სიონის წყალსაცავი

სიონის წყალსაცავი — წყალსაცავი აღმოსავლეთ საქართველოში, თიანეთის მუნიციპალიტეტში. მდებარეობს მდინარე ივრის შუა წელში. გაშენებულია დაბა სიონსა და სოფელ ლელოვანს შორის. უკავია სიონის ქვაბულის ფსკერი. წყალშემკრები აუზის ფართობი 587 კმ², სარკის ფართობი 12,8 კმ². წყლის საერთო მოცულობა 325,4 მლნ. მ³. სასარგებლო მოცულობა 290 მლნ. მ³.

სიონის წყალსაცავი
სიონის წყალსაცავი
კოორდინატები: 42°00′18″ ჩ. გ. 44°59′59″ ა. გ.
ქვეყანა	საქართველო
ტერიტორიული ერთეული	თიანეთის მუნიციპალიტეტი (მცხეთა-მთიანეთის მხარე)
ფართობი	12,8 კმ²
მოცულობა	0,3254 კმ³
უდიდესი სიღრმე	67 მ
საშუალო სიღრმე	25,4 მ
აუზის ფართობი	587 კმ²
ჩაედინება	იორი
გამოედინება	იორი
შევსების წელი	1963
მედიაფაილები ვიკისაწყობში

სიონის წყალსაცავის საშუალო სიღრმეა 25,4 მ, მაქსიმალური სიღრმე — 67 მ. წყალსაცავი ხეობის ტიპისაა, ფსკერი დაფარულია თანამედროვე ალუვიონით. მარჯვენა ნაპირი ციცაბო და კლდოვანია, დაფარულია მძლავრი დელუვიური მასალით, აღინიშნება მეწყრული მოვლენები, მარცხენა ნაპირი დამრეცია. სანაპირო ფერდობების ზედა ნაწილი შემოსილია ფოთლოვანი ტყით, ქვედა კი მოკლებულია ხემცენარეულობას.

საზრდოობს ძირითადად მდინარე ივრის წყლით. განკუთვნილია მდინარე ივრის ჩამონადენის მრავალწლიური რეგულირებისათვის. იყენებენ სარწყავად. სიონის ჰიდროკვანძი მცირე ჰესების კასკადის მოქმედებასაც განაპირობებს. მაქსიმალური დონე ივლისის მეორე ნახევარშია, მინიმალური — მარტში.

წყლის ტემპერატურა მერყეობს 2,7 °C-დან (თებერვალი) 21,7 °C-მდე (აგვისტო). ნოემბრიდან აპრილამდე უმთავრესად ჰომოთერმიაა გაბატონებული, წყლის დანარჩენ დროს მყარდება პირდაპირი ტემპერატურული სტრატიფიკაცია. ყინულოვანი მოვლენები სუსტადაა გამოხატული. საექსპლუატაციოდ გადაეცა 1963 წელს. განვითარებულია თევზის რეწვა.

სიონის წყალსაცავის ტერიტორია, 1897

სიონის წყალსაცავს შეეწირა რამდენიმე სოფელი, ესენია: საყარაულო, ჯიგო, უკუღმართი, ჭიოტიანთ-კარი, კუპრიანთ-კარი და ჯიგაური.

იხილეთ აგრეთვე

• საქართველოს წყალსაცავები

ლიტერატურა

• გიგინეიშვილი გ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 380.