სუნა
სუნა (არაბ. سنة) არაბულიდან ნიშნავს გზას. ისლამურ კანონმდებლობაში სუნის ქვეშ იგულსხმება წინასწარმეტყველი მაჰმადის გამოთქმები და ქმედებები, ანუ წინასწარმეტყველის ცხოვრების გზა იმ მომენტიდან როგორც ის გახდა წინასწარმეტყველი. ყურანის შემდეგ სუნა შარიის მეორე წყაროდ ითვლება. სუნიტები და შიიტები თვლიან სუნას ისევე მნიშვნელოვანს როგორც ყურანს.
|
სუნა შარიაში
რედაქტირებასუნის მეორე მნიშვნელობა — ეს არის საქმეები, რომლის გაკეთება სასურველია მაგრამ აუცილებელი არ არის. გადმოცემით ამ ვალდებულებებს ასრულებდა მაჰმადი (მეიბი). სუნა ორი ნაწილისგან შედგება:
- წესები, რომლის დაცვა ყოველთვის აუცილებელი და გატარება მხოლოდ ძალზედ იშვიათად შეიძლება. მაგალითად ნამაზის დილის «სუნა», ნამაზის პირველი და მეორე შუადღის «სუნა», ნამაზის მეორე «სუნა» და ნამაზის ღამის «სუნა».
- წესები, რომლის დაცვა ყველთვის არ არის საჭირო. მაგალითად, საღამოს ლოცვის «სუნა» და ღამის ლოცვის პირველი «სუნა».
სუნა და ყურანი
რედაქტირებაყურანისა და სუნის პრობლემატურ ურთიერთობას დიდი ადგილი უჭირავს რელიგიის ფილოსოფიაში(ულუს ად-დინ). IX – X საუკუნეებში შარია განხილავდა ყველა წერილობითი სიწმინდის გაუქმება გარდა სუნასა და ყურანის.