იოაჰიმ მიურატი
იოაჰიმ მიურატი (ფრანგ.: Joachim Murat) (დ. 25 მარტი, 1767, ლაბასტიდ-ფურტიურნიე, დღ. ლაბასტიდ-მიურა, საფრანგეთი — გ. 13 ოქტომბერი, 1815, პიცო, კალაბრია) — ნეაპოლის მეფე 1808–1815 წლებში, ნაპოლეონის სიძე და საფრანგეთის მარშალი.
იოაჰიმ მიურატი | |
---|---|
დაბადების თარიღი | 25 მარტი, 1767[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] |
დაბადების ადგილი | Labastide-Murat |
გარდაცვალების თარიღი | 13 ოქტომბერი, 1815[1] [8] [3] [4] [9] [5] [6] [7] |
გარდაცვალების ადგილი | Pizzo[10] |
ჯარის სახეობა | დიდი არმია |
წოდება | Marshal of the Empire |
მეთაურობდა | Reserve Cavalry Corps |
ბრძოლები/ომები | ნაპოლეონის ომები, Battle of Donauwörth, ვერტინგენის ბრძოლა, აუსტერლიცის ბრძოლა, იენა-აუერშტედტის ბრძოლა, პროისიშ-აილაუს ბრძოლა, Battle of Heilsberg, სმოლენსკის ბრძოლა, ბოროდინოს ბრძოლა, დრეზდენის ბრძოლა და ლაიფციგის ბრძოლა |
ჯილდოები | საპატიო ლეგიონის დიდი ჯვრის ორდენის კავალერი, Marshal of the Empire, ოქროს საწმისის ორდენის რაინდი, საფრანგეთის მარშალი, names inscribed under the Arc de Triomphe, შავი არწივის ორდენი, Admiral of France, წმინდა ალექსანდრე ნეველის ორდენი, წმინდა ანდრია პირველწოდებულის ორდენი და Knight Grand Cross of the Order of Saint Joseph |
სახელი
რედაქტირებაიოაჰიმ მიურატი ტრადიციულად დამკვიდრებული სახელის რუსული ფორმაა (წარმომავლობა უცნობია). სახელის მართებული ფორმაა "ჟოაკენ მიურა".
ბიოგრაფია
რედაქტირება- მიურატი სამხედრო სამსახურში შევიდა.
- ნაპოლეონის იტალიური ლაშქრობის დროს იგი მისი ადიუტანტი იყო.
- ნაპოლეონის ეგვიპტის ექსპედიციის დროს მიურატის კავალერიამ ბრწყინვალე გამარჯვებები მოიპოვა მამელუქების წინააღმდეგ ბრძოლაში და მას დივიზიის გენერლის სამხედრო წოდება მიენიჭა.
- 9 ნოემბერი — რევოლუციის VIII წლის 18 ბრიუმერის გადატრიალებაში იგი ნაპოლეონის ერთგული მხარდამჭერი იყო.
- მიურამ იქორწინა ნაპოლეონის უმცროს და კაროლინაზე.
- ნაპოლეონმა იოახიმ მიურატი საფრანგეთის მარშალი გახადა.
- იგი იმპერიის პრინცის ხარისხში იქნა აყვანილი.
- 15 მარტი — მიურატი, უკვე პრინცი და საფრანგეთის გროსადმირალი ბერგის და კლევეს დიდი ჰერცოგი გახდა.
- ნაპოლეონმა მიურატს ნეაპოლის სამეფო აჩუქა.
- ახლად დანიშნულმა მეფემ მოდერნიზირება გაუკეთა სახელმწიფო აპარატს და მოაწესრიგა სოციალური და სასამართლო ინსტიტუტები.
- რუსეთზე ლაშქრობის დროს იმპერატორსა და მის საუკეთესო კავალერისტს შორის ბზარი გაჩნდა. ნაპოლეონი ეჭვობდა, რომ მიურატი მისი ხელისუფლების დამხობას აპირებდა.
- პირველი იმპერიის ბოლო დღეებში იგი შეეცადა კავშირი დაემყარებინა ავსტრიასთან, თუმც “100 დღიან” პერიოდში ისევ ნაპოლეონის მხარე დაიჭირა და დამარცხებულთა ბანაკში აღმოჩნდა. მისმა ავტორიტეტმა ნეოპოლში საგრძნობლად იკლო.
- მიურატი შეეცადა ნეაპოლისათვის დამოუკიდებლობის მოპოვებით მოსახლეობის თავის მხარეზე გადაბირებას, მაგრამ ეს ცდა მარცხით დამთავრდა. იგი დააპატიმრეს და სიკვდილით დასჯა მიუსაჯეს.
- 13 ოქტომბერი — ქალაქ პიცოში ბურბონი მეფის ფერნანდო IV-ის ბრძანებით იოახიმ მიურატი დახვრიტეს.
გერბები
რედაქტირება-
ბერგის დიდი საჰერცოგოს გერბი.
-
ნეაპოლის სამეფოს გერბი.
იხილეთ აგრეთვე
რედაქტირებალიტერატურა
რედაქტირება- Bonar, Hugh S. (Jr.), Joachim Murat : lieutenant of the Emperor, Consortium on Revolutionary Europe 1750-1850 (University of Florida), Articles relatifs totalement ou partiellement à la période 1795-1815, Proceedings 1989.
- Chavanon, Jules and Georges Saint-Yves, Joachim Murat (1767–1815), Libraire Hachette, 1905.
- Connelly, Owen, Blundering to Glory: Napoleon's Military Campaigns, Scholarly Resources Imprint, 1987.
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებავიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:
- Napoleonic Literature დაარქივებული 2004-05-08 საიტზე Wayback Machine.
- "Murat," in Naples Encyclopedia. დაარქივებული 2007-02-26 საიტზე Wayback Machine.
- Friends of the Musée Murat
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ Joachim Murat — ministère de la Culture.
- ↑ 3.0 3.1 Encyclopædia Britannica
- ↑ 4.0 4.1 SNAC — 2010.
- ↑ 5.0 5.1 Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
- ↑ 6.0 6.1 GeneaStar
- ↑ 7.0 7.1 Roglo — 1997. — 10000000 ეგზ.
- ↑ Joachim Murat / Assemblée nationale
- ↑ Coupet G. Murat, Joachim, King of Naples // Grove Art Online / J. Turner — [Oxford, England], Houndmills, Basingstoke, England, New York: OUP, 2017. — doi:10.1093/GAO/9781884446054.ARTICLE.T060450
- ↑ Мюрат Иоахим // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.