მათხოჯი
მათხოჯი — სოფელი საქართველოში, იმერეთის მხარის ხონის მუნიციპალიტეტში, თემის ცენტრი (სოფლები: ლეფილიე, სუხჩა, ხიდი). მდებარეობს იმერეთის დაბლობზე, მდინარე ცხენისწყლის მარცხენა ნაპირას. ხონი-მარტვილის სახელმწიფოებრივი მნიშვნელობის საავტომობილო გზაზე. ზღვის დონიდან 170 მეტრი, ხონიდან 7 კილომეტრი. სოფელში არის საჯარო სკოლა.[2] სოფლის მიდამოებშია ჭირკარის მღვიმე.
სოფელი | |
---|---|
მათხოჯი | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | იმერეთის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | ხონის მუნიციპალიტეტი |
თემი | მათხოჯი |
კოორდინატები | 42°23′11″ ჩ. გ. 42°26′26″ ა. გ. / 42.38639° ჩ. გ. 42.44056° ა. გ. |
პირველი ხსენება | XVI საუკუნე |
ცენტრის სიმაღლე | 170 მ |
ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
მოსახლეობა | 1389[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 99,9 % |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
სატელეფონო კოდი | +995 |
დემოგრაფია
რედაქტირება2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 1389 ადამიანი.
აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
---|---|---|---|
2002[3] | 1943 | 918 | 1025 |
2014[1] | 1389 | 687 | 702 |
ისტორია
რედაქტირებასოფელი ისტორიულ წყაროებში პირველად მოხსენიებულია XVI საუკუნის I ნახევარში. სოფლის მახლობლად 1789 წელს გაიმართა მათხოჯის ბრძოლა. მათხოჯში შემორჩენილია ადრეფეოდალური ხანის ორი ციხის ნანგრევები. ერთი ციხესიმაგრიდან მხოლოდ საძირკველია დარჩენილი, მეორე, ოთხკუთხა კოშკითა და გალავნით, შედარებით უკეთაა შემონახული. XIX საუკუნეში მათხოჯში იდგა შუაფეოდალური ხანის ეკლესია. ერთი ცნობით, იგი 1209 წელს იყო აგებული.
სოფელში აგრეთვე დგას წმინდა ბასილის გუმბათოვანი ეკლესია, რომლის დასავლეთ ფასადზე ჩასმულ ფილაზე ამოკვეთილია მხედრული დამწერლობით შესრულებული სამშენებლო წარწერა. მასში მოცემულია ეკლესიის აგების თარიღი (1864 წელი) და მოხსენიებულნი არიან ეკლესიის მაშენებელი მღვდლები — იოანე მელაძე და გიორგი ჩიმაკაძე. სოფელში არის ასევე წმინდა ნინოს დედათა მონასტერი (1874–1915), რომლის კედლებში ჩატანებულია XIII საუკუნის ეკლესიის ჩუქურთმებიანი ქვები.
ცნობილი ადამიანები
რედაქტირებასოფელში დაიბადა ენათმეცნიერი შოთა ძიძიგური და სამსონ ფირცხალავა.
ლიტერატურა
რედაქტირება- ბოჭორაძე გ., იმერეთი, თბ., 1995;
- ფაილოძე ა.,„სოფელ მათხოჯის სიძველენი“, // ჟურ. ძეგლის მეგობარი, №. [83] თბილისი: საბჭოთა საქართველო, 1989 წელი. — გვ. 88
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 357.
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ სსიპ საგანმანათლებლო და სამეცნიერო ინფრასტრუქტურის განვითარების სააგენტო[მკვდარი ბმული]
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II