იაპონური ენის გრამატიკა

ამ გვერდს არა აქვს შემოწმებული ვერსია, სავარაუდოდ მისი ხარისხი არ შეესაბამებოდა პროექტის სტანდარტებს.

იაპონური ენის გრამატიკას ახასიათებს შემდეგი თავისებურებანი:

არის აგლუტინირებადი ენა. აფიქსებს ჰირაგანაში წერენ და ნაწილაკებს უწოდებენ.
სიტყვათა წყობა წინადადებაში არის სტაბილური და შემდეგი თანმიმდევრობისა; სუბიექტი – ობიექტი – პრედიკატი. პრედიკატი ყოველთვის წინადადების ბოლოს დგას.
წინადადებაში ყველა წევრის ფუნქცია ნაწილაკითაა მარკირებული.
თემა და სუბიექტი თანაბარია და სხვადასხვა ნაწილაკითაა მარკირებული. წინადადება შეიძლება შეიცავდეს როგორც თემას, ასევე სუბიექტს.
მიეკუთვნება ე.წ. მარცხნივგანტოტვად ენას, რაც იმას ნიშნავს რომ აღმწერი ელემენტები იმის წინ დაისმის, რასაც ისინი აღწერს.
ენას გააჩნია თავაზიანობის გამომხატველი ე.წ. დონეების მეტად კომპლექსური სისტემა.
მიდრეკილია ირიბი ფორმულირებებისა და ელიფსისადმი. (წინადადების ნაწილთა გამოტოვებისადმი)

თანამედროვე ენათაგან იაპონური ენის გრამატიკა ყველაზე უფრო კორეულისას ჰგავს, თუმცა ამ ორი ენის სიტყვათა მარაგი მნიშვნელოვნად განსხვავდება ერთმანეთისაგან. ამის გამო ენათმეცნიერები ვერ შეთანხმებულან იმის თაობაზე, იაპონური და კორეული ენები ერთ ენათა ჯგუფში გააერთიანონ თუ არა.

ლიტერატურა

Gewehr, Markus; Grützmacher, Sönke; Owada, Kuniko: Japanische Grammatik, Hamburg: Buske, H., 2011. ISBN 978-3-87548-590-5
Arnold-Kanamori, Horst: Japanische Grammatik. München: Iudicium-Verl. 1993. ISBN 3-89129-291-0
Ebi, Martina: Praktische Grammatik der japanischen Sprache, Verlag: Wilhelmsfeld: Egert, 2008. ISBN 978-3-936496-23-9
Teramura, Hideo [გამომც.], Kēsu sutadī Nihon bunpō. Tōkyō: Ōfū, 1992. ISBN 4-273-02168-4
Noda, Hisashi: Hajimete no hito no Nihongo bunpō. Tōkyō: Kuroshio Shuppan, 2000. ISBN 4-87424-053-4

რესურსები ინტერნეტში

(გერმანული) იაპონურ ენა დამწყებთათვის დაარქივებული 2015-06-10 საიტზე Wayback Machine.
(გერმანული) ზაარის მხარის უნივერსიტეტი, იაპონიის ლექტორატი დაარქივებული 2016-03-04 საიტზე Wayback Machine.