გორანა (თიანეთის მუნიციპალიტეტი)
გორანა — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში, მცხეთა-მთიანეთის მხარის თიანეთის მუნიციპალიტეტში, სიმონიანთხევის თემში.[1] მდებარეობს ერწოს ქვაბულის ჩრდილო-დასავლეთ კიდეზე, მდინარე აძეძის ზემო აუზში, ზღვის დონიდან 1100 მეტრზე. თიანეთიდან დაშორებულია 28 კილომეტრით.
სოფელი | |
---|---|
გორანა | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | მცხეთა-მთიანეთის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | თიანეთის მუნიციპალიტეტი |
თემი | სიმონიანთხევი |
კოორდინატები | 41°59′32″ ჩ. გ. 44°53′24″ ა. გ. / 41.99222° ჩ. გ. 44.89000° ა. გ. |
ცენტრის სიმაღლე | 1100 მ |
მოსახლეობა | 169[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 100 % |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
სატელეფონო კოდი | +995 |
სოფლის დასავლეთით დგას გვიანდელი შუა საუკუნეების 4 დარბაზული ეკლესია და ამავე პერიოდის პატარა კოშკი.
ისტორია
რედაქტირებაგორანაზე გადიოდა იმ სავაჭრო გზის ერთ-ერთი განშტოება, რომელიც ქართლს აკავშირებდა კავკასიის ალბანეთსა და სომხეთთან. გორანა, XII საუკუნის მიწურულს საბუთის მიხედვით, საეპისკოპოსო სოფელია, რომელსაც საეპისკოპოსოს სასარგებლოდაც მართებს „შედგომა“ (სტუმრისა თუ მოხელის მიღება და გამასპინძლება) — 10 დრამა და 5 კაბიწი (კოდი) ქრთილი. 1447 წელს გიორგი VIII-მ სვეტიცხოვლის სენიორიას განუახლა მამულები და მათი შეუვალობა, მ.შ. იყო გორანაც. 1579 წელს ალექსანდრე II-მ სვეტიცხოველს მისცა მამულების მფლობელობის განახლების წიგნი, რომელშიც მოხსენიებულია გორანაც. 1722 წელს კახეთის მეფე კონსტანტინე II-მ გორანა, სოფელ თოლენჯთან ერთად ერთგულ ყმას — ალიყულიბეგ გარაყანიძეს უბოძა. XIX საუკუნის I ნახევარში გორანაში ხევსურეთიდან გადმოსულან ძმები ჭინჭარაულები: თოთია, იდუკა და ფარეშა, რომლებმაც საფუძველი დაუდეს გვარებს: თოთიაური, იდუკაშვილი, ფარეშიშვილი. სოფლის ძირითადი ადგილის მკვიდრები არიან „კახები“, არიან მთიდან ჩამოსახლებულებიც, უმეტესად გუდამაყრელები.
დემოგრაფია
რედაქტირება2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 169 ადამიანი.
აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
---|---|---|---|
2002[2] | 293 | 135 | 158 |
2014[1] | 169 | 81 | 88 |
ლიტერატურა
რედაქტირება- ჯამბურია ზ., საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 2, თბ., 2008. — გვ. 376.
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, თბ., 1978. — გვ. 221.
- ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 99.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II