დიდი ლილო
დიდი ლილო — დაბა თბილისის შემადგენლობაში. მდებარეობს ივრის ზეგნის ჩრდილო-დასავლეთ ნაწილში, ზღვის დონიდან 850 მ, ლილოს რკინიგზის სადგურიდან 8 კმ. დაბის სტატუსი მიენიჭა 1974 წელს.
| დაბა | |||
|---|---|---|---|
|
დიდი ლილო | |||
 | |||
| ქვეყანა |
 საქართველო | ||
| მუნიციპალიტეტი | თბილისი | ||
| რაიონი | სამგორი | ||
| კოორდინატები | 41°44′11″ ჩ. გ. 44°57′57″ ა. გ. / 41.73639° ჩ. გ. 44.96583° ა. გ. | ||
| ცენტრის სიმაღლე | ზღვის დონე | ზღვის დონიდან მ | ||
| კლიმატის ტიპი | 850 | ||
| მოსახლეობა | 2 417 კაცი (2014) | ||
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 | ||
| სატელეფონო კოდი | +995 | ||
| |||
.svg)
ისტორიარედაქტირება
საბჭოთა პერიოდში მოქმედებდა მევენახეობის და სატყეო მეურნეობები, საავადმყოფო. 2007 წლამდე ექვემდებარებოდა გარდაბნის მუნიციპალიტეტს და იყო თემის ცენტრი (თავდაპირველად სოფლები: ვარკეთილი და პატარა ლილო, შემდგომში აგრეთვე წინუბანი და ნასაგური)
დემოგრაფიარედაქტირება
2014 წლის აღწერის მონაცემებით, დაბაში ცხოვრობს 2 417 კაცი.
| აღწერის წელი | მოსახლეობა |
|---|---|
| 2002 | 2 420[1][2] |
| 2014 | 2 417 
|
ლიტერატურარედაქტირება
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, თბ., 1978. — გვ. 525.