ზანური ენა

ზანური ენა, მეგრულ-ჭანური ენა — ქართველურ ენათა ჯგუფის ერთ-ერთი ქვეჯგუფი. სახელწოდება პირობითია და შექმნილია ვარაუდის საფუძველზე, რომ ადრინდელი სახელწოდება ასეთი უნდა ყოფილიყო. ამჟამად ზანური გათიშულია მეგრულად და ლაზურად. მეგრულში გამოიყოფა ორი დიალექტი: ზუგდიდურ-სამურზაყანული და სენაკურ-მარტვილური. ლაზური გავრცელებულია თურქეთის ჩრდილო-აღმოსავლეთ ნაწილში, შავი ზღვის სანაპიროზე. ლაზურში გამოიყოფა სამი კოლი: ხოფური, ვიწურ-არქაბული და ათინური. ზანური ენები ერთმანეთის უშუალო მოსაზღვრე იყო XVIII საუკუნის წინ, თუმცა ქართულენოვანმა ტომებმა შეაღწიეს მათ შორის და ტერიტორიულად გათიშეს ისინი.

ლიტერატურა რედაქტირება

კიზირია, ა., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 481-482.
როგავა, გ. ქართველურ ენათა ისტორიული ფონეტიკის საკითხები ტ. 1, თბილისი, 1962
ღღენტი, ს. ჭანურ-მეგრულის ფონეტიკა, თბილისი, 1953
ჩიქობავა, ა. ჭანურ-მეგრულ-ქართული შედარებთი ლექსიკონი, ტფილისი, 1938
თოფურია, ვ. ზოგიერთი ბრუნვის გენეზისისთვის მეგრულ-ჭანურში, „ენიმკის მოამბე“ ტ. 1 1937
ჩიქობავა, ა. ჭანურიგრამატიკული ანალიზი ტექსტებითურთ, ტფილისი, 1936