ოთარ გაბელია
ოთარ გაბელია (დ. 24 მარტი, 1953, ზუგდიდი, საქართველოს სსრ) — ქართველი და საბჭოთა ფეხბურთელი, მეკარე. სათამაშო კარიერის დასრულების შემდეგ — ფეხბურთის მწვრთნელი. სხვადასხვა დროს იცავდა ზუგდიდის „დინამოს“, სოხუმის „დინამოს“, ქუთაისის „ტორპედოს“, თბილისის „დინამოსა“ და საბჭოთა კავშირის ეროვნული ნაკრების ღირსებას. საბჭოთა კავშირის ჩემპიონი (1978), ვიცე-ჩემპიონი (1977)[2] და ბრინჯაოს პრიზიორი (1981), საბჭოთა კავშირის თასის მფლობელი (1979) და ფინალისტი (1980), ევროპის თასების მფლობელთა თასის (1981) მფლობელი თბილისის „დინამოს“ შემადგენლობაში. საბჭოთა კავშირის სპორტის დამსახურებული ოსტატი (1981).[3] ღირსების ორდენის კავალერი.
პირადი მონაცემები | |||
---|---|---|---|
სრული სახელი | ოთარ ამბროსის ძე გაბელია[1] | ||
დაბადების თარიღი | 24 მარტი, 1953 | ||
დაბადების ადგილი |
ზუგდიდი, საქართველოს სსრ, სსრ კავშირი | ||
სიმაღლე | 177 სმ | ||
სათამაშო პოზიცია | მეკარე | ||
ახალგაზრდული კარიერა | |||
1967–1970 | დინამო ზუგდიდი | ||
პროფესიონალური კარიერა* | |||
წლები | გუნდი | მატჩი | (გოლი) |
1970–1971 | დინამო ზუგდიდი | ||
1972–1973 | დინამო სოხუმი | ||
1974–1976 | ტორპედო ქუთაისი | 109 | (0) |
1977–1982 | დინამო თბილისი | 129 | (0) |
1983–1984 | ტორპედო ქუთაისი | 29 | (0) |
1985–1990 | დინამო თბილისი | 142 | (0) |
ეროვნული ნაკრები | |||
1979–1980 | სსრ კავშირი | 2 | (0) |
სამწვრთნელო კარიერა | |||
1990–1992 | ოდიში ზუგდიდი | ||
1992–1993 | ალაზანი გურჯაანი | ||
1993–1995 | დურუჯი ყვარელი | ||
1995–1996 | ალგეთი მარნეული | ||
1997–1999 | თსუ თბილისი | ||
2001–2002 | მერანი-91 თბილისი | ||
2002–2004 | მერანი თბილისი | ||
2004–2007 | ტორპედო ქუთაისი | ||
2009–2012 | საქართველო 21 წლ. | ||
2016 | ზუგდიდი | ||
* პროფესიონალურ კლუბებში გამოსვლა და გოლები მხოლოდ ეროვნული ლიგებისთვის იანგარიშება |
კარიერა
რედაქტირებასაკლუბო კარიერა
რედაქტირებაფეხბურთის თამაში დაიწყო 1963 წელს ზუგდიდში მწვრთნელ ვ. ბუკიასთან. თამაშობდა ზუდგიდის „დინამოსა“ (1970–1971) და სოხუმის „დინამოს“ რიგებში (1972–1973). 1974–1976 წლებში იცავდა ქუთაისის „ტორპედოს“ ღირსებას, რომლის შემადგენლობაში პირველი ლიგის საკავშირო ჩემპიონატების 109 შეხვედრაში მიიღო მონაწილეობა. 1977 წლიდან თბილისის „დინამოს“ რიგებშია. ძირითად შემადგენლობაში დებიუტი ჰქონდა იმავე წლის 22 მაისს. 1983 წლის სეზონს ქუთაისის „ტორპედოში“ ატარებს. 1985 წლიდან კი კვლავ თბილისის „დინამოს“ ღირსებას იცავს. საფეხბურთო კარიერას 1989 წელს, ამავე კლუბში ასრულებს.
ოთარ გაბელიამ თბილისის „დინამოს“ შემადგენლობაში უმაღლესი ლიგის საკავშირო ჩემპიონატების 271 მატჩი ჩაატარა. ევროპული საერთაშორისო საფეხბურთო ტურნირების ფარგლებში „დინამოს“ ღირსება 32 შეხვედრაში დაიცვა, აქედან 17 — თასების მფლობელთა თასის, 11 — უეფა-ს თასის და 4 — ევროპის ჩემპიონთა თასის გათამაშებაში.
სანაკრებო კარიერა
რედაქტირება1979 წლის 21 ნოემბერს საერთაშორისო ამხანაგური მატჩი ითამაშა საბჭოთა კავშირის ეროვნული ნაკრების შემადგენლობაში გფრ-ს ნაკრების წინააღმდეგ.[4]
მიღწევები
რედაქტირებასაკლუბო
რედაქტირება- თასის მფლობელი: 1981
სანაკრებო
რედაქტირება- ვიცე-ჩემპიონი: 1979[10]
ინდივიდუალური
რედაქტირება- საბჭოთა კავშირის საუკეთესო მეკარე: 1979[11]
- ლევ იაშინის კლუბის წევრი
ფაქტები
რედაქტირება1979 წლიდან ოთარ გაბელია თბილისის „დინამოს“ ძირითადი მეკარე გახდა და საკლუბო კარიერაში ეს სეზონი მისთვის ერთ-ერთ ყველაზე გამორჩეულ სეზონად ითვლება.[12]
1979 წლის 11 აგვისტოს გაბელიამ საბჭოთა კავშირის თასის ფინალში მოსკოვის „დინამოს“ წინააღმდეგ, მატჩისშემდგომი პენალტების სერიაში სამი 11-მეტრიანი მოიგერია, როდესაც ჯერ მახოვიკოვის, შემდეგ პეტრუშინის და ბოლოს გაზაევის დარტყმული ბურთები აიღო, რითაც თბილისელებს კლუბის ისტორიაში მეორედ მოუპოვა საპატიო ჯილდო.[13]
1979 წელს დაასახელეს საბჭოთა კავშირის საუკეთესო მეკარედ.[14][კომ. 1][15]
იმავე წელს დასახელებული იყო საბჭოთა კავშირის წლის 33 საუკეთესო ფეხბურთელის სიაში.[16][17][კომ. 2]
2011 წლის 17 მაისს საქართველოს სპორტისა და ახალგაზრდობის საქმეთა სამინისტროს გადაწყვეტილებით, თბილისის „დინამოს“ მიერ თასების მფლობელთა თასის მოპოვების 30 წლის იუბილესთან დაკავშირებით 1981 წლის თბილისის „დინამოს“ სრულ შემადგენლობასა და სამწვრთნელო შტაბთან ერთად — ოთარ გაბელიას საქართველოს სპორტის რაინდის წოდება მიენიჭა.[18]
საყოველთაოდ აღიარებულია ყველა დროის ერთ-ერთ საუკეთესო ქართველ მეკარედ.[14][15]
ლიტერატურა
რედაქტირება- აკოფოვი, გ.; კაკაბაძე, დ., გზა თასისაკენ : ცნობარი, თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა, 1981. — გვ. 3, 17. 117 გვ.
- აკოფოვი, გ.; კაკაბაძე, მ., ფეხბურთი—78 : ცნობარი, თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა, 1978. — გვ. 18. 87 გვ.
- აკოფოვი, გ.; კაკაბაძე, მ., ფეხბურთი—80 : ცნობარი, თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა, 1980. — გვ. 24, 104. 127 გვ.
- აკოფოვი, გ.; კაკაბაძე, მ., ფეხბურთი—81 : ცნობარი, თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა, 1981. — გვ. 19, 72. 119 გვ.
- აკოფოვი, გ.; კაკაბაძე, მ., ფეხბურთი—82 : ცნობარი, თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა, 1982. — გვ. 18, 81. 159 გვ.
- აკოფოვი, გ.; ენუქიძე, ჯ., ფეხბურთი—86 : ცნობარი, თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა, 1986. — გვ. 19, 69. 127 გვ.
- აკოფოვი, გ.; ენუქიძე, ჯ., ფეხბურთი—87 : ცნობარი, თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა, 1987. — გვ. 21, 87. 168 გვ.
- აკოფოვი, გ.; ენუქიძე, ჯ., ფეხბურთი—89 : ცნობარი, თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა, 1989. — გვ. 25–26. 158 გვ.
- ბერიშვილი, ელგუჯა, ქართული სპორტის ოქროს წიგნი, თბ.: პალიტრა L, 2013. — გვ. 199. 371 გვ.
- მოსაშვილი, მინდია., მარადიული დღესასწაული, თბ.: ხელოვნება, 1982. — გვ. 117–159. 210 გვ.
- ფანჯიკიძე, გურამ, დინამო, დინამო, დინამო!, თბ.: საბჭ. საქართველო, 1981. — გვ. 50, 56. 64 გვ.
ბიბლიოგრაფია
რედაქტირება- აკოფოვი, გ.; კაკაბაძე, მ. (1979) ფეხბურთი—79 : (ცნობარი). თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა.
- აკოფოვი, გ.; კაკაბაძე, მ. (1983). ფეხბურთი—83 : (ცნობარი). თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა.
- აკოფოვი, გ.; კაკაბაძე, დ. (1984). ფეხბურთი—84 : (ცნობარი). თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა.
- აკოფოვი, გ.; ენუქიძე, ჯ. (1985). ფეხბურთი—85 : (ცნობარი). თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა.
- აკოფოვი, გარუნ (1976). ასე ნანატრი გამარჯვება. თბილისი: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა.
- აკოფოვი, გარუნ; კაკაბაძე, მიხეილ (1979). მეორედ — ოლიმპზე. თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა.
- გორგოძე, გიორგი (2003). დღესასწაულის წადილი. თბ.: რეინგოლდ და კომპანია.
- გორელოვი, იან (1979). „დინამო“—78 (ფოტოალბომი). თბ.: საქ. კპ ცკ-ის გამ-ბა.
- თედორაძე, ზურაბ (1999). თბილისის „დინამო“ ციფრებში, 1936–1989. თბ.: სტამბა–96.
- თედორაძე, ზ. (2002). თბ. „დინამო“ : ციფრები, ფაქტები, კომენტარები, 1936–1989. თბ..
- მოსაშვილი, მინდია (1979). N 1 ფეხბურთელი : რამაზ შენგელია. თბ.: ხელოვნება.
- მოსაშვილი, მინდია (1979). თბ. „დინამო“ 1978 წლის სსრკ ჩემპიონი. თბ.: ხელოვნება.
პერიოდიკა
რედაქტირება- გზა ოქროს მედლებისკენ // „ლელო“, 14 ნოემბერი, 1978, № 222 (6277), გვ. 2–3.
- მებურიშვილი, ტაგუ, „გაისმის მთად და ბარად მათი დიდების ექო“... // „ლელო“, 11 ნოემბერი, 1978, № 220 (6275), გვ. 2–3.
- დიდი ფეხბურთის პრიზები // „ლელო“, 28 ნოემბერი, 1979, № 227 (6538), გვ. 3.
- ჭეიშვილი, თ., ავტოგრაფი // „ლელო“, 5 ივლისი, 1981, № 129 (6940), გვ. 4.
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება- ოთარ გაბელია — საქართველოს ოლიმპიელთა კლუბი
- ოთარ გაბელია — სარბიელი
თემატური საიტები |
---|
AFS · Dinamo-Tbilisi.ru · FCDinamo.ge · FootballPlayers.ru · FootballDatabase.eu · FootballFacts.ru · National Football Teams.com · Rusteam.Permian.ru · Sport-Express.ru · Transfermarkt · КЛИСФ |
ლექსიკონები და ენციკლოპედიები |
---|
უნივერსალური ენციკლოპედიური ლექსიკონი · საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი · ბიოგრაფიული ლექსიკონი |
ფოტო |
---|
ციფრული ფოტომატიანე „ივერიელი“ · ქართული სპორტი |
ვიდეო |
---|
ვიზიტი ვეტერანთან · Offside · Dinamo Tbilisi – Liverpool FC · Hamburger SV – Dinamo Tbilisi |
კომენტარები
რედაქტირება- ↑ ციტატა: „...საბჭოთა კავშირის საუკეთესო მეკარის წოდება მხოლოდ ორმა ქართველმა მოიპოვა: 1962 წელს სერგო კოტრიკაძემ, 17 წლის შემდეგ კი ოთარ გაბელიამ.“ დაარქივებულია ორიგინალიდან.
- ↑ საბჭოთა კავშირის წლის 33 საუკეთესო ფეხბურთელის სიის შედგენა ხდებოდა საბჭოთა კავშირის საფეხბურთო ჩემპიონატის სეზონის შედეგების მიხედვით 1926 წლიდან არარეგულარულად, ხოლო 1948 წლიდან — ყოველწლიურად (1954 წლის გარდა). თავდაპირველად საუკეთესოებს ავლენდნენ გაზეთები „კრასნი სპორტი“ («Красный спорт»), ხოლო შემდეგ ჟურნალი „ფიზკულტურა და სპორტი“ («Физкультура и спорт»). 1933 წლიდან საუკეთესოთა სიის დამტკიცება ხდებოდა საბჭოთა კავშირის სახალხო კომისართა საბჭოსთან არსებული ფიზიკური კულტურის უმაღლესი საბჭოს, 1938 წლიდან — საბჭოთა კავშირის ფეხბურთის სექციის, ხოლო 1959 წლიდან — საბჭოთა კავშირის ფეხბურთის ფედერაციის მიერ. 1930 წლიდან სია წარმოადგენდა ფეხბურთელთა სამ სიმბოლურ შემადგენლობას იმ მოთამაშეთაგან, რომელთაც მიღწეული სეზონური მაჩვენებლებიდან გამომდინარე აკუთვნებდნენ შესაბამის ნომერს (№ 1, № 2 და № 3). 1928 წელს სიაში შეიყვანეს 44 ფეხბურთელი, ხოლო 1938 წელს — ქვეყნის 55 საუკეთესო მოთამაშე. საბჭოთა ფეხბურთის მთელი ისტორიის მანძილზე 33 საუკეთესო ფეხბურთელის სიაში სულ 616 ფეხბურთელი იყო წარმოდგენილი.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ დაჯილდოება // „ლელო“, 11 სექტემბერი, 1979, № 174, გვ. 1.
- ↑ აკოფოვი, გ.; კაკაბაძე, მ., 1978, გვ. 18
- ↑ ფანჯიკიძე, გ., 1981, გვ. 56
- ↑ USSR 1–3 West Germany / 21.11.1979 // 11v11.com
- ↑ თასი „შახტიორმა“ მოიგო // „ლელო“, 10.08.1980, № 155, გვ. 1.
- ↑ „შახტიორი“ დონეცკი 2–1 „დინამო“ თბილისი // fc-dynamo.ru
- ↑ Shakhtyor Donetsk 2–1 Dinamo Tbilisi // Soviet Union Cup 1980
- ↑ Сбылось и не сбылось // "Футбол-Хоккей", 17.08.1980
- ↑ Кубковые вершины "Шахтера". Год 1980-й // terrikon.com
- ↑ Сборная Москвы 2–1 Сборная Грузии / Финал
- ↑ ოთარ გაბელია. საქართველოს ყველა დროის ნაკრები // goal.ge
- ↑ ტუხაშვილი, გია. დიდი მეკარის იუბილე // lelo.ge
- ↑ «Динамо» Москва 0–0 (4–5) «Динамо» Тбилиси / 11.08.1979
- ↑ 14.0 14.1 კარიერა ფრაზებში: ოთარ გაბელია // ლაშა გოდუაძე
- ↑ 15.0 15.1 ყველა დროის ტოპ 20 ქართველი ფეხბურთელი
- ↑ 33 лучших футболистов сезона в СССР // ru.unionpedia.org
- ↑ საბჭოთა კავშირის წლის 33 საუკეთესო ფეხბურთელის სია
- ↑ თბილისის დინამოელებს სპორტის რაინდის წოდება მიენიჭათ