გვაშტიბი
გვაშტიბი — სოფელი საქართველოში, ხონის მუნიციპალიტეტში (ძეძილეთის ტერიტორიული ერთეული). მდებარეობს იმერეთის ჩრდილოეთ ბორცვიან მთისწინეთში, მდინარე ცხენისწყლის მარცხენა ნაპირას. ზღვის დონიდან 360 მ-ზე, ხონიდან დაშორებულია 16 კმ-ით. მოსახლეობა 68 ადამიანი (2014).
სოფელი | |
---|---|
გვაშტიბი | |
ქვეყანა | საქართველო |
მხარე | იმერეთის მხარე |
მუნიციპალიტეტი | ხონის მუნიციპალიტეტი |
თემი | ძეძილეთი |
კოორდინატები | 42°24′49″ ჩ. გ. 42°32′50″ ა. გ. / 42.41361° ჩ. გ. 42.54722° ა. გ. |
პირველი ხსენება | 1651 |
ადრეული სახელები | გვასტიბე |
ცენტრის სიმაღლე | 360 მ |
მოსახლეობა | 68[1] კაცი (2014) |
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 100 % |
სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
სატელეფონო კოდი | +995 |
ისტორია
რედაქტირებაგვაშტიბი წყაროებში პირველად იხსენიება XVII საუკუნიდან. ვახუშტი ბატონიშვილის მიერ შედგენილ რუკაზე (1743) გვაშტიბი და გვაშტიბის ციხე აღნიშნულია „გვასტიბეს“ სახელით. ციხე ლორთქიფანიძეთა საგვარეულოს ეკუთვნოდა, ერთხანს იმერთა მეფე სოლომონ II-ს (1789-1810) ეკავა. XVIII საუკუნის მოგზაური იოჰან გიულდენშტედტი გვაშტიბის ციხეს შეცდომით გვიშტიბის სახელით იხსენიებს.
ციხე აშენებულია მაღალ, ციცაბო კირქვიან ნაპირზე. ნაგებია ფლეთილი და რიყის ქვით. გვაშტიბის ციხე გეგმით მართკუთხაა, შედგებოდა გალავანთან შეერთებული ორი კოშკისაგან და ეკავა 300 მ² ფართობი. ციხის ეზოში იყო აუზი. მისგან მხოლოდ ნანგრევებიღაა შემორჩენილი. არქეოლოგიურად შეუსწავლელია.
სოფლის სასაფლაოს ტერიტორიაზე დგას წმინდა გიორგის სახელობის დარბაზული ეკლესია (XVII საუკუნე, აღდგენილია 2020).
დემოგრაფია
რედაქტირება2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 68 ადამიანი.
აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
---|---|---|---|
2002[2] | 158 | 86 | 72 |
2014[1] | 68 | 35 | 33 |
ლიტერატურა
რედაქტირება- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, თბ., 1978. — გვ. 138.
- ბერაძე თ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. ?.
- ქართლის ცხოვრების ტოპოარქეოლოგიური ლექსიკონი, გვ. 143, თბ., 2013 წელი.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II