ბაში (სამტრედიის მუნიციპალიტეტი)
ბაში — სოფელი სამტრედიის მუნიციპალიტეტში (თემის ცენტრი), მდებარეობს იმერეთის დაბლობზე, მდინარე რიონის ნაპირზე. ზღვის დონიდან 40 მეტრი, სამტრედიიდან 21 კილომეტრი, იანეთიდან 12 კმ.
სოფელი | |
---|---|
ბაში | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | იმერეთის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | სამტრედიის მუნიციპალიტეტი |
თემი | ბაში |
კოორდინატები | 42°08′28″ ჩ. გ. 42°29′29″ ა. გ. / 42.14111° ჩ. გ. 42.49139° ა. გ. |
ცენტრის სიმაღლე | 40 მ |
ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
მოსახლეობა | 1250[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა |
ქართველები 99,6 % რუსები 0,3 %[1] |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
სატელეფონო კოდი | +995 |
ისტორია
რედაქტირებაXX საუკუნეში ბაშის თემი მოიცავდა უბნებს: შუა ბაშს (თემის ცენტრი), ზედა ბაშს, ქვედა ბაშს, მეორე ეწერბაშს, პირველ ეწერბაშს. ამჟამად ხუთი დასახლებული პუნქტი გაერთიანდა ერთ სახელწოდებაში და ადმინისტრაციული დაყოფის მიხედვით მოიხსენიება, როგორც სოფელი ბაში.[2]
1926 წლისთვის ბაშის თემის სამი სოფლის მოსახლეობა შეადგენდა 2924 ადამიანს. სოფელში აშენებული იყო სამხედრო აეროდრომი. 1985 წელს ბაშში დაარსდა საბრძოლო დიდების მუზეუმი.[3]
სოფელი მდიდარია ისტორიული ადგილებით. გამორჩეული ადგილებია: ბაშის ტირიფობის სახელობის ეკლესია, ბაშის ამაღლების სახელობის ეკლესია ეწერბაშში, შუა ბაშის უქთამურის ეკლესია, ქვედა ბაშის წიფნარის ეკლესია, ქაშვეთის ამაღლების ეკლესია ეწერბაშში.
დემოგრაფია
რედაქტირებასოფელ ბაშში გავრცელებული გვარებია: ბაშელეიშვილი, აბულაძე, ახვლედიანი, გერაძე, გეგუჩაძე, გველესიანი, გოდუაძე, გოცირიძე, გურგენიძე, დვალიშვილი, აშაკიძე, თადუმაძე, თათეიშვილი, თედორაძე, თვალავაძე, იაშვილი, კაკაბაძე, კალანდაძე, კაშია, კაშმაძე.[4]
2002 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობდა 264 ადამიანი.
აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
---|---|---|---|
2014[1] | 1250 | - | - |
ლიტერატურა
რედაქტირება- დვალაშვილი გ., გოგიშვილი მ., სამტრედიის მუნიციპალიტეტი, თბ., 2019.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ დვალაშვილი & გოგიშვილი, 2019, გვ. 98
- ↑ დვალაშვილი & გოგიშვილი, 2019, გვ. 99
- ↑ დვალაშვილი & გოგიშვილი, 2019, გვ. 101