ზაქათკარი
ზაქათკარი — სოფელი საქართველოში (მცხეთა-მთიანეთის მხარე), დუშეთის მუნიციპალიტეტში (ქვეშეთის ადმინისტრაციული ერთეული).[1]
სოფელი | |
---|---|
ზაქათკარი | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | მცხეთა-მთიანეთის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | დუშეთის მუნიციპალიტეტი |
თემი | ქვეშეთი |
კოორდინატები | 42°26′24″ ჩ. გ. 44°31′20″ ა. გ. / 42.44000° ჩ. გ. 44.52222° ა. გ. |
ცენტრის სიმაღლე | 1650 მ |
მოსახლეობა | 57[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 100 % |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
მდებარეობს მდ. მთიულეთის არაგვის ხეობაში, კაიშაურის პლატოზე (დიდველზე), ზღვის დონიდან 1650 მ-ის სიმაღლეზე. ქალაქ დუშეთიდან დაშორებულია 70 კილომეტრით.
ისტორია
რედაქტირებასოფლის სახელწოდება იქ მცხოვრებ ზაქაიძეთა გვარიდან მომდინარეობს. ზაქაიძე ყოფილა ხადის ერთ-ერთი ციხისთავი. ხადის ციხისთავები იხსენიებიან XIV საუკუნის ძეგლში — „ძეგლის დადებაში მეფეთ მეფისა გიორგის მიერ“. სოფელი ზაქათკარი იხსენიება არაგვის საერისთავოს 1781 წლის აღწერაში.
ზაქათკარის მიდამოებში შემორჩენილია ფეოდალური ხანის ციხესიმაგრის კომპლექსი, რომელსაც „ციხისთავიანთს“ უწოდებენ. სოფლის განაპირას, გალავნით შემოზღუდულ სასაფლაოს ტერიტორიაზე, დგას შუა საუკუნეების პატარა სამლოცველო, სამრეკლო და უზარმაზარი ლოდებით ნაშენი ზურგიანი კოშკის ნანგრევები. სოფლის მახლობლად, მთის თხემზე დგას განვითარებული შუა საუკუნეების ჯაღმიანთ ეკლესია.
დემოგრაფია
რედაქტირება2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 57 ადამიანი.
აღწერის წელი | მოსახლეობა | მამაკაცი | ქალი |
---|---|---|---|
1926[2] | 104 | 56 | 48 |
2002[3] | 81 | 43 | 38 |
2014[1] | 57 | 30 | 27 |
ლიტერატურა
რედაქტირება- ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 3, თბ., 2014.
- საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 2, თბ., 2008. — გვ. 248-249.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 6 სექტემბერი 2016.
- ↑ ს. მაკალათია, „მთიულეთი“, ტფ., 1930, გვ. 11
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-09-19. ციტირების თარიღი: 2012-07-05.