ზარიძეები (თიანეთის მუნიციპალიტეტი)

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ ზარიძეები (მრავალმნიშვნელოვანი).

ზარიძეები (ყოფილი ჩიტაურთკარი) — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში (მცხეთა-მთიანეთის მხარე), თიანეთის მუნიციპალიტეტში, ადმინისტრაციული ერთეულის ცენტრი (სოფლები: ზარიძეები, ბუჭყინტა, ვერხველი, იარაჯულები, ლახატო, ზემო შარახევი, ზენამხარი, ივლიანთგორი, საკრეჭიო, ქვემო შარახევი, ხოფცა ჯიჯეთი).[1]

სოფელი
ზარიძეები

ზარიძეების ეკლესია
ქვეყანა საქართველოს დროშა საქართველო
მხარე მცხეთა-მთიანეთის მხარე
მუნიციპალიტეტი თიანეთის მუნიციპალიტეტი
თემი ზარიძეები
კოორდინატები 42°08′12″ ჩ. გ. 44°53′49″ ა. გ. / 42.13667° ჩ. გ. 44.89694° ა. გ. / 42.13667; 44.89694
ადრეული სახელები ჩიტაურთკარი
ცენტრის სიმაღლე 1170
მოსახლეობა 298[1] კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა ქართველები 100 %
სასაათო სარტყელი UTC+4
სატელეფონო კოდი +995
ზარიძეები (თიანეთის მუნიციპალიტეტი) — საქართველო
ზარიძეები (თიანეთის მუნიციპალიტეტი)
ზარიძეები (თიანეთის მუნიციპალიტეტი) — მცხეთა-მთიანეთის მხარე
ზარიძეები (თიანეთის მუნიციპალიტეტი)
ზარიძეები (თიანეთის მუნიციპალიტეტი) — თიანეთის მუნიციპალიტეტი
ზარიძეები (თიანეთის მუნიციპალიტეტი)

მდებარეობს ქართლის ქედის აღმოსავლეთ კალთაზე, მდ. ვერხველის (ივრის აუზი) ნაპირას, ზღვის დონიდან 1170 მ-ზე, თიანეთიდან 7 კმ-ის დაშორებით.

ზარიძეების მიდამოებში აღმოჩენილია VI–VII საუკუნეების სამაროვანი. თანამედროვე სოფელი XVIII საუკუნეში დასახლებულია ხევსურეთიდან წამოსული ხორნაულებით, რომელთა განშტოებები თიანეთის მხარეში ზარიძეების, ჩიტაურების და სხვა გვარებით იყვნენ ცნობილი. სოფელში მდებარეობდა მათი სალოცავი — „ჩიტაურთ ხატი“. აქვე არაგვის ხეობის მთისწინეთიდან გადმოტანილი იყო ბოდავის წმინდა გიორგის ნიშე.

საბჭოთა პერიოდამდე სოფელს ჩიტაურთკარი ერქვა, შემდეგ ეწოდა ზარიძეები. სოფლის ცენტრში შემორჩენილია XVIII საუკუნის დარბაზული ეკლესია, მის ჩრდილო-დასავლეთით, ტყეში — სეროდანის კოშკის ნანგრევები.

დემოგრაფია

რედაქტირება

2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 298 ადამიანი.[1]

აღწერის წელი მოსახლეობა კაცი ქალი
2002 439[2]
2014 298   150 148

ლიტერატურა

რედაქტირება
  • ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 3, თბ., 2014. — გვ. 315.
  • საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 2. თბილისი, 2004. — გვ. 381.
  • თოფჩიშვილი რ., აღმოსავლეთ საქართველოს მთიელთა მიგრაცია XVII-XX სს., თბ., 1984. — გვ. 18-19.
  1. 1.0 1.1 1.2 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 6 სექტემბერი 2016.
  2. საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-09-19. ციტირების თარიღი: 2012-07-05.