ილია ციონი

ილია ფადეის ძე ციონი (რუს. Илья Фаддеевич Цион; დ. 25 მარტი [ძვ. სტ. 13 მარტი], 1842, პანევეჟისი, ლიტვა — გ. 5 ნოემბერი [ძვ. სტ. 23 ოქტომბერი], 1912, პარიზი) — რუსი ფიზიოლოგი. 1864 წელს დაამთავრა ბერლინის უნივერსიტეტი. პეტერბურგის უნივერსიტეტისა (1870 წლიდან) და სამედიცინო-ქირურგიული აკადემიის (1872 წლიდან) პროფესორი.

ილია ციონი
დაბ. თარიღი	13 (25) მარტი, 1842
დაბ. ადგილი	ტელშიაი
გარდ. თარიღი	23 ოქტომბერი (5 ნოემბერი), 1912 (70 წლის)
გარდ. ადგილი	პარიზი
დასაფლავებულია	მონპარნასის სასაფლაო
მოქალაქეობა	რუსეთის იმპერია
საქმიანობა	ექიმი, ფიზიოლოგი, ჟურნალისტი, უნივერსიტეტის პროფესორი და პუბლიცისტი
მუშაობის ადგილი	სანქტ-პეტერბურგის სახელმწიფო უნივერსიტეტი და კიროვის სახელობის სამხედრო-სამედიცინო აკადემია
ალმა-მატერი	ჰუმბოლდტის უნივერსიტეტი და Medical department of Kyiv Emperor University of St. Vladimir
განთქმული მოსწავლეები	ივანე პავლოვი
სამეცნიერო ხარისხი	მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი
ილია ციონი ვიკისაწყობში

1867 წელს ანატომიასა და ფიზიოლოგიას ასწავლიდა პეტერბურგის უნივერსიტეტში, სადაც ფიზიოლოგიის ლაბორატორიას ხელმძღვანელობდა. 1877 წელს ქალაქ პარიზში გადავიდა საცხოვრებლად. აქვე მიიღო საფრანგეთის მოქალაქეობა. თავის ძმასთან, მ. ციონთან ერთად ექსპერიმენტულად დაამტკიცა გულზე სიმპათიკური ინერვაციის ამაჩქარებელი გავლენა. გერმანელ ფიზიოლოგ კარლ ლუდვიგთან ერთად აღმოაჩინა აორტის რკალიდან გამომავალი ცენტრისკენული (დეპრესორული) ნერვი და დაამტკიცა, მისი ცენტრის ბოლოს გაღიზიანება იწვევს სისხლის წნევის დაცემას ძარღვთა გაფართოების გამო (1866). შეისწავლა ზურგის ტვინის წინა ფესვების აგზნებადობის ცვლილოება მისი უკანა ფესვების გადაჭრის შემდეგ. აღმოაჩინა გულის მოქმედების ამაჩქარებელი ნერვები; გამოიკვლია გულის შეკუმშვის ძალასა და რიტმზე ტემპერატურის ცვალებადობის, აგრეთვე ჟანგბადისა და ნახშირორჟანგის გავლენა და სხვ.

რესურსები ინტერნეტში

• ილია ციონი – ცნობები (რუსული)
• ილია ციონი – ცნობები დაარქივებული 2016-03-04 საიტზე Wayback Machine. (რუსული)
• ილია ციონი – ცნობები (რუსული)

ლიტერატურა

• ყენია ვ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 222.