიდი ოჯახები ჩართულები არიან სტუმრების მიღებაში, ქოქოსის გახსნაში, რაც ერთ-ერთი რიტუალია, აგრეთვე დადიან სტუმრებს შორის და სთხოვენ მათ იმ საქორწინო ყელსაბამის დალოცვას, რომელიც ლანგარზეა განთავსებული და განკუთვნილია პატარძლისთვის.
ცერემონია საკმაოდ გრძელი პროცესია. მას შემდეგ, რაც წყვილი შემოვა, მღვდელი ასრულებს რელიგიურ რიტუალს, სახელად განეშ ფუჯას. ამის შემდეგ ის და წყვილის მშობლები აკურთხევენ ახალდაქორწინებულებს. პატარძალი კი იცვლის სამოსს და იცვამს მეორე სარის. როდესაც ის თავის მეუღლეს გამოეცხადება, იგი ყელსაბამს უკეთებს ქალს. ეს ფორმალური ჟესტია, რათა ქორწინება ოფიციალურად გამოცხადდეს. შემდეგ წყვილი სამჯერ შემოუვლის წმინდა ცეცხლს. სტუმრები და მშობლები კი მათ აკურთებენ. აგრეთვე, ერთ-ერთი წეს-ჩვეულებაა, რომ დაქორწინებული წყვილი ახტება სხვადასხვა გაფორმებით შემკულ ცოცხს, რაც ნიშნავს ორი ოჯახის გაერთიანებას.
ტამილელთათვის ციფრი-ოთხი ასოცირდება სიკვდილთან. რვა კი ბედნიერებასთან. ეს სტუმრებმა აუცილებლად უნდა გაითვალისწინონ. მათი სია თავს უყრის 250-ზე მეტ ადამიანს. ზოგ შემთხვევაში 600-700-საც კი. ისინი ცერემონიაზე ძირს სხდებიან.
ტამილელებს ქორწილის განმავლობაში ერთი კომიკური ტრადიციაც აქვთ. სასიძო საკურთხეველთან მისვლამდე იხდის ფეხსაცმელს. პატარძლის ოჯახის წევრები, ძირითადად დები და ძმები კი ცდილობენ მას მოპარონ ფეხსაცმელი. ბიჭის ოჯახი კი ამის საშუალებას არ აძლევს. თუ პატარძლის ოჯახმა მიზანს მიაღწია და ხელში ჩიაგდო სასიძოს ფეხსაცმელი, მათ მანამდე უჭირავთ ის, სანამ ამ „მძევლისთვის“ გამოსასყიდს არ მიიღებენ.[28]
რისკი ხანგრძლივი ცხოვრების სანაცვლოდ
რედაქტირებაყოველ წელს ტამილელი მშობლები იკრიბებიან და თავიანთ ბავშვებს 50 ფუტის სიმაღლის კოშკიდან აგდებენ. სხვა სოფლის მცხოვრებნი კი მათ იჭერენ და ზეწარში ახვევენ. მშობლებს სწამთ, რომ ამის მეშვეობით მათს შვილებს გრძელი და ჯანმრთელი ცხოვრება ექნებათ. მშობლები, რომლებიც ამ რიტუალში იღებენ მონაწილეობას, ძირითადად არიან ისინი, ვინც ლოცვის შედეგად დაფეხმძიმდნენ. მთავრობა ამ ყველაფრის წინააღმდეგია, თუმცა ადგილობრივი მმართველები მაინც ცდილობენ ამ კუთხით წესრიგის დამყარებასა და მშობლებისთვის მსგავსი რიტუალების ჩატარებისთვის ნების დართვას.
ქალის როლი ტამილის კულტურაში
რედაქტირებატამილელი ქალის უჩვეულო ძალები
რედაქტირება
„ქალის მეშვეობით ხდება არსებობა და მას შეუძლია ყველაფრის დაღუპვაც.“-ეს არის ტამილური ანდაზა, რომელიც აჯამებს მათ დილემას: ტამილელი ქალი ითვლება განსაცვიფრებელი ძალის პატრონად. მას შეუძლია, სიცოცხლე შთაბეროს ან სიკვდილის პირას მიიყვანოს ყველაფერი. მიუხედავად მათი ყოველდღიური მძიმე სამუშაოებისა და სხვებისადმი დამორჩილებისა, ტამილელებს სწამთ, რომ ქალებს შეუძლიათ აკონტროლონ და შეცვალონ მოვლენები და მეტიც, სიკვდილისგან იხსნან საკუთარი მეუღლეები. მათ ძალებს არ აღემატება ყველა ქალაქის დანგრევა. ისინი გაიგივებულნი არიან ღმერთთან, ვინაიდან, ძალუძთ ჯანმრთელობა თუ სიმდიდრე მიანიჭონ საკუთარ ნათესავებსა და მეგობრებს. ქალის წყევლის ტამილში ყველას ეშინია, დალოცვას კი მოუთმენლად ელიან ხოლმე. მისმა წყევლამ, შესაძლოა,ძალიან სწრაფად დაღუპოს ბოროტი ნათესავები. იმისათვის, რომ მართოს საკუთარი ძალები, გაბატონებული იდეოლოგიის თანახმად, ქალი აუცილებლად უნდა აკონტროლოს მამრობითი სქესის წარმომადგენელმა ქალის ოჯახსა და ნათესაობაში. ქორწილამდე მთელ თავის ძალებს მიმართავს მამისა და ძმის საკეთილდღეოდ, ქორწილის შემდეგ კი იგი აძლევს ჯანმრთელობას, კეთილდღეობასა და რაც მთავარია, ვაჟებს საკუთარი ქმრის ოჯახსა და საგვარეულოს. ტამილურ ფოლკლორში მდედრებს შეუძლიათ აკონტროლონ და მართონ საკუთარი თავები იმ შემთხვევაში, თუ არის ამის საჭიროება. ქალს აქვს უნარი, გამოასწოროს თავისი ადამიანური ქცევები. იმ შემთხვევაში, რომ გახდეს ღვთის მსგავსი, იგი აუცილებლად უნდა იყოს უმწიკვლო ქალწული. თავის კონტროლის გარკვეული წესები, რომელთანაც მრავალი რიტუალია დაკავშირებული, ტამილელ ქალს განასხვავებს ჩრდილოეთ ინდოეთის მდედრისაგან. ქალის როლისა და ძალის აღქმები, აგრეთვე რელიგიური ქმედებები, მკვეთრად გამოარჩევს ჩრდილოეთ და სამხრეთ ინდოეთის მკვიდრთ.
“მითი ქალური ბოროტების შესახებ“ ასურათებს ორმაგი ბუნების მქონე ქალს. მისი მნიშვნელოვანი სურათები ყველგან დაფუძნებულია სექსუალურობაზე. აქედან გამომდინარე, ჩვენ მის ორგვარ ბუნებას აღვწერთ. იგი არის როგორც აღმზრდელი და განმკურნებელი, ისე ჯადოქარი და როსკიპი.[29]
ტამილელი ქალის ცხოვრების ციკლი
რედაქტირებაქალები, რომლებსაც კაცები დაუფარავად აკონტროლებენ, ითვლებიან ყველაზე პატივსაცემად. ასეთია, მაგალითად, გათხოვილი ქალი, რომელიც ხელშემწყობი და კეთილმოსურნეა და რომლის დალოცვაც როგორც ქორწილის დროს, ისე სხვა შემთხვევაშიც ძალიან მნიშვნელოვანია. ქვრივი ქალი ყველა ინდივიდისათვის ხელშემშლელია. მათ არ ჰყავთ ქმარი გასაკონტროლებლად და მხოლოდ და მხოლოდ იმის გამო არიან ქვრივები, რომ ამ ან წინა ცხოვრებაში მართებულად არ იქცეოდნენ. ტამილელთა წარმოდგენით, თუ ქალი სათანადოდ ასრულებს აღთქმას, მისი ქმარი არ გარდაიცვლება უდროოდ. თუ ქალი უნაყოფოა, ის არის ცოდვილი. ტამილური ეპოსის ამონარიდია: „ მეფეო, ამ ქვეყანაზე მე არ მყავს ვაჟი, ამიტომაც მეძახიან ცოდვილს...ცოდვილს ამის გამო.“ უშვილო ქალი, როგორც ქვრივი, აღიქმება საშიშად, ბოროტ სულად. საკუთარი უნაყოფობის გამო მას შეუძლია ზიანი მიაყენოს სხვებს.[30]
The Sati Pratha
რედაქტირებასატი არის უძველესი ინდური ტრადიცია, რომლის მიხედვითაც ქალს შეუძლია ცეცხლში დაიწვას საკუთარი თავი ქმრის დაკრძალვის ცერემონიიის დროს. ეს მიიჩნევა კეთილშობილურ და პატივსაცემ საქციელად და ქვრივი დარწმუნებულია, რომ ამ ჟესტის შემდეგ ის ქმართან ერთად სამოთხეში ხვდება. ეს არის ერთგვარი ჯილდო თავგანწირვისთვის. ის ხდება ქალღმერთი და მის პატივსაცემად ქანდაკება აღიმართება. ყველაზე ცნობილი ტაძარი , რანი სატი , ერთ-ერთი მაგალითია.
ეს ტრადიცია ახლა უარყოფილია და მისი შესრულების მცდელობა კანონით ისჯება.
ნათესაობა და მემკვიდრეობა
რედაქტირებადრავიდების სანათესაო სისტემა, ბიძაშვილებს შორის ქორწინებით, არის ანთროპოლოგიური თეორიული მსჯელობის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი საგანი. ფიქტიური ეგზოგამიური კლანი ბრაჰმანების პრივილეგირებული ფენის მხოლოდ მცირე ნაწილში არის აღმოჩენილი. წარმოშობა სამ თაობას შორის ბევრი ოჯახისთვის არ არის მნიშვნელოვანი ფაქტორი. ძირითადად ინდიელი ტამილები არიან მამის ხაზის მიმდევრები, რაც გულისხმობს იმას, რომ ტამილის კულტურაში ამ ეტაპზე იყო პატრიარქალური რეჟიმი, მაგრამ, ამისგან განსხვავებით, ჩრდილოეთ ინდოეთში ბევრად მნიშვნელოვანია მატრიარქალური შტრიხები. მაგალითად: რამდენიმე თვის განმავლობაში ქალს აქვს შესაძლებლობა დარჩეს იმ სახლში ან იმ ადგილას, სადაც იმშობიარა, იმ მიზნით, რომ გადალახოს პოსტსამშობიარო ეტაპი, დაისვენოს, აიმაღლოს თვიშეფასება და გაიწვრთნას ბავშვის მოვლის საკითხებში.[1]
ნათესაობის ტერმინიოლოგია
რედაქტირებამამრობითი სქესის წარმომადგენლებისთვის მდედრობითი სქესი კლასიფიცირდება, როგორც და ან დაუოჯახებელი ბიძაშვილი, რომელთანაც შესაძლებელია ქორწინება. მამრები უპირატესობას ანიჭებენ დედის ძმისშვილ გოგოსთან დაქორწინებას, მაშინ, როდესაც ზოგიერთ ჯგუფში მისაღებია მამის დის შვილ გოგოსთან და უფროსი დის შვილთან დაქორწინება.
ტერმინოლოგიურად გვაქვს შემდეგი სიტყვები :
მამანი - ნიშნავს ცოლის მამას , სიმამრს ან დედის ძმას, რომელიც შეიძლება იგივე პერსონა იყოს.
მაკანი- კაცისთვის არის ღვიძლი შვილი, ძმის შვილი და შვილის მამრი ბიძაშვილი.
ტერმინები ასევე ერთმანეთისგან განარჩევს უფროს და უმცროს დედმამიშვილებს.[1]
სოციოპოლიტიკური ორგანიზაცია
რედაქტირებასოციალური მოწყობა
რედაქტირება
სოფლებში საზოგადოება სოციალური კლასების, კასტების მიხედვითაა ორგანიზებული. ცალკეული კასტები იკავებენ სოფლის გარკვეულ ნაწილებს. დიდ სოფლებსა და ქალაქებს შეიძლება ჰქონდეს ბრაქმანის ქუჩა, რომლის ბოლოშიც განთავსებულია ტაძარი. წარსულში ტაძარში შესვლა დაბალი კასტების წარმომადგენლებს ეკრძალებოდათ და ბრაჰმანები, ძირითადად, თავს არიდებდნენ ისეთი საკვების მიღებას, რომელიც სახლში არ იყო მომზადებული. სოფლის ყავის მაღაზიებს 1980-იან წლებში გამოყოფილი ჰქონდათ სპეციალური სკამები საშუალო კასტებისთვის, დაბალი სკამები მომუშავე კასტებისთვის და იატაკი ყველაზე დაბალი კასტებისთვის. სამივე ჯგუფს განსხვავებული ჭიქა ჰქონდა. მეორე საუკუნის მიწურულს კასტების დიფერენცირება ამ კუთხით შედარებით შემცირდა სოფლებშიც კი, მაშინ, როდესაც სოფლის მეურნეობაში უფრო მეტად დასაქმებული კასტები ზრდიან მათი ნაკვეთების ფართობს და არჩევნების გზით ცდილობენ პოლიტიკური ძალის ზრდას. ბრაჰმანები ათწლეულების განმავლობაში იყენებდნენ განათლებას ქალაქურ სტილთან ადაპტაციისთვის, ასევე მრავალი კასტა ქალაქებში გადავიდა საცხოვრებლად მუშაობისა და მომსახურების სფეროში დასაქმების მიზნით. მთავრობა და განათლებული კლასის ადამიანები ცდილობენ საკუთარი ძალაუფლებისა და პრივილეგიების შენარჩუნებას ინგლისური ენის გამოყენებით, ამიტომ მცირე ქალაქების მცხოვრები ტამილელებიც კი ითხოვენ იმას, რომ მათ სკოლებში ბავშვებმა შეძლონ ინგლისური ენის საშუალო დონეზე შესწავლა.[31]
პოლიტიკური ორგანიზაცია
რედაქტირებატრადიცულად ბევრ კასტაში, ან დიდი კასტებში მაინც, ჰქონდათ კასტური პანჩაიატსი (საბჭოები), რომლებიც კასტური ქცევის წესებს განსაზღვავენ. ასეთი საბჭოები ხშირად არაფორმალურიც იყო. ბოლო ათწლეულების განმავლობაში შტატის მმართველობამ შექმნა არჩევითი სოფლის პანჩაიატსები, რომელთაც საკუთარ თავზე უნდა აეღოთ სოფლის მართვა და განვითარება. მაგრამ ეს წამოწყება უგულებელყოფილ იქნა შტატის პოლიტიკოსების მიერ, რადგან ისინი სოფლის საბჭოებში ხედავდნენ საფრთხეს. პოლიტიკური პარტიების კონკურენციამ ხალხის ხმებისათვის მთელი შტატის მასშტაბით შეაღწია სოფლის ინსტიტუტებში და ძირითადად დრავიდული იდენტობის წარმომადგენლებს ირჩევდნენ სამთავრობო პარტიის დომინანტ წევრებად. ხოლო დაწინაურებული და მიწისმფლობელი ოჯახები საკუთარ ეკონომიკურ და პოლიტიკურ ძალაუფლებას იხვეჭდნენ ამ ახალი მექანიზმებით, მაშინ, როდესაც მსგავსი პოზიცია მშრომელთა და მდაბიოთა კასტებისა იგივე რჩება.[1]
სოციალური კონტროლი
რედაქტირებადაძაბული მდგომარეობის საწყისი ტამილის კულტურის სოფლებში არის პრივილეგირებული ფენის ნორმები და ჩვევები, მათი საქციელები, ასევე განსხვავებულობა პრივილეგირებულ ფენებს შორის და მიწებისთვის დავა.
პრივილეგირებულ ფენასა და სოფლის უხუცესებს შეუძლიათ შემაძრწუნებელი განაჩენის გამოტანასთან დაკავშირებით გადაწყვეტილების მიღება, რომელიც ეხებათ წესებისა და ჩვეულებების ნორმების დამრღვევებს, ასევე სქესობრივ , სექსუალურ კავშირებს.
პრივილეგირებული ფენის კონფლიქტები ზოგჯერ მწიფდება არასაკმარისი რესურსის განაწილების გამო, ძირითადად ამ კულტურაში პრობლემატური რესურსი იყო წყალი, რომლის სიმწირის გამოც მისი გაყოფა საზოგადოებაში დიდ პრობლემას წარმოადგენდა, შესაბამისად, იწყებოდა კონფლიქტები და უთანხმოებები ყველასათვის მომგებიან განაწილებასთან დაკავშირებით. ასევე ხშირად ოჯახის პრესტიჟისა და სახელის სიმტკიცისთვის დიდხნიანი ბრძოლები მიმდინარეობდა. ინდივიდებს, რომლებიც თავს არაკომფორტულად გრძნობდნენ, ნებისმიერ სიტუაციაში შეეძლოთ პოლიციის გამოძახება. ყველაზე დაბალი ადმინისტრაციული დონე არის ტალუკი, რომელიც განთავსებულია ქალაქის ცენტრში, პოლიციის ოფისების, მიწის სარეგისტრაციოს, ელექტროენერგიის მომმარაგებელი დაწესებულების, ადგილობრივი სასამართლოს და გოგოებისა და ბიჭებისთვის განკუთვნილი უმაღლესი სასწავლო დაწესებულებების გვერდით. მეორე ადმინისტრაციული დონე არის ოლქები, რომლებიც რიცხობრივად დაახლოებით ოცის ტოლია ტამილ ნადუს კულტურაში. ეს ოლქები იმართება გადასახადების ამკრეფთა მიერ, რომლებიც დიდი ძალაუფლებით სარგებლობენ. მესამე დონე კი შტატებია, დედაქალაქით-მადრასი.[32]
რწმენა
რედაქტირება
პროვინციული ინდუიზმი საკმაოდ რეზონანსულია იმ გაგებით, რომ ის საკმაოდ ფართო და შთამბეჭდავი რელიგიაა. რეზონანსულობას განაპირობებს ის ფაქტორიც, რომ ინდუიზმმა ფესვები ჯერ კიდევ ანტიკური ქალაქების ცენტრებში გაიდგა. სარწმუნოება ძალიან ბევრ ღვთაებას სცემს თაყვანს. ღვთაებათა ნაირსახეობა, თავის მხრივ, სოციალური დაჯგუფებებისა თუ კასტების მრავალფეროვნებამ განაპირობა. ქალ და კაც ღვთაებებს ერთმანეთისაგან მკვეთრად განსხვავებული ფუნქციები აქვთ. ქალი ღვთაებები რაოდენობრივად აღემატებიან კაც ღვთაებებს. გვხვდება ნაყოფიერების, ჯანმრთელობის და სხვადასხვა ცხოვრებისეული სიტუაციის ქალი ღვთაება. მამაკაცი ღვთაებები კი, როგორც წესი, დამცველების როლს თამაშობენ. ამრიგად, თუ ქალი ღვთაებები მათ რაოდენობრივად აჭარბებდნენ, კაცი ღვთაებები ძალაუფლებით აღემატებოდნენ საპირისპირო სქესის ღმერთებს.[33]
კაც ღვთაებათაგან გამორჩეულად ცნობილია მურუგანი, რომლის ქანდაკებასაც ბევრ მთაზე შეხვდებით. ქანდაკებათაგან ყველაზე დიადი პალანის მთაზე დგას. აქ მოსახლეობა ხშორად მოდის მსხვერპლშეწირვის რიტუალების ჩასატარებლად. ხალხს ღრმად სწამს, რომ შეწირული მსხვერპლის სანაცვლოდ მურუგანი ტამილ ნადუს სათანადოდ დაიცავს. მსხვერპლიც და თხოვნებიც შეიძლება ნებისმიერი სახის იყოს. მაგალითად, ტამილ ნადუს ტომის მცხოვრები მიდის კერპთან და ეუბნება, რომ თუ მისი შვილი გამოცდას კარგად ჩააბარებს, ან თუ რაიმე დაავადებასთან ბრძოლაში დაეხმარება მას, ან თუ ბერწ ქალს შვილის გაჩენაში დაეხმარება, მაშინ ის სანაცვლოდ განუზომელ დროს გაატარებს ლოცვაში, ან ღვთაებას ნებისმიერი სახის ძღვენს მოართმევს.[34]
გარდაცვალება და სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ
რედაქტირებატამილის ტომის წევრებს ღრმად არ სწამთ სიკვდილის შემდეგ ახალ სხეულში ჩასახლების ფენომენის, თუმცა ერთ დებულებას ყველა ეთანხმება: თუ ახალშობილი დაიღუპება, ის აუცილებლად მოევლინება ქვეყანას ხელახლა იმავე ოჯახის ახალ წევრად. დაკრძალვა, როგორც წესი, ხდება ზუსტად სახლის ქვევით, ან მიმდებარე ტერიტორიაზე. გარდაცვლილს ახვევენ რაიმე ნაჭერში და ისე ათავსებენ საფლავში. ნათესავი მამაკაცები წყლით სავსე თიხის თასით ხელში საფლავს გარშემო უვლიან. შემდეგ მკვეთრი მოძრაობით საფლავზევე ტეხავენ ჭურჭელს. ამ დროს ქალები უბრალოდ დგანან და აკვირდებიან პროცესს. ყველაფერი რომ ჩაივლის, სახლი საფუძვლიანად უნდა დალაგდეს და საშუალო ზომის სუფრა უნდა გაიშალოს. თუ მნიშვნელოვანი პიროვნება გარდაიცვლება, საფლავზე სპეციალურ წარწერასაც აკეთებენ და წლისთავსაც უხდიან.[1]
The Aghori Sadhus, კანიბალიზმი
რედაქტირებააგორისი გულისხმობს გარკვეულ სექტას, რომლებიც თაყვანს სცემენ შივას, როგორც უმაღლეს ღვთაებას. მათ სწამთ, რომ შივამ შექმნა ყველაფერი და ამიტომაც, ცუდი და მიუღებელი არაფერია. ამ მიზეზის გამო ისინი სვამენ ალკოჰოლს, იღებენ ნარკოტიკებს, ჭამენ ხორცს. ტაბუდადებული არაფერია. ერთადერთი, რაც მათ ტრადიციებს ანომალურს ხდის, არის კანიბალიზმი. გარდაცვლილი სხეულები, რომლებიც მდინარეზე ტივტივებს, აგორის წევრთა საკვებს წარმოადგენს. ისინი ადამიანის ხორცს უმად ჭამენ.[35]
წეს-ჩვეულებები
რედაქტირებაღმერთის დაბადების დღე
რედაქტირებაუამრავ რელიგიურ დღესასწაულთან ერთად არის კიდევ ერთი დღე, რომელსაც ტომის წევრები დიდი ზეიმით აღნიშნავენ - რომელიმე ღვთაების დაბადების დღე. ამ ღირსშესანიშნავ დღეს მოსახლეობა ღვთაების ქანდაკებას მისთვის განკუთვნილი ადგილიდან ააბრძანებს და მთელ სოფელს ჩამოატარებს ზარ-ზეიმით. როდესაც აღინიშნება დიადი ღვთაების დაბადების დღე, ასობით და ათასობით პილიგრიმი სტუმრობს სოფელს ისეთი ქალაქებიდან, როგორებიც, მაგალითად, მადურაი ან პალანია.
პონგალი (Pongal)
რედაქტირებაკიდევ ერთი დღესასწაული, რომელიც მხოლოდ ტამილის ტომისათვისაა დამახასიათებელი, არის პონგალი. აღინიშნება 13 იანვრიდან 16 იანვრის ჩათვლით.ამ დღეებში ტომის წევრები მცირე მონათესავე ჯგუფებად იყოფიან. თითოეული ჯგუფი საკუთარი ტაძრის წინ განლაგდება, კოლექტიურად ხარშავს ბრინჯს და კოლექტიურადვე მიირთმევს მას. მომზადებული კერძი მზის ღმერთს ეძღვნება. ეს ტრადიცია 1000 წელზე მეტს ითვლის. სიტყვა „პონგალი“ ტამილის ენიდან ითარგმნება, როგორც „სიჭარბე“, რაც იმას ნიშნავს, რომ ეს დღესასწაული სიმდიდრის, სიუხვისა და ნაყოფიერების სიმბოლოა. პონგალის ოთხდღიანი პროცესი განსაკუთრებით საყვარელი პერიოდია ვეგეტარიანელი ტამილელებისთვის, ვინაიდან ფესტივალის დროს იკრძალება მსხვილფეხა საქონლის დაკვლა და უკვე დაკლულის მირთმევა.
ფესტივალის ოთხივე დღეს თავისი დატვირთვა აქვს:
დღე პირველი - ბოგი
რედაქტირებაამ დღეს ტამილ ნადუს წევრები უარს ამბობენ ძველ ჩვევებზე და სრულ მზადყოფნას აცხადებენ ახალი მისწრაფებებისთვის. ანთებენ დიდ კოცონს, რომელშიც წვავენ ყველა ნივთს, რაც მათში არასასიამოვნო გრძნობებს იწვევს. დიასახლისები სახლებს ალაგებენ, რთავენ, ღებავენ, რათა სადღესასწაულო იერი მისცენ. მამაკაცები სეზონურ ხილს აგროვებენ, დიდ ჯამებში უყრიან თავს და თითოეულ ჯამში ფულს ამატებენ. შემდეგ დააყენებენ ბავშვებს და ჯამის შიგთავსს მათი მიმართულებით ყრიან. ბავშვები მთელ დღეს მიმოფანტული ხილისა და ფულის შეგროვებაში ატარებენ.
დღე მეორე - ტაი პონგალი
რედაქტირებაფესტივალის მეორე დღე მთავარ დღედ მიიჩნევა. ეს არის დღე, როდესაც, ინდური ზოდიაქოს მიხედვით, მზე მეათე სახლში შედის. ამ დღეს დუღდება რძე დიდ ჭურჭელში. ადუღების შემდგომ რძეს ამატებენ ბრინჯს. კერძს მიირთმევს ყველა ოჯახის თითოეული წევრი, როგორც წესი, ხილთან ერთად.
ტამილელები ამ დღეს სახლის დეკორაციებს ბანანებსა და მანგოებს ამატებენ. ბრინჯის ფქვილით კი სხვადასხვა დეკორაციას აკეთებენ. ოჯახის უფროსი წევრები უმცროსებს საჩუქრებს ჩუქნიან.
დღე მეორე - მაატუ პონგალი
რედაქტირებაეს დღე რიტუალებით მეტად დატვირთულია.
ტამილ ნადუს წევრები ძალიან დიდ პატივს სცემენ რქოსან საქონელს. ის მათთვის ნაყოფიერების სიმბოლოა. ამ დღეს ტომის ყველა ოჯახი საკუთარ საქონელს რქებს უღებავს ლამაზ ფერებში, მორთავს, ერთგვარი გვირგვინის იმიტაციას უკეთებს თავზე და ისე გამოჰყავს ფესტივალზე.
არანაკლებად უყვართ სიცოცხლის სიმბოლოდ მიჩნეული ჩიტები. ქალებსა და ბავშვებს ამ დღეს ფრინველების დაპურება ევალებათ.
ცხოველებისა და ფრინველებისადმი მიძღვნილი რიტუალების გარდა, ეს დღე სხვადასხვა მხიარულ თამაშსაც ითვალისწინებს.
დღე მეოთხე - კაანუმ პონგალი
რედაქტირებასიტყვა კაანუმ ნიშნავს სტუმრობას. ამ დღეს ბევრი ოჯახი ერთიანდება. დაოჯახებული ძმები გათხოვილ დებს სტუმრობენ და სიყვარულის ნიშნად საჩუქრები მიაქვთ მათთან. მიწის მფლობელები მათ მიერ დაქირავებულ პირებს უძღვნიან საჩუქრებს ფულის, საკვებისა თუ ტანსაცმლის სახით. სოფლის მაცხოვრებლები მეგობრებსა და ნათესავებს სტუმრობენ. ქალაქების მაცხოვრებელნი კი ზღვის სანაპიროებზე ან გასართობ პარკებში გადიან ოჯახის წევრებთან ერთად.
ეს ერთგვარი მადლიერების დღეა. ოჯახის წევრები ერთმანეთს საჩუქრებისა თუ ვერბალური სახით მადლობას უხდიან ყველაფრისთვის.[36]
ახალი წელი - პუსანდუ
რედაქტირებააღნიშნავენ აპრილის შუა რიცხვებში.
ზეიმი 14 აპრილს იწყება. ამ დღეს იწყება ტამილის მზის კალენდრის პირველი თვის ათვლა. პუსანდუს საღამოს თითოეული ოჯახი დიდ ხონჩას ავსებს სამი სახეობის ხილით, სამკაულებით, ფულით, ყვავილებითა და სარკით. ხონჩა, ტრადიციისამებრ, იხსნება მეორე დილას, როცა ოჯახის თითოეული წევრი იღვიძებს. მშობლები დაუოჯახებელ შვილებს ფულს ჩუქნიან, სამომავლო ნაყოფიერების სიმბოლოდ. შრი-ლანკელი ტამილები ახალი წლის აღნიშვნას სპეციალური მცენარეული აბაზანის მიღებით იწყებენ. ეს სამომავლო ჯანმრთელობის გარანტიად მიაჩნიათ.[37]
ახალი წლის დღეებში ირთვება სახლები, ტაძრები, ეწყობა გამოფენები, მანქანის ფესტივალი.
შეზღუდული უნარებისგან ბავშვების განკურნება - ყელამდე დამარხვა
რედაქტირებაეს ტრადიცია მზის დაბნელების დროს ტარდება . მზის ამოსვლამდე თხრიან საკმარისად ღრმა ორმოებს. რამდენიმე საათის განმავლობაში ბავშვები იქ იმყოფებიან. შეზღუდული უნარის მქონე ბავშვების ორმოში განთავსების დრო მერყეობს ერთიდან 6 საათამდე. ბევრ მშობელს სწამს, რომ შეზღუდული უნარი ბავშვებში გამოწვეულია მზის დაბნელების უარყოფითი ეფექტით. გაშიშვლებულ ბავშვებს ტალახში იმიტომ მარხავენ, რომ რელიგიური წარმოდგენებით ტალახი ითვლება წმინდად. ბევრი მშობელი აცხადებს, რომ ამ ტრადიციას ძალიან მნიშვნელოვანი შედეგები აქვს, იმდენად მნიშვნელოვანიც კი, რომ ბავშვები იკურნებიან.
რაც შეეხება კანის დაავადებების მკურნალობის მეთოდს (Made Snana) დაბალი ფენისთვის, ეს ხდება შემდეგნაირად: მიწაზე შლიან ბანანის ხის ფოთლებს და ზედ წვებიან.
1979 წელს „Made Snana“ აიკრძალა, მაგრამ ამან ბევრი ადამიანის პროტესტი გამოიწვია და შესაბამისად ტრადიცია აღდგა.
ადამიანის და ცხოველის ქორწინება
რედაქტირებაინდოეთის ზოგიერთ ნაწილში მიჩნეულია , რომ მოჩვენებებს შეუძლიათ ჩასახლდნენ კონკრეტულ ადამიანში, განსაკუთრებით კი იმ გოგოებში, რომლებსაც დაბადებისთანავე უკვე აქვთ კბილი და აგრეთვე მათში, რომლებიც არიან შეუხედავნი და აქვთ სახის გარკვეული ფიზიკური დეფორმაცია, ნაკლი. მიიჩნევა, რომ მოჩვენებები სწორედ ასეთ ინდივიდებს იპყრობენ. ერთადერთი გზა, რის შედეგადაც მოჩვენება გამოიდევნება ადამიანის სხეულიდან, არის ცხოველებთან დაქორწინება. კონკრეტულად კი თხასთან ან ძაღლთან.
ქორწილის ცერემონია სტანდარტულად იმართება, ცეკვებით, ალკოჰოლითა და სხვადასხვა რიტუალით.
პატარძალი ცერემონიის შემდეგ თავისუფლდება ყოველგვარი შეზღუდვებისგან და შეუძლია მამაკაცთან დაქორწინება.
ბაყაყების ქორწინება
რედაქტირებამაისი და ივნისი ინდოეთში ყველაზე ცხელი თვეებია, როდესაც ტემპერატურა 40-დან 45 გრადუსამდე მერყეობს. ამ დროს ხალხს ყველაზე მეტად ესაჭიროება მუსონი, ამინდის გაგრილებისთვის ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ტრადიციაა ბაყაყების ქორწინება. ბაყაყების ყიყინი მათთვის მუსონის მოსვლასა და წვიმასთან ასოცირდება.
ხელოვნება
რედაქტირება
სამხრეთ ინდური მუსიკა, ცეკვა და არქიტექტურა ტანილ ნადუში შუა საუკუნეებიდან იწყებს გავრცელებას სამეფოს ინიციატივით. ეს ის პერიოდია, როდესაც ჩრდილოეთ ინდოეთი მოგულებს ჰქონდათ დაპყრობილი. ტამილისთვის დამახასიათებელი ტაძრები ძალიან მარტივად გამოსარჩევია სხვა კულტურებისაგან. მთავარი განმასხვავებელი ნიშანი სიმაღლეა. ანტიკური არქიტექტურული წესების დაცვით აგებული ქვის ტაძრები ფართო, ერთმანეთში გამავალი დარბაზებისგან შედგება. უხვად გვხვდება სვეტები და ღვთაებათა ქანდაკებები.
თეატრალური დასების დღევანდელი საქმიანობა საკმაოდ დატვირთულ რეჟიმს მოითხოვს. ზოგიერთი პერფორმანსი მთელი ღამის განმავლობაში გრძელდება. ტამილის ტომის წევრები დგამენ ისეთი ცნობილი ნაწარმოებების თავისებურ ვერსიებს, როგორიცაა, მაგალითად, რამაიანა.[38]
ამ ტომში დღეს უხვად შეხვდებით ილუზიონისტებს, ტრანსვესტიტ მოცეკვავეებს, მკითხავებს...
მედიცინა
რედაქტირებასამკურნალოდ სხვადასხვა მეთოდს იყენებენ. მათ შორისაა მედიკამენტებით, მცენარეებით, შელოცვებით, ღვთაებათა ჩარევით მკურნალობა. სხეულს დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ. მიიჩნევენ, რომ კვებისას ბალანსი მთავარია და საკვებს ორ ძირითად კატეგორიად ყოფენ: ცხელი და ცივი. ვეგეტარიანელობა მეტად გავრცელებულია ყველა კასტასა თუ სოციალურ ფენაში. ეს ტომის წევრთა აზრით ორმაგი ზრუნვაა საკუთარ თავზე: ხორცზე - ჯანმრთელობის კუთხით და სულზეც - რელიგიური კუთხით.[1]
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 1.7 Maloney, C. (2009). Culture Summary: Tamil. New Haven, Conn.: Human Relations Area Files. Retrieved from http://ehrafworldcultures.yale.edu/document?id=aw16-000
- ↑ Tamilnadu - Capturing the Spirit of Tamilnadu, Where Innovation Has Always Been a Tradition. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://tamilnadu.com/
- ↑ Aiyappan, A. (n.d.). Tamil Nadu. Retrieved July 06, 2016, from https://www.britannica.com/place/Tamil-Nadu
- ↑ Changing demographics of Tamil Nadu. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.newindianexpress.com/magazine/article298208.ece[მკვდარი ბმული]
- ↑ Demographics TamilNadu growth statistics details figures. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.tamilnadustat.com/demographics/7/stats.aspx
- ↑ 6.0 6.1 Language Profiles. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://lmp.ucla.edu/Profile.aspx?menu=004
- ↑ Etymology: Creation of Tamil Words over the Millennia. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.tamiltribune.com/10/0701.html
- ↑ A brief History of Tamil People (by Prof. A. Velupillai). (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://tamilelibrary.org/teli/tamil.html
- ↑ History of the Tamil Diaspora. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://murugan.org/research/sivasupramaniam.htm
- ↑ History of World: Tamil Nadu History. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://historyinworld.blogspot.com/2011/07/tamil-nadu-history.html
- ↑ The living culture of the Tamils - Tamil Nadu. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://tamilnation.co/culture/ramakrishnan.htm
- ↑ B. (2010). Economy of Tamil Nadu: Economy of Ancient Tamil Country. General Books.
- ↑ Sivathamby, K. (n.d.). Studies in Ancient Tamil Society: Economic, Society, and State Formation (First ed.). Retrieved from https://www.scribd.com/doc/198973242/Sivathamby-Studies-in-Ancient-Tamil-Society-Economic-Society-And-State-Formation.
- ↑ 14.0 14.1 Haswell, M. R., & Clark, C. (1967). Economics Of Development In Village India. International Library Of Sociology And Social Reconstruction. London: Routledge & Kegan Paul ; Humanities Press. Retrieved from http://ehrafworldcultures.yale.edu/document?id=aw16-007
- ↑ Sivertsen, D. (1963). When Caste Barriers Fall: A Study Of Social And Economic Change In A South Indian Village. Copenhagen: Universitetsforlaget ; Humanities Press. Retrieved from http://ehrafworldcultures.yale.edu/document?id=aw16-002
- ↑ The Hindu Business Line : Top three States a socio-economic comparison. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.thehindubusinessline.com/2004/10/20/stories/2004102000101100.htm
- ↑ Economy of Tamil Nadu. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://statisticstimes.com/economy/economy-of-tamil-nadu.php
- ↑ Tamil Nadu Government Portal. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.tn.gov.in/department/2
- ↑ Farmers in Tamil Nadu Benefit from Better Information, Tools and Technology. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://csisa.org/farmers-in-tamil-nadu-benefit-from-better-information-tools-and-technology/
- ↑ Agriculture TamilNadu growth statistics details figures. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.tamilnadustat.com/agriculture/2/stats.aspx
- ↑ Tamil Nadu government to set up 10 rural business hubs. (2009). Retrieved July 06, 2016, from http://www.thehindu.com/todays-paper/tp-national/tp-tamilnadu/tamil-nadu-government-to-set-up-10-rural-business-hubs/article265153.ece
- ↑ Tamil Nadu govt wants to be the next startup hub in India. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.businessinsider.in/Tamil-Nadu-govt-wants-to-be-the-next-startup-hub-in-India/articleshow/49907276.cms?from=mdr
- ↑ Tamil Nadu allows unions in information technology sector. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.business-standard.com/article/economy-policy/tamil-nadu-allows-unions-in-information-technology-sector-116060900052_1.html
- ↑ Tamil Nadu receives highest number of domestic & foreign tourists in 2014. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.travelbizmonitor.com/Top-Stories/tamil-nadu-receives-highest-number-of-domestic--foreign-tourists-in-2014-27889
- ↑ Tamil Nadu Records Highest Tourist Footfalls in 2014. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.newindianexpress.com/states/tamil_nadu/Tamil-Nadu-Records-Highest-Tourist-Footfalls-in-2014/2015/07/15/article2920894.ece
- ↑ Tamil Wedding. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.culturalindia.net/weddings/regional-weddings/tamil-wedding.html
- ↑ Daniel, S. B. (1991). Marriage In Tamil Culture: The Problem Of Conflicting “Models.” Powers Of Tamil Women. Syracuse, N.Y.: Maxwell School of Citizenship and Public Affairs, Syracuse University. Retrieved from http://ehrafworldcultures.yale.edu/document?id=aw16-054
- ↑ Patel, A. (2014). A Golden Affair! 10 Things You Have To Know About Tamil Weddings. Retrieved July 06, 2016, from http://www.huffingtonpost.ca/2014/05/22/tamil-wedding_n_5373715.html
- ↑ Wadley, S. S. (1991). Paradoxical Powers Of Tamil Women. Powers Of Tamil Women. Syracuse, Ny: Maxwell School of Citizenship and Public Affairs, Syracuse University. Retrieved from http://ehrafworldcultures.yale.edu/document?id=aw16-055
- ↑ Reynolds, H. B. (1991). Auspicious Married Woman. Powers Of Tamil Women. Syracuse, N.Y.: Maxwell School of Citizenship and Public Affairs, Syracuse University. Retrieved from http://ehrafworldcultures.yale.edu/document?id=aw16-053
- ↑ Béteille, A. (1965). Caste, class, and power: Changing patterns of stratification in a Tanjore village. Berkeley: University of California Press.
- ↑ Thomas, P. J., & Ramakrishnan, K. C. (1940). Some South Indian villages: A resurvey. Madras: University of Madras.
- ↑ TAMIL RELIGIONS. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.encyclopedia.com/article-1G2-3424503037/tamil-religions.html
- ↑ Sinha, K. (1979). Karttikeya in Indian Art and Literature. New Delhi, India: Sundeep Prakashan.
- ↑ 10 facts about the mystic Aghori Sadhus of India. (2013). Retrieved July 06, 2016, from http://dbuster.com/myth/10-facts-grisly-mystic-aghori-sadhus-india/
- ↑ Pongal Festival. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.pongalfestival.org/pongal-festival.html
- ↑ Puthandu in Tamil Nadu. (n.d.). Retrieved July 06, 2016, from http://www.baisakhifestival.com/puthandu-in-tamil-nadu.html
- ↑ Coomaraswamy, A. K., & Wroth, W. (2007). Figures of speech or figures of thought?: The traditional view of art. Bloomington, IN: World Wisdom.