ვასილ აბაევი
ვასილ ივანეს ძე აბაევი (ოს. Абайты Иваны фырт Васо; დ. 2 (15) დეკემბერი, 1900, სოფ. კობი, ახლანდელი ყაზბეგის მუნიციპალიტეტი — გ. 18 მარტი, 2001, მოსკოვი) — საბჭოთა ენათმეცნიერი, ლექსიკოგრაფი, ფოლკლორისტი და ეთნოგრაფი. ეროვნებით ოსი. ფილოლოგიურ მეცნიერებათა დოქტორი (1963), პროფესორი (1969), ჩრდილოეთ ოსეთის ასსრ მეცნიერების მოღვაწე (1957).
| ვასილ აბაევი | |
|---|---|
| ოს. Абайты Иваны фырт Васо | |
| დაბ. თარიღი | 2 (15) დეკემბერი, 1900[1] |
| დაბ. ადგილი | კობი, დუშეთის მაზრა, ტფილისის გუბერნია, რუსეთის იმპერია[1] |
| გარდ. თარიღი | 18 მარტი, 2001[2] [3] [4] [1] (100 წლის) |
| გარდ. ადგილი | მოსკოვი[1] |
| მოქალაქეობა |
 რუსეთის იმპერია სსრკ რუსეთი |
| საქმიანობა | ფილოლოგი[4] [1] , ენათმეცნიერი, ირანისტი, local historian, etymologist და უნივერსიტეტის პროფესორი |
| მუშაობის ადგილი | რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის ენათმეცნიერების ინსტიტუტის კავკასიურ ენათა განყოფილება და რუსეთის ეროვნული ბიბლიოთეკა[5] |
| ალმა-მატერი | სანქტ-პეტერბურგის სახელმწიფო უნივერსიტეტი |
| სამეცნიერო ხარისხი | ფილოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორი |
| ჯილდოები | სსრკ-ის სახელმწიფო პრემია, ორდენი „მამულის წინაშე დამსახურებისათვის“ მე-3 ხარისხი[4] , ორდენი „მამულის წინაშე დამსახურებისათვის“ მე-4 ხარისხი[4] , შრომის წითელი დროშის ორდენი[4] , მედალი „კავკასიის დაცვისათვის“, მედალი „1941-1945 წლების დიდ სამამულო ომში გმირული შრომისათვის“, რსფსრ-ის მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე და Q97315446? |
ბიოგრაფია
რედაქტირებადაამთავრა ლენინგრადის უნივერსიტეტი (1925). მუშაობდა მოსკოვში, სსრკ მეცნიერებათა აკადემიის ენათმეცნიერებათა ინსტიტუტში. 1928-1930 მოღვაწეობდა თბილისში, სსრკ მეცნიერებათა აკადადემიის კავკასიის ისტორიისა და არქეოლოგიის ინსტიტუტში, დიდი სამამულო ომის წლებში — სამხრეთ ოსეთისა და ჩრდილოეთ ოსეთის სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტებში. აბაევის მთავარ შრომებს „ნართების ეპოსი“ (1945), „ოსური ენა და ფოლკლორი“ (1949), „ოსური ენის ისტორიულ-ეტიმოლოგიური ლექსიკონი“ (ტ. 1-2, 1958-1973) დიდი მნიშვნელობა აქვს ირანულ ენათა კვლევისათვის, ქართულ-კავკასიური და ირანულ ენათა კონტაქტების შესწავლისათვის, აგრეთვე კავკასიის ხალხთა ეთნოგრაფიის და ფოლკლორის საერთო ელემენტების კვლევის თვალსაზრისით. საყურადღებოა მისი „არმაზის ბილინგვის გარშემო“ (საქართველოს სსრ. მეცნიერებათა აკადემიის მოამბე, 1944, ტ. 5, № 8), „შოთა რუსთაველის პოემის „ვეფხისტყაოსნის“ ფოლკლორული საფუძვლის შესახებ“ (Известия АН СССР, 1966, т. 25 в 4), „პოემა „ვეფხისტყაოსნის“ ირგვლივ“ (თსუ შრომები, 1967, ტ. 118, სერია 6, რუს. ენაზე).
ლიტერატურა
რედაქტირება- Исаев М. И., Славный путь ученого, «Известия Северо-Осетинского научно-исследовательского института», 1960, т. 22, в. 1;
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 1, თბ., 1975. — გვ. 10.
- ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 10.
