ქვის ხანა
ქვის ხანა — კაცობრიობის განვითარების უძველესი კულტურულ-ისტორიული პერიოდი, როდესაც შრომისა და საბრძოლო იარაღი იქმნებოდა უმთავრესად ქვისგან. თუმცა, აგრეთვე გამოიყენებოდა ხე და ძვალიც. ქვის ხანის ბოლოსთვის, გავრცელება ჰპოვა თიხის ჭურჭლის გამოყენებამ.
ქვის ხანა იყოფა სამ ნაწილად: პალეოლითი (ძველი ქვის ხანა), მეზოლითი (შუა ქვის ხანა) და ნეოლითი (ახალი ქვის ხანა). თავის მხრივ, პალეოლითი იყოფა: ქვედა, შუა და ზედა პალეოლითად.
ქვედა პალეოლითი ყველაზე ხანგრძლივი ხანაა. იმდროინდელი ნასახლარები საქართველოში მრავალგან არის აღმოჩენილი: დმანისში, კაცხში, ლაშებალთაში, ჭიქიანის მთაზე.[1]
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებავიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე:
- ქვის ხანა (ინგლისურად) დაარქივებული 2007-06-26 საიტზე Wayback Machine.
- ქვის ხანის ნაჯახები(ინგლისურად) დაარქივებული 2011-03-17 საიტზე Wayback Machine.
- ქვის ხანის გავრცელების არეები(ინგლისურად) დაარქივებული 2011-03-17 საიტზე Wayback Machine.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ საქართველოს ისტორია, თბ., 2008 წ. გვ. 22