ტომას დე იბელინი
ტომას დე იბელინი, აგრეთვე ცნობილია, როგორც ტომას რამლელი (ფრანგ. Thomas d'Ibelin; დ. 1176 (?) — გ. 1188) — რამლისა და მირაბელის სენიორი იერუსალიმის სამეფოში.
| ტომას დე იბელინი | |
|---|---|
| Thomas d'Ibelin | |
| რამლის სენიორი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 1186 |
| მმართ. დასასრული: | 1187 |
| წინამორბედი: | ბალდუინ დე იბელინი |
| მემკვიდრე: | თანამდებობა გაუქმდა |
| მირაბელის სენიორი | |
| მმართ. დასაწყისი: | 1186 |
| მმართ. დასასრული: | 1187 |
| წინამორბედი: | ბალდუინ დე იბელინი |
| მემკვიდრე: | თანამდებობა გაუქმდა |
| მონარქი: | გი დე ლუზინიანი |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | უცნობია, სავარაუდოდ 1176 |
| გარდ. თარიღი: | 1188 |
| დინასტია: |
 იბელინები |
| მამა: | ბალდუინ დე იბელინი |
| დედა: | რიშილდა ბეტსანელი |
| რელიგია: | კათოლიციზმი |
იგი იყო ბალდუინ დე იბელინისა და რიშილდა ბეტსანელის ვაჟი. ბალდუინმა ეჭვქვეშ დააყენა 1187 წელს ტახტის მემკვიდრედ გი დე ლუზინიანის გამოცხადება. მან უარყო მისდამი მორჩილება და საკუთარი დომენი (რამლა და მირაბელი) მცირეწლოვან ვაჟს გადასცა.[1] ცოტა ხნის შემდეგ იერუსალიმის სამეფოს ჯარები სალადინმა დაამარცხა ჰატინის ბრძოლაში, რამაც მთელ სამეფოს საფრთხე შეუქმნა. ტომასი ამ დროს ჯერ კიდევ არასრულწლოვანი იყო. იგი იმყოფებოდა ნაბლუსში, მისი ბიცოლის — მარია კომნენოსის მზრუნველობის ქვეშ, რომელმაც ტომასი უფრო კარგად გამაგრებულ იერუსალიმში გადაიყვანა, როდესაც სალადინმა დაიპყრო მიმდებარე ტერიტორიები, მათ შორის რამლა, მირაბელი და ნაბლუსი. სალადინთან მოლაპარაკების შედეგად, ტომასის ბიძამ — ბალიან დე იბელინმა დაითანხმა იგი, რომ მარია ტვიროსში წასულიყო ბავშვებთან, საკუთარ ამალასთან და საკუთრებებთან ერთად. სალადინმა მათ ესკორტირებაც გაუწია და უზრუნველყო მათი უსაფრთხო მოგზაურობა. მარიას ამალაში იმყოფებოდა ტომასიც, რომელმაც იერუსალიმის ალყიდან თავის დაღწევა მოახერხა.[2]
ტომას დე იბელინი გარდაიცვალა 1188 წელს, ახალგაზრდა და დაუქორწინებელი.
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება
|
იხილეთ პორტალი ჯვაროსნული ლაშქრობები |
- ტომას დე იბელინი www.medium-genealogie.de-ზე
- ტომას დე იბელინი fmg.ac-ზე
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ Vgl. Steven Runciman: Geschichte der Kreuzzüge. Sonderausgabe in einem Band ohne Quellen- und Literaturangaben, 14.–17. Tausend der Gesamtauflage. C. H. Beck, München 1978, ISBN 3-406-02527-7, S. 749.
- ↑ Vgl. Steven Runciman: Geschichte der Kreuzzüge. Sonderausgabe in einem Band ohne Quellen- und Literaturangaben, 14.–17. Tausend der Gesamtauflage. C. H. Beck, München 1978, ISBN 3-406-02527-7, S. 763.