ზემო მაკვანეთი

ზემო მაკვანეთი
სოფელი
	ზემო მაკვანეთი;
ქვეყანა	საქართველო
მხარე	გურიის მხარე
მუნიციპალიტეტი	ოზურგეთის მუნიციპალიტეტი
თემი	მაკვანეთი
კოორდინატები	41°53′40″ ჩ. გ. 42°02′20″ ა. გ. / 41.89444° ჩ. გ. 42.03889° ა. გ.
ადრეული სახელები	მაკვანეთი
ცენტრის სიმაღლე	140 მ
მოსახლეობა	684 კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა	ქართველები 99,6 %
სასაათო სარტყელი	UTC+4
სატელეფონო კოდი	+995

ზემო მაკვანეთი — სოფელი საქართველოში, გურიის მხარის ოზურგეთის მუნიციპალიტეტში, მაკვანეთის თემში (სოფლები: გოგიეთი, ზემო მაკვანეთი, ქვემო მაკვანეთი). მდებარეობს მდინარე აგიდაყვის მარჯვნივ, ზღვის დონიდან 140 მეტრზე. ქვემო მაკვანეთიდან 0,5 კმ., ოზურგეთიდან 5 კმ. სოფელში მოიპოვება კაოლინი, კაოლინის ფენის სიმძლავრე 0,4-დან 11 მეტრამდეა.

ისტორია

გვიან ფეოდალურ ხანაში წარმოადგენდა ნაკაშიძეების სამფლობელოს. აქვე ცხოვრობდა ნაკაშიძეების ერთი შტო, რომელსაც XVII-XVIII საუკუნეების მიჯნაზე მაკვანეთში სასახლე ჰქონდა მოწყობილი. მამუკა ნაკაშიძე მოხსენიებული იყო სოფელში მდგარი მთავარანგელოზის ეკლესიის მთავარანგელოზის ვერცხლის ხატის ქვემო არშიაზე. აღნიშნული წარწერა XVIII საუკუნის დასაწყისს მიეკუთვნება.^[2]^[3] ნაკაშიძეების სახელი დღემდე აქვს შემორჩენილი ერთ-ერთ გორაკს.

მთავარანგელოზის ხის ტაძარი, მთა გორმაღალზე იდგა და ქვის გალავანი ჰქონდა. 1828 წლისთვის მის სამრევლოში 58 კომლი შედიოდა.^[4] ამჟამად ნაკაშიძეების ნამოსახლარზე სოფლის სასაფლაოა.

მოსახლეობა

აღწერის წელი	მოსახლეობა	კაცი	ქალი
2002	842
2014	684	331	353

ლიტერატურა

ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 509.

სქოლიო

↑ მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 26 ივლისი 2016.
↑ სოსელია ო., ნარკვევები ფეოდალური ხანის დასავლეთ საქართველოს სოციალურ-პოლიტიკური ისტორიიდან, ტ. II, თბილისი: მეცნიერება, 1981. — გვ. 165.
↑ თაყაიშვილი ე., არხეოლოგიური მოგზაურობანი და შენიშვნანი, ტფილისი: „წიგნების გამომცემელ ქართველთ ამხანაგობა“, 1907. — გვ. 31.
↑ ქართველიშვილი თ., გურიის საეპისკოპოსოები, თბილისი: „არტანუჯი“, 2006. — გვ. 72, ISBN 99940-11-89-8.

[აღწერა_2014-1] მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 26 ივლისი 2016.

[2] სოსელია ო., ნარკვევები ფეოდალური ხანის დასავლეთ საქართველოს სოციალურ-პოლიტიკური ისტორიიდან, ტ. II, თბილისი: მეცნიერება, 1981. — გვ. 165.

[3] თაყაიშვილი ე., არხეოლოგიური მოგზაურობანი და შენიშვნანი, ტფილისი: „წიგნების გამომცემელ ქართველთ ამხანაგობა“, 1907. — გვ. 31.

[4] ქართველიშვილი თ., გურიის საეპისკოპოსოები, თბილისი: „არტანუჯი“, 2006. — გვ. 72, ISBN 99940-11-89-8.

[1]

[2]

[3]

[4]