ენისელისოფელი საქართველოში, ყვარლის მუნიციპალიტეტში (ადმინისტრაციული ერთეული ენისელი).

სოფელი
ენისელი

სოფელი ენისელი
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე კახეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი ყვარლის მუნიციპალიტეტი
თემი ენისელი
კოორდინატები 42°00′06″ ჩ. გ. 45°40′10″ ა. გ. / 42.00167° ჩ. გ. 45.66944° ა. გ. / 42.00167; 45.66944
ცენტრის სიმაღლე 440
ოფიციალური ენა ქართული ენა
მოსახლეობა 1424[1] კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 99,6 %
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995
ენისელი — საქართველო
ენისელი
ენისელი — კახეთის მხარე
ენისელი
ენისელი — ყვარლის მუნიციპალიტეტი
ენისელი

მდებარეობს მდ. ინწობის (ალაზნის მარცხენა შენაკადი) მარცხენა ნაპირას, თელავი–ყვარლის საავტომობილო გზაზე, ზღვის დონიდან 440 მ-ზე, ყვარლიდან ჩრდილო-დასავლეთით, 19 კმ-ის დაშორებით.

ისტორიულად ელისენიც სახელწოდებითაც იყო ცნობილი. 1328 წელს ალექსანდრემ მცხეთის სვეტიცხოველს განუახლა ენისელში მოსახლე „ურია“ და სომეხი ვაჭრების შეწირულება. 1577 წელს ენისელთ მოურავი იყო დავით ჯორჯაძე. 1580 წელს სოფელში მოსახლე სააბრეშუმე გლეხები იესემ სიაოშ სააკაძეს უბოძა. შემდგომ საუკუნეებშიც ენისელი სამეფო-სახასო სოფელი იყო. იგი იხსენიება ვახუშტი ბატონიშვილთან.

1767 წლის საბუთით ერეკლე II-მ ენისელის მოურავ დავითს უწყალობა სვიმონიშვილის მამული გვერდისძირში. 1796 წლის წყალობის წიგნით იულონ ბატონიშვილმა შიო სიდამონიძეს უბოძა მიწა, რომელსაც საზღვრავს ენისელის მოურავის ზვარი. 1801 და 1804 წლების აღწერით ენისელი გრემის გვერდით იხსენიება, XIX საუკუნეში შედიოდა თელავის მაზრის ყვარლის უბანში.

ენისელსა და მის მიდამოებში არაერთი არქეოლოგიური და ხუროთმოძღვრული ძეგლია. მათ შორისაა ნასოფლარ შიხიანის აღდგომის ეკლესიის კომპლექსი, ენისელის პირველი და მესამე, ყველაწმინდის, იოანე ნათლისმცემლის, კვირაცხოვლის და კოპალეს ეკლესიები, გრძელი გუბეების და ენისელის სამაროვნები.

დემოგრაფია

რედაქტირება

2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 1 424 ადამიანი.

აღწერის წელი მოსახლეობა კაცი ქალი
2002[2] 1 862 902 960
2014[1]   1 424 742 682

ლიტერატურა

რედაქტირება
  • გვასალია ჯ., ზაქარაია პ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 3, თბ., 2014. — გვ. ?.
  1. 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
  2. საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II