პელაიო
პელაიო (ესპ. Pelayo, ლათ. Pelagius, ასტ. Pelayu; დ. დაახლ. 690 — გ. 737) — ასტურიის სამეფოს პირველი მეფე. ქვეყანას მართავდა 718-737 წლებში.
| პელაიო | |
|---|---|
| Pelayo | |
 პელაიოს ძეგლი კოვადონგაში | |
| ასტურიის სამეფოს 1-ლი მეფე | |
| მმართ. დასაწყისი: | 718 |
| მმართ. დასასრული: | 737 |
| წინამორბედი: | თანამდებობა დაარსდა |
| მემკვიდრე: | ფავილა |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | დაახლ. 690 |
| გარდ. თარიღი: | 737 |
| შვილები: | ფავილა, გერმესინდა |
მას შემდეგ, რაც ვესტგუთების მეფე როდერიკმა არაბებთან მარცხი განიცადა, მისმა ჯარმა ასტურიისკენ დაიხია. თავდაცვისათვის ასტურიის მთები, ხეობები და გამოქვაბულები საკმაოდ ხელსაყრელი აღმოჩნდა, ვესტგუთების ჯარები უკვე მზად იყვნენ არაბებისათვის გადამწყვეტი დარტყმა მიეყენებინათ. ამასობაში გარდაიცვალა როდერიკი და ახალ მეფედ პელაიო აირჩიეს.
ასეთ რთულ სიტუაციაში ჩაიბარა ქვეყანა პელაიომ და თავდაპირველად წარმატებების მიღწევა გაუჭირდა, რადგანაც ჯარი საკმაოდ მცირე ჰყავდა. 714 წელს, არაბების მოახლოებისას პელაიომ პიკოს-დე-ეუროპის მთისწინეთისკენ დაიხია. აქ ისინი წარმატებით ებრძოდნენ მტერს. 718 წელს უკან დახეულმა პელაიომ კოვადონგის ხეობაში მტერს ბრძოლა გაუმართა. არაბები დაამარცხეს და მათი მთავარსარდალი ალკამა ბრძოლაში მოკლეს.
კოვადონგის ბრძოლაში გამარჯვებას დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა. ამ ბრძოლით დაიწყო რეკონკისტა. პელაიოს მმართველობის დასასრულს ასტურიამ აღმოსავლეთით ბასკები შემოიერთა, ხოლო დასავლეთით — გალისია.