პატარა ლილო

პატარა ლილო
სოფელი
	პატარა ლილო;
ქვეყანა	საქართველო
მუნიციპალიტეტი	თბილისი
რაიონი	სამგორი
კოორდინატები	41°44′33″ ჩ. გ. 44°54′28″ ა. გ. / 41.74250° ჩ. გ. 44.90778° ა. გ.
ცენტრის სიმაღლე	750 მ
მოსახლეობა	666 კაცი (2014)
ეროვნული შემადგენლობა	ქართველები 98,6 %
სასაათო სარტყელი	UTC+4
სატელეფონო კოდი	+995
	პატარა ლილო ვიკისაწყობში

პატარა ლილო — სოფელი თბილისის აღმოსავლეთ ნაწილში, სამგორის რაიონში. მდებარეობს თბილისის ზღვის ჩრდილო-აღმოსავლეთით, ივრის ზეგნის ჩრდილო-დასავლეთ ნაწილში, ზღვის დონიდან 750 მ სიმაღლეზე,^[1] ნავთლუღის რკინიგზის სადგურიდან 15 კმ. საბჭოთა პერიოდში განვითარებული იყო მევენახეობა და მეხილეობა. 2007 წლამდე სოფელი ექვემდებარებოდა გარდაბნის მუნიციპალიტეტის დიდი ლილოს თემს. 2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 666 კაცი.

სოფელში მდებარეობს წმ. გიორგის სახელობის ეკლესია, რომელიც გვიანი შუა საუკუნეებით თარიღდება.^[2]

სახელწოდება რედაქტირება

სულხან-საბა ორბელიანის განმარტებით ლილო — „თოვლჭრელოს“ ნიშნავს. იგი წერს: „რა თოვლი აჭრელდეს, იგი არს ლილო.“ „ლილო — თოვლი აჭრელებული, აქა-იქ გამდნარი“ — გვიდასტურებს ნიკო ჩუბინაშვილიც.

ენათმეცნიერ და ისტორიკოს უშანგი სახლთხუციშვილის მიხედვით პატარა ლილო, ისევე როგორც დიდი ლილო, XIX საუკუნეში დამკვიდრებული ტოპონიმებია: დიდ ლილოს ლილოს ეძახიან, პატარა ლილოს — ფშავრობს. ვახუშტი ბატონიშვილს სოფელთა სიაში ხუთი დასახლებული პუნქტი შეაქვს ლილოს საერთო სახელწოდებით, ამიტომ ტექსტში ლილო მრავლობით პირშია ნახმარი — „კვალად მოიყვანა მამად-ყულიხანმა ლევანი, წარიძღუნნა ჯარნი და მოსტყუნვნის სრულიად ლილოები“. როგორც ჩანს, მაჰმადიანთა თარეშს ვერ გადაურჩა ლილოს მთის სოფლები და მიწასთან გაასწორა მტერმა. ისტორიულ წყაროებში ამ სოფლების სახელებად მოიხსენიება — ქვითკირის ლილო (წითელუბანი), კოდის ლილო (სავარაუდოდ კოდის წყარო), მთის ლილო (დიდი ლილო), ფშარობის ლილო (პატარა ლილო), ქვიშიანი.^[3]