რუბენ I[1][2] (სომხ. Ռուբեն Ա; დ. 1025[1]/1035 — გ. 1095[1] კორმოგოლოში) — კილიკიის სომეხთა სამეფოს პირველი ლორდი[1], რომელსაც „მთების ლორდს“ უწოდებდნენ. მან გამოაცხადა კილიკიის დამოუკიდებლობა ბიზანტიის იმპერიისგან გამოყოფის შემდეგ და სათავე დაუდო რუბენიანების დინასტიას. კილიკიის სომეხთა სამეფოს რუბენ I 1080[1]/1081/1082 წლიდან 1095[1] წლამდე მართავდა, რუბენიანების დინასტია კი 1219[1] წლამდე.

რუბენ I
Ռուբեն Ա
კილიკიის სომეხთა სამეფო ლორდი
მმართ. დასაწყისი: 1080/1081/1082
მმართ. დასასრული: 1095
მემკვიდრე: კონსტანდინ I
პირადი ცხოვრება
დაბ. თარიღი: 1025/1035
გარდ. თარიღი: 1095
გარდ. ადგილი: კორმოგოლო
დინასტია: რუბენიანები

ფონი რედაქტირება

სომხები ნებაყოფლობით დაემორჩილნენ ბიზანტიის იმპერიას VI საუკუნეში. იმპერატორ მავრიკიოსის (582-602) მმართველობის დასაწყისიდან ისინი იმპერიის შეიარაღებული არმიის მნიშვნელოვან ნაწილს წარმოადგენდნენ[1]. სომხური მოსახლეობის მიგრაცია სამხრეთ-დასავლეთით მაშინ დაიწყო, როცა არაქსის ხეობაში დასახლება სელჩუკებმა დაიწყეს და ვანის ტბა აღარ წარმოადგენდა უსაფრთხო ადგილს მოსახეობისათვის[2]. X საუკუნის შუაში სომხური მოსახლეობის დიდი ნაწილი თავმოყრილი იყო კილიკიის ტერიტორიაზე[1].

სომხეთს ბაგრატუნები განაგებდნენ IX საუკუნიდან 1045 წლამდე, როცა მათი დედაქალაქი ანისი დაეცა[1]. 1045 წელს მეფე გაგიკ II მიიწვიეს კონსტანტინოპოლში, სადაც ის ტყვედ აიყვანეს და იძულებით დაათმობინეს ტახტი კაპადოკიის მიწების სანაცვლოდ[1]. ანისი იმპერატორ კონსტანტინე IX მონომახის დაქვემდებარებაში შევიდა, რომელმაც სომხების გადასახლება დაიწყო კილიკიის მიწაზე[1]. 1079 წელს გაგიკ II ბიზანტიაში მოკლეს, კაისერის მთავარეპისკოპოსის მკვლელობის შემდეგ[2].

სომხების კილიკიის ტერიტორიაზე დასახლებაში მნიშვნელოვანი როლი სელჩუკებმა ითამაშეს[1]. 1071 წელს სულთან ალფ-არსლანმა აღმოსავლეთიდან ბიზანტიელები განდევნა მანასკერტის ბრძოლაში გამარჯვებით, სადაც მათ ტყვედ რომანოზ IV დიოგენე აიყვანეს[1].

კილიკიის სომეხთა სამეფოს შექმნა რედაქტირება

რუბენმა კილიკიის დამოუკიდებლობა ბიზანტიის იმპერიიდან 1080 წელს გამოაცხადა[1]. მეფე გაგიკ II-ს ერთგული შთამომავლობასთან ერთად მან მოახერხა კილიკიის ცენტრალური ნაწილის დაკავება[1], დაიწყო გაბედული და წარმატებული სამხედრო კამპანია ბიზანტიელების წინააღმდეგ, მისი ბრძოლები კი ანდირინის ციხის აღებით დასრულდა, რომელიც რუბენიანების დინასტიის დასაყრდენი სიმაგრე გახდა[1] .

ამავე დროს რუბენი თანამშრომლობდა სომხურ სამთავროსთან, რომელსაც ბერძნები ფილარეტუსს უწოდებდნენ[2]. ფილარეტუსის გავლენა ქალაქ თარსუსიდან მდინარე ევფრატამდე ვრცელდებოდა. რუბენი მათი ვასალი გახდა[2]. მათ ერთობლივად დაიწყეს გაფართოება ჩრდილოეთით და აღმოსავლეთით[1].

1086 წელს მელიქ-შაჰმა ჩრდილოეთ სირიისა და აღმოსავლეთ ანატოლიის დიდი ნაწილი დაიპყრო და იქ ახალი გუბერნატორები დააყენა, რომლებიც სომხურ მოსახლეობას გადასახადს ახდევინებდნენ[1]. ამან კიდევ უფრო გააძლიერა სომეხი მოსახლეობის უკმაყოფილება და მათი კილიკიაში გადასახლება გამოიწვია[1].

1090 წელს რუბენი უკვე მოხუცი იყო, ამიტომ თავისივე სურვილით ძალაუფლება საკუთარ შვილ კონსტანდინ I-ს დაუთმო, რომელმაც იმავე წელს სტრატეგიული მნიშვნელობის ფეკეს ციხე დაიპყრო[1].

რუბენი 60-70[1] წლის ასაკში გარდაიცვალა 1095 წელს. დაკრძალულია კასტალონის მონასტერში.

ცოლი და მემკვიდრე რედაქტირება

რუბენის ცოლის სახელი უცნობია. მისი პირველი შვილი და მისი მემკვიდრე კონსტანდინ I იყო, გარდა ამისა მისი შვილი იყო ტოროს ედესკიც.

ლიტერატურა რედაქტირება

  • Ghazarian, Jacob G: The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1393); RoutledgeCurzon (Taylor & Francis Group), 2000, Abingdon; ISBN 0-7007-1418-9
  • Runciman, Steven: A History of the Crusades – Volume I.: The First Crusade and the Foundation of the Kingdom of Jerusalem; Cambridge University Press, 1988, Cambridge; ISBN 0-521-06161-X

რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება

სქოლიო რედაქტირება

  1. 1.00 1.01 1.02 1.03 1.04 1.05 1.06 1.07 1.08 1.09 1.10 1.11 1.12 1.13 1.14 1.15 1.16 1.17 1.18 1.19 1.20 1.21 Ghazarian, Jacob G.. The Armenian Kingdom in Cilicia during the Crusades: The Integration of Cilician Armenians with the Latins (1080–1093). 
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Runciman, Steven. A History of the Crusades – Volume I.: The First Crusade and the Foundation of the Kingdom of Jerusalem.