ხაზარები
ხაზარები — თურქულენოვანი ნახევრად მომთაბარე ხალხი თავდაპირველად ცენტრალური აზიიდან, რომლებმაც VII საუკუნეში დამოუკიდებელი სახანო შექმნეს ჩრდილოეთ კავკასიაში. აკონტროლებდნენ აბრეშუმის დიდ გზას რომელიც აკავშირებდა ჩინეთს, ცენტრალური აზიასა და კიევის რუსეთს[1][2]. სამი საუკუნის განმავლობაში (650-965) აკონტროლებდნენ ვოლგისა და დონის სანაპიროებს ყირიმის ნახევარკუნძულზე[3]. ისინი დიდი ხნის განმავლობაში მოქცეულნი იყვნენ ბიზანტიის იმპერიასა და ომაიანთა სახალიფოს შორის, მას შემდეგ, რაც დაეხმარნენ ბიზანტიის იმპერიას სასანიანების დამარცხებაში.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b6/Khazar_1.gif/200px-Khazar_1.gif)
ბიზანტიის იმპერიასა და ხაზარებს შორის კავშირი დაახლოებით 900 წელს გაუარესდა, რის შედეგადაც ბიზანტიამ მოუწოდა ალანებს, ხაზარები ყირიმიდან და ჩრდილოეთი კავკასიიდან განედევნათ[4]. ამ ფაქტით ისარგებლა კიევის რუსეთის მმართველმა სვიატოსლავ I-მა, აიღო ხაზარების დედაქალაქი ატილი (965-969) და გაანადგურა ხაზარების სამეფო.
იხილეთ აგრეთვე
რედაქტირებალიტერატურა
რედაქტირება- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 414.
- Noonan, Thomas S. (1999). „European Russia c500-c1050“, The New Cambridge Medieval History: Volume 3, C.900-c.1024. Cambridge University Press, გვ. 485–534. ISBN 978-0-521-36447-8.
- Golden, Peter Benjamin (2011). Central Asia in World History, New Oxford World History. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-979317-4.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ Noonan 1999, p. 493
- ↑ Golden 2011, p. 65
- ↑ Noonan 1999, p. 498
- ↑ Noonan 1999, p. 499,502–3.