თვალივი
თვალივი — სოფელი საქართველოში, მცხეთა-მთიანეთის მხარის დუშეთის მუნიციპალიტეტში. ჟინვალის სადაბო თემი.[1] მდებარეობს მდინარე ფშავის არაგვის მარცხენა მხარეს, მწვერვალ გორმაღლის დასავლეთ კალთაზე, ზღვის დონიდან 900 მ სიმაღლეზე. ქალაქ დუშეთიდან დაშორებულია 22 კილომეტრით.
| სოფელი | |
|---|---|
|
თვალივი | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | მცხეთა-მთიანეთის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | დუშეთის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | ჟინვალი |
| კოორდინატები | 42°11′58″ ჩ. გ. 44°50′49″ ა. გ. / 42.19944° ჩ. გ. 44.84694° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 900 მ |
| მოსახლეობა | 59[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 96,6 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
.svg)    | |
დემოგრაფია
რედაქტირება2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 59 ადამიანი.[1]
| აღწერის წელი | მოსახლეობა |
|---|---|
| 2002 | 80[2] |
| 2014 | 59 
|
ისტორიული ძეგლები
რედაქტირებასოფლის სამხრეთ-აღმოსავლეთით, მდინარე არაგვის მარცხენა ნაპირის ტყიან ზეგანზე, შემონახულია ხუროთმოძღვრული კომპლექსი, რომლის მთავარი ნაგებობაა წმინდა გიორგის ეკლესია. იგი ხარჭაშნელ ეპისკოპოსთა მთავარი ტაძარი ყოფილა (ეპარქია მოიცავდა ერწო-თიანეთს და ფშავ-ხევსურეთს). ხარჭაშნელი ეპისკოპოსი ისტორიულ წყაროებში პირველად XIII საუკუნეში იხსენიება, კათედრამ არსებობა შეწყვიტა XVIII საუკუნის მეორე ნახევარში). დარბაზული ეკლესიის უძველესი სამშენებლო ფენა ადრინდელ შუა საუკუნეებს მიეკუთვნება, XV საუკუნეში გადაუკეთებიათ და განუახლებიათ. ტაძარი ნაგებია კლდის დაუმუშავებელი ქვითა და შირიმის გათლილი კვადრებით.
აღმოსავლეთით ნახევარწრიული, შვერილი აფსიდი აქვს. XV საუკუნეში, გადაკეთების დროს, ამოუქოლავთ სამხრეთი კარი, ხოლო დასავლეთი კარის წინ მიუშენებიათ შესასვლელი სამრეკლოთი. შესასვლელის თავზე ჩასმულია ქვიშაქვის დიდი ქვა ასომთავრული წარწერით, რომელიც პალეოგრაფიულად XV საუკუნით თარიღდება. ამავე პერიოდს მიეკუთვნება ინტერიერში, საკურთხევლის წინ, აღმართული აგურის კანკელი, რომლის არქიტრავის ფრესკაზე გამოსახულია 15 წმინდანი. ეკლესიას გარს არტყია გეგმით წვრილი გალავანი, რომლის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში ოთხსართულიანი შესასვლელი კოშკია ჩაშენებული. გალავნის შიგნით შემორჩენილია სხვადასხვა დანიშნულების ნაგებობათა და მომცრო დარბაზული ეკლესიის ნანგრევები.
ლიტერატურა
რედაქტირება- წერეთელი კ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 672.
- ბარნაველი თ. (შემდგ.), კახეთის ისტორიული ძეგლების წარწერები, თბ., 1961.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 6 სექტემბერი 2016.
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-09-19. ციტირების თარიღი: 2012-07-05.