წითელი გაზელი
წითელი გაზელი ან წითელი ქურციკი (ლათ. Eudorcas rufina) — წყვილჩლიქოსანი ძუძუმწოვარი ძროხისებრთა ოჯახის სამფერა გაზელის გვარისა. გავრცელებული ინფორმაციით იგი გადაშენებულია, მაგრამ ზუსტი ცნობა არ არსებობს. უწინ მას აერთიანებდნენ გაზელის გვარში, სანამ სამფერა გაზელი ქვეგვარიდან გვარის სტატუსამდე დაწინაურდებოდა. სავარაუდოდ გავრცელებული იყო კარგად გასარწყავებულ რაიონებში, ჩრდილოეთ აფრიკის ატლასის მთებში; უდაბნოში მისი გავრცელების ვარაუდი დაუშვებელია ხასხასა წითელი ფერის გამო.
წითელი გაზელი | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
ლათინური სახელი | |||||||||||||||||
Eudorcas rufina (Thomas, 1894) | |||||||||||||||||
სინონიმები | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
დაცვის სტატუსი | |||||||||||||||||
არასრული მონაცემები IUCN Data Deficient : 8974 | |||||||||||||||||
|
წითელი გაზელის ჩანაწერები არ არსებობს.[1] იგი ცნობილია XIX საუკუნეში ალჟირის, ორანის და ჩრდილოეთი ალჟირის ბაზრებზე შეძენილი სამი ნიმუშიდან. ისინი შემონახულია ლონდონის და პარიზის მუზეუმებში. ზოგიერთი ადამიანი, როგორიც ჯონათან კინგდონია მას წითელშუბლა გაზელის (E. rufifrons ან G. rufifrons) ქვესახეობად განიხილავს.[2]
ლიტერატურა
რედაქტირება- Flannery, Tim & Schouten, Peter (2001). A Gap in Nature: Discovering the World's Extinct Animals. Atlantic Monthly Press, New York. ISBN 0-87113-797-6.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ IUCN SSC Antelope Specialist Group (2008). "Eudorcas rufina" დაარქივებული 2017-09-24 საიტზე Wayback Machine. . IUCN Red List of Threatened Species. Version 2011.1. International Union for Conservation of Nature. Retrieved 21 August 2011.
- ↑ Kingdon, Jonathan (1997). The Kingdon Field Guide to African Mammals. San Diego: Academic Press, გვ. 411–412. ISBN 0-12-408355-2.