იანეთი (სამტრედიის მუნიციპალიტეტი)

სოფელი საქართველოში, სამტრედიის მუნიციპალიტეტში.
სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ იანეთი (მრავალმნიშვნელოვანი).

იანეთისოფელი საქართველოში, იმერეთის მხარის სამტრედიის მუნიციპალიტეტში (თემის ცენტრი). მდებარეობს იმერეთის დაბლობზე, მდინარე გუბისწყლის მარჯვენა ნაპირზე. ზღვის დონიდან 30 მეტრი, სამტრედიიდან 7 კილომეტრი. სოფელში მოქმედებს წმინდა გიორგის სახელობის ეკლესია. სოფელში არის რკინიგზის სადგური, კომპიუტერული ცენტრი, ბენზინ- და გაზგასამართი სადგურები. სოფელში მდინარე გუბისწყალზე გამოვლენილია ქვიშა-ხრეშის საბადო.

სოფელი
იანეთი
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე იმერეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი სამტრედიის მუნიციპალიტეტი
თემი იანეთი
კოორდინატები 42°11′30″ ჩ. გ. 42°25′40″ ა. გ. / 42.19167° ჩ. გ. 42.42778° ა. გ. / 42.19167; 42.42778
პირველი ხსენება XVI საუკუნე
ცენტრის სიმაღლე 30
ოფიციალური ენა ქართული ენა
მოსახლეობა 2016[1] კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 99,2 %
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995
იანეთი (სამტრედიის მუნიციპალიტეტი) — საქართველო
იანეთი (სამტრედიის მუნიციპალიტეტი)
იანეთი (სამტრედიის მუნიციპალიტეტი) — იმერეთის მხარე
იანეთი (სამტრედიის მუნიციპალიტეტი)
იანეთი (სამტრედიის მუნიციპალიტეტი) — სამტრედიის მუნიციპალიტეტი
იანეთი (სამტრედიის მუნიციპალიტეტი)

ისტორია რედაქტირება

წყაროებში პირველად მოხსენიებულია XVI საუკუნეში. 1900-იან წლებში სოფელში მოქმედებდა აბრეშუმის საქსოვი მანუფაქტურა. აღდგომიდან მერვე დღეს სოფელში აღინიშნებოდა დღესასწაული „სტეფიანეობა.“[2] 1926 წლისთვის მისი მოსახლეობა შეადგენდა 2308 ადამიანს, ხოლო ფართობი 23,8 კმ²-ს.[3] საბჭოთა პერიოდში განვითარებული იყო მესიმინდეობა, მეჩაიეობა, მეცხოველეობა, მებოსტნეობა.

განათლება რედაქტირება

იანეთში პირველი სკოლა 1900 წელს გაიხსნა, იგი ერთკლასიანი იყო და მდებარეობდა რკინიგზის ბაქანთან ახლოს. იგი ჯერ ორკლასიან, მოგვიანებით კი ოთხკლასიან სკოლად გადაკეთდა. იანეთში საშუალო სკოლა გაიხსნა 1936 წელს. 2007 წელს იანეთის №1 საჯარო სკოლას შეუერთდა იანეთის №2 საბაზო სკოლა. სოფელში არის ბაგა-ბაღი.

დემოგრაფია რედაქტირება

აღწერის წელი მოსახლეობა
1926 2308
2002[4] 2341  
2014 2016  

სოფლის მოსახლეობის ნაწილს შეადგენენ რეპატრირებული მუსლიმი მესხები.

ლიტერატურა რედაქტირება

  • დვალაშვილი გ., გოგიშვილი მ., სამტრედიის მუნიციპალიტეტი, თბ., 2019, გვ., 95-98

სქოლიო რედაქტირება

  1. მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
  2. ჟურნალი „მოგზაური“ N8/9 გვ. 853, 1901 წ.
  3. ქუთაისის მაზრის ადმინისტრაციული რუკა[მკვდარი ბმული] საქართველოს ეროვნული არქივი
  4. საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II