ტაჩირა (ესპ. Estado Táchira) — შტატი ვენესუელაში. დედაქალაქია სან-კრისტობალი.

შტატი
ტაჩირის შტატი
Estado Táchira
დროშა გერბი

ქვეყანა ვენესუელის დროშა ვენესუელა
ადმ. ცენტრი სან-კრისტობალი
შიდა დაყოფა ანდრეს-ბელიოს მუნიციპალიტეტი[1] , ანტონიო-რომულო-კოსტას მუნიციპალიტეტი[1] , აიაკუჩოს მუნიციპალიტეტი[1] , ბოლივარის მუნიციპალიტეტი[1] , კარდენასის მუნიციპალიტეტი[1] , კორდობის მუნიციპალიტეტი[1] , ფერნანდეს-ფეოს მუნიციპალიტეტი[1] , ფრანსისკო-დე-მირანდას მუნიციპალიტეტი[1] , გარსია-დე-ევიას მუნიციპალიტეტი[1] , გუასიმოსის მუნიციპალიტეტი[1] , ინდეპანდანსიის მუნიციპალიტეტი[1] , ხაურეგის მუნიციპალიტეტი[1] , ხოსე-მარია-ვარგასის მუნიციპალიტეტი[1] , ხუნინის მუნიციპალიტეტი[1] , სან-ხუდას-ტადეოს მუნიციპალიტეტი[1] , ლიბერტადის მუნიციპალიტეტი[1] , ლიბერტადორის მუნიციპალიტეტი[1] , ლობატერის მუნიციპალიტეტი[1] , მიჩელენის მუნიციპალიტეტი[1] , პანამერიკანოს მუნიციპალიტეტი[1] , პედრო-მარია-ურენიას მუნიციპალიტეტი[1] , რაფაელ-ურდანეტას მუნიციპალიტეტი[1] , სამუელ-დარიო-მალდონადოს მუნიციპალიტეტი[1] , სან-კრისტობალის მუნიციპალიტეტი[1] , სებორუკოს მუნიციპალიტეტი[1] , სიმონ-როდრიგესის მუნიციპალიტეტი[1] , სუკრეს მუნიციპალიტეტი[1] , ტორბესის მუნიციპალიტეტი[1] და ურიბანტეს მუნიციპალიტეტი[1]
კოორდინატები 7°50′00″ ჩ. გ. 72°05′00″ დ. გ. / 7.83333° ჩ. გ. 72.08333° დ. გ. / 7.83333; -72.08333
დაარსდა 1899
ფართობი 11 100 კმ²
მოსახლეობა 1 177 300 კაცი (2007)
სასაათო სარტყელი UTCUTC-04:30
ოფიციალური საიტი tachira.gob.ve/tachira2010/
დედაქალაქ სან-კრისტობალის მე-7 ავენიუ
ქალაქი მიჩელენა

შტატის ფართობი 11 100 კმ²-ია, მოსახლეობა კი 2007 წლის მონაცემებით 1 177 300 ადამიანია. XIX საუკუნის დასასრულს, სწორედ ტაჩირის შტატში აღმოაჩინეს ვენესუელაში ნავთობი პირველად, რომლის ბურღვაც მრავალ წელს გრძელდებოდა. დღეს მისი ეკონომიკური შემოსავლების ძირითადი წყაროა ყავა და ანანასი. ასევე მნიშვნელოვან როლს თამაშობს მიწათმოქმედება და მეცხოველეობა. არსებობს კარტოფილის, შაქრის, რძის, ყველისა და ტექსტილის წარმოების ძლიერი ეკონომიკური სექტორიც.

ტაჩირა ერთ-ერთია ვენესუელის სამი ანდური შტატიდან (დანარჩენი ორია მერიდა და ტრუხილიო). ჩრდილოეთით ესაზღვრება სულიას შტატი, აღმოსავლეთით ბარინასი და მერიდა, სამხრეთით აპურე, ბარინასი და კოლუმბია.

ტაჩირამ მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა თანამედროვე ვენესუელის ისტორიის საწყის ეტაპზე. XX საუკუნეში, ამ წარმოშობით შტატიდან იყო ქვეყნის ყველაზე ბევრი პრეზიდენტი: სიპრიანო კასტრო, ხუან ვისენტე გომესი, მარკოს პერეს ხიმენესი, ისაიას მედინა ანგარიტა, ელეასარ ლოპეს კონტრერასი, კარლოს ანდრეს პერესი და რამონ ხოსე ველასკესი.

XX საუკუნის დასაწყისამდე დიდ სირთულესთან იყო დაკავშირებული ტრანსპორტირება ტაჩირასა და სხვა შტატებს შორის, ისევე როგორც თვით შტატის შიგნით. ამ პირობებმა წარმოშვა ძლიერი განსხვავება ტაჩირისა და დანარჩენი ვენესუელის მოსახლეობას შორის, განიცდიდა რა კოლუმბიის ძლიერ გავლენას, რომელთანაც ბევრად ადვილი იყო დაკავშირება.

მუნიციპალიტეტები და მუნიციპალური ცენტრები

რედაქტირება

შტატი ადმინისტრაციულად 29 მუნიციპალიტეტად იყოფა:

  1. ანდრეს-ბელიო (კორდერო)
  2. ანტონიო-რომულო-კოსტა (ლას-მესასი)
  3. აიაკუჩო (კოლონი)
  4. ბოლივარი (სან-ანტონიო-დელ-ტაჩირა)
  5. კარდენასი (ტარიბა)
  6. კორდობა (სანტა-ანა-დელ-ტაჩირა)
  7. ფერნანდეს-ფეო (სან-რაფაელ-დელ-პინიალი)
  8. ფრანსისკო-დე-მირანდა (სან-ხოსე-დე-ბოლივარი)
  9. გარსია-დე-ევია (ლა-ფრია)
  10. გუასიმოსი (პალმირა)
  11. ინდეპანდანსია (კაპაჩო-ნუევო)
  12. ხაურეგი (ლა-გრიტა)
  13. ხოსე-მარია-ვარგასი (ელ-კობრე)
  14. ხუნინი (რუბიო)
  15. ლიბერტადი (კაპაჩო-ვიეხო)
  16. ლიბერტადორი (აბეხალესი)
  17. ლობატერა (ლობატერა)
  18. მიჩელენა (მიჩელენა)
  19. პანამერიკანო (კოლონსიტო)
  20. პედრო-მარია-ურენია (ურენია)
  21. რაფაელ-ურდანეტა (დელისიასი)
  22. სამუელ-დარიო-მალდონადო (ლა-ტენდიდა)
  23. სან-კრისტობალი (სან-კრისტობალი)
  24. სან-ხუდას-ტადეო (უმუკენა)
  25. სებორუკო (სებორუკო)
  26. სიმონ-როდრიგესი (სან-სიმონი)
  27. სუკრე (კენიკეა)
  28. ტორბესი (სან-ხოსეკიტო)
  29. ურიბანტე (პრეგონერო)

იხილეთ აგრეთვე

რედაქტირება

რესურსები ინტერნეტში

რედაქტირება
  1. 1.00 1.01 1.02 1.03 1.04 1.05 1.06 1.07 1.08 1.09 1.10 1.11 1.12 1.13 1.14 1.15 1.16 1.17 1.18 1.19 1.20 1.21 1.22 1.23 1.24 1.25 1.26 1.27 1.28 OpenStreetMap — 2004.