ძველით ახალი წელი
ძველით ახალი წელი (ბელარ. Стары Новы год, ბერძ. Παλιά νέο έτος, სერბ. Српска Нова година ან Srpska Nova godina, რუს. Старый Новый год, უკრ. Старий Новий рік, სომხ. Հին Նոր Տարի, მაკედ. და ბულგ. Стара Нова година, რუმინ. Anul Nou pe rit vechi) — ტრადიციული დღესასწაული, რომლითაც სხვადასხვა ქვეყანაში აღნიშნავენ იულიუსის კალენდრის 1-ლ იანვარს, ახალ წელს. XX და XXI საუკუნეებში ძველით ახალი წელი გრიგორიანული კალენდრის 14 იანვარზე მოდის, ახალი წლიდან 13 დღეში. როგორც წესი, ძველით ახალ წელს, არც ერთი სახელმწიფო არ ცნობს ქვეყნის ოფიციალურ დღესასწაულად.
რუსეთში
რედაქტირებამიუხედავად იმისა, რომ რუსეთის საბჭოთა ფედერაციული სოციალისტური რესპუბლიკა 1918 წელს ოფიციალურად გადავიდა გრიგორიანულ კალენდარზე, რუსული მართლმადიდებლური ეკლესია მას შემდეგ კვლავ იულიუსის კალენდრით სარგებლობს. ახალი წელი აღინიშნება ორივე კალენდრით.
იულიუსის კალენდრის ახალი წელი რუსეთში დღემდე არაოფიციალურია და რუსები ახალ წელს ორჯერ, 1-ელ და 14 იანვარს აღნიშნავენ.
სერბეთში
რედაქტირებაყველაზე ხშირად სერბეთში ამ დღესასწაულს სერბულ ახალ წელს უწოდებენ (Српска Нова година/Srpska Nova godina).
სერბეთის მართლმადიდებელი ეკლესია თავის დღესასწაულებს კვლავ იულიუსის კალენდრით აღნიშნავს.
მოსახლეობის ნაწილი ძველით ახალ წელს ისევე აღნიშნავს, როგორც 1 იანვარს. ბელგრადში, პარლამენტისა და მერიის შენობის წინ ეწყობა კონცერტი. სერბეთის მართლმადიდებელი ეკლესიის ორგანიზებით წმინდა საბას საკათედრო ტაძრიდან უშვებენ ფოიერვერკს, სადაც უამრავი ადამიანია შეკრებილი. ასეთივე ღონისძიებები ეწყობა სხვა ქალაქებშიც.
მაკედონიაში
რედაქტირებამაკედონიაში ეს დღესასწაული „ძველი ახალი წლის“ სახელითაა ცნობილი (Стара Нова година). 13 იანვრის ღამეს, ხალხი ქუჩებში გამოდის, სადაც მეზობლები უზარმაზარ კოცონს ანთებენ, შემდეგ კი ერთად ჭამენ და სვამენ.
ძველით ახალ წელს ასევე აღნიშნავენ მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნებში მცხოვრები მაკედონელები, ძირითადად ავსტრალიაში, კანადასა და აშშ-ში.
სხვა ქვეყნებში
რედაქტირებაძველით ახალი წლის ტრადიცია შემონახულია ასევე სომხეთში, ბელარუსში, ბოსნია-ჰერცეგოვინაში, საქართველოში, ყაზახეთში, ჩერნოგორიაში, მოლდოვაში, უკრაინაში, უელსსა და შვეიცარიაში. XX საუკუნის პირველ ნახევარში შოტლანდიელი გელების ნაწილი კვლავ აღნიშნავდა ამ დღესასწაულს.