აბაშა (მდინარე)
აბაშა[1], აბაშისწყალი — მდინარე საქართველოში, სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარის მარტვილისა და აბაშის მუნიციპალიტეტებში, მდინარე ტეხურის მარცხენა შენაკადი. სიგრძე 66 კმ, აუზის ფართობი 370 კმ². იწყებს ასხის კირქვული მასივის სამხრეთი კალთებიდან. მის სათავეს ქმნის მდინარეები რაჩხისწყალი და ტობა, რომლებიც ერთდება სოფელ ბალდის ზემოთ (ზღვის დონე 325 მ). აბაშა საზრდოობს წვიმის, თოვლისა და მიწისქვეშა წყლით. ჩამონადენი შედარებით თანაბრად ნაწილდება წლის განმავლობაში.
| აბაშა | |
|---|---|
 მდინარე აბაშა სოფელ გაჭედილის მიდამოებში | |
| სხვა სახელი | აბაშისწყალი |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| ტერიტორიული ერთეულები | სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარე |
| ქალაქები | მარტვილი |
| სათავე | 42°32′42″ ჩ. გ. 42°30′14″ ა. გ. / 42.54500° ჩ. გ. 42.50389° ა. გ. |
| შესართავი |
ტეხური 42°12′16″ ჩ. გ. 42°05′05″ ა. გ. / 42.20444° ჩ. გ. 42.08472° ა. გ. |
| სიგრძე | 66 კმ |
| აუზის ფართობი | 370 კმ² |
     — სათავე,  — შესართავი | |
 აბაშა ვიკისაწყობში | |
კანიონი რედაქტირება
ასხის მასივის სამხრეთ-დასავლეთ ფერდობსა და აბედათის მთის ჩრდილო-აღმოსავლეთის ბოლოს შორის, სოფელ გაჭედილთან, აბაშა აჩენს 50-70 მ სიღრმის ვიწრო (სიგანე 5-6 მ) კანიონს, ამ ადგილზე აგებულია აბაშის ჰესი. კანიონში ინახება 75 მილიონი წლის წინ დედამიწაზე მცხოვრები ცხოველების გაქვავებული ძვლები. ეს აღმოჩენა 2010 წლის ივლისში ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის ექსპედიციამ გააკეთა.[2] კანიონის ზოგიერთ მღვიმეში აღმოჩნდა უძველესი ადამიანის არსებობის ნაშთები, მათი ძვლები, ნასუფრალი. გარდა ამისა, ნაპოვნია ცხოველთა გადაშენებული სახეობების ძვლებიც, მათ შორის მღვიმის დათვისა და ბიზონის ნაშთები.[3]
ლიტერატურა რედაქტირება
- ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 17.
სქოლიო რედაქტირება
- ↑ საქართველოს გეოგრაფიული სახელების ორთოგრაფიული ლექსიკონი, თბ., 2009. — გვ. 13.
- ↑ სენსაციური აღმოჩენა მარტვილში, გაზეთი რეზონანსი
- ↑ დინოზავრის ნაკვალევზე მარტვილის ექსპედიციის სიახლეები, 24 საათი. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2011-08-23. ციტირების თარიღი: 2012-08-12.