გარსევან კურდღელაიძე
გარსევან კურდღელაიძე (დ. 11 ნოემბერი, 1920, ქვემო ალვანი, ახმეტის რაიონი — გ. 12 ოქტომბერი, 1983) — ქართველი გეოგრაფი. ანტარქტიდის მკვლევარი პირველი ქართველი მეცნიერი. იყო თვითმოქმედ ხელოვანთა რამდენიმე გამოფენის მონაწილე.
| გარსევან კურდღელაიძე | |
|---|---|
 | |
| დაბ. თარიღი | 11 ნოემბერი, 1920 |
| გარდ. თარიღი | 12 ოქტომბერი, 1983 (62 წლის) |
| მოქალაქეობა |
 სსრკ |
| საქმიანობა | გეოგრაფი |
| მუშაობის ადგილი | ვახუშტი ბაგრატიონის სახელობის გეოგრაფიის ინსტიტუტი |
| ალმა-მატერი | თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი |
ბიოგრაფია
რედაქტირებაგარსევან კურდღელაიძემ საშუალო განათლება მიიღო ახმეტის რაიონის სოფელ ქვემო ალვანში, რომელიც 1938 წელს დაამთავრა და მუშაობა დაიწყო მშობლიურ რაიონში. მეორე მსოფლიო ომის პერიოდში იგი გამანადგურებელი ბატალიონის წევრი იყო თელავის რაიონში. 1956 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის გეოგრაფია-გეოლოგიის ფაკულტეტი ჰიდროლოგია-კლიმატოლოგიის სპეციალობით. უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ თუშეთს დაუბრუნდა, სადაც ორი წლის განმავლობაში ჰიდრომეტეოროლოგიური სადგურის უფროსი იყო.[1]
1957 წელს გარსევან კურდღელაიძე მიიწვიეს ანტრაქტიდის მე-3 საბჭოთა ექსპედიციის მუშაობაში მონაწილეობის მისაღებად, სადაც ორი წელი დაჰყო. შემდეგ ანტრაქტიდის სამეცნიერო-კვლევით სადგურ „კომსომოლსკაიაზე“. აღნიშნული მუშაობის შედეგად გამოაქვეყნა წიგნი „ანტრაქტიდის დღიური“. 1970 და 1971 წლებში ორჯერ იყო მიწვეული სსრკ ჰიდრომეტსამსახურის ოკეანოლოგიურ ექსპედიციებში გემ „მუსონზე“, რომელიც ატლანტის ოკეანეს იკვლევდა. მისი უშუალო მონაწილეობით სრულდებოდა ბათიმეტრიული და ჰიდრომეტეოროლოგიური დაკვირვებანი.[2]
1959 წლიდან გარსევან კურდღელაიძემ მუშაობა დაიწყო საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემიის ვახუშტი ბაგრატიონის სახელობის გეოგრაფიის ინსტიტუტში, სადაც პროფესორ დავით წერეთლის თაოსნობით იწყებოდა გლაციოლოგიური გამოკვლევები კავკასიონის მყინვარებზე. გამოცდილი მკვლევარი გარსევან კურდღელაიძე სათავეში ჩაუდგა ქართველ გლაციოლოგთა ექსპედიციებს და წლების განმავლობაში დიდი მონდომებით მუშაობდა მთის მყინვარებზე და მდინარეებზე. ამ სამუშაოთა საფუძველზე შექმნა 50-ზე მეტი ნაშრომი, რომელთა დიდი ნაწილი გამოქვეყნებულია. მონაწილეობა მიიღო საქართველოს მყინვართა კატალოგის შედგენაში, რომელიც 1975 წელს სანქტ-პეტერბურგში გამოიცა.[1]
სწავლობდა აგრეთვე აფხაზეთ-სამეგრელოს მღვიმეებს. მუშაობდა გეოგრაფიის ინსტიტუტის სიონის ექსპერიმენტულ ლაბორატორიაში, სადაც აწარმოებდა კომპლექსურ დაკვირვებებს, რის საფუძველზეც გამოაქვეყნა რამდენიმე ნაშრომი. გარდა ამისა, იგი საინტერესო წერილებს ბეჭდავდა ჟურნალ-გაზეთებში.[1]
ბიბლიოგრაფია
რედაქტირება- ანტარქტიდის დღიური. თბილისი, ნაკადული, 1962;
- თუშეთი : მეურნეობა, ბუნება, ტოპონიმიკა. თბილისი, მეცნიერება, 1983.
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 ქართველი მოგზაურები, გეოგრაფები, ბუნების მკვლევარნი: ენციკლოპედიური ცნობარი. თბ., 2003
- ↑ ანტარქტიდის მკვლევარი პირველი ქართველი მეცნიერი