ნარუჯა

დაბა საქართველოში, ოზურგეთის მუნიციპალიტეტში

ნარუჯადაბა საქართველოში, გურიის მხარის ოზურგეთის მუნიციპალიტეტში. მდებარეობს მდინარეების ჩოლოქისა და ნატანების შუამდინარეთში, ქალაქ ოზურგეთიდან სამხრეთ-დასავლეთით, 10 კმ დაშორებით, ლაითურის აღმოსავლეთით. ნარუჯაში არის საჯარო სკოლა[4] და საბავშვო ბაღი. დაბაში გაშენებულია ლურჯი მოცვის პლანტაციები. დაბა დაყოფილია რაიონებად. ნარუჯაში მოქმედებს ერთი მეჩეთი და ერთი მულიმური სამლოცველო.

დაბა
ნარუჯა

საცხოვრებელი სახლი ნარუჯაში
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე გურიის მხარე
მუნიციპალიტეტი ოზურგეთის მუნიციპალიტეტი
კოორდინატები 41°54′25″ ჩ. გ. 41°57′15″ ა. გ. / 41.90694° ჩ. გ. 41.95417° ა. გ. / 41.90694; 41.95417
დაარსდა 1949
ამჟამინდელი სტატუსი 1986
ფართობი 12 კმ²
ოფიციალური ენა ქართული ენა
მოსახლეობა 2148[1] კაცი (2014)
სიმჭიდროვე 179 კაცი/კმ²
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 93,1 %
სომხები 4,7 %
აზერბაიჯანელები 0,8 %
რუსები 0,4 %
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995 496[2]
საფოსტო ინდექსი 3500[3]
ნარუჯა — საქართველო
ნარუჯა
ნარუჯა — გურიის მხარე
ნარუჯა

ისტორია რედაქტირება

ტოპონიმი ნარუჯა (ნავრუჯა) უკავშირდება რკინის ხანაში აქ რკინის წარმოებას.[5] ნარუჯის ახლოს, ანასეულში აღმოჩენილია ნამოსახლარი, სადაც დადასტურებულია რკინის გამოდნობა.

1890 წლის მონაცემებით ნარუჯა-იაკობის ტერიტორიაზე მოიპოვებოდა ბიტუმიანი ქვიშა და გუდრონი.[6] ნარუჯის დასახლება გაჩნდა 1929-30 წლებში. 1949 წლის ბოლოს დასახლება გამოეყო ლაითურს და ჩამოყალიბდა ცალკე მეურნეობად, რომელიც ფლობდა 230 ჰექტარ ჩაის პლანტაციას. 1966 წელს დაიდგა რუსთაველის ძეგლი. 1980-იანი წლების დასაწყისში ჩაის უკვე 550 ჰა ეკავა. 1986 წელს ნარუჯამ უკვე დაბის სტატუსი მიიღო.

მოსახლეობა რედაქტირება

აღწერის წელი მოსახლეობა კაცი ქალი
1989 2219 1081 1138
2002   2195
2014   2148 1062 1086
2021[7]   1514

გალერეა რედაქტირება

ლიტერატურა რედაქტირება

  • ლ. სიმონიშვილი, ნარუჯა — დღევანდელი, აღორძინებული // ლენინის დროშა N99, გვ. 2 — 1979 წ.

რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება

სქოლიო რედაქტირება

  1. მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 26 ივლისი 2016.
  2. საქართველოს სატელეფონო კოდები — „სილქნეტი“. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2016-03-06. ციტირების თარიღი: 2011-08-14.
  3. საქართველოს საფოსტო ინდექსები — „საქართველოს ფოსტა“
  4. საგანმანათლებლო დაწესებულებების კატალოგი
  5. „საქართველოს არქეოლოგია“ / რედ: აფაქიძე ა., თბილისი: თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის გამომცემლობა, 1959. — გვ. 251.
  6. Кавказский календарь на 1891 год: 1890 გვ. 261
  7. Cities and towns of Georgia pop-stat.mashke.org