ოზაანი
სოფელი საქართველოში
ოზაანი[3][4] — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში, კახეთის მხარის დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტში.[1] თემის ცენტრი (სოფელი: თავწყარო). მდებარეობს გომბორის ქედის სამხრეთ-აღმოსავლეთ კალთაზე, ზღვის დონიდან 420 მეტრზე. დედოფლისწყაროდან დაშორებულია 18 კილომეტრით.
| სოფელი | |
|---|---|
|
ოზაანი | |
 ჯაბა ლაბაძის ფოტო | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | კახეთის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | დედოფლისწყაროს მუნიციპალიტეტი |
| თემი | ოზაანი |
| კოორდინატები | 41°32′59″ ჩ. გ. 45°59′54″ ა. გ. / 41.54972° ჩ. გ. 45.99833° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 420 მ |
| ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
| მოსახლეობა | 833[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა |
ქართველები 94,8 % აზერბაიჯანელები 4,9 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
| საფოსტო ინდექსი | 1607[2] |
.svg)    | |
დემოგრაფია
რედაქტირება2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 833 ადამიანი.
| აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
|---|---|---|---|
| 2002[5] | 1104 | 546 | 558 |
| 2014[1] |  833 |
403 | 430 |
ღირსშესანიშნაობები
რედაქტირებასოფლის ტერიტორიაზე მდებარეობს არაერთი არქიტექტურული და არქეოლოგიური ძეგლი[6]:
- ოზაანის ამაღლების ტაძარი — არქიტექტურული ძეგლი;
- ოზაანის ნამოსახლარი — არქეოლოგიური ძეგლი
- ოზაანის სამების ეკლესია — არქიტექტურული ძეგლი;
- ოზაანის უსანეთის ნაეკლესიარი — არქიტექტურული ძეგლი;
- ოზაანის ყველაწმინდის ეკლესია — არქიტექტურული ძეგლი;
- ოზაანის ყველაწმინდის მცირე ეკლესია — არქიტექტურული ძეგლი;
- ოზაანის წმინდა სტეფანეს ეკლესია — არქიტექტურული ძეგლი;
- ოზაანის ჭრელი საყდარი — არქიტექტურული ძეგლი;
- ოზაანის მონეტების განძი — არქეოლოგიური ძეგლი.
ლიტერატურა
რედაქტირება- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 504.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ საქართველოს ფოსტა — 1805.
- ↑ საქართველოს სსრ გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 1987. — გვ. 129.
- ↑ საქართველოს გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 2009. — გვ. 77.
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II
- ↑ საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 1-I, თბ., 2013. — გვ. 294.