ეკატერინე ვერულეიშვილი

ეკატერინე ვერულეიშვილი (დ. 27 ივლისი, 1917, თბილისი — გ. 28 სექტემბერი, 1973, იქვე) — ქართველი თეატრისა და კინოს მსახიობი, საქართველოს დამსახურებული არტისტი (1966).

ეკატერინე ვერულეიშვილი
დაბადების თარიღი 27 ივლისი, 1917
თბილისი
გარდაცვალების თარიღი 28 სექტემბერი, 1973 (56 წლის)
თბილისი
საქმიანობა მსახიობი

ბიოგრაფია რედაქტირება

დაიბადა 1917 წლის 27 ივლისს თბილისში. 1940 წელს დაამთავრა თბილისის შ. რუსთაველის სახელობის თაეტრალური ინსტიტუტი. 1940–1942 წლებში მუშაობდა მსახიობად ქუთაისის ლ. მესხიშვილის სახ. დრამატულ თეატრში. 1942 წელს მოხალისედ წავიდა სამამულო ომში და მსახურობდა სასაზღვრო ჯარების საზენიტო განყოფილებაში. 1943 წლიდან იყო მსახიობი ხაშურის, გორის და თელავის დრამატულ თეატრებში. 1956 წლიდან სიცოცხლის ბოლომდე თბილისის კ. მარჯანიშვილის სახელობის აკადემიურ თეატრში მოღვაწეობდა. შექმნა სახასიათო და კომედიურ სახეთა მთელი გალერეა: ქაბატო (ა. ცაგარელის „ხანუმა“), ლამაზისეული (ი. ჭავჭავაძის „კაცია ადამიანი?!“), სოფი (ფ. შილერის „ვერაგობა და სიყვარული“), მუზა (კ. ბუაჩიძის „მკაცრი ქალიშვილები“), გაიანე (ა. სუმბათაშვილის „ღალატი“), კეკელა (შ. დადიანის „გუშინდელნი“), რუსუდანი (მ. ჯაფარიძის „ჟამთაბერის ასული“), დარო (ტ. რამიშვილის „სტუმარ-მასპინძელი“), ოთარაანთ ქვრივი (ი. ჭავჭავაძის „ოთარაანთ ქვრივი“), ნინო (შ. ნარსიას „გრძნობის ჭიდილი“), ირინა პანტელეიმონოვნა (ნ. გოგოლის „ქორწინება“), პორტაპოვნა (ა. ოსტოვსკის „უმზითვო“), მართა (ნ. დუმბაძისა და გ. ლორთქიფანიძის „მე ბებია ილიკო და ილარიონი“) და სხვა.

კინოფილმებში შეასრულა ოცამდე სახასიათო როლი, რომელთაგანაც განსაკუთრებით აღსანიშნავია: სასიდედრო (მ. კობახიძის „ქორწილი“, 1964), დამსვენებელი ქალი („წარსული ზაფხული“, 1959), მეზობელი („კეთილი ადამიანები“; 1961), ჭორიკანა („მალე გაზაფხული მოვა“, 1967), დედა („ალადინის ჯადოსნური ლამპარი“, 1967). აღიარებულია ეპიზოდური როლების ერთ-ერთ საუკეთესო შემსრულებლად.

ჯილდოები და აღიარება რედაქტირება

ფილმოგრაფია რედაქტირება

რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება

სქოლიო რედაქტირება