მარტიო (ლათ. Laccaria laccata) — საჭმელი სოკოს სახეობა ჰიდნანგიუმისებრთა ოჯახისა, რომელიც გავრცელებულია ჩრდილოეთ ნახევარსფეროს ზომიერ სარტყლებში. იზრდება ნესტიან ნიადაგზე წიწვოვან და ფოთლოვან ტყეებში, ზაფხულ შემოდგომით.

მარტიო

მეცნიერული კლასიფიკაცია
სამეფო:  სოკოები
განყოფილება:  ბაზიდიუმიანი სოკოები
კლასი:  აგარიკომიცეტები
რიგი:  ფირფიტოვანნი
ოჯახი:  ჰიდნანგიუმისებრნი
გვარი:  Laccaria
სახეობა:  მარტიო
ლათინური სახელი
Laccaria laccata, (Scop.) Cooke

სოკო პირველად აღწერა ავსტრიელმა ბუნებისმეტყველმა ჯოვანი ანტონიო სკოპოლიმ 1772 წელს როგორც Agaricus laccatus.[1] მიმდინარე ბინომიალური სახელწოდება მიანიჭა ინგლისელმა ბოტანიკოსმა და მიკოლოგმა მორდეკაი კუბიტ კუკმა 1884 წელს.

სამეცნიერო სინონიმები

  • Agaricus janthinus Batsch (1783)
  • Agaricus amethysteus Bull. (1785)
  • Omphalia rosella (Batsch) Gray (1821)
  • Clitocybe laccata (Scop.) P.Kumm. (1871)
  • Collybia laccata Quél. (1888)
  • Laccaria affinis (Singer) Bon (1983)

აღწერა რედაქტირება

ქუდის დიამეტრი 6 სმ-მდე აღწევს. თავდაპირველად ამობურცულია, შემდეგ — გაშლილი, შუაში ჩაღრმავებული, ტიტველი ან წვრილბოჭკოვანი ზედაპირით, მოწითალო-ვარდისფერი ან მოყვითალო-წითური, გაშრობისას უფერულდება.

ჰიმენოფორი ფირფიტოვანი, ფირფიტები სქელი, განიერი, მეჩხერი, ფეხთან შეზრდილი ან სუსტად დაღმავალი მასზე, ხორცისფერი თეთრი ნაფიფქით.

ფეხის სიგრძე — 3-10 სმ, სისქე — 0,2-1 სმ, თანაბარია, მოგრეხილი, ბოჭკოვანი ზედაპირით, ძირში თეთრფიფქოვანია, ქუდისფერი.

რბილობი — ქუდისფერი.

სპორები — სფეროსებრი, ხორკლიანი ზედაპირით, 8-11 მკმ.

მსგავსი სახეობები რედაქტირება

გავრცელება და ეკოლოგია რედაქტირება

გავრცელებულია ჩრდილოეთ ნახევარსფეროს ზომიერ სარტყლებში. იზრდება ნესტიან ნიადაგზე წიწვოვან და ფოთლოვან ტყეებში. მიკორიზას ქმნის ფიჭვთან, წიფელთან, არყთან და სხვ.

სეზონი — ზაფხულიდან შემოდგომამდე.

გალერეა რედაქტირება

ლიტერატურა რედაქტირება

  • ნახუცრიშვილი ივ., საქართველოს სოკოები / რედ. და თანაავტ. არჩ. ღიბრაძე, თბ.: „ბუნება პრინტი“ და საქართველოს ბუნების შენარჩუნების ცენტრი, 2006. — გვ. 91, ISBN 99940-856-1-1.

რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება

სქოლიო რედაქტირება

  1. Scopoli, Giovanni Antonio (1772). Flora Carniolica, 2, გვ. 444.