მოედანი (ლანჩხუთის მუნიციპალიტეტი)
მოედანი — სოფელი გურიის მხარის ლანჩხუთის მუნიციპალიტეტში, ჩოჩხათის თემში (სოფლები: გულიანი, კოკათი, მოედანი, შრომისუბანი, ჩოჩხათი, ხორეთი, ჯიხანჯირი). მდებარეობს მდინარე სუფსის ნაპირას, ზღვის დონიდან 10 მ, ლანჩხუთიდან 28 კმ., სუფსიდან (უახლოესი რკინიგზის სადგური) 7 კმ., შრომისუბნიდან (უახლოესი სკოლა) 1,5 კმ. სოფელში მდებარეობს ორკარის კანიონი.
| სოფელი | |
|---|---|
|
მოედანი | |
 | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | გურიის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | ლანჩხუთის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | ჩოჩხათი |
| კოორდინატები | 42°00′34″ ჩ. გ. 41°52′50″ ა. გ. / 42.00944° ჩ. გ. 41.88056° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 10 მ |
| მოსახლეობა |
 351[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 100 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)   | |
ისტორია
რედაქტირებაკათოლიკე მისიონერებს სოფლის ტერიტორიაზე ძველად ხეხილის ბაღები ჰქონდათ გაშენებული. აქ იმართებოდა რელიგიური დღესასწაული - „ღვთისმშობლობა“ და ბაზრობა. ამ ადგილს მოედანს უწოდებდნენ, შემდეგ სახელწოდება აქ გაშენებულ სოფელსაც შერჩა. საბჭოთა პერიოდში სოფელში განვითარებული იყო მეჩაიეობა, მესიმინდეობა, მეციტრუსეობა, მეხილეობა.
მოედნის ეკლესია
რედაქტირებასოფლის ცენტრში დგას ღვთისმშობლის სახელობის ეკლესია. ეკლესია გეგმით ჯვარ-გუმბათოვანია და აქვს სამი მრგვალი აბსიდი აღმოსავლეთ მხარეს და ოთხი თავისუფლად მდგომი გუმბათქვეშა ბურჯი. მკვლევარების ვარაუდით ის X-XI საუკუნეებს უნდა მიეკუთვნებოდეს.
ეკლესია დაანგრიეს 1921 წელს. ამჟამად გუმბათი და სამივე აბსიდის კონქი ჩამონგრეულია. შესასვლელებიდან მთლიანად შემორჩენილია მხოლოდ სამხრეთი კარის ქვის ზღურბლი, წირთხლები, ბალავარი და აგურის ტიმპანი. ეკლესიას არც პერანგი შემორჩენია. კედლის წყობა გაშიშვლებულია და ჩანს სამშენებლო მასალა: რიყის ქვა, აგური და გათლილი რუხი ქვა ღია ნაცრისფერ სამშენებლო ხსნარზე. ჩრდილოეთი და დასავლეთი შემოსასვლელების ღიობათა თავდაპირველი მოხაზულობა თითქმის მთლიანად დარღვეულია. აგურით ნაგები თაღები გააჩნია მხოლოდ სამხრეთ და ჩრდილოეთ კარებს. ეკლესიის კედლებში გაჭრილია რვა თაღოვანი სარკმელი, რომელთა უმეტესობას შემორჩა მარტივი მოჩარჩოება. შენობის სამხრეთ-დასავლეთ და ჩრდილო-დასავლეთ შიგა კუთხეებში შემონახულია აგურით ნაგები კვადრატული კვეთის პილასტრები. რიყის ქვით ნაშენი კედლები მიწის ზედაპირიდან დაახლოებით 2 მ. ზემოთ გარედანაც და შიგნიდანაც შებურულია სუროს ხშირი საფარით, რის გამოც ძნელი გასარჩევია კედლების ზედა მოხაზულობა და სარკმელთა განლაგება. ხვიარა მცენარისგან კედლების გაწმენდის ყოველი ცდა კი ქვის ზედაპირის ჩამოფშვნას იწვევს.
მოსახლეობა
რედაქტირება| აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
|---|---|---|---|
| 2002 | 439 | ||
| 2014 | 351 |
ლიტერატურა
რედაქტირება- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 64.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 26 ივლისი 2016.