გუდამაყრის ქედი
გუდამაყრის ქედი — ქედი საქართველოში, მცხეთა-მთიანეთის მხარის დუშეთის მუნიციპალიტეტში. წარმოადგენს კავკასიონის მთავარი წყალგამყოფი ქედის სამხრეთ შტოქედს. მთავარ ქედს გამოეყოფა მწვერვალი ჩრდილოეთ ჭაუხთან (3842,5) და გრძელდება დაბა ჟინვალამდე. მდინარეების მთიულეთ-გუდამაყრის არაგვისა და ფშავ-ხევსურეთის არაგვის წყალგამყოფი. სიგრძე დაახლოებით 40 კმ. გუდამაყრის ქედზეა მწვერვალები: სამხრეთი ჭაუხი (3688 მ), აღმოსავლეთი ჭაუხი (3644 მ), საჩალისმთა (2910 მ), ლაღისმთა (2601), ლუთხუბი (2787 მ), საფსიტისწვერი (2278 მ), სახარონისმთა (2345 მ), ხმალი (2141 მ) და უღელტეხილები: ფხიტური (2653 მ), უკანტბა (2334 მ) და სხვა.
| გუდამაყრის ქედი | |
|---|---|
| კოორდინატები: 42°23′41″ ჩ. გ. 44°49′55″ ა. გ. / 42.394944° ჩ. გ. 44.832083° ა. გ. | |
| ქვეყანა |  საქართველო
|
| ტერიტორიული ერთეული | დუშეთის მუნიციპალიტეტი |
| უმაღლესი წერტილი | ჩრდილოეთი ჭაუხი |
| სიმაღლე | 3842,5 მ |
| სიგრძე | 40 კმ |
| ამგებელი ქანები | თიხაფიქალი, ქვიშაქვა, ფლიში, კირქვა |
  | |
 | |
 სურათები ვიკისაწყობში
| |
ქედის უკიდურესი ჩრდილოეთი ნაწილი აგებულია შუაიურული თიხაფიქლებითა და ქვიშაქვებით, შუა ნაწილი - ზედაიურული კარბონატული ფლიშით, სამხრეთი - ცარცული კირქვებითა და ქვიშაქვებით. გუდამაყრის ქედის თხემზე სუბალპური და ალპური მდელოებია, კალთებზე - შერეული ფოთლოვანი ტყეები (მუხა, რცხილა, წიფელი და სხვა).
იხილეთ აგრეთვე
რედაქტირებალიტერატურა
რედაქტირება- მარუაშვილი ლ, ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 178.