ვაკე (კასპის მუნიციპალიტეტი)
ვაკე — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში (შიდა ქართლის მხარე), კასპის მუნიციპალიტეტში (ქვემო ჭალის ადმინისტრაციული ერთეული).
| სოფელი | |
|---|---|
|
ვაკე | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | შიდა ქართლის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | კასპის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | ქვემო ჭალა |
| კოორდინატები | 42°01′28″ ჩ. გ. 44°24′15″ ა. გ. / 42.02444° ჩ. გ. 44.40417° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 960 მ |
| მოსახლეობა | 86[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა |
ოსები 67,4 % ქართველები 32,6 % (2002) |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)    | |
მდებარეობს ხარულის ქედის სამხრეთ დაბოლოებაზე. მდინარე ლეხურის (მტკვრის მარცხენა შენაკადი) ხეობაში, ზღვის დონიდან 960 მეტრზე. კასპიდან დაშორებულია 14 კილომეტრით.
სოფელი შესაძლოა იყო ის „ვაკე“, სადაც XIV-XV საუკუნეების ქსნის ერისთავთა საგვარეულო მატიანის მიხედვით, 1342 წელს მეფის ძე დავითი ცხრაზმელებისა და არაგველების შერიგებას ცდილობდა. თანამედროვე ვაკე მდებარეობს რუსეთს ფედერაციის მიერ ოკუპირებული ახალგორის მუნიციპალიტეტის (ყოფ. სამხრეთ ოსეთის აო) სიახლოვეს.[2]
დემოგრაფია
რედაქტირება2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 86 ადამიანი.
| აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
|---|---|---|---|
| 2002[3] | 116 | 58 | 58 |
| 2014[1] |  86 |
46 | 40 |
ლიტერატურა
რედაქტირება- ვაკე // ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 274.
- ვაკე // ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 3, თბ., 2014. — გვ. ?.
- კახაძე კ., საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 5, თბ., 1990. — გვ. 158.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ საოკუპაციო ხაზთან მცხოვრები მოსახლეობის საჭიროებები (კასპის მუნიციპალიტეტის სოფლები: ვაკე, ზადიანთკარი, სარიბარი) — „დემოკრატიის კვლევის ინსტიტუტი“, 30 იანვარი 2020.
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II