რიფსიმე სიმონიანი
რიფსიმე სიმონიანი (სომხ. Հռիփսիմե Սիմոնյան; დ. 2 იანვარი, 1916, ყარსი — გ. 28 სექტემბერი, 1998, ერევანი) — სომეხი მხატვარი და მოქანდაკე, რომელმაც ფასდაუდებელი წვლილი შეიტანა დეკორატიული ხელოვნების და კერამიკის განვითარებაში; სომხეთის სახალხო არტისტი (1974).
| რიფსიმე სიმონიანი | |
|---|---|
| Հռիփսիմե Սիմոնյան | |
 სომხური მარკა | |
| დაიბადა | 2 იანვარი, 1916 |
| დაბადების ადგილი | ყარსი |
| გარდაიცვალა | 28 სექტემბერი, 1998 (82 წლის) |
| გარდაცვალების ადგილი | ერევანი, სომხეთი |
| ეროვნება | სომეხი |
| მიმდინარეობა | ქანდაკება |
| ჟანრი | ქანდაკება |
ბიოგრაფია რედაქტირება
რიფსიმე სიმონიანი დაიბადა 1916 წლის 2 იანვარს, ყარსში. 1945 წელს, დაამთავრა თბილისის სამხატვრო აკადემია, სკულპტურის და კერამიკის სპეციალობით. 1956 წლიდან, იგი ერევნის სახელმწიფო ხელოვნებისა და თეატრის ინსტიტუტის კერამიკის განყოფილების ხელმძღვანელი იყო. 1977 წელს, სიმონიანი პროფესორის ხარისხით დაჯილდოვდა. 1945 წელს, მან სომეხ მხატვართა ასოციაციაში დეკორატიულ-გამოყენებითი ხელოვნების განყოფილება ჩამოაყალიბა, რომელსაც 1975 წლამდე ხელმძღვანელობდა. მისი შემოქმედებითი განვითარება დაიწყო ფაიფურის და თიხის მინიატურებიდან თიხის ქანდაკებებამდე, რომლებიც ამჟამად ერევნის და მოსკოვის საჯარო და მუნიციპალურ შენობებთან, ქუჩებსა და პარკებში იკავებს ადგილს[1].
რიფსიმე სიმონიანი სომხური დეკორატიულ-გამოყენებითი ხელოვნების დამფუძნებელია. მის ნამუშევრებში, კერამიკის ფორმა და შეფერილობა, ორნამენტების მახასიათებლები და გამოსახულებები, რომლებიც მათ საფუძველს ქმნიან, სომხეთის გამომხატველია. საკუთარ შემოქმედებაში, რიფსიმე სიმონიანი ასევე უშუალოდ ეხებოდა სომხურ ლიტერატურას: ეროვნული მითები და ლეგენდები, საიათნოვას და ოვანეს თუმანიანის პოეზია, ავეტიქ ისააკიანის დახვეწილი და მრავალფეროვანი ტექსტები.
სიმონიანი საკუთარ ნამუშევრებს მხატვრობაში ცნობილ მოღვაწეებს და არამ ხაჩატურიანის, კონსტანტინ სარაჯევის, ავეტიქ ისააკიანის, სტეფან ზორიანის, ზენაიდა პალის, რუბენ პარონიანის და სხვათა ქანდაკებებს უკავშირებდა.
ჯილდოები რედაქტირება
რესპუბლიკურ, ფედერალურ და საერთაშორისო გამოფენებში მონაწილეობით, მან მოიპოვა რამდენიმე დიპლომი (ჟენევა — 1965; იტალია — 1969, 1971, 1972; ვილნიუსი — 1971; ვალარისი — 1970, 1972, 1978, 1980) და 1962 წელს, პრაღაში, ვერცხლის მედლით დაჯილდოვდა.
ოჯახი რედაქტირება
- მეუღლე – რუბენ პარონიანი (ქირურგი);
- ვაჟი – არცვინ გრიგორიანი (არქიტექტორი)[2].
გალერეა რედაქტირება
-
![„არმენუჰი“, შეყვარებულების პარკი, ერევანი, სომხეთი[3]](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0e/%D4%B1%D6%80%D5%B4%D5%A5%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%B0%D5%AB.jpg/99px-%D4%B1%D6%80%D5%B4%D5%A5%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%B0%D5%AB.jpg)
-
„დედობა“, ერევანი, ნორ-ნორქის რაიონი -
„მეგობრები“, გიუმრი
![„არმენუჰი“, შეყვარებულების პარკი, ერევანი, სომხეთი[3]](/wiki/%E1%83%A4%E1%83%90%E1%83%98%E1%83%9A%E1%83%98:%D4%B1%D6%80%D5%B4%D5%A5%D5%B6%D5%B8%D6%82%D5%B0%D5%AB.jpg)
.JPG)
სქოლიო რედაქტირება
- ↑ Who is who. Armenians. Biographical encyclopedia, volume 2, Yerevan, 2007.
- ↑ Ион Деген. Панегирик Александру Малинскому
- ↑ The first statue in Lovers park
