ჩერქეზული (ადიღეურ-ყაბარდოული) ენები[1] (შემოკ. — ჩერქ.) — იბერიულ-კავკასიურ ენათა ოჯახის, აფხაზურ-ადიღურ ენათა ჯგუფის ერთ-ერთი შტო. შედის ადიღეური და ყაბარდოული ენები. ორივე ახალდამწერლობიანი ენაა. ადიღელებიც, ყაბარდოელებიც და ჩერქეზებიც მშობლიურ ენას უწოდებენ ადიღეურ ენას (ადიღა-ბზა). ადიღური ენების პარალელურად საენათმეცნიერო ლიტერატურაში ამავე მნიშვნელობით იხმარება ტერმინი „ჩერქეზული ენები“.

  ადიღური ენების გავრცელების არეალი
ადიღური ენები კავკასიაში
ადიღური ენები თურქეთში

ლიტერატურა რედაქტირება

სქოლიო რედაქტირება

  1. მ. ქურდიანი, „იბერიულ-კავკასიური ენათმეცნიერების საფუძვლები“, თსუ, 2007