ვლადიმერ კოტლიაკოვი
ვლადიმერ კოტლიაკოვი (რუს. Владимир Михайлович Котляков; დ. 6 ნოემბერი, 1931) — რუსი გეოგრაფი.[2] რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი (1991). საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემიის უცხოელი წევრი (1996),[3] თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საპატიო დოქტორი (1996).[4]
| ვლადიმერ კოტლიაკოვი | |
|---|---|
 | |
| დაბ. თარიღი | 6 ნოემბერი 1931 |
| დაბ. ადგილი | კრასნაია-პოლიანა |
| მოქალაქეობა |
 სსრკ რუსეთი[1] |
| საქმიანობა | გლაციოლოგი და გეოგრაფი |
| მუშაობის ადგილი | გეოგრაფიის ინსტიტუტი |
| ალმა-მატერი | მსუ გეოგრაფიული ფაკულტეტი |
| სამეცნიერო ხარისხი | გეოგრაფიის მეცნიერებათა დოქტორი |
| ჯილდოები | რუსეთის ფედერაციის სახელმწიფო პრემია |
ბიოგრაფია
რედაქტირებავლადიმერ კოტლიაკოვი მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დამთავრების (1954) შემდეგ მუშაობდა რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის გეოგრაფიის ინსტიტუტში; 1971 წლიდან პროფესორია, 1968 წლიდან გლაციოლოგიის განყოფილების ხელმძღვანელი, 1975 წლიდან ბუნებრივი რესურსების დინამიკის სექტორის ხელმძღვანელი, 1986 წლიდან დირექტორი. ანტარქტიდაში, ახალი მიწის კუნძულ ჩრდილოეთ კუნძულზე, კავკასიაში, პამირსა და ტიან-შანში ჩატარებული სამეცნიერო ექსპედიციების მონაწილე და ხელმძღვანელი. რუსეთში გლაციოლოგიური სკოლის ერთ-ერთი ფუძემდებელი.[5]
ვლადიმერ კოტლიაკოვი 14 წიგნის და 750 სამეცნიერო სტატიის ავტორია.[4] მისი ხელმძღვანელობით შედგენილია და გამოცემულია მრავალტომიანი „სსრკ მყინვარების კატალოგი“ (1965–1982). იკვლევდა მთისა და პოლარული გამყინვარების რეჟიმსა და დინამიკას, გარემოს გლობალური ცვლილების პრობლემებს; არის სისტემური გლაციოლოგიური კარტოგრაფირების კონცეფციის შემქმნელი, „მსოფლიოს თოვლ-ყინულოვანი რესურსების ატლასის“ (ტ. 1–2, 1997) მთავარი რედაქტორი. ქართველ გეოგრაფ რამინ გობეჯიშვილთან ერთად ავტორია ნაშრომისა „გლაციოლოგია“ (2006).[6] ანტარქტიდაში ვოსტოკის სადგურზე ჭაბურღილიდან მყინვარული კერნის შესწავლის ინიციატორი და ხელმძღვანელი, რომლის შედეგებითაც დამტკიცდა, რომ თანამედროვე ეპოქა არ გადის დედამიწაზე კლიმატის ცვალებადობის სტაბილური საზღვრების ფარგლებიდან. რუსეთის გეოგრაფიული საზოგადოების ვიცე-პრეზიდენტი (1980–2000), საპატიო პრეზიდენტი (2000 წლიდან).[5]
საერთაშორისო გეოგრაფიული კავშირის ვიცე-პრეზიდენტი (1988–96). კლიმატის ცვლილების სამთავრობათშორისო ექსპერტების ჯგუფის წევრი, რომელსაც მიღებული აქვს ნობელის მშვიდობის პრემია (2007). რუსეთის ფედერაციის სახელმწიფო პრემიის ლაურეატი (2001). კოტლიაკოვის სახელობისაა ორი მყინვარი იმიერილის ალათაუსა და ჯუნგარის ალათაუში.[5] კოტლიაკოვი უარყოფს გლობალური დათბობის ანთროპოგენურ ბუნებას.[7][8]
ბიბლიოგრაფია
რედაქტირება- Изотопная и геохимическая гляциология. Л., 1982;
- Гляциологический словарь. Л., 1984 (соавт.);
- Наука. Общество. Окружающая среда. М., 1997;
- Основы изотопной геокриологии и гляциологии. М., 2000 (совм. с Ю. К. Васильчуком);
- Избранные сочинения. М., 2001–2004. Кн. 1–6;
- География. Понятия и термины: пятиязычный академический словарь. М., 2007.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ LIBRIS — National Library of Sweden, 2018.
- ↑ Краснопольский А. В. Отечественные географы (1917–1992). СПб., 1993. Т. 1
- ↑ საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემია
- ↑ 4.0 4.1 Географический факультет МГУ имени М.В.Ломоносова. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2022-09-21. ციტირების თარიღი: 2021-02-17.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Владимир Михайлович Котляков | Большая российская энциклопедия. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2020-05-07. ციტირების თარიღი: 2021-02-17.
- ↑ თსუ | ეროვნული სამეცნიერო ბიბლიოთეკა[მკვდარი ბმული]
- ↑ Льды — это сама жизнь. «Наука и жизнь» №7, 2019
- ↑ Академик Котляков: «Мы песчинка по влиянию на климат»