როსტომ აბაშიძე

(გადამისამართდა გვერდიდან როსტომ აბაშიძე (სპორტსმენი))
სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ აბაშიძე.

როსტომ ომერის ძე აბაშიძე (დ. 23 თებერვალი, 1935, ბათუმი, საქართველოს სსრ, სსრ კავშირი) — ქართველი და საბჭოთა სპორტსმენი, ბერძნულ-რომაული სტილის მოჭიდავე. საბჭოთა კავშირის სპორტის დამსახურებული ოსტატი (1962).[1][2] საპატიო ნიშნის ორდენისა (1966) და ღირსების ორდენის კავალერი.[1]

როსტომ აბაშიძე
პირადი ინფორმაცია
დაბ. სახელი როსტომ ომერის ძე აბაშიძე
ეროვნება ქართველი
დაბ. თარიღი 23 თებერვალი, 1935 (1935-02-23) (89 წლის)
დაბ. ადგილი ბათუმი, აჭარის ასსრ, საქართველოს სსრ, სსრ კავშირი
სიმაღლე 188 სმ
წონა 97 კგ
სპორტი
ქვეყანა საბჭოთა კავშირის დროშა სსრ კავშირი
საქართველოს დროშა საქართველო
სპორტი ჭიდაობა
სახეობა ბერძნულ-რომაული ჭიდაობა
კლუბი „ბურევესტნიკი“ (თბილისი)
მწვრთნელი აკაკი მიმინოშვილი
გიორგი როსტიაშვილი
პეტრე იორდანიშვილი
ჯილდოები
საპატიო ნიშნის ორდენი  — 02.04.1966 საქართველოს ღირსების ორდენი
სსრკ სპორტის დამსახურებული ოსტატი — 1962
მედლები
მსოფლიო ჩემპიონატი
ოქრო ბუდაპეშტი 1958 -87 კგ
ოქრო ტოლიდო 1962 -97 კგ
ოქრო ჰელსინგბორგი 1963 -97 კგ

ბიოგრაფია

რედაქტირება

დაიბადა 1935 წლის 23 თებერვალს ბათუმში. ადრეული ასაკიდანვე გამოირჩეოდა კარგი სპორტული მონაცემებით ცურვასა და ფეხბურთში, თუმცა 1950 წლიდან მწვრთნელების აკაკი მიმინოშვილისა და გიორგი როსტიაშვილის ხელმძღვანელობით კლასიკურ ჭიდაობაში დაიწყო ვარჯიში. მოგვიანებით პეტრე იორდანიშვილის ხელმღვანელობით განაგრძო ოსტატობის ამაღლება.[3][4]

მსოფლიოს სამგზის (1958, 1962, 1963),[5][2] საბჭოთა კავშირის სამგზის (1957, 1960, 1962)[2] და ახალგაზრდობის მესამე საერთაშორისო მეგობრულ სპორტულ თამაშობათა (1957) ჩემპიონი.[5] საბჭოთა კავშირის ხალხთა I სპარტაკიადის მესამე პრიზიორი (1956). ივან პოდუბნის სახელობის საერთაშორისო ტურნირში გამარჯვებული (1964), XVIII ოლიმპიური თამაშების მონაწილე (1964, ტოკიო, V ადგილი).[6]

საერთაშორისო სარბიელზე ჩატარებული 90 ორთაბრძოლიდან არც ერთი არ წაუგია — მხოლოდ ხუთი შეხვედრა დაასრულა ფრედ.[3]

წარჩინებით დაამთავრა ჯერ სამშენებლო ფაკულტეტი, (1959) შემდეგ კი საქართველოს სახელმწიფო პოლიტექნიკური ინსტიტუტის ასპირანტურა.

ოლიმპიადის შემდეგ სპორტული კარიერა დაასრულა და სამწვრთნელო სამუშაოზე გადაერთო. იყო საქართველოს სსრ ნაკრების მთავარი მწვრთნელი ბერძნულ-რომაულ ჭიდაობაში. მისი ხელმძღვანელობით გუნდმა არაერთ მნიშვნელოვან წარმატებას მიაღწია.

წლების განმავლობაში სხვადასხვა საპასუხისმგებლო თანამდებობაზე მუშაობდა. იყო ქარხნის დირექტორი, ხელმძღვანელობდა რესპუბლიკის სასოფლო-სამეურნეო წყალმომარაგების მთავარ სამმართველოს. ოთხი წელიწადი აჭარის ჭიდაობის ფედერაციას ხელმძღვანელობდა. აქაურმა ფალავნებმა სწორედ მის დროს მიაღწიეს მნიშვნელოვან წარმატებას.[3]

2001 წელს ჭიდაობის მსოფლიო საერთაშორისო ფედერაციის მიერ დასახელდა მსოფლიოს ყველა დროის 5 საუკეთესო ფალავანს შორის.[4] დაჯილდოებულია ჭიდაობის მსოფლიო საერთაშორისო ფედერაციის ოქროს ორდენითა და საპატიო დიპლომით.[7]

2015 წელს საქართველოს სპორტისა და ახალგაზრდობის საქმეთა სამინისტროს გადაწყვეტილებით, მას საქართველოს სპორტის რაინდის წოდება მიენიჭა.[1][7]

2015 წლის 20 თებერვალს საქართველოს ჭიდაობის ეროვნული ფედერაციის გადაწყვეტილებით, ფალავანთა კლუბთან როსტომ აბაშიძის ვარსკვლავი გაიხსნა (ზარბეგ ბერიაშვილის ვარსკვლავთან ერთად).[1][7]

მიღწევები

რედაქტირება
მსოფლიოს ჩემპიონი
საბჭოთა კავშირის ხალხთა I სპარტაკიადის ბრინჯაოს პრიზიორი
საბჭოთა კავშირის ჩემპიონი
საბჭოთა კავშირის ჩემპიონატის ბრინჯაოს პრიზიორი

ლიტერატურა

რედაქტირება
  • გუგუშვილი ნ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 24.
  • Всё о спорте: Справочник Т. 1, 2-е издание / Сост. А. А. Добров. — М.: Физкультура и спорт, 1978.
  • Спортивный ежегодник 1951-1959 / Сост. Г. М. Михайлова — М.: Физкультура и спорт, 1961.
  • Классическая и вольная борьба. Справочник / Сост. Н. И. Мягченков — М.: Физкультура и спорт, 1984.

ბიბლიოგრაფია

რედაქტირება

პერიოდიკა

რედაქტირება

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება
  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 როსტომ აბაშიძე. sport.gov.ge. ქართული სპორტი. ციტირების თარიღი: 26 იანვარი, 2022
  2. 2.0 2.1 2.2 Ростом Абашидзе — заслуженный мастер спорта (1962).. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2014-05-25. ციტირების თარიღი: 26 იანვარი, 2022
  3. 3.0 3.1 3.2 დანელია, ვაჟა (10 ოქტომბერი, 2020). „როსტომ აბაშიძე — რეკორდსმენი ფალავანი“. lelo.ge. „ლელო“. ციტირების თარიღი: 26 იანვარი, 2022. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date= და |date=-ში (დახმარება)
  4. 4.0 4.1 Еремян, Арсен (დეკემბერი, 2013). „Вот пришёл великан“ (PDF). russianclub.ge. "Русский клуб", № 12, გვ. 20–23. ციტირების თარიღი: 26 იანვარი, 2022. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date= და |date=-ში (დახმარება)
  5. 5.0 5.1 ჩიქვანაია, თამაზ (15 ოქტომბერი, 2015). „საავადმყოფოში მიღებული ოქროს მედალი“. sputnik-georgia.com. Sputnik საქართველო. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2022-01-26. ციტირების თარიღი: 26 იანვარი, 2022. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date= და |date=-ში (დახმარება)
  6. XVIII ოლიმპიური თამაშები 1964, 10-24 ოქტომბერი. ტოკიო, იაპონია.. geonoc.org.ge. საქართველოს ეროვნული ოლიმპიური კომიტეტი. ციტირების თარიღი: 26 იანვარი, 2022
  7. 7.0 7.1 7.2 მოდრეკილი, ნინი (20 თებერვალი, 2015). „ჭიდაობის ფედერაციის წინ როსტომ აბაშიძისა და ზარბეგ ბერიაშვილის ვარსკვლავი გაიხსნა“. Reportiori.ge. რეპორტიორი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2022-01-26. ციტირების თარიღი: 26 იანვარი, 2022. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date= და |date=-ში (დახმარება)
  8. ფინალურ შეხვედრაში უნგრელი გეორგ გურიჩი (უნგრ. Gurics György) სამი ქულით დაამარცხა.
  9. Международная спортивная жизнь: Чемпионат мира по классической борьбе. Будапешт (Венгрия). 24—27 июля. // Ежегодник Большой Советской Энциклопедии. — М.: Советская энциклопедия, 1959. — С. 627.
  10. ფინალურ შეხვედრაში რომის ოლიმპიური თამაშების ჩემპიონი თურქი ფალავანი ისმეთ ათლი (თურქ. İsmet Atlı) დაამარცხა.
  11. ფინალურ შეხვედრაში რუმინელი ფალავანი ნიკოლაე მარტინესკუ (რუმ. Nicolae Martinescu) 5–2 დაამარცხა.
  12. ფინალური შეხვედრა რუმინელ მოჭიდავესთან ნიკოლაი მარტინესკუსთან მსოფლიო ჩემპიონატზე ჰელსინგბორგში. dspace.nplg.gov.ge. მარცხნივ — გამარჯვებული ფალავანი როსტომ აბაშიძე, მარჯვნივ — ნიკოლაი მარტინესკუ. ფოტომატიანე „ივერიელი“. ციტირების თარიღი: 26 იანვარი, 2022
  13. 26-Чемпионат СССР по греко-римской борьбе. Sport Club Lachi. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2018-10-14. ციტირების თარიღი: 26 იანვარი, 2022
  14. 31-Чемпионат СССР по греко-римской борьбе. Sport Club Lachi. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2018-12-14. ციტირების თარიღი: 26 იანვარი, 2022