კაცია II დადიანი
კაცია II დადიანი (გ. 1788, მარტვილი) — ოდიშის მთავარი 1758-1788, ოტია დადიანის ძე.
1757 წელს ოდიშის დამხმარე ლაშქარს ხელმძღვანელობდა ხრესილის ბრძოლაში. 1770-1771 დასავლეთ საქართველოში მყოფ რუსეთის კორპუსს ეხმარებოდა ოსმალეთის წინააღმდეგ ბრძოლაში (რუსული წყაროების ცნობით, საკმაოდ ორჭოფული პოზიცია ეკავა). 1780 კაცია II დადიანმა სოლომონ I-ის დახმარებით რუხის ბრძოლაში დაამარცხა აფხაზეთის მთავარი. შემდეგში იგი აქტიურად ერეოდა აფხაზეთის სამთავრო სახლის შინაურ საქმეებში; ეხმარებოდა ზურაბ შარვაშიძეს თავისი ძმისწულის - ქელაიშ-აჰმედ-ბეგის წინააღმდეგ ბრძოლაში. სოლომონ I-ის გარდაცვალების შემდეგ დაეხმარა დავით გიორგის ძეს იმერეთის სამეფო ტახტის დაუფლებაში.
კაცია დადიანმა სიკვდილის წინ თავის მცირეწლოვან შვილებზე ზრუნვა, მასზე გაწეული ამაგის სანაცვლოდ დავით მეფეს გადააბარა. კაცია დადიანი გარდაიცვალა 1788 წელს, დაკრძალულია მარტვილის მონასტერში[1].
კაცია დადიანი მოხსენიებული იყო იერუსალიმის უფლის საფლავისთვის 1770 წელს შეწირულ მაცხოვრის ხატზე, რომელიც 1891-1892 წლებში ინახულა და აღწერა ნ. კონდაკოვმა[2]. მისი შვილი ბესარიონი იყო ჭყონდიდის ეპისკოპოსი 1828 წლამდე.[3]
ოჯახის წევრები რედაქტირება
კაცია დადიანს ჰყავდა ცხრა ძე და სამი ასული:
- გრიგოლი,
- მანუჩარი,
- ოტია,
- ბეჟანი,
- ტარიელი,
- ბესარიონი (ჭყონდიდის მიტროლოპიტი)[4],
- გიორგი,
- ლევანი,
- იოანე,
- მარიამი,
- ელისაბედი,
- თამარი
ცნობილია კაცია დადიანის ძმა გიორგი (გ. 15 დეკემბერი, 1799, დაკრძალულია მარტვილში[4]), ბიძაშვილი — გიორგი კაცოს ძე და ძმის-წული — გიორგი ნიკოლოზის ძე[1].
ლიტერატურა რედაქტირება
- ბერაძე თ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, თბ., 1980. — გვ. 444.
სქოლიო რედაქტირება
- ↑ 1.0 1.1 გაზ. „ივერია“, №5, 2 აპრილი, 1877
- ↑ Кондаков Н., Археологичесое путешествие по Сирии и Палестине, 1904, ст. 276-279
- ↑ თაყაიშვილი ე., „არხეოლოგიური მოგზაურობიდან სამეგრელოში“ // ძველი საქართველო, ტ. III, ტფილისი: ელექტრო მბეჭდავი სტამბა სპირიდონ ლოსაბერიძის, 1914. — გვ. 28.
- ↑ 4.0 4.1 გაზ. „ივერია“, №6, 7 აპრილი, 1877