შაჰ-ჯაჰან II
რაფი უდ-დაულა იგივე შაჰ-ჯაჰან II (დ. ივნისი, 1696 — გ. 19 სექტემბერი, 1719, ფატეჰპურ-სიკრი) — დიდ მოგოლთა იმპერიის მე-12 იმპერატორი 1719 წელს, 3 თვის განმავლობაში. რაფი უშ-შანის ვაჟი, ბაჰადურ-შაჰ I-ის შვილიშვილი.
შაჰ-ჯაჰან II | |
---|---|
დიდ მოგოლთა იმპერიის მე-12 იმპერატორი | |
კორონაცია: | 8 ივნისი, 1719 |
მმართ. დასაწყისი: | 6 ივნისი, 1719 |
მმართ. დასასრული: | 19 სექტემბერი, 1719 |
წინამორბედი: | რაფი უდ-დარაჯათი |
მემკვიდრე: | მუჰამად-შაჰი |
რეგენტი: | ძმები სეიიდები |
პირადი ცხოვრება | |
დაბ. თარიღი: | ივნისი, 1696 |
დაბ. ადგილი: | დიდ მოგოლთა იმპერია |
გარდ. თარიღი: | 19 სექტემბერი, 1719 |
გარდ. ადგილი: | ფატეჰპურ-სიკრი, დიდ მოგოლთა იმპერია |
სრული სახელი: | რაფი-ედ-დინ რაფი-უდ-დაულ შაჰ-ჯაჰან II |
დინასტია: | თემურიდები |
მამა: |
რაფი უშ-შანი (ბაჰადურ-შაჰ I-ის ვაჟი) |
რელიგია: | სუნიტური ისლამი |
ბიოგრაფია
რედაქტირებარაფი უდ-დაულა დაიბადა 1696 წელს, შაჰზადე რაფი უშ-შანის ოჯახში. 1719 წლის 6 ივნისს მიიღო ფადიშაჰის ტახტი ავადმყოფი ძმის, რაფი უდ-დარაჯათისგან. მისი კორონაცია შედგა 8 ივნისს დივან-ი-ჰასში, წითელ ციხესიმაგრეში, სადაც მიიღო საიმპერატორო სახელი: „შაჰ ჯაჰან II.“ უმცროსი ძმის მსგავსად, შაჰ-ჯაჰანი ტახტზე აირჩიეს ძმებმა სეიიდებმა. ის მათი გავლენის ქვეშ იყო მოქცეული, რეალურად ძალაუფლება არ ჰქონდა ხელში და დიდი მოგოლების ფორმალურ ლიდერად ითვლებოდა.
შაჰ-ჯაჰან II-ის უფლებები იმდენად იყო შეზღუდული, რომ ერთ-ერთი ძმა სეიიდის თანდასწრების გარეშე პარასკევის ლოცვის დასწრებისა და მოსახლეობასთან შეხვედრის საშუალება არ ჰქონდა. გარდაიცვალა ფატეჰპურ-სიკრიში, 1719 წლის 19 სექტემბერს, ძმის მსგავსად ტუბერკულოზით. დაკრძალეს რაფი უდ-დარაჯათის გვერდით, მეჰრაულიში, დელიში. მის შემდეგ ძმებმა სეიიდებმა მოგოლთა საიმპერატორო ტახტზე აიყვანეს მუჰამად-შაჰი.
იხილეთ აგრეთვე
რედაქტირებალიტერატურა
რედაქტირება- Mehta, Jaswant Lal (2005). Advanced Study in the History of Modern India 1707–1813. Sterling Publishers.
- Fisher, Michael H. (1 October 2015), A Short History of the Mughal Empire, I.B.Tauris, ISBN 978-0-85772-976-7
წინამორბედი: რაფი უდ-დარაჯათი |
დიდ მოგოლთა იმპერატორი 1719 |
შემდეგი: მუჰამად-შაჰი |